Ζήσης Ψάλλας
Μια μελέτη του Πανεπιστημίου Brigham Young που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Medicine & Science in Sports & Exercise διαπιστώνει ότι η έντονη άσκηση στην αρχή μιας νηστείας μπορεί να βοηθήσει στη μεγιστοποίηση των οφελών για την υγεία από την προσωρινή αποχή από το φαγητό.
Η κέτωση συμβαίνει όταν το σώμα τελειώνει από γλυκόζη -το πρώτο, προτιμώμενο καύσιμο- και αρχίζει να διασπά το αποθηκευμένο λίπος για ενέργεια, παράγοντας ως υποπροϊόν ουσίες που ονομάζονται κετόνες. Εκτός από το ότι είναι μια υγιής πηγή ενέργειας για τον εγκέφαλο και την καρδιά, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι κετόνες καταπολεμούν ασθένειες όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, το Πάρκινσον και το Αλτσχάιμερ.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές ζήτησαν από 20 υγιείς ενήλικες να ολοκληρώσουν δύο νηστείες 36 ωρών ενώ παραμένουν ενυδατωμένοι. Κάθε νηστεία ξεκινούσε μετά από ένα τυποποιημένο γεύμα, η πρώτη νηστεία ξεκινούσε χωρίς άσκηση και η άλλη με μια απαιτητική προπόνηση σε διάδρομο. Κάθε δύο ώρες, τα άτομα ολοκλήρωσαν αξιολογήσεις πείνας και διάθεσης και καταγράφονταν τα επίπεδά τους σε β-υδροξυβουτυρικό οξύ (BHB), μια κετόνη.
Η άσκηση έκανε μεγάλη διαφορά: όταν οι συμμετέχοντες ασκούνταν, έφταναν σε κέτωση κατά μέσο όρο 3,5 ώρες νωρίτερα κατά τη νηστεία και παρήγαγαν 43% περισσότερο BHB. Το αποτέλεσμα είναι λογικό. Η θεωρία είναι ότι η αρχική άσκηση καίει μια σημαντική ποσότητα γλυκόζης του σώματος, προκαλώντας ταχύτερη μετάβαση στην κέτωση. Χωρίς άσκηση, οι συμμετέχοντες πέτυχαν κέτωση περίπου 20 έως 24 ώρες μετά τη νηστεία.
Η μελέτη, η οποία απαιτούσε από τους συμμετέχοντες να τρέξουν σε διάδρομο για 45 έως 50 λεπτά κατά μέσο όρο, δεν καθόρισε την ιδανική ποσότητα ή τον τύπο άσκησης για κάθε άτομο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι όσο περισσότερη ενέργεια μπορεί να κάψει ένας άνθρωπος, τόσο το καλύτερο.
Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τις αναφορές των συμμετεχόντων, η άσκηση δεν φαινόταν να επιδεινώνει την πείνα ή να επηρεάζει τη διάθεση κατά τη διάρκεια της νηστείας.
