Ζήσης Ψάλλας
Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται να κάνουν υγιεινές επιλογές τροφίμων. Για να βελτιωθεί η συνολική ποιότητα της διατροφής, η Jill Nicholls, υποστηρίζει σε ένα άρθρο της στο Frontiers in Nutrition ότι οι άνθρωποι χρειάζονται εργαλεία που είναι αξιόπιστα και εφαρμόσιμα -και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο γλυκαιμικός δείκτης (ΓΔ) υπολείπεται των παραπάνω.
Ο ΓΔ αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1980 ως εργαλείο διαχείρισης της γλυκόζης του αίματος για άτομα με διαβήτη τύπου 1. Μετρά την ικανότητα των διαθέσιμων υδατανθράκων σε ένα τρόφιμο να αυξάνει τη γλυκόζη του αίματος. Προσδιορίζεται με τη μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα μετά την κατανάλωση 50 γραμμαρίων υδατανθράκων από μία μόνο δοκιμαστική τροφή συγκριτικά με την καθαρή γλυκόζη ή το λευκό ψωμί.
Οι τροφές που περιέχουν υδατάνθρακες είναι αρκετά ποικίλες και συμβάλλουν σημαντικά στα διατροφικά πρότυπα, ωστόσο ο ΓΔ μετρά μόνο την απόκριση της γλυκόζης. Δεν λαμβάνει υπόψη τη συνολική περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά και η έρευνα έχει δείξει ότι μπορεί να μην είναι ακριβής προγνωστικός δείκτης της συνολικής ποιότητας της διατροφής.
Και επειδή τα τρόφιμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη δεν είναι απαραίτητα υψηλά σε βασικά θρεπτικά συστατικά, η υπερβολική εξάρτηση από τις τιμές του ΓΔ μπορεί να οδηγήσει σε επιλογές τροφίμων που δεν συνάδουν με τις τρέχουσες διατροφικές οδηγίες. Επιλογές με υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, όπως παγωτό και ζαχαρωτά, για παράδειγμα, μπορεί να έχουν χαμηλές τιμές γλυκαιμικού δείκτη, ενώ άλλες τροφές με θρεπτικά συστατικά μπορεί να έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως τα καρότα, οι πατάτες και τα δημητριακά.
«Η αξιοπιστία του ΓΔ έχει εξεταστεί από την εισαγωγή του πριν από περισσότερα από 40 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων κριτικών σχετικά με τη μεθοδολογία και ερωτημάτων σχετικά με τη σχέση μεταξύ της τιμής ΓΔ ενός τροφίμου και της πραγματικής γλυκαιμικής απόκρισης μετά το γεύμα», ανέφερε η Nicholls.
Η έρευνα δείχνει ότι ο ΓΔ μπορεί να μην είναι η καλύτερη μέτρηση της ποιότητας των τροφίμων με υδατάνθρακες για την αξιολόγηση της δίαιτας και την πρόληψη χρόνιων ασθενειών. Σε μια σειρά ορόσημο συστηματικών ανασκοπήσεων και μετα-αναλύσεων, οι Reynolds et al. διαπίστωσαν ότι η συσχέτιση μεταξύ του ΓΔ και του κινδύνου μη μεταδοτικών ασθενειών ήταν χαμηλή έως πολύ χαμηλή σε σύγκριση με τις φυτικές ίνες ή τα δημητριακά ολικής αλέσεως.
