Ο Άρης ιδρύθηκε ως Ποδοσφαιρικός Σύλλογος της Θεσσαλονίκης στις 25 Μαρτίου (7 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο) του 1914 και υπήρξε το πρώτο ελληνικό σωματείο που ιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό (1912). Προκειμένου δε να τονισθεί ιδιαιτέρως ο ελληνικός χαρακτήρας του νεοσύστατου σωματείου, οι ιδρυτές του επέλεξαν ως ημέρα επίσημης ίδρυσής του την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Έτσι, την ημέρα της εθνικής μας επετείου, σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση μια συντροφιά, που την αποτελούσαν 22 άνθρωποι, πήρε την απόφαση ίδρυσης του συλλόγου. Ιδρυτές του Άρη ήταν οι:
1. Αγγέλου Γιάννης
2. Αγοραστός Λάζαρος
3. Βλαχόπουλος Γρηγόρης
4. Βλαχόπουλος Λάζαρος
5. Γκοτζαμάνης Πέτρος
6. Δήμου
7. Ζέγας Άγγελος
8. Θεοδωρίδης Θεόδωρος
9. Ιωαννίδης Δημήτρης
10. Καραγιαννίδης Τηλέμαχος
11. Κοτρότσης Δημήτρης
12. Κρέης Πέτρος
13. Κυδωνάκης Μήνως
14. Κωστίδης Λάζαρος
15. Λάμπρου Γιώργος
16. Νακόπουλος Γιάννης
17. Παπαγεωργίου Θανάσης
18. Πλιάτσικας Γιάννης
19. Ρωσσιάδης Ρούσσος
20. Σαλούστο Κάρολος
21. Τσιατσιαπάς Τάσος
22. Κότσανος Πρόδρομος
Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισαν βρισκόταν στο όνομα που θα έδιναν στον καινούργιο αυτό σύλλογο. Οι ιδρυτές του αποφάσισαν να του δώσουν ένα όνομα θεϊκό, επιβλητικό και μεγαλοπρεπές, που να εμπνέει σεβασμό και φόβο. Με αυτές τις αρχές ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ και γρήγορα έγινε ο κυρίαρχος του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης, αλλά και ένας από τους ισχυρότερους στην Ελλάδα. Η υλοποίηση της ιδέας ήρθε πέντε μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1914. Η ομάδα κέρδισε συμπάθειες μεταξύ των Θεσσαλονικέων, που έβλεπαν στον ΑΡΗ τη δύναμη και την ευκαιρία αξιοποίησης της αθλητικής ιδέας, αλλά και ένα ισχυρό και υγιές σωματείο, που θα ήταν σε θέση να μεταφέρει σε όλη την Ελλάδα το όνομα του ΑΡΗ, της Θεσσαλονίκης και του μεγάλου συλλόγου.
Έμβλημα του συλλόγου ο αναπαυόμενος θεός του πολέμου, ένα άγαλμα που αποδίδεται στον Σκόπα και βρίσκεται σε μουσείο της Ρώμης. Χρώματά του το κίτρινο και το μαύρο, για να θυμίζει σε όλους το Βυζάντιο, αφού η Θεσσαλονίκη ήταν πάντοτε η δεύτερη πολιτεία της Αυτοκρατορίας. Το 1926 ο σύλλογος αναγκάστηκε να τροποποιήσει το καταστατικό του, ώστε να μετονομαστεί σε «Αθλητικός Σύλλογος ΑΡΗΣ Θεσσαλονίκης», για να συμπεριλάβει και τα υπόλοιπα αθλήματα που ήδη είχε αρχίσει να καλλιεργεί.
Ο Άρης υπήρξε ο πρώτος ελληνικός ποδοσφαιρικός σύλλογος που προσκάλεσε ξένη ποδοσφαιρική ομάδα για φιλικό αγώνα στην Ελλάδα. Την Κυριακή 2 Νοεμβρίου 1924 διεξήχθη, στο παλαιό γήπεδο του Ηρακλή, ο αγώνας μεταξύ Άρη και Περιστέρ Μοναστηρίου (τότε πρωταθλήτρια Νότιας Σερβίας), με τελικό νικητή τον Άρη με 5-0 (3 γκολ ο Μ. Βεντουρέλης και από 1 οι Κ. Πάγκαλος και Αρ. Αρμάς). Στην άτυπη ρεβάνς του αγώνα αυτού, στις 5 Απριλίου 1925, στο Μοναστήρι (Μπίτολα), ο Άρης (κατέστη η πρώτη ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα που έδωσε αγώνα στο εξωτερικό) έχασε με 2-1.
