Ζήσης Ψάλλας
Ενώ οι άνδρες είναι γνωστό ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν μη αναπαραγωγικούς καρκίνους και να πεθάνουν από αυτούς σε σύγκριση με τις γυναίκες -ακόμη και όταν λαμβάνονται υπόψη οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, η φυλή και το κάπνισμα- οι λόγοι δεν είναι καλά κατανοητοί.
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η εμφανής ανισότητα των δύο φύλων στον καρκίνο, η Sue Haupt και η ομάδα της από το Peter MacCallum Cancer Centre, της Μελβούρνης μελέτησαν το DNA ανδρών και γυναικών που διαγνώστηκαν με 12 διαφορετικούς τύπους καρκίνων. Επικεντρώθηκαν στο γονίδιο TP53, το οποίο παράγει την πρωτεΐνη p53 η οποία προστατεύει το DNA μας. Αναζήτησαν μεταλλάξεις του γονιδίου και την μη φυσιολογική συμπεριφορά της πρωτεΐνης p53.
Χρησιμοποιώντας μια νέα υπολογιστική προσέγγιση που ανέπτυξε ο Franco Caramia, από τους συγγραφείς της μελέτης και βιοπληροφορικός, διδακτορικός φοιτητής στο εργαστήριο της Haupt, βρήκαν ένα σύμπλεγμα γονιδίων που βρίσκονται στο χρωμόσωμα Χ και μπορεί να επηρεάσει τη δραστηριότητα της πρωτεΐνης p53, ακόμη και αν οι καρκίνοι δεν έχουν μετάλλαξη στο γονίδιο TP53.
Διαπίστωσαν ότι ενώ οι γυναίκες έχουν υψηλότερη συχνότητα μεταλλάξεων στο χρωμόσωμα Χ, αυτά τα μεταλλαγμένα γονίδια συχνά δεν εκφράζονται για να παράγουν πρωτεΐνες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα γονίδια που ρυθμίζουν την πρωτεΐνη p53. Αντίθετα, οι άνδρες συχνά εκφράζουν τις μεταλλαγμένες μορφές γονιδίων που ρυθμίζουν την πρωτεΐνη p53.
“Αυτά τα ευρήματα αποκαλύπτουν μια συναρπαστική ιστορία για την προστασία των γυναικών από καρκίνους που σχετίζονται με την πρωτεΐνη p53 σε τρία περίπλοκα και σύνθετα στρώματα βιολογικής προστασίας”, είπε η Haupt. “Πρώτον, οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να έχουν μεταλλάξεις στο TP53. Δεύτερον, η παρουσία των γονιδίων που ρυθμίζουν την πρωτεΐνη p53 στο χρωμόσωμα Χ σημαίνει ότι οι άνδρες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε ελαττώματα σε αυτά τα γονίδια και τέλος φαίνεται ότι υπάρχει κάτι στις γυναίκες που εμποδίζει την έκφραση των μεταλλαγμένων γονιδίων που ρυθμίζουν την πρωτεΐνη p53”.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications.
