Ζήσης Ψάλλας
Νέα έρευνα από τη Σχολή Οπτομετρίας και Επιστήμης της Όρασης του Πανεπιστημίου του Waterloo βρήκε μια διαφορά μεταξύ του τρόπου με τον οποίο γυναίκες και άνδρες με υψηλά αυτιστικά χαρακτηριστικά επεξεργάζονται τις οπτικές πληροφορίες. Αυτό παρέχει στους ερευνητές μια πιθανή συσχέτιση για να εξηγήσουν γιατί ορισμένες γυναίκες υποδιαγιγνώσκονται και να βοηθήσουν τις ιατρικές ομάδες να κατανοήσουν πώς η νευροαποκλίνουσα παρουσίαση ενός ατόμου συνδέεται με τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζονται τις αισθητηριακές πληροφορίες. Αυτή η μελέτη εξέτασε τις διαφορές με βάση το φύλο που αποδόθηκε κατά τη γέννηση.
«Διαπιστώσαμε ότι το επίπεδο των αυτιστικών χαρακτηριστικών ενός ατόμου συνδέεται ουσιαστικά με την απόδοσή του σε διάφορα είδη οπτικών εργασιών», είπε ο Andrew Silva, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στη Σχολή Οπτομετρίας και Επιστήμης της Όρασης του Πανεπιστημίου του Waterloo.
«Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η επίδραση εξαρτιόταν από το φύλο του παιδιού. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, οι άρρενες με υψηλά αυτιστικά χαρακτηριστικά έτειναν να είναι χειρότερα τόσο στις δοκιμές αναγνώρισης αντικειμένων όσο και στις δοκιμές συντονισμού χεριού-ματιού, ενώ οι γυναίκες με υψηλά αυτιστικά χαρακτηριστικά τα πήγαν πολύ καλά με την αναγνώριση αντικειμένων, αλλά έδειξαν την ίδια σχέση με τους άρρενες με τα τεστ συντονισμού χεριού-ματιού».
Οι ερευνητές μελέτησαν μια ομάδα 400 παιδιών ηλικίας 9 έως 10 ετών στη Νέα Ζηλανδία, τα οποία εμφάνισαν ένα πλήρες φάσμα πιθανών χαρακτηριστικών αυτισμού και πραγματοποίησαν μια ποικιλία από τεστ όρασης και οπτικοκινητικής επεξεργασίας. Στη συνέχεια εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της απόδοσης σε αυτά τα τεστ και των χαρακτηριστικών του αυτισμού τους.
Ένα τεστ έβαλε τα παιδιά να παρακολουθήσουν σε μια οθόνη υπολογιστή με πολλές κουκκίδες να κινούνται σε τυχαίες κατευθύνσεις και να ζητά από τους συμμετέχοντες να προσδιορίσουν εάν οι κουκκίδες είχαν μια καθαρή κίνηση προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Ένα άλλο τεστ ρώτησε τα παιδιά εάν η οθόνη περιείχε είτε έναν κύκλο είτε ένα τετράγωνο.
Και στα δύο τεστ, η δυσκολία αυξήθηκε καθώς τα παιδιά έδιναν σωστές απαντήσεις. Όταν επιτεύχθηκε η μέγιστη δυσκολία, αυτή στη συνέχεια συσχετίστηκε με τη βαθμολογία των αυτιστικών χαρακτηριστικών.
«Το τμήμα του οπτικού συστήματος που χειρίζεται την αναγνώριση αντικειμένων συνδέεται επίσης με την αναγνώριση προσώπου, αναγνωρίζοντας τη μη λεκτική επικοινωνία και τις εκφράσεις του προσώπου», είπε ο Σίλβα.
«Το γεγονός ότι αυτό το σύστημα δεν επηρεάστηκε στο δείγμα μας των γυναικών με υψηλά αυτιστικά γνωρίσματα είναι συνεπές με την ιδέα ότι αυτό το σύστημα επιτρέπει στις γυναίκες να περιηγούνται καλύτερα στις κοινωνικές καταστάσεις και να συγκαλύπτουν τη νευροαποκλίσεις».