Το 1931 έγινε για πρώτη φορά πρωτάθλημα Εθνικής κατηγορίας με τον Άρη τρίτο πίσω από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Το 1932 η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατακτά τον δεύτερο πανελλήνιο τίτλο της μετά από 14 αγώνες με αντιπάλους τους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Α.Ε.Κ., Απόλλων Αθηνών, Εθνικό Πειραιώς, Π.Α.Ο.Κ. και Ηρακλή.
Με τον τρόπο αυτό τελειώνει μία εξαετία 1927-1933, κατά την οποία ο Άρης υπήρξε η πρώτη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζί με τον Ολυμπιακό. Στα επόμενα χρόνια θα κατακτήσει τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης 1934 και 1938, όπως και το πρωτάθλημα Βορείου Ομίλου 1935. Επίσης, συμμετείχε για τρίτη φορά σε τελικό κυπέλλου το 1940, χάνοντας από τον Παναθηναϊκό με 3-1.
Το 1946 ο Άρης κατακτά το τρίτο του πανελλήνιο πρωτάθλημα με πρωταγωνιστή τον θρυλικό επιθετικό Κλεάνθη Βικελίδη, νικώντας στον τελευταίο αγώνα την Α.Ε.Κ. με 4-1. Επίσης, κατέκτησε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης 1949, 1953 και 1959 και συμμετείχε στον τελικό του κυπέλλου το 1950 όπου έχασε με 4-0 από την Α.Ε.Κ.
Μέχρι την ίδρυση της Εθνικής κατηγορίας το 1959, ο Άρης κατέκτησε συνολικά 14 Πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, 4 Πρωταθλήματα Βορείου Ελλάδος, και 3 πρωταθλήματα Ελλάδος νικώντας τους αντίστοιχους πρωταθλητές Αθηνών και Πειραιώς.
Από το αφιέρωμα του δημοσιογράφου Βασίλη Κεχαγιά για τον Άρη
Α’ Εθνική
Τις πρώτες σεζόν της Α’ Εθνικής κατηγορίας ο Άρης παρουσίασε μέτρια πορεία. Το 1964 όμως καταφέρνει για πρώτη φορά να καταλάβει θέση η οποία οδηγεί στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων της επόμενης χρονιάς. Εκεί θα αντιμετωπίσει τη Ρόμα με την οποία αναδείχθηκε ισόπαλος 0-0 στη Θεσσαλονίκη και ηττήθηκε με 3-0 στην Ιταλία. Το 1965-66 πετυχαίνει την πρώτη του ευρωπαϊκή νίκη εναντίον της δευτεραθλήτριας του γερμανικού πρωταθλήματος, Κολωνίας με 2-1 στο Καυτατζόγλειο αλλά θα ηττηθεί με 2-0 στον επαναληπτικό και θα αποκλειστεί.
Το 1969 κατακτά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα και γίνεται η πρώτη ομάδα εκτός Αθηνών που μπαίνει στην πρώτη τριάδα, ενώ το 1970 καταλαμβάνει την τέταρτη θέση με την εξαιρετική αμυντική επίδοση των 15 τερμάτων. Η μεγάλη όμως επιτυχία ήρθε μέσω του Κυπέλλου, όπου αφού απέκλεισε Παναθηναϊκό, Καλλιθέα και Ολυμπιακό νίκησε στον τελικό την ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. με 1-0. Σκόρερ του μοναδικού τέρματος ο Κεραμιδάς ενώ τον αγώνα παρακολούθησε τεράστιος αριθμός θεατών για τα ελληνικά δεδομένα εκείνης της εποχής (46.675). Το 1970-71 συμμετέχει στο Κύπελλο Κυπελλούχων όπου ο αποκλεισμός έρχεται από μία από τις ισχυρότερες Ευρωπαϊκές ομάδες της εποχής την αγγλική Τσέλσι.
