Ζήσης Ψάλλας
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο East Anglia του Ηνωμένου Βασιλείου συνεργάστηκαν με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ θέλοντας να καταλάβουν εάν η τακτική κατανάλωση μύρτιλων μπορεί να μεταβάλει το μεταβολικό προφίλ των ανθρώπων με μεταβολικό σύνδρομο.
«Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που τρώνε τακτικά μύρτιλα έχουν μειωμένο κίνδυνο να αναπτύξουν παθήσεις συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη τύπου 2 και των καρδιαγγειακών παθήσεων», λέει ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Aedin Cassidy. «Αυτό μπορεί να είναι επειδή τα μύρτιλα είναι υψηλά σε φυσικά απαντώμενες ενώσεις που ονομάζονται ανθοκυανίνες».
Ωστόσο, μέχρι σήμερα, το μεγάλο μέρος της έρευνας έχει πραγματοποιηθεί σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν υπήρξαν επίσης τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές που να διερευνούν τη δυνατότητα των μύρτιλων να προστατεύουν από ασθένειες σε πληθυσμό με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακής νόσου.
Η ερευνητική ομάδα προσέλαβε 115 συμμετέχοντες ηλικίας 50-75 ετών, οι οποίοι ήταν είτε υπέρβαροι είτε παχύσαρκοι και είχαν μεταβολικό σύνδρομο. Η μελέτη έτρεξε για 6 μήνες και είναι η μεγαλύτερη του είδους της.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες:
- Μία ομάδα κατανάλωσε 1 φλιτζάνι (150 γραμμάρια) μύρτιλων σε σκόνη την ημέρα.
- Μια άλλη ομάδα κατανάλωνε μισό φλιτζάνι (75 γραμμάρια) μύρτιλων σε σκόνη την ημέρα.
- Η τρίτη ομάδα ενήργησε ως ομάδα ελέγχου λαμβάνοντας μια σκόνη που περιείχε κυρίως δεξτρόζη, μαλτοδεξτρίνη και φρουκτόζη.
Οι ερευνητές είπαν: “Βρήκαμε ότι η κατανάλωση 1 φλιτζάνι μύρτιλα την ημέρα είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της αγγειακής λειτουργίας και της αρτηριακής δυσκαμψίας – κάνοντας αρκετή διαφορά που μεταφράζεται σε μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσου κατά 12-15%”.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι επιστήμονες είδαν οφέλη μόνο στην ομάδα που κατανάλωνε 1 φλιτζάνι μύρτιλα την ημέρα – όχι σε εκείνους που καταναλώνουν μισό φλιτζάνι.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η παρέμβαση δεν άλλαξε άλλες παραμέτρους που μετρούν οι επιστήμονες. Δεν υπήρξαν ευνοϊκές επιδράσεις για την ευαισθησία στην ινσουλίνη ή για τους δείκτες ελέγχου της γλυκόζης. Η παρέμβαση δεν είχε καμία επίδραση στην αρτηριακή πίεση ή σε άλλους βιοδείκτες αγγειακής λειτουργίας.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο American Journal of Clinical Nutrition.
