Ζήσης Ψάλλας
Μια νέα μελέτη από ερευνητές από το Brigham and Women’s Hospital, διαπίστωσε πως το πότε τρώμε επηρεάζει σημαντικά την ενεργειακή μας δαπάνη, την όρεξη και τις μοριακές οδούς στον λιπώδη ιστό. Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύονται στο Cell Metabolism.
«Θέλαμε να δοκιμάσουμε τους μηχανισμούς που μπορεί να εξηγήσουν γιατί το καθυστερημένο φαγητό αυξάνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας», εξήγησε ο ανώτερος συγγραφέας Frank A. J. L. Scheer.
Οι ερευνητές μελέτησαν 16 ασθενείς με δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) στην περιοχή υπέρβαρων ή παχύσαρκων. Κάθε συμμετέχων συμπλήρωσε δύο εργαστηριακά πρωτόκολλα: το ένα με αυστηρά προγραμματισμένο πρόγραμμα πρώιμων γευμάτων και το άλλο με τα ίδια ακριβώς γεύματα, το καθένα προγραμματισμένο περίπου τέσσερις ώρες αργότερα μέσα στην ημέρα.
Στο εργαστήριο, οι συμμετέχοντες κατέγραφαν τακτικά την πείνα και την όρεξή τους, παρείχαν συχνά μικρά δείγματα αίματος κατά τη διάρκεια της ημέρας και μετρούσαν τη θερμοκρασία του σώματός τους και την ενεργειακή τους δαπάνη. Για να μετρήσουν πώς ο χρόνος φαγητού επηρέασε τις μοριακές οδούς που εμπλέκονται στη λιπογένεση ή πώς το σώμα αποθηκεύει λίπος, οι ερευνητές συνέλεξαν βιοψίες λιπώδους ιστού από ένα υποσύνολο συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια εργαστηριακών δοκιμών τόσο στα πρωτόκολλα πρώιμης όσο και όψιμης διατροφής, για να καταστεί δυνατή η σύγκριση των προτύπων γονιδιακής έκφρασης/ επίπεδα μεταξύ αυτών των δύο διατροφικών συνθηκών.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι το φαγητό τέσσερις ώρες αργότερα είχε βαθιές επιπτώσεις στην πείνα και στις ορμόνες που ρυθμίζουν την όρεξη, τη λεπτίνη και τη γκρελίνη, οι οποίες επηρεάζουν την επιθυμία μας για φαγητό. Συγκεκριμένα, τα επίπεδα της ορμόνης λεπτίνης, η οποία σηματοδοτεί τον κορεσμό, μειώθηκαν κατά τη διάρκεια των 24 ωρών στην καθυστερημένη διατροφή σε σύγκριση με τις πρόωρες συνθήκες φαγητού. Όταν οι συμμετέχοντες έφαγαν αργότερα, έκαψαν θερμίδες με πιο αργό ρυθμό και εμφάνισαν έκφραση γονιδίου λιπώδους ιστού προς αυξημένη λιπογένεση και μειωμένη λιπόλυση, που προάγουν την ανάπτυξη λίπους.
Η πρώτη συγγραφέας Nina Vujovic είπε: «Σε αυτή τη μελέτη, αναρωτηθήκαμε αν έχει σημασία η ώρα που τρώμε όταν όλα τα άλλα διατηρούνται σταθερά. Και ανακαλύψαμε ότι το να τρώμε τέσσερις ώρες αργότερα κάνει σημαντική διαφορά στα επίπεδα πείνας μας, στον τρόπο που καίμε θερμίδες μετά το φαγητό και στον τρόπο που αποθηκεύουμε λίπος».