Το 1974 ο Άρης θα κατακτήσει για άλλη μια φορά την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα και θα αντιμετωπίσει την Ραπίντ Βιέννης για το κύπελλο UEFA της σεζόν 1974-75. Η επόμενη τριετία θα χαρακτηριστεί από την ανανέωση και την αντικατάσταση της ομάδας που κατέκτησε το κύπελλο με νέους παίκτες, όπως οι Κούης, Βένος, Φοιρός, Ανανιάδης, Ζήνδρος και Μπαλλής, οι οποίοι αποτέλεσαν τον κορμό της ομάδας για τα επόμενα χρόνια.
Το 1979 ο Άρης θα πραγματοποιήσει το εξωπραγματικό ρεκόρ των 17 νικών σε 17 αγώνες στο γήπεδο Χαριλάου, και θα κατακτήσει την τρίτη θέση, ενώ το 1980 θα χάσει το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ που έγινε στο Εθνικό Στάδιο Βόλου, από τον Ολυμπιακό, όπου και ηττήθηκε με 2-0. Την ίδια χρονιά πραγματοποιεί μια καταπληκτική πορεία στο κύπελλο UEFA, αποκλείοντας την Μπενφίκα και την αήττητη για 38 ματς Περούτζια, για να αποκλειστεί από την Σαιντ Ετιέν του Μισέλ Πλατινί. Την επόμενη χρονιά θα κατακτήσει και πάλι την τρίτη θέση στην Ελλάδα, ενώ παραλίγο να πραγματοποιήσει την πιο επική ανατροπή ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη, όταν μετά την ήττα του στην Αγγλία με 5-1 από την Ίπσουιτς, προηγείτοι στο Καυτατζόγλειο με 3-0 στο 70ο λεπτό του αγώνα. Η τελική έκβαση (3-1) στενοχώρησε, αλλά και γέμισε με περηφάνεια, τους 30.000 οπαδούς της ομάδας.
Τα επόμενα χρόνια χαρακτηρίζονται ως “πέτρινα” από τους οπαδούς της ομάδας, αφού ο Άρης δεν κατάφερε να κερδίσει την έξοδο στην Ευρώπη μέχρι το 1994, όταν με προπονητή τον Γιώργο Φοιρό κατέκτησε την τέταρτη θέση. Το 1997 χαρακτηρίζεται ως μαύρη χρονιά, αφού η ομάδα υποβιβάστηκε για πρώτη φορά, για να επανέλθει την επόμενη σεζόν και να βγει κατευθείαν στην Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί φιναλίστ του Κυπέλλου τρεις φορές (2003, 2005 και 2008), ενώ έπαιξε στο Κύπελλο UEFA το 2000, το 2004, το 2006, το 2008 και το 2009.
Τίτλοι:
3 Πρωταθλήματα Ελλάδος (1928,1932,1946)
1 Πρωτάθλημα Β΄Εθνικής (1998)
1 Κύπελλο Ελλάδας (1970)
Μπάσκετ
Το τμήμα καλαθοσφαίρισης του συλλόγου ιδρύθηκε το 1922, αλλά μόλις τον Νοέμβριο του 1925 έπαιξε τον πρώτο επίσημο αγώνα της ιστορίας του (νίκησε 18-12 την Χ.Α.Ν.Θ.) και στέφθηκε πρωταθλητής Θεσσαλονίκης το 1926, 1927, 1928, 1929, και το 1930 -χρονιά στην οποία κατέκτησε το πρώτο του Πρωτάθλημα Ελλάδος.
Ακολούθησε μία μακρά περίοδος ανομβρίας, με τον Άρη να επανέρχεται το 1958 κατακτώντας το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης. Από εκείνη τη χρονιά και μετά ακολουθεί μια σταθερή πορεία με δεύτερες, τρίτες και τέταρτες θέσεις στο εθνικό πλέον πρωτάθλημα, μέχρι το 1979.
Το 1979 αρχίζει η μεγάλη εκτόξευση με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και σπάει το κατεστημένο του Λεκανοπεδίου. Με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο και με τον Χάρη Παπαγεωργίου «πρώτο βιολί», ο Άρης παρασύρει τους αντιπάλους του και με την εκπληκτική συγκομιδή 24 νίκες – 2 ήττες (έχασε μόνο από Παναθηναϊκό και Σπόρτιγκ στην Αθήνα) επιστρέφει στην κορυφή. Το ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι: Αλεξανδρής (αρχηγός), Παπαγεωργίου (πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος με 38 πόντους κατά μέσο όρο), Χωλόπουλος, Σκόνδρας, Παραμανίδης, Ανανιάδης, Βαμβακούδης, Καλαντίδης, Σπάρταλης, Νάστος, Σπηλιώτης, Βορεάδης, Στυλιανού και Δεγερμεντζής. με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Η κατάκτηση του Πρωταθλήματος Ελλάδας του 1979 ήταν η αφετηρία για τη δημιουργία της «Αυτοκρατορίας» που θα σάρωνε τα πάντα στη δεκαετία του ’80.
