Ζήσης Ψάλλας
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι μια μορφή διαλειμματικής νηστείας μπορεί να μειώσει την υπέρταση ανασχηματίζοντας το μικροβίωμα του εντέρου σε ένα ζωικό μοντέλο.
Μελετώντας ένα μοντέλο τρωκτικών που ονομάζεται SHRSP (παρουσιάζει υπέρταση) και φυσιολογικούς αρουραίους, οι ερευνητές δημιούργησαν δύο ομάδες. Η μια ομάδα περιέλαβε SHRSP και φυσιολογικούς αρουραίους που τρέφονταν κάθε δεύτερη μέρα, ενώ η άλλη ομάδα περιέλαβε SHRSP και φυσιολογικούς αρουραίους με απεριόριστη διαθεσιμότητα τροφής (ομάδα ελέγχου).
Εννέα εβδομάδες μετά την έναρξη του πειράματος, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι στην ομάδα ελέγχου οι αρουραίοι SHRSP είχαν υψηλότερη αρτηριακή πίεση σε σύγκριση με τους φυσιολογικούς αρουραίους. Επίσης, στην ομάδα της νηστείας, οι αρουραίοι SHRSP είχαν μειώσει σημαντικά την αρτηριακή πίεση σε σύγκριση με τους αρουραίους SHRSP της ομάδας ελέγχου.
Οι ερευνητές μεταμόσχευσαν μικροβίωμα των αρουραίων που είτε έκαναν διαλειμματική νηστεία είτε έτρωγαν χωρίς περιορισμούς, σε αρουραίους χωρίς μικροβίωμα, οι οποίοι δεν έχουν δικά τους μικρόβια.
Και ήταν ενθουσιασμένοι που είδαν ότι οι αρουραίοι που έλαβαν μικροβίωμα από αρουραίους SHRSP της ομάδας ελέγχου είχαν υψηλότερη αρτηριακή πίεση από αυτούς που έλαβαν μικροβίωμα από φυσιολογικούς αρουραίους της ομάδας ελέγχου -όπως αντίστοιχα συνέβαινε και με τους δότες του μικροβιώματος.
Επίσης, οι αρουραίοι που έλαβαν μικροβίωμα από τους αρουραίους SHRSP νηστείας είχαν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση από αυτούς που έλαβαν μικροβίωμα από αρουραίους SHRSP της ομάδας ελέγχου.
Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μεταβολές στο μικροβίωμα που προκαλούνται από τη διαλειμματική νηστεία ήταν επαρκείς για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι τα υπερτασικά ζώα SHRSP που τρέφονταν κανονικά είχαν χαμηλότερα χολικά οξέα στην κυκλοφορία του αίματος από τα ζώα με φυσιολογική πίεση. Από την άλλη πλευρά, τα ζώα SHRSP που ακολούθησαν διαλειμματική νηστεία είχαν περισσότερα χολικά οξέα.
Συνολικά, η μελέτη δείχνει για πρώτη φορά ότι η διαλείπουσα νηστεία μπορεί να είναι επωφελής όσον αφορά τη μείωση της υπέρτασης αναδιαμορφώνοντας τη σύνθεση των μικροβίων του εντέρου σε ένα ζωικό μοντέλο. Η μελέτη παρέχει επίσης στοιχεία ότι η δυσβίωση του εντέρου συμβάλλει στην υπέρταση αλλάζοντας τη σηματοδότηση του χολικού οξέος.
