«Eάν έχουμε κάποιο σύμπτωμα το οποίο μοιάζει με αυτά που προκαλεί ο κορωνοϊός, δεν πρέπει να χαθεί χρόνος. Διότι αυτός ο ιός δεν αστειεύεται και ο χρόνος είναι πολύ σημαντικός».
Tα παραπάνω εξηγούν στη La Repubblica ο διευθυντής του φαρμακολογικού Ινστιτούτου Mario Negri, Giuseppe Remuzzi, και ο καθηγητής Μολυσματικών Ασθενειών στο νοσοκομείο του Μπέργκαμο, Fredy Suter. Kαι οι δύο έχουν συντάξει ένα θεραπευτικό πρωτόκολλο για να το χρησιμοποιούν οι οικογενειακοί γιατροί προκειμένου να θεραπεύουν στο σπίτι ασθενείς με κορωνοϊό.
Το συγκεκριμένο θεραπευτικό πρωτόκολλο δημιουργήθηκε έπειτα από επιστημονική έρευνα και ιατρική εμπειρία με ασθενείς από όλον τον κόσμο.
Παρόλο που η αγγλική μετάλλαξη του κορωνοϊού βρίσκεται ήδη στην Ιταλία, η λέξη-κλειδί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι η εγρήγορση.
«Όσο πιο γρήγορα ενεργείς, τόσο πιο εύκολα θα αποφύγεις τη νοσηλεία» εξηγεί ο Remuzzi σε συνέντευξή του στη La Repubblica. «Πολλοί Ιταλοί ασθενείς που αντιμετωπίζονται στο σπίτι μάς καλούν επειδή έχουν προβλήματα, τα οποία στη συνέχεια τους οδηγούν στο νοσοκομείο. Ωστόσο δεν πηγαίνουν εκεί αμέσως, παρά μόνο όταν έχει ήδη ξεκινήσει μια υπερφλεγμονώδης φάση και η ασθένεια εξελίσσεται αρνητικά» προσθέτει.
Τα στάδια της ασθένειας
Τις πρώτες 2-3 ημέρες, όταν ο ιός επωάζει, αρχίζει να υπάρχει ένα ιικό φορτίο που αυξάνεται.
Τις επόμενες 4-7 ημέρες, αρχίζουν ο πυρετός και ο βήχας και το ιικό φορτίο γίνεται πολύ υψηλό. Αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία συνήθως δεν γίνεται τίποτα, γιατί ίσως ο ασθενής απλώς λαμβάνει αντιπυρετικά ενώ περιμένει τα αποτελέσματα του τεστ.
Τότε μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος εκδήλωσης υπερβολικής φλεγμονής, αυτό που οι Βρετανοί αποκαλούν «υπερφλεγμονή», με οξύ αναπνευστικό σύνδρομο: αυτό είναι που διευκολύνει τον ιό να φτάσει στους πνεύμονες και έτσι δημιουργείται το φαινόμενο που οι ανοσολόγοι αποκαλούν «καταιγίδα κυτοκίνης», η οποία είναι μια υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος που βλάπτει τον οργανισμό.
Ο καταλυτικός ρόλος του γιατρού
Με την προσέγγισή του, ωστόσο, ο Remuzzi έχει μια καλή πιθανότητα να αποτρέψει αυτή τη φάση υπερβολικής φλεγμονής. «Ωστόσο δεν πρόκειται για μια θεραπεία την οποία μπορείτε να κάνετε μόνοι σας. Είναι μια στρατηγική που μπορεί να ακολουθηθεί στο σπίτι αποκλειστικά όμως υπό ιατρική παρακολούθηση» προσθέτει.
Πέρα από τη σύσταση, για παράδειγμα, της προληπτικής πρόσληψης βιταμίνης D, η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ σημαντική, ο γιατρός πρέπει:
- Να επισκεφτεί τον ασθενή στο σπίτι τουλάχιστον την πρώτη φορά.
