Πιο πράσινο κι από τη φαντασία, πιο τακτοποιημένο και χρωματιστό κι από βιτρίνα ζαχαροπλαστείου, απρόσμενα ζεστό και κοσμοπολίτικο, το κρατίδιο του Λουξεμβούργου σου ανοίγει την καρδιά. Με το αυτοκίνητο, με το ποδήλατο ή με τα πόδια, μέσα σε λιβάδια, σε δάση ή στη very chic πρωτεύουσα, αρκούν μερικές μέρες για να απολαύσεις την ατμόσφαιρα του κρατιδίου.
«Θέλουμε να παραμείνουμε όπως είμαστε». Αυτό είναι το εθνικό μότο του Λουξεμβούργου. Κατά περίεργο τρόπο συμπυκνώνει την ουσία της εμπειρίας στο κρατίδιο, που σε έκταση δεν είναι πολύ μεγαλύτερο από το Λονδίνο: όλα κινούνται αργά, έχουν την αφέλεια και τη γαλήνη των παραμυθιών του Χόφμαν.
Θα πίστευε κανείς ότι μια χώρα τόσο μικρή που το όνομά της δεν χωράει μέσα στο χώρο που πιάνει στο χάρτη θα ήταν λιγότερο σύνθετη. Κι όμως. Οι Λουξεμβούργιοι είναι ένα ενδιαφέρον μείγμα επιρροών. Είναι μοναδικό το κλίμα αποδοχής αναπνέεις στη σύγχρονη πόλη του Λουξεμβούργου, όπου περισσότερο από το 50% του πληθυσμού είναι αλλοδαποί! Και μόνο μια ματιά από την κεντρική πλατεία Γκέλε Φρα αρκεί για να νιώσεις προς τα πού εστιάζει αυτή η πόλη. Το φρουριακό κτίριο με το ρολόι που επιβάλλεται πάνω από το ιστορικό κέντρο δεν είναι καθεδρικός ναός. Είναι τράπεζα. Για την ακρίβεια, στο Λουξεμβούργο υπάρχουν περισσότερες τράπεζες απ’ ό,τι… φανάρια, αφού ο μέγας Δούκας και η κυβέρνηση (το καθεστώς είναι συνταγματική μοναρχία) αποφάσισαν να παρέχουν πολυποίκιλες διευκολύνσεις και κίνητρα στους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς και στις διεθνείς επικοινωνίες. Εδώ εξάλλου έχουν την έδρα τους η CLT-UFA, που μεταδίδει πάνω από 40 δορυφορικά προγράμματα και η SES, που χειρίζεται το δορυφορικό σύστημα ASTRA. Αποτέλεσμα: το βιοτικό επίπεδο αν δεν είναι το υψηλότερο, οπωσδήποτε βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης στην Ευρώπη.
Σε κάθε βήμα εισπράττεις μια «ευρωπαϊκή» αντίληψη στην έκφραση, στον τρόπο που κινούνται τα πράγματα. Φυσικό, άλλωστε, σε ένα κράτος που φιλοξενεί τη γραμματεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης -9.000 υπάλληλοι κάνουν το clean cut προάστιο του Kirchberg, με τα ’70s μοντερνιστικά γυάλινα κτίρια,ένα μελίσσι εθνοτήτων. ‘Αλλωστε, τα σύνορα με τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο δεν είναι 
μόνο χωρικά. Αν και οι κάτοικοι έχουν ως μητρική τους γλώσσα τα Letzebuergesch, διατηρούν σε διαφορετικό γλωσσικό κουτάκι στο μυαλό τους κάθε πληροφορία, ανάλογα με την κουλτούρα και την ανακλητική δύναμη αυτού που θέλουν να εκφράσουν: τα γαλλικά είναι η επίσημη γλώσσα τους, αλλά στο δημοτικό διδάσκονται τα γερμανικά, ενώ τα αγγλικά είναι ευρύτατα διαδεδομένα.
Η πόλη του Λουξεμβούργου διαθέτει τα λούσα μιας σύγχρονης πρωτεύουσας, αλλά διατηρεί την ατμόσφαιρα του κουκλόσπιτου, την αταραξία της τακτοποιημένης κωμόπολης, την αύρα του παλιού που δεν έχει αραχνιάσει, αλλά σε εκπλήσσει με τη φυσικότητα που προσθέτει στο σύγχρονο. Oι δρόμοι περνούν ανάμεσα από λιβάδια στις πλαγιές κυματιστών λόφων, τα παρτέρια 
έχουν πάντα λουλούδια και οι αγελάδες σε κοιτούν πανευτυχείς καθώς οδηγείς (ήρεμα όσο αλλού πουθενά) στους επαρχιακούς δρόμους. Εδώ δεν χρειάζεσαι χάρτη και καθορισμένη πορεία.
Οποιαδήποτε κατεύθυνση και να πάρεις με αφετηρία την πρωτεύουσα, το σκηνικό είναι εξίσου ειδυλλιακό. Από τα must πάντως είναι μια βόλτα με ποδήλατα, ιδίως στην περιοχή του Μίλερταλ, την οποία ονομάζουν και «μικρή Ελβετία».
Επιτρέψτε λοιπόν στο εαυτό σας, την πολυτέλεια να βιώσετε αυτό το ζωντανό παραμύθι!
(πηγές: www.wikipedia.com, www.wikitravel.org, www.morguefile.com, www.visiteurope.com, www.luxemburg.lu)
