Το υπέροχο λευκό φως που αντανακλάται στον καθρέφτη του ποταμού Τάγου, οι ήχοι του Φάντο και οι ιστορίες έρωτα που συνοδεύονται από κιθάρα, μια βόλτα στα στενά μεσαιωνικά δρομάκια και σοκάκια, οι γεύσεις και τα χρώματα της Λισαβόνας, θα σας αναδείξουν μια πρωτεύουσα φτιαγμένη για «ειδύλλιο».

Η Λισαβόνα είναι μια από τις λίγες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έχουν τόσο εμφανή εξάρτηση από ένα ποτάμι και μια ακτογραμμή.  Η πόλη υπήρξε πάντα έτοιμη να υποδεχτεί νέους επισκέπτες και να προσφέρει ένα αντίο σε εκείνους που αναχωρούν, αναλλοίωτο βίωμα αιώνων από την εποχή μεγάλων ανακαλύψεων, των Πορτογάλων θαλασσοπόρων. Το κλίμα της Λισαβόνας είναι τυπικό μεσογειακό με ήπιους και βροχερούς χειμώνες και ζεστά και ξηρά καλοκαίρια. Ωστόσο, πολλές φορές η θαλασσινή αύρα που παρατηρείται συχνότατα προσφέρει μεγάλη αίσθηση δροσιάς. Η πόλη απολαμβάνει 250 μέρες ηλιοφάνειας τον χρόνο.

Θρύλοι αναφέρουν ότι η πόλη ιδρύθηκε από τον Οδυσσέα! Γι αυτό και αναφέρεται ως «Πόλη του Οδυσσέα», επίσης “Πόλη των μεγάλων θαλασσοπόρων – εξερευνητών“, και ως και “Πριγκίπισσα του Ωκεανού!

Χιλιο-τραγουδισμένη, ζωγραφημένη και φωτογραφημένη η Λισαβόνα αναφέρεται  από καλλιτέχνες και επισκέπτες από όλο τον κόσμο, για το περίφημο φως της. Είναι αδύνατο να υπάρξει συζήτηση για την Λισαβόνα, χωρίς κάποιος κάνει το σχόλιο – “Aaχχ, το φως της Λισαβόνας …”  Πέρα από την χαρακτηριστική λάμψη του σε αυτά τα γεωγραφικά πλάτη, η  πόλη παίζει  ένα ιδιόμορφο παιχνίδι με το φως και τη σκιά. Μετά από 20 αιώνες ύπαρξης και αρχιτεκτονικής αντανάκλασης αυτού του παιχνιδιού, η πόλη συγκλονίζει με τις  ιστορικές γειτονιές της, όπου καθεμιά διατηρεί την αντίστοιχη παράδοση και στυλ της.

Η πόλη φέρει ακόμα  εμφανείς τις επιδράσεις της αραβικής αρχιτεκτονικής, αποτέλεσμα της 450 χρόνων υποδούλωσης της χώρας στου Μαυριτανούς. Αργότερα, με την έναρξη της πορτογαλικής Εποχή των Ανακαλύψεων, η Λισαβόνα εμπλουτισμένη από το εμπόριο μπαχαρικών και κοσμημάτων δέσποζε ως παγκόσμιο εμπορικό κέντρο. Ιδιαιτέρα από το 1498 όταν ο Βάσκο Ντα Γκάμα ανακάλυψε τη θαλάσσια διαδρομή προς την Ινδία. Αυτή ήταν πράγματι η αρχή μιας χρυσής εποχής, που χαρακτηρίζεται από την Manueline αρχιτεκτονική (ονομάστηκε μετά από το βασιλιά Μανουήλ Α’), με χαρακτηριστική διακοσμητική χρήση των θαλάσσιων μοτίβων.  Κατά τη διάρκεια των αιώνων η πόλη φυσικά μεγάλωσε και άλλαξε. Όταν το κέντρο της πόλης καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από το σεισμό του 1755, ξανακτίστηκε από το Μαρκήσιο de Pombal, ο οποίος δημιούργησε έτσι την Baixa Pombalina, μία εμπορική περιοχή που διατηρεί ακόμη την αρχική της μεγαλοπρέπεια.