Τη μεγάλη της δόξα γνωρίζει η ομάδα μπάσκετ τη δεκαετία του ’80, μια δεκαετία στην οποία ο Νίκος Γκάλης, ο άνθρωπος που άλλαξε το μπάσκετ στη χώρα, αποτελεί τον ηγέτη της ομάδας και οδηγεί τον Άρη στην απόλυτη κυριαρχία στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή αναγνώριση. Στα χρόνια αυτά, ο Άρης κατακτά 9 πρωταθλήματα Ελλάδος, 6 Κύπελλα Ελλάδος, 1 Ευρωπαϊκό κύπελλο (1993) και δίνει το παρών σε 3 final-four πρωταθλήματος Ευρώπης (1988, 1989, 1990). Αυτό όμως που καταφέρνει ο ιστορικός αυτός σύλλογος είναι η ευρεία αναγνώριση της ομάδος των Γκάλη, Γιαννάκη και Ιωαννίδη.
Με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο και με τον Γκάλη να είναι πλέον ο μόνιμος πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, ο Άρης κατακτά τον τίτλο την σεζόν 1982-83.
Την επόμενη χρονιά, ο Άρης είναι και πάλι εντυπωσιακός και ολοκληρώνει το Πρωτάθλημα με 24 νίκες και μόλις 2 ήττες, ισοβαθμώντας στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, στο ιστορικό μπαράζ της Κέρκυρας χάνει από τους «πράσινους» με 80-76, ενώ γνωρίζει την ήττα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ (74-70).
Το καλοκαίρι του 1984, ο Άρης αποκτά από τον Ιωνικό Νικαίας τον δεύτερο παίκτη – θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έναντι 40 εκατομμυρίων δραχμών. Η ομάδα κερδίζει με σχετική ευκολία το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας της. Στο Πρωτάθλημα, οι «κίτρινοι» τελειώνουν την σεζόν με 25 νίκες – 1 ήττα (84-82 από τον Πανιώνιο στη δεύτερη παράταση). Εηίσου εντυπωσιακή ήταν και η πορεία της ομάδας και στο κύπελλο, όπου ο Άρης συντρίβει στο πέρασμά του κάθε αντίπαλο, με αποκορύφωμα τον τελικό της 9ης Μαΐου 1985 Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 86-70 σε μια μαγική βραδιά του Γιαννάκη (8/12 τρίποντα, 37 πόντοι) και του Γκάλη (33), που πέτυχαν μόνοι τους όσους πόντους είχε όλη η αντίπαλη ομάδα μαζί (!) κατακτώντας με τον τρόπο αυτό το πρώτο Κύπελλο, αλλά και το πρώτο «νταμπλ» της ιστορίας του.
Ταυτόχρονα ξεκινά και η μεγάλη παρουσία του συλλόγου σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι «κίτρινοι» αποκλείουν στο Κύπελλο Κόρατς ομάδες με ευρωπαϊκή παράδοση, όπως η γιουγκοσλαβική Ζαντάρ, η γαλλική Λε Μαν και η ιταλική Λιβόρνο. Ωστόσο, την παραμονή του ημιτελικού με τη μεγάλη ιταλική ομάδα Τσαοκρέμ Βαρέζε, ο Γκάλης σπάει το χέρι του και αναγκάζεται να παρακολουθήσει από τον πάγκο το πρώτο παιχνίδι. Παρά την σημαντικότατη απουσία του Γκάλη ο Άρης καταφέρνει να επικρατήσει με 80-77, με τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή σε ένα κατάμεστο από 6.500 οπαδούς του γήπεδο. Στην ρεβάνς όμως υποκύπτει με 95-71.