- Να οργανώσει τη θεραπεία.
- Να πραγματοποιεί τακτικές επισκέψεις και συχνές τηλεφωνικές επικοινωνίες.
- Μόλις γίνουν αισθητά τα πρώτα συμπτώματα, να προτείνει αμέσως το αντιφλεγμονώδες όσο ο ασθενής περιμένει τα αποτελέσματα του τεστ.
Τι να μην κάνετε στο σπίτι
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε στο σπίτι και τι πρέπει να γνωρίζουμε; Ο Remuzzi εξηγεί τι δεν πρέπει να κάνετε όταν αισθάνεστε τα πρώτα συμπτώματα:
- Να πάρετε παρακεταμόλη ενώ περιμένετε τα αποτελέσματα του τεστ.
- Να περιμένετε άλλη μια μέρα για τα αποτελέσματα του τεστ.
- Να καλέσετε απλώς έναν γιατρό ο οποίος μπορεί να μην έρθει ποτέ.
Αυτό που προτείνουν ο Remuzzi και οι συνάδελφοί του είναι οι ασθενείς να δράσουν το συντομότερο δυνατό. Μόλις, δηλαδή, γίνουν αισθητά τα πρώτα συμπτώματα, όπως βήχας, πυρετός, κόπωση, πόνος στα οστά και τους μυς και πονοκέφαλος, η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει αμέσως, χωρίς καθυστέρηση μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του τεστ.
Τι να κάνετε άμεσα και ποια φάρμακα να προτιμήσετε
Όταν γίνονται αισθητά τα πρώτα συμπτώματα, πρέπει να δράσουμε όπως γίνεται με τους ιούς της ανώτερης αναπνευστικής οδού, δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο να πάρετε αντιπυρετικό, όπως παρακεταμόλη, αλλά αντιφλεγμονώδες φάρμακο, έτσι ώστε να περιορίσετε τη φλεγμονώδη απόκριση του οργανισμού σε ιογενείς λοιμώξεις. Αυτό συμβαίνει επειδή τις πρώτες μέρες το ιικό φορτίο είναι στο ζενίθ.
Ποια φάρμακα μπορείτε να πάρετε στο σπίτι πριν από το τεστ και μόλις αισθανθείτε τα πρώτα συμπτώματα (σας συνιστούμε πάντα να το κάνετε υπό ιατρική παρακολούθηση):
- Όταν ο πυρετός επιμένει πάνω από 37,3 βαθμούς ή εάν υπάρχουν μυαλγίες, πόνοι στις αρθρώσεις ή άλλα οδυνηρά συμπτώματα, μπορούν να ληφθούν αντιφλεγμονώδη φάρμακα που ονομάζονται «αναστολείς της κυκλο-οξυγονάσης 2» (ή αναστολείς COX-2), όπως η σελεκοξίμπη. Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει, προφανώς εάν για αυτόν τον ασθενή δεν υπάρχουν αντενδείξεις, μια αρχική δόση 400 χιλιοστόγραμμα ακολουθούμενη από μία των 200 την πρώτη ημέρα της θεραπείας και, στη συνέχεια, το πολύ 400 χιλιοστόγραμμα την ημέρα τα επόμενα 24ωρα, εάν είναι απαραίτητο.
- Ένα άλλο φάρμακο αναστολέα COX-2 που είναι χρήσιμο για την πρόληψη της υπερβολικής φλεγμονής είναι η νιμεσουλίδη, το πιο διάσημο από τα οποία είναι το Aulin. Σε αυτή την περίπτωση, η συνιστώμενη δόση είναι 100 mg δύο φορές την ημέρα, μετά τα γεύματα, για 12 ημέρες κατ΄ ανώτατο όριο. Εάν υπάρχουν προβλήματα ή αντενδείξεις για τη σελεκοξίμπη και τη νιμεσουλίδη, κάποιος μπορεί να καταφύγει σε ασπιρίνη, η οποία είναι επίσης σε θέση να αναστέλλει την COX-2 με δόση 500 χιλιοστόγραμμα δύο φορές την ημέρα μετά τα γεύματα.
