Ζήσης Ψάλλας
Μια μελέτη σε ποντίκια, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Cell Metabolism, δείχνει ότι η μείωση της ποσότητας ενός μόνο αμινοξέος που ονομάζεται ισολευκίνη μπορεί, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων, να παρατείνει τη διάρκεια ζωής τους, να τα κάνει πιο αδύνατα και λιγότερο ευπαθή καθώς γερνούν και να μειώσουν τον καρκίνο και προβλήματα του προστάτη. Όλα αυτά ενώ τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερες θερμίδες.
«Μας αρέσει να λέμε ότι μια θερμίδα δεν είναι απλώς μια θερμίδα», λέει ο Dudley Lamming, καθηγητής και ερευνητής μεταβολισμού στη Σχολή Ιατρικής και Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν. «Διαφορετικά συστατικά της διατροφής έχουν αξία και αντίκτυπο πέρα από τη λειτουργία τους ως θερμίδα, και έχουμε ψάξει για ένα συστατικό που πολλοί άνθρωποι μπορεί να τρώνε πάρα πολύ».
Ο Lamming είναι ο κύριος συγγραφέας μιας νέας μελέτης σε ποντίκια, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Cell Metabolism, και δείχνει ότι η μείωση της ποσότητας ενός μόνο αμινοξέος που ονομάζεται ισολευκίνη μπορεί, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων, να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής τους, να τα κάνει πιο αδύνατα και λιγότερο ευπαθή, και γερνώντας να μειώνουν τα προβλήματα καρκίνου και προστάτη, ενώ τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερες θερμίδες.
Σε παλαιότερη έρευνα, δεδομένα από το UW-Madison’s Survey of the Health of Wisconsin έδειξαν ότι οι κάτοικοι της περιοχής με υψηλότερες μετρήσεις δείκτη μάζας σώματος τείνουν να καταναλώνουν περισσότερη ισολευκίνη, ένα απαραίτητο αμινοξύ που πρέπει να τρώμε όλοι. Η ισολευκίνη είναι άφθονη σε τρόφιμα όπως τα αυγά, τα γαλακτοκομικά, την πρωτεΐνη σόγιας και πολλά είδη κρέατος.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις του αμινοξέος στην υγεία, ο Lamming και οι συνεργάτες του από διάφορους κλάδους στο UW-Madison τάισαν γενετικά διαφορετικά ποντίκια είτε με μια ισορροπημένη δίαιτα ελέγχου, είτε μια χαμηλή δίαιτα πρωτεϊνών -σε μια ομάδα περίπου 20 αμινοξέων- είτε μια δίαιτα σχεδιασμένη για να κόψει τα δύο τρίτα της ισολευκίνης. Τα ποντίκια, που ξεκίνησαν τη μελέτη σε ηλικία περίπου 6 μηνών (ισοδυναμεί με ένα άτομο 30 ετών) έτρωγαν όσο ήθελαν.
«Πολύ γρήγορα, είδαμε τα ποντίκια που ακολουθούσαν τη δίαιτα μειωμένης ισολευκίνης να χάνουν το λίπος -το σώμα τους έγινε πιο αδύνατο, έχασαν λίπος», λέει ο Lamming, ενώ τα σώματα των ποντικών στη δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε αμινοξέα έγιναν επίσης πιο αδύνατα αρχικά, αλλά τελικά ανέκτησε βάρος και λίπος.
Τα ποντίκια που έκαναν δίαιτα χαμηλής ισολευκίνης έζησαν περισσότερο -κατά μέσο όρο 33% περισσότερο για τα αρσενικά και 7% περισσότερο για τα θηλυκά. Και, με βάση 26 μετρήσεις υγείας, συμπεριλαμβανομένων εκτιμήσεων που κυμαίνονται από τη μυϊκή δύναμη και αντοχή έως τη χρήση της ουράς και ακόμη και την απώλεια μαλλιών, τα ποντίκια χαμηλής ισολευκίνης ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ζωής τους.
