Ζήσης Ψάλλας
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι στρατηγικές χρονισμού των γευμάτων όπως η διαλείπουσα νηστεία ή η κατανάλωση τροφής νωρίς την ημέρα φαίνεται να βοηθούν τους ανθρώπους να χάσουν βάρος μειώνοντας την όρεξη και αυξάνοντας την καύση λίπους.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων μπορεί να βρει στρατηγικές χρονισμού γεύματος για την απώλεια βάρους ή για να διατηρήσει το μειωμένο βάρος του, καθώς αυτές οι στρατηγικές περιορίζουν την όρεξη, δήλωσε ο Courtney M. Peterson, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Διατροφής του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, στο Μπέρμιγχαμ.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν 11 ενήλικες άνδρες και γυναίκες που είχαν υπερβολικό βάρος αλλά ήταν γενικά καλής υγείας, ηλικίας 20 έως 45 ετών.
Οι συμμετέχοντες προσπάθησαν δύο διαφορετικές στρατηγικές γεύματος με τυχαία σειρά: ένα πρόγραμμα όπου έτρωγαν τρία γεύματα κατά τη διάρκεια μιας δωδεκάωρης περιόδου με πρωινό στις 8:00 π.μ. και δείπνο στις 8:00 μ.μ. και ένα πρόγραμμα όπου έτρωγαν τρία γεύματα σε διάστημα 6 ωρών με πρωινό στις 8:00 π.μ. και δείπνο στις 2:00 μ.μ. Τα ίδια ποσά και είδη τροφίμων καταναλώθηκαν και στα δύο προγράμματα. Οι περίοδοι νηστείας για πρώτο πρόγραμμα συμπεριλάμβανε 12 ώρες την ημέρα, ενώ για το δεύτερο 18 ώρες – το δεύτερο πρόγραμμα ονομάζεται χρονικά περιορισμένη κατανάλωση (TRE: Time-restricted eating).
Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν για τέσσερις συνεχόμενες ημέρες. Την τέταρτη ημέρα, οι ερευνητές μέτρησαν το μεταβολισμό των εθελοντών τοποθετώντας τους σε ένα αναπνευστικό θάλαμο – μια συσκευή που μοιάζει με αίθουσα – όπου οι ερευνητές μέτρησαν πόσες θερμίδες, υδατάνθρακες, λίπος και πρωτεΐνες καίγονται. Μετρήθηκαν επίσης τα επίπεδα όρεξης κάθε τρεις ώρες καθώς και οι ορμόνες πείνας το πρωί και το βράδυ.
Αν και χρονικά περιορισμένη κατανάλωση δεν επηρέασε σημαντικά τον συνολικό αριθμό των θερμίδων που έκαψαν οι συμμετέχοντες, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μείωσε τα επίπεδα της γρελίνης, της ορμόνης της πείνας, και βελτίωσε ορισμένες πτυχές της όρεξης. Επίσης, αύξησε την καύση του λίπους κατά τη διάρκεια του 24ώρου.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Obesity.