- Εάν υπάρχουν επίμονος πυρετός, μυοσκελετικός πόνος ή άλλα σημάδια φλεγμονής, ο γιατρός μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει ένα κορτικοστεροειδές, όπως η δεξαμεθαζόνη. Τα κορτικοστεροειδή αναστέλλουν πολλά προφλεγμονώδη γονίδια που παράγουν κυτοκίνες.
Μια μελέτη για τη νιμεσουλίδη που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Infective Diseases δείχνει ότι μειώνει τα συστατικά της «κυτοκίνης». Μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Anesthesia and Analgesia αποκαλύπτει ότι η χρήση ασπιρίνης σχετίζεται με λιγότερη ανάγκη για αναπνευστική υποστήριξη, λιγότερη ανάγκη για εισαγωγή σε εντατική θεραπεία και με μειωμένη θνησιμότητα των ασθενών.
Αντ’ αυτού, η Γαλλική Φαρμακολογική Εταιρεία διαπίστωσε ότι η χρήση παρακεταμόλης σε άτομα που έχουν προχωρημένες μορφές της νόσου θα μπορούσε ακόμη και να βλάψει τον ασθενή, επειδή απομακρύνει τη γλουταθειόνη, ένα φυσικό αντιοξειδωτικό που παράγεται από το ήπαρ και σημαντική ουσία για την ικανότητα να προστατεύει από ιογενείς λοιμώξεις.
Οι εξετάσεις που θα πρέπει να κάνετε αφού πραγματοποιήσετε το τεστ
Μετά από 4-5 ημέρες από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων και έπειτα από την επιβεβαίωση του τεστ ότι είστε θετικοί, γίνονται 3 εξετάσεις:
- ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια, τα οποία δίνουν μια εικόνα της ανοσολογικής κατάστασης
- PCR, C αντιδρώσα πρωτεΐνη, η οποία δείχνει εάν η φλεγμονή συνεχίζεται
- κρεατινίνη, για τη λειτουργία των νεφρών, τη γλυκόζη και ένα ένζυμο για να δείτε πώς λειτουργεί το ήπαρ.
Εάν όλες αυτές οι εξετάσεις είναι φυσιολογικές, ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει με νιμεσουλίδη ή ασπιρίνη, ανάλογα με το τι άρχισε να παίρνει. Και η ασθένεια συνήθως υποχωρεί σε 10 ημέρες ή λιγότερο.
Εάν οι εξετάσεις δεν είναι καλές:
- Κάνετε μια ακτινογραφία θώρακος, η οποία μπορεί επίσης να γίνει στο σπίτι.
- Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει κορτιζόνη, πιθανώς οξυγόνο, και, εάν ο ασθενής είναι αδύναμος και η ακτινογραφία θώρακος εμφανίζει βακτηριακή επικάλυψη, ένα αντιβιοτικό.
- Εάν η εξέταση για d-dimer -δείκτης που ανιχνεύει υπερβολική πήξη του αίματος- δείχνει ότι υπάρχει ενεργοποίηση πήξης, τότε ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει χαμηλή δόση αντιπηκτικού, όπως η ηπαρίνη, κάτω από το δέρμα, για πρόληψη θρόμβωσης.
- Εάν η θεραπεία με οξυγόνο, κορτιζόνη και ηπαρίνη δεν λειτουργεί και ο κορεσμός οξυγόνου στο αίμα μειώνεται ούτως ή άλλως (γι’ αυτό είναι απαραίτητο να υπάρχει παλμικό οξύμετρο), τότε ο ασθενής πρέπει να νοσηλευτεί.
Πηγή: La Repubblica
