Ρεπορτάζ: Παύλος Κιρκασίδης
Στο πανέρι της «ελεύθερης αγοράς» έχουν αρχίσει να βγαίνουν μία μία οι ιατρικές πράξεις, με την καπατσοσύνη κάποιων επιχειρηματιών να τις μετατρέπει σε κοινά προϊόντα, όπως όλα τα άλλα, που μέσω διαδικτύου μπορεί να τα αγοράσει οποιοσδήποτε, ρίχνοντάς τα απλώς στο… γνωστό καλαθάκι αγοράς.
Ο λόγος αυτήν τη φορά για τα διάφορα τεστ DNA, (πατρότητος, μητρότητος και πληθώρα άλλων), τα οποία πωλούνται μέσω διαδικτύου με υπευθυνότητα λιγότερη και από αυτή που θα απαιτούσε η πώληση μιας τοστιέρας…
Στους σχετικούς ιστοτόπους τους, οι συγκεκριμένες εταιρείες αυτοσυστήνονται με τον νεφελώδη και αόριστο τίτλο των εταιρειών «παροχής υπηρεσιών γενετικής», ενώ τόσο τα γραφήματα που τις πλαισιώνουν όσο και τα κείμενα αφήνουν σαφώς να εννοηθεί πως δικαιούνται να προβαίνουν σε ιατρικές πράξεις, εκμεταλλευόμενες -προφανώς- νομικά ή θεσμικά κενά ή και τον «όποιο» τρόπο λειτουργίας των διαφόρων ελεγκτικών μηχανισμών.
Χαρακτηριστικό του μεγέθους της «επιθετικότητας» με την οποία «μπαίνουν» στη συγκεκριμένη αγορά είναι και τα κείμενα με τα οποία αιτιολογούν (;) την παρουσία τους, δυσφημίζοντας απροκάλυπτα και συλλήβδην τα κρατικά εργαστήρια και τα δημόσια νοσοκομεία, σε βαθμό που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και μηνύσιμος:
Μπαίνοντας μέσα στις ιστοσελίδες τους, ο ενδιαφερόμενος «πληροφορείται» για το πώς και πόσο «εύκολα» μπορεί οποιοσδήποτε, «μέσα σε λίγα βήματα», να αγοράσει το σετ δειγματοληψίας (από κάποιο φαρμακείο ή με κούριερ), να προβεί μόνος του στη δειγματοληψία και να αποστείλει τα δείγματα (αίμα ή σίελο ή τρίχες ή αποτσίγαρα… ή… ή…) χωρίς να τηρείται κανένα πρωτόκολλο, χωρίς να ελέγχεται από την εταιρεία που θα παραλάβει τα εν λόγω δείγματα η πραγματική ταυτότητά τους, χωρίς να διασφαλίζεται τίποτε απολύτως σε τόσο ευαίσθητης υφής ζητήματα.
Ο καθένας, πλέον, μπορεί να υπεξαιρέσει τα προσωπικά αντικείμενα οιουδήποτε και να πάρει την πλήρη γενετική του ταυτότητα, καθώς οι εταιρείες είναι πρόθυμες -και με το αζημίωτο, φυσικά- να δώσουν όλες τις απαντήσεις πάνω σε αυτά τα -αγνώστου προελεύσεως για τις ίδιες τις εταιρείες- στοιχεία και όλα αυτά προς… δόξαν της «ελεύθερης αγοράς».
