Θάνος Ξυδόπουλους
Οι πρώτες μελέτες για τα φύλα και την ευτυχία διαπίστωσαν ότι οι άνδρες και οι γυναίκες κοινωνικοποιήθηκαν για να εκφράσουν διαφορετικά συναισθήματα. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εκφράσουν την ευτυχία, τη ζεστασιά και το φόβο, κάτι που βοηθά στον κοινωνικό δεσμό και αυτό φαίνεται συνεπές με τον παραδοσιακό ρόλο τους στη φροντίδα, ενώ οι άνδρες εμφανίζουν περισσότερο θυμό, υπερηφάνεια και περιφρόνηση, που είναι συνεπές με το ρόλο του προστάτη και του προμηθευτή.
Ψυχολογικά φαίνεται ότι οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν στον τρόπο επεξεργασίας και έκφρασης συναισθημάτων. Με εξαίρεση το θυμό, οι γυναίκες βιώνουν τα συναισθήματα πιο έντονα και τα μοιράζονται πιο ανοιχτά. Εκφράζουν περισσότερα φιλο-κοινωνικά συναισθήματα -όπως είναι η ευγνωμοσύνη- τα οποία έχουν συνδεθεί με μεγαλύτερη ευτυχία. Αυτό υποστηρίζει τη θεωρία ότι η ευτυχία των γυναικών εξαρτάται περισσότερο από τις σχέσεις τους.
Ωστόσο, σε αυτές τις μελέτες βρίσκεται ένα σημαντικό τυφλό σημείο, ότι οι γυναίκες αισθάνονται συχνά το θυμό τόσο έντονα όσο οι άνδρες, αλλά δεν τον εκφράζουν ανοιχτά καθώς δεν θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό.
Όταν οι άνδρες αισθάνονται θυμωμένοι είναι πιο πιθανό να μιλήσουν και να τον κατευθύνουν σε άλλους, ενώ οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να εσωτερικεύσουν το θυμό τους. Οι γυναίκες “μηρυκάζουν” αντί να μιλούν και ίσως εδώ βρίσκεται η ευπάθειά τους στο άγχος και την κατάθλιψη.
Οι άνδρες έχουν μεγαλύτερες ικανότητες επίλυσης προβλημάτων και γνωστική ευελιξία, τα οποία μπορούν να συμβάλουν σε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και θετική διάθεση. Η αντίδραση των γυναικών στο άγχος καθιστά δυσκολότερη την αμφισβήτηση της σκέψης τους κατά καιρούς και αυτό μπορεί να πυροδοτήσει συμπτώματα χαμηλής διάθεσης.
Η ανισότητα της ευτυχίας σημαίνει ότι είναι πιο δύσκολο για τις γυναίκες να διατηρούν μια ευτυχισμένη κατάσταση όταν αντιμετωπίζουν κοινωνικές προσδοκίες και περιορισμούς. Η έρευνα για το άγχος δείχνει ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερες σωματικές αντιδράσεις στην κοινωνική απόρριψη. Και είναι πιο πιθανό να δώσουν προτεραιότητα στις ανάγκες των άλλων από τις δικές τους.
Τελικά, υπάρχει μια περίπλοκη εικόνα. Ναι, οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες στο άγχος, πιο ευάλωτες στην κατάθλιψη και το τραύμα, αλλά είναι απίστευτα ανθεκτικές και πολύ πιο ικανές στη μετατραυματική ανάπτυξη σε σύγκριση με τους άνδρες. Αυτό ίσως οφείλεται στην κοινωνικότητά τους και στην ικανότητά τους να συνδεθούν σε βαθύτερο επίπεδο με άλλους.
