.jpeg)
Οι σύντομες εκρήξεις σωματικής άσκησης προκαλούν αλλαγές στα επίπεδα πολλών μεταβολιτών του σώματος που σχετίζονται με την καρδιαγγειακή και μακροχρόνια υγείας ενός ατόμου, σύμφωνα με μελέτη του Massachusetts General Hospital.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Circulation, η ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι περίπου 12 λεπτά οξείας καρδιοπνευμονικής άσκησης επηρέασαν πάνω από το 80% των κυκλοφορούντων μεταβολιτών στο αίμα, συμπεριλαμβανομένων κάποιων που συνδέονται με ένα ευρύ φάσμα ευνοϊκών αποτελεσμάτων για την υγεία. Τα στοιχεία αυτά προσδιορίζουν δυνητικούς μηχανισμούς που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια καλύτερη κατανόηση των καρδιομεταβολικών οφελών της άσκησης.
«Πολλά είναι γνωστά για τις επιδράσεις της άσκησης στα καρδιακά, αγγειακά και φλεγμονώδη συστήματα του σώματος, αλλά η μελέτη μας παρέχει μια ολοκληρωμένη ματιά στον μεταβολικό αντίκτυπο της άσκησης συνδέοντας συγκεκριμένες μεταβολικές οδούς με την άσκηση και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα υγείας», είπε ο ερευνητής Gregory Lewis, εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Και πρόσθεσε: «Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν οι επιδράσεις που μπορεί να έχει μια σύντομη άσκηση στα κυκλοφορούντα επίπεδα μεταβολιτών που διέπουν βασικές σωματικές λειτουργίες όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη, το οξειδωτικό στρες, η αγγειακή αντιδραστικότητα, η φλεγμονή και η διαδικασία της γήρανσης».
Η μελέτη αξιοποίησε δεδομένα από την Framingham Heart Study για να μετρήσει τα επίπεδα 588 μεταβολιτών στο αίμα πριν και μετά από 12 λεπτά έντονης άσκησης σε 411 μεσήλικες άνδρες και γυναίκες. Η ερευνητική ομάδα εντόπισε ευνοϊκές μεταβολές σε έναν αριθμό μεταβολιτών για τους οποίους τα επίπεδα είχαν προηγουμένως αποδειχθεί ότι σχετίζονται με καρδιομεταβολική νόσο.
Για παράδειγμα, το γλουταμινικό άλας, ένας βασικός μεταβολίτης που σχετίζεται με καρδιακές παθήσεις, διαβήτη και μειωμένη μακροζωία, μειώθηκε κατά 29%. Επίσης το DMGV, ένας μεταβολίτης που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη και ηπατικής νόσου, μειώθηκε κατά 18%.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι μεταβολικές αποκρίσεις μπορεί να διαμορφωθούν από άλλους παράγοντες εκτός από την άσκηση, συμπεριλαμβανομένου του φύλου και της παχυσαρκίας, με την παχυσαρκία να παρέχει ενδεχομένως μερική αντίσταση στα οφέλη της άσκησης.
Η έρευνα βρήκε επίσης ότι ορισμένοι μεταβολίτες του αίματος που παράγονται ως απόκριση στην άσκηση, αποκαλύπτουν εάν ένα άτομο είναι σωματικά ικανό ή όχι, όπως οι εξετάσεις αίματος καθορίζουν πόσο καλά λειτουργούν π.χ. τα νεφρά και το ήπαρ . Τα χαμηλότερα επίπεδα DMGV, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να σημαίνουν υψηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης.
Η Framingham Heart Study, η οποία ξεκίνησε το 1948 και τώρα αγκαλιάζει τρεις γενιές συμμετεχόντων, επέτρεψε στους ερευνητές να εφαρμόσουν τις ίδιες υπογραφές που χρησιμοποιήθηκαν στον τρέχοντα πληθυσμό της μελέτης για να αποθηκεύσουν αίμα από προηγούμενες γενιές συμμετεχόντων. Μελετώντας τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις των μεταβολικών υπογραφών των ασκήσεων, οι ερευνητές μπόρεσαν να προβλέψουν τη μελλοντική κατάσταση της υγείας ενός ατόμου και πόσο καιρό είναι πιθανό να ζήσει.
«Αρχίζουμε να κατανοούμε καλύτερα τα μοριακά στοιχεία για το πώς η άσκηση επηρεάζει το σώμα και χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση για να κατανοήσουμε τη μεταβολική αρχιτεκτονική γύρω από τα πρότυπα απόκρισης της άσκησης», είπε ο Ravi Shah, από το τμήμα καρδιακής ανεπάρκειας και μεταμόσχευσης του Massachusetts General Hospital.
Αυτή η προσέγγιση έχει τη δυνατότητα να στοχεύει άτομα που έχουν υψηλή αρτηριακή πίεση ή πολλούς άλλους παράγοντες μεταβολικού κινδύνου ως απόκριση στην άσκηση και να τους θέσει σε μια πιο υγιή πορεία νωρίς στη ζωή τους.