Φυσικά, οι εν λόγω εταιρείες κάνουν σαφή διαχωρισμό μεταξύ της «επίσημης» και της «ανεπίσημης» απάντησης, καθώς στη δεύτερη τηρούνται -κατά δήλωσή τους πάντα- τα σχετικά πρωτόκολλα. Το ζήτημα, φυσικά, τίθεται όταν «δίπλα» στις επίσημες έρευνες (κατά τις οποίες απαιτούνται έγγραφες συναινέσεις των συμμετεχόντων στο τεστ, παρουσία δικαστικών Αρχών κ.λπ.) υπάρχουν και οι «ανεπίσημες», εκείνες, δηλαδή, κατά τις οποίες οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει έλεγχο DNA σε οποιονδήποτε και εν αγνοία του, με τον καιάδα της ασυδοσίας διακίνησης προσωπικών δεδομένων να χάσκει κάτω από τα πόδια μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Χαρακτηριστικά είναι όσα λέει στην παρέμβασή της, η ειδική ιατροδικαστής του Ιατρικού Τμήματος του ΑΠΘ κας Λήδας Κοβάτση, κατ’ εξοχήν αρμόδια* για τέτοιου τύπου ελέγχους. Στο ερώτημά της περί του αν μπορούν να γίνονται δειγματοληψίες χωρίς την παρουσία υπεύθυνης δικαστικής ή/και ιατρικής Αρχής και, μάλιστα, από τον… ίδιο τον ενδιαφερόμενο, η κα Κοβάτση ήταν περισσότερο από σαφής…
Η ιατροδικαστής κα Κοβάτση επέστησε επίσης την προσοχή της στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η ενημέρωση στον ενδιαφερόμενο, ειδικά όταν το αποτέλεσμα «δεν είναι ευχάριστο γι’ αυτόν», καθώς, σε μια τέτοια περίπτωση, «εκείνα που διακυβεύονται είναι υψίστης σημασίας για τον κάθε άνθρωπο»…
«… οι συνέπειες μιας τέτοιας διαδικασίας είναι τρομακτικές. Χωρίς κάποια ψυχική προετοιμασία και επιστημονική υποστήριξη…»
Τα συγκεκριμένα «σετ δειγματοληψίας» των εταιρειών του χώρου πωλούνται ελεύθερα στα φαρμακεία, τα οποία τα τοποθετούν αυτόματα στην αλυσίδα μιας «σύμπραξης», που, αν δεν κινείται εκτός κάθε νομιμότητος, σίγουρα ακροβατεί στα όριά της, ενώ την ίδια στιγμή οι συγκεκριμένες εταιρείες δεν παραλείπουν να λειτουργούν και ως κοινοί… merchandisers των φαρμακείων, συμβουλεύοντας τους ιδιοκτήτες τους περί του πώς θα αυξήσουν τα κέρδη τους, κάτι το οποίο (μάλλον) δεν προσιδιάζει και τόσο σε εταιρείες που διεκδικούν ένα επιστημονικό προφίλ και προβαίνουν σε ιατρικές πράξεις οι οποίες μάλιστα άπτονται και τόσο ευαίσθητων ζητημάτων…
(Και, φυσικά, από το ίδιο κείμενο, δεν λείπει και η… ουσία των πραγμάτων που δεν είναι άλλη από τα ποσοστά κέρδους του φαρμακείου).
Από τις υπηρεσίες όμως των εν λόγω εταιρειών δεν λείπουν και κάποιες για τις οποίες, μέχρι τώρα τουλάχιστον, γνωρίζαμε πως γίνονται μόνο από τους κρατικούς και εξουσιοδοτημένους θεσμικά εκ της Πολιτείας φορείς. Και προς επίρρωσιν του status της «εγκυρότητας» του όλου επιχειρηματικού οικοδομήματος, τα γραφικά των ιστοσελίδων κοσμούνται από λωρίδες τύπου «crime-scene», δίνοντας έτσι και ένα άρωμα CSI… Eνισχυτικά, επίσης, «πέφτουν» και διάφορα ονόματα με το πρόθεμα του Δόκτορος… τάδε… (Dr…).
Και για να μη μείνει και η ελάχιστη αμφιβολία περί της όποιας επιστημονικής υπόστασης των εν λόγω επιχειρήσεων, παρατίθεται και η ακόλουθη σελίδα, η οποία μάλλον απέχει αρκετά από το να αποτελεί ιστοσελίδα επιχείρησης που κινείται έστω στις παρυφές της ιατρικής επιστήμης, ενώ την ίδια στιγμή δεν παραλείπεται και η απροκάλυπτη παρακίνηση σε ποινικά αδικήματα, προτρέποντας τον ενδιαφερόμενο να αποσπάσει δολίως γενετικό υλικό από κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν έχει λάβει γνώση για την όλη διαδικασία.