Η καρδιά της πόλης είναι το κέντρο Baixa, όπου εξετάζεται για να της δοθεί χαρακτηρισμός ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (ΟΥΝΕΣΚΟ). Το Baixa οργανώνεται σε ένα σύστημα πλέγματος και ένα δίκτυο τετραγώνων που χτίστηκε μετά από τον μεγάλο σεισμό του 1755, ο οποίος ισοπέδωσε ένα μεγάλο μέρος της μεσαιωνικής πόλης. Το κάστρο του São Jorge και ο καθεδρικός ναός της Λισαβόνας βρίσκονται σε ένα από τους επτά λόφους της Λισαβόνας, στα ανατολικά του Baixa. Η παλαιότερη περιοχή της πόλης είναι η Alfama, κοντά στον Τάγο, γεγονός το οποίο την έχει καταστήσει σχετικά άτρωτη από τους διάφορους σεισμούς.

Η πόλη της Λισαβόνας είναι πλούσια σε γοτθική και μπαρόκ αρχιτεκτονική και καθώς και σε μεταμοντέρνες κατασκευές. Η πόλη διασχίζεται, επίσης, από τις μεγάλες λεωφόρους και τα μνημεία κατά μήκος αυτών των κύριων οδών, ιδιαίτερα στις ανώτερες περιοχές μεταξύ αυτών, είναι οι λεωφόροι Avenida da Liberdade (της ανεξαρτησίας), Avenida Fontes Pereira de Mello, Avenida Almirante Reis (του ναυστάθμου) και η Avenida da Republica (της Δημοκρατίας).

Άλλα μνημεία περιλαμβάνουν: Το Praça do Comércio (πλατεία εμπορίου), πλατεία Ρόσιο (Rossio), πλατεία Restauradores, Elevador de Santa Justa, το μοναστήρι Jerónimos, τον πύργο Belém, και το Μνημείο των Ανακαλύψεων (Padrão dos Descobrimentos). Ξεχωριστά  μουσεία της πόλης είναι: Το Museu Nacional de Arte Antiga (Εθνικό Μουσείο Αρχαίας Τέχνης), το Museu dos Azulejos (Μουσείο των Μωσαϊκών Κεραμιδιών πορτογαλικού στιλ), το Museu Calouste Gulbenkian (Μουσείο Calouste Gulbenkian, που περιέχει τις ποικίλες συλλογές της αρχαίας και μοντέρνας τέχνης), το Oceanario de Λισαβόνα (Ενυδρείο της Λισαβόνας, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη), το Museu do Design at Centro Cultural de Belém (μουσείο ντιζάιν), το Museu Nacional dos Coches (Εθνικό Μουσείο βασιλικών αμαξών, που περιέχει την μεγαλύτερη συλλογή των βασιλικών αμαξών στον κόσμο) και το Museu da Farmácia (Μουσείο Φαρμάκων).

Στη Λισαβόνα δεν υπάρχει καμία έλλειψη χαρακτηριστικών μπαρ και εστιατορίων καθώς και  αγορών, όπως στη ζώνη του Chiado, όπου θα βρείτε σίγουρα το ιδανικό δώρο σε μια Μέκκα των παραδοσιακών και σύγχρονων καταστημάτων.  Η νυχτερινή ζωή της πόλης γενικά θεωρείται από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Αναμφίβολα, μια πλευρά της πόλης δεν πρέπει να χάσετε. Μόλις ο ήλιος βυθιστεί  στο Τάγου, η πόλη μεταμορφώνεται και  η νυχτερινή ατμόσφαιρα αναδύεται: ζωντανή, συναρπαστική και μεταδοτική που διαρκεί μέχρι το ξημέρωμα. Σύμφωνα με τις συνήθειες των κατοίκων, η νύχτα ποτέ δεν αρχίζει πριν από την 21:00 και σχεδόν πάντα ξεκινά με ένα δείπνο σε παρέα με φίλους.

Στη πόλη, οι βραδιές ξεκινούν με Φάντο, το κατ’ εξοχήν δικό της τραγούδι. Γεννήθηκε από τα μοναδικά συναισθήματα της ψυχής που δεν μπορούν να εκφραστούν με λόγια, παρά μόνο με τις αισθήσεις. Περιγράφει τα συναισθήματα της μακραίωνης ερωτικής σχέσης των Πορτογάλων με τον ωκεανό. Συναισθήματα  νοσταλγίας, απώλειας και θλίψης για την αγάπη αναμεμειγμένα  με τη προσμονή νέων αφίξεων.

(πηγές: www.wikipedia.com, www.wikitravel.org, www.morguefille.com,  www.visiteurope.com, www.visitportugal.com)

 ΠΡΟΤΑΣΗ:   Ανακαλύψτε τη Λισσαβόνα!