Ζήσης Ψάλλας
Ερευνητές του Salk Institute και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο διαπίστωσαν ότι μια χρονικά περιοριζόμενη διατροφή, εντός 10ώρου, είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια βάρους, το μειωμένο λίπος στην κοιλιά, τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης, καθώς και πιο σταθερά επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ινσουλίνη στους συμμετέχοντες.
“Έχουμε διαπιστώσει ότι ο συνδυασμός χρονικά περιορισμένου φαγητού με φάρμακα μπορεί να δώσει στους ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο την ικανότητα να διαχειρίζονται καλύτερα την ασθένειά τους”, ανέφερε ο Satchidananda Panda, καθηγητής στο Regulatory Biology Laboratory του Salk.
Η περιορισμένη χρονική κατανάλωση (κατανάλωση όλων των θερμίδων μέσα σε 10 ώρες) υποστηρίζει τους κιρκαδικούς ρυθμούς ενός ατόμου και μπορεί να μεγιστοποιήσει τα οφέλη για την υγεία.
Οι κιρκάδιοι ρυθμοί είναι 24ωροι κύκλοι βιολογικών διεργασιών που επηρεάζουν σχεδόν κάθε κύτταρο του σώματος. Όλο και περισσότερο, οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι τα ασταθή πρότυπα κατανάλωσης μπορούν να διαταράξουν αυτό το σύστημα και να αυξήσουν τον κίνδυνο για μεταβολικό σύνδρομο και άλλες μεταβολικές διαταραχές με συμπτώματα όπως τον αυξημένο λίπος στην κοιλιά, και υψηλά τριγλυκερίδια, την υψηλή αρτηριακή πίεση και υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Η πιλοτική μελέτη περιελάμβανε 19 συμμετέχοντες (13 άνδρες και 6 γυναίκες) με διάγνωση μεταβολικού συνδρόμου, που ανέφεραν ότι έτρωγαν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 14 ωρών μέσα στην ημέρα. Το 84% των συμμετεχόντων λάμβαναν τουλάχιστον ένα φάρμακο, όπως π.χ. μια στατίνη ή ένα αντιυπερτασική χάπι.
Οι συμμετέχοντες δεν ανέφεραν καμία δυσμενή επίδραση κατά την παρέμβαση. Για να ληφθεί η πρόσληψη τροφής μέσα σε ένα 10ωρο, οι περισσότεροι καθυστέρησαν το πρώτο γεύμα τους και επέσπευσαν το τελευταίο γεύμα τους, κάθε μέρα, έτσι δεν παραλήφθηκαν γεύματα. Παρόλο που δεν υπήρξε σύσταση μείωσης θερμίδων, ορισμένοι ανέφεραν ότι έτρωγαν λιγότερη ποσότητα, πιθανώς λόγω της μικρότερης χρονικής διάρκειας.
Συνολικά, οι συμμετέχοντες παρουσίασαν βελτιωμένο ύπνο καθώς και μείωση κατά 3-4% του σωματικού βάρους, του κοιλιακού λίπους και της περιφέρειας μέσης. Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις μειώθηκαν καθώς οι μετρήσεις έδειξαν μειωμένη αρτηριακή πίεση και μειωμένη ολική χοληστερόλη. Τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και τα επίπεδα ινσουλίνης παρουσίασαν επίσης μια τάση προς βελτίωση.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Metabolism.