Έκπληκτος όμως για όλα αυτά δήλωσε και ο πρόεδρος του Ι.Σ.Α κ. Δημήτρης Πατούλης, ο οποίος μίλησε για τον «απόλυτο ευτελισμό της ιατρικής επιστήμης» και για «ιατρική που βγήκε στα πανέρια, μια άθλια κατάσταση, για την οποία οφείλουν να παρέμβουν άμεσα όλες οι αρμόδιες Αρχές και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, καθώς ουδείς γνωρίζει κάτω από ποιο θεσμικό καθεστώς λειτουργούν οι εν λόγω επιχειρήσεις». Παράλληλα, όπως ακριβώς και η ιατροδικαστής κα Λήδα Κοβάτση, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για όλα αυτά τα φαινόμενα και εστίασε στην απίστευτη επικινδυνότητα που ενέχουν τέτοιου τύπου επιχειρηματικές δραστηριότητες, που όχι μόνο δεν έχουν ίχνος επιστημοσύνης αλλά και παραπέμπουν σε κοινούς αλμπάνηδες.
Επίσης, ο πρόεδρος του Ι.Σ.Α. δεσμεύτηκε να διερευνήσει το θέμα και να κινηθεί προς την κατεύθυνση της ενεργοποίησης κάθε φορέα και Αρχής η οποία θα μπορούσε -λόγω αρμοδιότητος- να παρέμβει.
Εδώ τα καλά τεστ πατρότητος!
Ενδεικτικό του μεγέθους της ασυδοσίας αλλά και της επικινδυνότητας του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το όλο «σύστημα» είναι και το ηχητικό απόσπασμα που ακολουθεί και στο οποίο περιέχεται η συνομιλία ενός (υποτιθέμενου) ενδιαφερόμενου με τον «επιστημονικώς υπεύθυνο» (;) μιας τέτοιας εταιρείας.
Ο υποψήφιος πελάτης συστήνεται ως ένα άτομο που θέλει να μάθει αν τα παιδιά είναι δικά του, ενώ αρκετές φορές δηλώνει στον «επιστημονικώς υπεύθυνο» ότι εδώ και χρόνια έχει περιπέσει σε κατάθλιψη, γενικώς είναι ένα πολύ νευρικό άτομο που δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει, αν μάθει πως τα παιδιά δεν είναι δικά του, αφήνοντας να εννοηθεί, για όποιον -έστω στοιχειωδώς- αντιλαμβάνεται, πως μπορεί και να προβεί σε κάθε λογής ακρότητες.
Παρ’ όλα αυτά, ο «επιστημονικώς υπεύθυνος» όχι μόνο δεν προβληματίζεται, αλλά αντιθέτως δείχνει στον ενδιαφερόμενο τον τρόπο περί του πώς θα καταφέρει να αποσπάσει δολίως αντικείμενα τρίτων (ενηλίκων) ατόμων τα οποία θα φέρουν επάνω τους γενετικό υλικό (εν προκειμένω, οδοντόβουρτσες), ενώ ταυτόχρονα ομολογεί πως αυτό που προτείνει είναι μεν παράνομο, «αλλά»…
Όταν, δε, ο ενδιαφερόμενος επαναφέρει το θέμα της εκρηκτικής του ιδιοσυγκρασίας και «αναρωτιέται» για το πώς θα αντιδράσει, αν μάθει ότι τα παιδιά δεν είναι δικά του, ο «επιστημονικώς υπεύθυνος» του συστήνει απλώς… «να μη χαλάσει την όλη ατμόσφαιρα»!
Και φυσικά, στο τέλος, δεν λείπουν και τα σχετικά παζάρια, («θα σου κάνω καλύτερη τιμή», αν αποδειχθείς απατημένος…), που άλλωστε χαρακτηρίζουν κάθε «επιστημονικώς υπεύθυνο» που σέβεται την επιστημοσύνη του…
Αν όλα τούτα δεν ήταν στη βάση τους εξωφρενικά και άκρως επικίνδυνα, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν και εξαιρετικό υλικό επιθεώρησης…
Ίσως, βέβαια, μια πιο «ενδιαφέρουσα ιδέα» θα ήταν να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας… (Αν, φυσικά, υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι τον αφορά η όλη ιστορία…).
* Η Δρ. Λήδα Κοβάτση είναι Ιατρός- Ειδική Ιατροδικαστής – Επίκουρη Καθηγήτρια- Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ
Διαβάστε επίσης: Στην Ιατρική του ΑΠΘ για τεστ πατρότητας, Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 7 Μαΐου 2013, 12:56
