Ζήσης Ψάλλας
Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Cambridge βρήκαν πρόσφατα ότι πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι “φυσικοί κοκαλιάρηδες” που δεν χρειάζεται να παρακολουθούν το βάρος τους. Μια παραλλαγή ενός γονιδίου που έχουν τους κάνει να διατηρούνται λεπτοί.
Το γονίδιο MC4R είναι ήδη γνωστό για το ρόλο του στο σωματικό βάρος. Μάλιστα ένας στους 100 ανθρώπους έχει μια μετάλλαξη που σταματά το γονίδιο να λειτουργεί και είναι πολύ πιθανό να είναι παθολογικά παχύσαρκοι. Αλλά ένα τυχερό 6% του πληθυσμού έχει παραλλαγές σε αυτό το γονίδιο που μειώνουν κατά το ήμισυ τις πιθανότητές τους να γίνουν παχύσαρκοι.
Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέα φάρμακα που μιμούνται τις γενετικές παραλλαγές του γονιδίου, δίνοντας σήμα στον εγκέφαλο για μείωση της όρεξης. Μάλιστα, κυκλοφόρησαν ήδη φάρμακα αδυνατίσματος που στόχευαν το γονίδιο MC4R αλλά είχαν ανεπιθύμητες ενέργειες π.χ. υψηλή αρτηριακή πίεση και αλλαγή στη χρωστική του δέρματος που κάνει τις φακίδες πολύ πιο σκούρες.
Ο καθηγητής Sadaf Farooqi, από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, διεξήγαγε μια μελέτη για το γονίδιο MC4R, εξετάζοντας περίπου μισό εκατομμύριο Βρετανούς από τη γενετική βάση δεδομένων Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου.
Χαμηλότερος κίνδυνος διαβήτη
Ο Farooqi είπε: «Η γενετική διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο γιατί μερικοί άνθρωποι είναι παχύσαρκοι, και μερικοί είναι αρκετά τυχεροί γιατί έχουν γονίδια που τους προστατεύουν από την παχυσαρκία».
Το γονίδιο MC4R μόνο πρόσφατα διαπιστώθηκε ότι μπορεί να κρατήσει τους ανθρώπους αδύνατους και αυτή είναι η πρώτη φορά που έχει καταστεί σαφές πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ωφεληθούν.
Οι ερευνητές εξέτασαν το γονίδιο σε 452.300 άτομα, βρίσκοντας 61 μικρές διαφορές σε αυτό που επηρεάζει το σωματικό βάρος. Οι καλύτερες 9 γενετικές παραλλαγές μείωσαν τις πιθανότητες των ανθρώπων να γίνουν παχύσαρκοι, να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2 ή στεφανιαία νόσο έως και 50%.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 6% των ανθρώπων έφερε μία από αυτές τις εννέα γενετικές παραλλαγές. Η γενετική τους ιδιορρυθμία λειτουργεί με την ενεργοποίηση του MC4R, το οποίο ελέγχει τους υποδοχείς στην επιφάνεια των εγκεφαλικών κυττάρων που μας λένε ότι είμαστε πλήρεις και άρα πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε.
Αυτοί οι υποδοχείς φυσιολογικά σταματούν να λειτουργούν μεταξύ των γευμάτων. Αλλά οι άνθρωποι με τη γενετική ιδιορρυθμία έχουν υποδοχείς οι οποίοι συνεχίζουν να εργάζονται, διατηρώντας το σήμα αποχής από το φαγητό για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Τα νέα ευρήματα, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Cell, ελπίζεται ότι θα βοηθήσουν τις προσπάθειες να βρεθούν καλύτερα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας.
