Ένα «φιλανθρωπικό» ίδρυμα λειτουργεί για περισσότερα από 20 χρόνια στην Αγγλία, με σκοπό… την περίθαλψη και φροντίδα των κακοποιημένων ζώων της Ελλάδας! Η βάρβαρη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας έχει ξεπεράσει, λοιπόν, προ πολλού τα σύνορα και χιλιάδες απογοητευμένοι –και εξοργισμένοι- τουρίστες αναφέρουν περιστατικά κακοποίησης ζώων στο εν λόγω ίδρυμα, το οποίο φροντίζει να διασώσει ό,τι… σώζεται. Εύρεση ιδιοκτητών που θα αναλάβουν τα άτυχα ζώα –και εκτός Ελλάδας μάλιστα!-, οικονομική υποστήριξη καταφυγίων, στειρώσεις αλλά και… άσκηση πίεσης («ανώφελης συνήθως») στις αρμόδιες Αρχές περιλαμβάνονται μεταξύ των δράσεων του ιδρύματος, το οποίο ξοδεύει για αυτούς τους σκοπούς περισσότερα από 150.000 ευρώ ετησίως!
Παρακολουθήστε το βίντεο με την ονομασία… “Ελληνική Τραγωδία” που έχει ετοιμάσει το ίδρυμα.
Η ιδέα για την ίδρυση του Greek Animal Rescue ανήκει στη Βρετανίδα με σλοβενική καταγωγή Vesna Jones, η οποία έμεινε άναυδη, όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας το 1987 και διαπίστωσε ότι η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό αναδεικνύεται πρώτη, όπως η ίδια τονίζει, στη βαρβαρότητα στα ζώα. Η zougla.gr επικοινώνησε μαζί της.
Zougla.gr: Γιατί επιλέξατε ειδικά την Ελλάδα για τις δράσεις σας; Διαπιστώσατε ότι το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο εδώ;
Vesna Jones: Σε μια επίσκεψή μου στην όμορφη χώρα σας, το 1987, εισήλθαμε από τα βόρεια σύνορα οδικώς. Όσο περισσότερο οδηγούσαμε, τόσα περισσότερα φαινόμενα κακοποίησης ζώων βλέπαμε ακόμα και μέσα από το όχημά μας! Σοκαριστήκαμε τόσο για τις συνθήκες που κρατούνταν τα σκυλιά αλυσοδεμένα, όσο φυσικά και για τα νεκρά ζώα δίπλα στο δρόμο. Τον εφιάλτη, όμως, τον έζησα στην Κρήτη. Δεν θα περίμενα ποτέ να γίνω μάρτυρας τόσων μελαγχολικών φαινομένων!
Έχω ταξιδέψει αρκετά σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου δεν διαπίστωσα ποτέ κάτι που να πλησιάζει έστω την κατάσταση στη χώρα σας- και αυτό με παραξένεψε πολύ, γιατί από το 1981 ανήκετε κι εσείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχετε προοδεύσει πολύ από τότε –τουλάχιστον στις υποδομές σας. Στο θέμα των ζώων όμως; Δεν περίμενα να συναντήσω τέτοια τριτοκοσμική κατάσταση.
Πώς λειτουργεί το ίδρυμά σας; Ποιες υπηρεσίες προσφέρετε;
Κατ’ αρχάς υποστηρίζουμε έναν αριθμό καταφυγίων –τα οποία σε πολλές περιπτώσεις ανήκουν σε ξένους υπηκόους που έχουν παντρευτεί με Έλληνες. Στειρώνουμε όσα περισσότερα ζώα μάς επιτρέπουν τα οικονομικά μας, βοηθάμε ορισμένα ζώα να βρουν σπίτι, ακόμη και στη Βρετανία –εγώ προσωπικά έχω 7 σκυλιά από τη χώρα σας!-, πληρώνουμε για τις ανάγκες τους… Επίσης, πολύ σημαντική θεωρώ την πίεση που ασκούμε στις ελληνικές Αρχές, στις οποίες συχνά τηλεφωνούμε ή στέλνουμε γράμματα, τα οποία, δυστυχώς, συνήθως αγνοούνται ή, όταν απαντώνται, γράφουν πολλά ψέματα και έχουν σκοπό μόνο να κατευνάσουν τους εξαγριωμένους με την κατάσταση τουρίστες. Γενικά, ξοδεύουμε περίπου 150.000 ευρώ κάθε χρόνο, για να βοηθάμε τα ζώα στην Ελλάδα, αλλά αναγνωρίζω φυσικά ότι αυτή η βοήθεια αποτελεί μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό.
