Ζήσης Ψάλλας
Η άσκηση μπορεί να βοηθήσει ορισμένους ασθενείς με μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD) να μειώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης θρόμβων αίματος, σύμφωνα με μια μελέτη από ερευνητές του Penn State College of Medicine.
Η NAFLD, όπου συσσωρεύεται πολύ λίπος στα ηπατικά κύτταρα, επηρεάζει σχεδόν 1 δισεκατομμύριο ενήλικες παγκοσμίως. Οι ασθενείς με NAFLD έχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου, εγκεφαλικού επεισοδίου, καρκίνου και θρόμβων αίματος. Προς το παρόν, δεν υπάρχει εγκεκριμένη φαρμακευτική θεραπεία ή θεραπεία για αυτήν την κοινή πάθηση.
Ο Δρ Jonathan Stine, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής και επιστημών δημόσιας υγείας στο College of Medicine και ηπατολόγος μεταμοσχεύσεων, διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή για να μελετήσει πώς τα προγράμματα άσκησης επηρεάζουν την υγεία ασθενών με μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα (NASH) -μια επιθετική μορφή NAFLD. Είκοσι τέσσερις ασθενείς ολοκλήρωσαν τη μελέτη, η οποία απαιτούσε τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων να ολοκληρώσουν ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης διάρκειας 20 εβδομάδων και διατροφική συμβουλευτική.
Στο τέλος της δοκιμής, οι συμμετέχοντες που ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα άσκησης -το οποίο αποτελούνταν από πέντε μέτριας έντασης, 30λεπτες συνεδρίες άσκησης την εβδομάδα- είχαν σημαντικά μειωμένη ποσότητα του αναστολέα ενεργοποιητή του πλασμινογόνου 1 (PAI-1), μια πρωτεΐνη που βοηθά να παραμένουν σχηματισμένοι οι θρόμβοι, σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου που έλαβαν τυπική κλινική φροντίδα.
«Οι ασθενείς με NAFLD και NASH έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν θρόμβους αίματος στις φλέβες των ποδιών, των πνευμόνων ή του ήπατος», είπε ο Stine, ο οποίος σημείωσε ότι οι θρόμβοι αίματος επηρεάζουν σχεδόν 900.000 Αμερικανούς ετησίως. «Εάν αυτά συμβούν, μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου κινδύνου νοσηλείας ή θανάτου. Τα ευρήματα από τη μελέτη μας καταδεικνύουν τη σημασία της συνταγογράφησης σωματικής δραστηριότητας σε ασθενείς με NAFLD και NASH ως τρόπο βελτίωσης της συνολικής τους υγείας».
Εκτός από τη μέτρηση του κινδύνου πήξης, οι ερευνητές βρήκαν επίσης ότι η άσκηση οδηγεί σε μεγαλύτερη μείωση του λίπους στο ήπαρ, μεγαλύτερη αύξηση της ικανότητας του σώματος να παρέχει οξυγόνο στους σκελετικούς μύες κατά τη διάρκεια της άσκησης (καρδιοαναπνευστική ικανότητα), αλλαγές στα επίπεδα σακχάρου και ινσουλίνης στο αίμα, μείωση στο σωματικό λίπος και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η ερευνητική ομάδα σημείωσε ότι αυτά τα οφέλη φαίνεται να είναι ανεξάρτητα από την απώλεια βάρους ή τη διατροφική αλλαγή.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Hepatology.
