Οι συμμετέχοντες στη μελέτη Heart Framingham που είχαν υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης είχαν την τάση να γερνούν πιο αργά και ζούσαν περισσότερο σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν εκπαιδευτική κινητικότητα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο Columbia. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν ηλεκτρονικά στο JAMA Network Open.
Η Framingham Heart Study είναι μια συνεχιζόμενη μελέτη παρατήρησης που ξεκίνησε το 1948 και εκτείνεται επί του παρόντος σε τρεις γενιές. Η ανάλυση είναι η πρώτη που συνδέει την εκπαιδευτική κινητικότητα με το ρυθμό της βιολογικής γήρανσης και της θνησιμότητας.
«Γνωρίζουμε εδώ και πολύ καιρό ότι οι άνθρωποι που έχουν υψηλότερα επίπεδα μόρφωσης τείνουν να ζουν περισσότερο. Αλλά υπάρχουν πολλές προκλήσεις στο να καταλάβουμε πώς συμβαίνει αυτό και, εάν οι παρεμβάσεις για την προώθηση του μορφωτικού επιπέδου συμβάλουν στην υγεία και τη μακροζωία», δήλωσε ο Daniel Belsky, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας στο Columbia Mailman School and the Aging Center και ανώτερος συγγραφέας της εργασίας.
Για να μετρήσουν το ρυθμό της γήρανσης, οι ερευνητές εφάρμοσαν έναν αλγόριθμο γνωστό ως επιγενετικό ρολόι DunedinPACE σε γονιδιωματικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από τη μελέτη Framingham. Τα τελευταία ευρήματα έδειξαν ότι, σύμφωνα με το κριτήριο του επιγενετικού ρολογιού DunedinPACE, δύο χρόνια πρόσθετης εκπαίδευσης μεταφράζονται σε 2-3% πιο αργό ρυθμό γήρανσης. Αυτή η επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης αντιστοιχεί σε περίπου 10% μείωση του κινδύνου θνησιμότητας στη μελέτη Framingham Heart Study, σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα του Belsky σχετικά με τη συσχέτιση του DunedinPACE με τον κίνδυνο θανάτου.
Το DunedinPACE αναπτύχθηκε από τους ερευνητές και αναφέρθηκε τον Ιανουάριο του 2022. Με βάση μια ανάλυση χημικών ετικετών στο DNA που περιέχεται στα λευκά αιμοσφαίρια (ή σημάδια μεθυλίωσης DNA), το DunedinPACE πήρε το όνομά του από τη μελέτη Dunedin που χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξή του. Το DunedinPACE (σημαίνει Pace of Aging Computed from the Epigenome), μετράται με μια εξέταση αίματος και λειτουργεί σαν ταχύμετρο για τη διαδικασία γήρανσης, μετρώντας πόσο γρήγορα ή αργά αλλάζει το σώμα ενός ατόμου καθώς μεγαλώνει.
Η βιολογική γήρανση αναφέρεται στη συσσώρευση μοριακών αλλαγών που υπονομεύουν προοδευτικά την ακεραιότητα και την ικανότητα ανθεκτικότητας των κυττάρων, των ιστών και των οργάνων μας καθώς μεγαλώνουμε.
Οι ερευνητές εξέτασαν συσχετίσεις μεταξύ της εκπαιδευτικής κινητικότητας, της γήρανσης και της θνησιμότητας σε ένα υποσύνολο 3.101 συμμετεχόντων για τους οποίους η εκπαιδευτική κινητικότητα και ο ρυθμός των μέτρων γήρανσης μπορούσαν να υπολογιστούν.
«Μια βασική σύγχυση σε μελέτες όπως αυτές είναι ότι τα άτομα με διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης τείνουν να προέρχονται από οικογένειες με διαφορετικό μορφωτικό υπόβαθρο και διαφορετικά επίπεδα άλλων πόρων», εξήγησε η Gloria Graf, υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Επιδημιολογίας υπό την επίβλεψη του Belsky, και πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
Συνδυάζοντας τα σχέδια μελέτης με το νέο επιγενετικό ρολόι DunedinPACE, οι ερευνητές μπόρεσαν να τεστάρουν πώς η εκπαίδευση επηρεάζει τον ρυθμό της γήρανσης. Στη συνέχεια, συνδέοντας τα δεδομένα της εκπαίδευσης και του ρυθμού γήρανσης με τα διαχρονικά αρχεία για το χρόνο ζωής των συμμετεχόντων, η ομάδα μπόρεσε να προσδιορίσει εάν ο βραδύτερος ρυθμός γήρανσης ευθύνεται για αυξημένη μακροζωία σε άτομα με μεγαλύτερη εκπαίδευση.
«Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την υπόθεση ότι οι παρεμβάσεις για την προώθηση του μορφωτικού επιπέδου θα επιβραδύνουν το ρυθμό της βιολογικής γήρανσης και θα προάγουν τη μακροζωία», σημείωσε η Graf.