Προτρέπετε τον κόσμο να μην επισκέπτεται την Ελλάδα λόγω αυτής της κατάστασης. Πιστεύετε ότι αυτά τα ζητήματα κακοποίησης ζώων αντιπροσωπεύουν την κουλτούρα ενός ολόκληρου λαού ή απλώς την ψυχογένεια συγκεκριμένων αδιάφορων ή και αρρωστημένων μυαλών;
Δεν προτείνουμε το μποϊκοτάρισμα της Ελλάδας, αλλά, όταν με ρωτάνε πώς είναι η κατάσταση με τα ζώα εκεί, απαντώ ότι είναι αποκαρδιωτική και ότι καλό θα είναι οι ευαίσθητοι τουρίστες να παραμένουν μόνο κοντά στο ξενοδοχείο ή στην παραλία τους, προκειμένου να μην αντιληφθούν αυτά τα βάρβαρα φαινόμενα. Αυτό που έχω μάθει από τότε που ασχολούμαι με τη χώρα σας για το ζήτημα αυτό και μου έκανε φοβερή εντύπωση είναι ότι γενικά οι Έλληνες τίθενται ενάντια στην στείρωση στα ζώα, θεωρώντας ότι είναι μια πρακτική που αντιτίθεται στη φύση και την ίδια στιγμή παρατάνε τα ζώα τους, όταν δεν τα θέλουν, όπου βρουν, ενώ κάποιες φορές τα πετάνε ζωντανά στα σκουπίδια! Αυτό δεν το θεωρείτε όχι απλά ως πρακτική ενάντια στη φύση, αλλά ως βαρβαρότητα;
Έχω πολλούς Έλληνες φίλους που δουλεύουν πολύ σκληρά για να βοηθήσουν όσα περισσότερα ζώα μπορούν, αλλά για κάθε βήμα που γίνεται μπροστά παρατηρώ ότι γίνονται δύο βήματα πίσω! Η Ελλάδα έχει επαρκές νομικό πλαίσιο για το θέμα, το οποίο, όμως, δεν επιβάλλεται σχεδόν ποτέ και η κατάσταση δεν βλέπω να βελτιώνεται! Η ελπίδα μου εναπόκειται στους νέους, οι οποίοι πιστεύω ότι θα συμπεριφέρονται πιο υπεύθυνα και φιλεύσπλαχνα από τους μεγάλους.
Τι θα προτείνατε τόσο στις ελληνικές Αρχές όσο και στους πολίτες, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση;
Η νούμερο ένα προτεραιότητα δεν είναι άλλη από την επιβολή των ισχυόντων νόμων! Η κυβέρνηση θα πρέπει να προωθήσει, τόσο με διαφημίσεις όσο και με την κατάλληλη εκπαίδευση στα σχολεία, την στείρωση των ιδιόκτητων σκύλων και γάτων, καθώς εδώ βρίσκεται και η πηγή του προβλήματος. Χιλιάδες ζώα, κυρίως σκυλιά, κακοποιούνται ή αφήνονται να ψοφήσουν σε φριχτές συνθήκες ακριβώς επειδή οι γονείς τους δεν στειρώθηκαν, όταν έπρεπε. Σας θυμίζω, επίσης, την Οδηγία 3170/03, η οποία καθορίζει την εμφύτευση μικροτσιπ σε όλα τα σκυλιά! Έπρεπε να έχει τεθεί σε ισχύ και να εφαρμόζεται πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, στην πραγματικότητα όμως ελάχιστα σκυλιά έχουν τσιπαριστεί. Αν ο κόσμος ήταν υποχρεωμένος να τσιπάρει κάθε σκυλί που έχει, τότε πολύ λιγότερα από αυτά θα είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους.
Πρέπει, τέλος, η κυβέρνηση να συστήσει ένα ειδικό τμήμα που θα αναλαμβάνει τις περιπτώσεις κακοποίησης, κακομεταχείρισης, παραμέλησης και εγκατάλειψης των ζώων. Είμαι σίγουρη ότι τα έσοδα που θα είχε το τμήμα αυτό από τα πρόστιμα όχι μόνο θα επαρκούσαν για τη λειτουργία του, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν και σοβαρή οικονομική πηγή για τη χώρα σας!
«Όχι μόνο ανεφάρμοστο, αλλά και «προσβλητικό» το νομικό πλαίσιο»
Πέρα από τον πρωτοποριακό, αλλά ανεφάρμοστο δυστυχώς νόμο των Ολυμπιακών Αγώνων, στη σχετική νομοθεσία της χώρας μας υπάρχουν σημαντικά κενά. Η zougla.gr απευθύνθηκε στον δικηγόρο από την Έδεσσα Κωνσταντίνο Καρυοφυλλίδη, γνωστό για τη φιλοζωική του δράση. Το σχόλιο του… δηκτικό:
«Υπάρχει ανάγκη αλλαγής του ατελούς και προσβλητικού νομικού πλαισίου προστασίας των ζώων συντροφιάς, που, δυστυχώς, δεν επιτρέπει στον δικαστή την ακόμη αυστηρότερη ποινική αντιμετώπιση μιας πράξης που χρήζει απόλυτης απαξίωσης, εντονότατης αποδοκιμασίας και μηδενικής ανοχής, δηλαδή την δολοφονία των ζώων. Ειδικότερα, ενώ ο Ν.1300/1982 προβλέπει για τη ζωοκλοπή και ζωοκτονία των ίππων, όνων, βοοειδών αιγοπροβάτων, χοίρων και μελισσών, ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο ετών και χρηματική ποινή, ο Ν. 1197/1981 για τη θανάτωση των ζώων συντροφιάς (σκύλοι, γάτες κ.α.), προβλέπει ποινή φυλακίσεως μέχρι έξι μήνες και χρηματική ποινή. Δηλαδή, ενώ η θανάτωση μιας κατσίκας, σε περιφραγμένο χώρο, τιμωρείται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον τριών ετών, η θανάτωση ενός σκύλου που φυλάει ένα κοπάδι κατσίκες με φυλάκιση μέχρι έξι μήνες».
Και καταλήγει ο νομικός: «Αυτό το νομικό πλαίσιο δείχνει ακριβώς ότι έχουμε εμπορευματοποιήσει τα πάντα. Ό,τι κάνει χρήμα προστατεύεται, τα συναισθήματα ελάχιστα. Ανταλλάξαμε την ψυχή μας για μία χοιρινή μπριζόλα και ένα βοδινό μπιφτέκι»…
Δείτε ακόμη: Greek Animal Rescue
