Ζήσης Ψάλλας

Μια κοινή μετάλλαξη ενός γονιδίου βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες δίαιτες πολλών σακχάρων διατηρώντας χαμηλά τη γλυκόζη στο αίμα, αλλά σχεδόν οι μισοί άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν μια παλαιότερη παραλλαγή που μπορεί να ταιριάζει καλύτερα με την προϊστορική δίαιτα, αναφέρει μια νέα μελέτη.

Οι ερευνητές μελέτησαν το γονίδιο CLTCL1, το οποίο κατευθύνει την παραγωγή της πρωτεΐνης CHC22 η οποία παίζει βασικό ρόλο στη ρύθμιση ενός μεταφορέα γλυκόζης στα λιπώδη και μυϊκά κύτταρα.

Όταν τρώμε, η ορμόνη ινσουλίνη αντιδρά στα υψηλότερα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα απελευθερώνοντας τον μεταφορέα για να αφαιρέσει τη γλυκόζη από το αίμα, μεταφέροντάς την σε μυϊκούς και λιπώδεις ιστούς. Μεταξύ των γευμάτων, με τη βοήθεια της πρωτεΐνης CHC22, ο μεταφορέας γλυκόζης παραμένει στους μύες και το λίπος, έτσι ώστε κάποια ζάχαρη αίματος να συνεχίσει να κυκλοφορεί.

Η ερευνητική ομάδα, αποτελούμενη από ειδικούς της γενετικής, της εξελικτικής βιολογίας, του αρχαίου DNA και της κυτταρικής βιολογίας, ανέλυσε ανθρώπινα γονιδιώματα καθώς και άλλων 61 ειδών, για να καταλάβει πώς το γονίδιο που παράγει το CHC22 ποικίλει σε ολόκληρη την εξελικτική ιστορία.

Στον άνθρωπο, εξετάζοντας τα γονιδιώματα 2.504 ανθρώπων από το παγκόσμιο σχέδιο 1000 Genomes, διαπίστωσαν ότι σχεδόν το ήμισυ των ανθρώπων σε πολλές εθνοτικές ομάδες έχουν μια παραλλαγή του CHC22 που παράγεται από ένα μεταλλαγμένο γονίδιο, το οποίο έγινε πιο συνηθισμένο όταν οι άνθρωποι υιοθέτησαν το μαγείρεμα και την καλλιέργεια φυτών.

Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τα γονιδιώματα των αρχαίων ανθρώπων και διαπίστωσαν ότι η νεότερη παραλλαγή είναι πιο συνηθισμένη στους αγροτικούς πληθυσμούς παρά σε κυνηγούς-συλλέκτες, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αυξημένη κατανάλωση υδατανθράκων θα μπορούσε να ήταν την επιλεκτική δύναμη που οδήγησε στη γενετική προσαρμογή.

Οι ερευνητές λένε ότι ενώ αυτή η γενετική παραλλαγή δεν παίζει άμεσο ρόλο στην ανάπτυξη του διαβήτη, η παλαιότερη παραλλαγή μπορεί να κάνει τους ανθρώπους πιο πιθανό να αναπτύξουν διαβήτη και μπορεί επίσης να επιδεινώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη που εμπλέκεται στον διαβήτη.