Σάββατο μεσημέρι στην Καισαριανή. Μικρό συνοικιακό καφενεδάκι. Οι θαμώνες, άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Δύο παίζουν τάβλι σε ένα τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο και μια παρέα έξι ατόμων παίζει χαρτιά στο εσωτερικό. Φασαρία, σαν να είναι διαδήλωση. Πούλια, που χτυπάνε με δύναμη έξω, και «τρίτες» που απλώνονται στο τραπέζι μέσα.

Γκρίνιες, πειράγματα, μικροκαβγάδες: ζ ω ή!

Είναι η γενιά που «φεύγει». Η τυχερή γενιά, που δεν τη «γράπωσε» το λάπτοπ, το pc και το internet.

Στον αντίποδα αυτής της εικόνας, η γενιά του σήμερα. Ο σύγχρονος νέος άνθρωπος. Παίζει τάβλι και κουμκάν κι αυτός, μέσα σε ησυχία «τάφου». Ο αντίπαλος συμπαίκτης είναι πολύ μακριά…μπροστά στον δικό του υπολογιστή. Είναι η παρέα του ενός με τον έναν, που αθροιστικά, είναι η παρέα του κανενός με τον κανένα!

Η zougla.gr, έκανε μια έρευνα σχετικά με τα παιχνίδια που παίζονται στο ίντερνετ και αναζήτησε, μιλώντας με πολλούς χρήστες των παιχνιδιών αυτών, ποια γνώμη έχουν γι’ αυτή τη μορφή διασκέδασης και ποια γνώμη έχουν για τον ίδιο τον εαυτό τους.

Ο 19χρονος Μενέλαος Παπασπύρου, δηλώνει αγοραφοβικός.

«Νιώθω ασφάλεια με τον διαδικτυακό συμπαίκτη μου. Δεν θα με πει βλάκα αν κάνω λάθος και δεν θα μου πιάσει κουβέντα για κορίτσια. Δεν θα αναγκαστώ να του πω ότι δεν έχω κορίτσι κι ότι ζω σε μια καταθλιπτική μοναξιά.»

Πιο διανοούμενη, η 22χρονη φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, Ζωή Φαρμάκη. Παίζει στο Διαδίκτυο, σκάκι. Ομολογεί πως προτιμά να παίζει στο ίντερνετ, γιατί πριν 3 χρόνια προδόθηκε από τον άντρα που αγαπούσε, συμπαίκτη της στο εκ του σύνεγγυς, σκάκι.

« Οι άνθρωποι έχουν αγκάθια. Σε τρυπούν, σε ματώνουν, σε κάνουν να κλαις. Προτιμώ τον άγνωστο συμπαίκτη του διαδικτύου. Μπορεί να μου κάνει ΜΑΤ, στο παιχνίδι, αλλά όχι στην καρδιά μου!!!»

– Είναι λύση αυτή; Ρωτάμε.

– «Βρείτε μου άλλη ασφαλέστερη λύση στον κόσμο που ζούμε ».

Ο 18χρονος μηχανικός αυτοκινήτων, Αλκιβιάδης Μανωλάς, στο διαδίκτυο είναι φανατικός παίκτης του πόκερ. Δηλώνει τζογαδόρος της ζωής!

«Η ζωή είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Καθημερινά δίνουμε μάχη για το ποιος θα ανέβει στο ψηλότερο βάθρο. Ποντάρουμε τα πάντα, ρισκάρουμε τα πάντα, φτάνει να είμαστε νικητές. Θα ήταν ωραία να είχα κάποιον απέναντι μου και να παίζαμε, αλλά σήμερα, πιο εύκολα βρίσκεις βελόνα στα άχυρα, παρά έναν άνθρωπο για να μιλήσεις!»

Η 27χρονη ιδιωτική υπάλληλος, Κυριακή Λιγνάδη, βλέπει το Διαδίκτυο σαν σανίδα σωτηρίας που θα τη βγάλει από τη μοναχική ζωή της. Στο ίντερνετ παίζει τένις.

«Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μια ζωή, ήμουνα μόνη. Νιώθω αόρατη. Το ίντερνετ, αντικαθιστά για μένα τους φίλους που δεν έχω. Είναι ένα «διάλειμμα» στην μοναχική μου ζωή. Πατώντας το ENTER , μπαίνω σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο με γέλια, με φωνές, μ’ ανθρώπους…

Παίζουμε, καλαμπουρίζουμε, ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε!»

Για αυτή τη μορφή που έχουν πάρει οι ανθρώπινες σχέσεις, το λόγο έχουν τώρα οι ειδικοί.

Την ερμηνεία του, μας έδωσε ο Κοινωνιολόγος και Ψυχολόγος, κ. Γιώργος Πιπερόπουλος: «Ζούμε αναμφισβήτητα στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, που ενσωματωμένη στον δικό μας διαδικτυακό τρόπο, υποκαθιστά σε καθημερινή βάση και προοδευτικά την πραγματικότητα του καφενείου της γειτονιάς και της παρέας. Αυτό το πρόβλημα δεν αγγίζει μόνο τα παιδιά, αλλά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Τους μοναχικούς ανθρώπους, που θα αποφύγουν τις συντροφιές, βρίσκοντας την εύκολη λύση στο Διαδίκτυο.

Μπαινοβγαίνοντας στο ίντερνετ, ο χρήστης απορρίπτει την ένταξη του στο κοινωνικό κατεστημένο.

Ο Αριστοτέλης το περιέγραψε με εκπληκτικό τρόπο, διατεινόμενος, ότι είναι «αγέλα η φύση του ανθρώπου», δηλαδή, ότι είμαστε κοινωνικά όντα»

Ο Ψυχίατρος και Παιδοψυχολόγος, κ. Γιάννης Κούρος, είπε μεταξύ άλλων, ότι το Διαδίκτυο είναι εμφανώς ένας τόπος απομόνωσης των ανθρώπων και συνέχισε, σημειώνοντας: «Το ίντερνετ, είναι ένας εύκολος τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας, που όμως παρασύρει σε κοινωνική απομόνωση και δυσκολία στην επικοινωνία!

Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους μεγαλύτερους. Κι ακριβώς, επειδή είναι εύκολη λύση, δυσκολεύει, ιδιαίτερα στα παιδιά, την ένταξη τους στην ζωή, αργότερα!»

Τι άλλο να προσθέσουμε εμείς;