Ο Άρης πλέον είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα. Κατακτά διαδοχικά Πρωταθλήματα και Κύπελλα, και οι φιλοδοξίες του δεν περιορίζονται μόνο εντός των συνόρων. Την περίοδο 1986-87 γίνεται μια πολύ σημαντική προσθήκη στο ρόστερ της ομάδας, αυτή του Λευτέρη Σούμποτιτς. Οι «κίτρινοι» για ακόμη μια φορά προκαλούν αίσθηση στην Ευρώπη, υποχρεώνοντας τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης, ιταλική Τρέισερ Μιλάνο, στη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 98-67, έστω και αν στον επαναληπτικό οι Ιταλοί υπερκαλύπτουν τη διαφορά και προκρίνονται.
Τη σεζόν, 1987-88, ο Άρης είναι έτοιμος να διεκδικήσει τον ευρωπαϊκό τίτλο. Με δύο αρκετά δύσκολες νίκες επί της ελβετικής Πιγί, προκρίνεται στον όμιλο με τις οκτώ καλύτερες ομάδες του Κυπέλλου Πρωταθλήτριων. Θριαμβεύει επί της Μπαρτσελόνα στο «Παλάου Μπλαουγκράνα» με 88-89, έπειτα από εκπληκτική εμφάνιση του Γκάλη (45 πόντοι) και καθοριστικά τρίποντα από Γιαννάκη και Σούμποτιτς στο τελευταίο λεπτό, και αναγκάζει την κάτοχο του Ευρωπαϊκού στέμματος Τρέισερ Μιλάνο, να υποκλιθεί ξανά στο Αλεξάνδρειο με 120-95 (50 πόντους σημείωσε ο Γκάλης και 37 ο Σούμποτιτς με 7 τρίποντα), κερδίζει επίσης τη φιναλίστ της προηγούμενης χρονιάς Μακάμπι Τελ Αβίβ με 93-77, αλλά και την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 96-85, στο παιχνίδι που σήμανε την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης.
Οι «κίτρινοι», πλέον δεν μονοπωλούν μόνο το ενδιαφέρον των οπαδών τους, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, καθηλώνοντας κάθε Πέμπτη το σύνολο των Ελλήνων. Η παρουσία τους στο Φάιναλ Φορ της Γάνδης, συνοδεία χιλιάδων οπαδών του, γίνεται γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες. Στον ημιτελικό του «Φλάντερς Έξπο», όμως, λυγίζουν απέναντι στην Τρέισερ του Μπομπ Μάκαντου με 87-82, έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι. Ενώ και δύο μέρες αργότερα ο μικρός τελικός κόντρα στην Παρτιζάν Βελιγραδίου, επίσης δεν είχε ευτυχή κατάληξη για τον Άρη (105-93). Το πάθος των οπαδών της ομάδας, πάντως, ανάγκασε ακόμα και τον κομισάριο του NBA, Ντέιβιντ Στερν, να εκφράσει το θαυμασμό του.
Την επόμενη χρονιά, ο μόνιμος πλέον Πρωταθλητής Ελλάδας, ακόμα πιο διψασμένος για ευρωπαϊκή καταξίωση μετά την περιπέτεια της Γάνδης, αποτελούσε και πάλι ένα από τα φαβορί για να φτάσει στο Φάιναλ Φορ του Μονάχου. Με μόνο μία εντός έδρας ήττα στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, αλλά και δύο εκτός έδρας επιτυχίες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την ολλανδική Ντεν Χέλντερ, οι «κίτρινοι» εξασφάλισαν την παρουσία τους στην τελική φάση κερδίζοντας την ισχυρότατη τότε Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ με 96-85.
Στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ του Μονάχου, έχοντας την συμπαράσταση περισσότερων από 6.000 οπαδών της, η ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ και μέχρι το 28’ ήταν μπροστά στο σκορ με 68-60. Ωστόσο, μια σύρραξη σε εκείνο το σημείο του αγώνα αποσυντόνισε τους παίκτες του Άρη και οι Ισραηλινοί εκμεταλλεύθηκαν την συγκυρία για να ανατρέψουν την κατάσταση και να φτάσουν στη νίκη με 99-86. Στον μικρό τελικό, οι «κίτρινοι» διέλυσαν την Μπαρτσελόνα με 88-71, δείχνοντας ότι άξιζαν κάτι καλύτερο.
Την περίοδο 1989-90, μετά από ακόμη μία εκπληκτική πορεία στον όμιλο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, που «σημαδεύτηκε» από τη μεγάλη εκτός έδρας νίκη επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ (85-89), ο Άρης γράφει Ιστορία, αποτελώντας την πρώτη ομάδα που εξασφαλίζει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την παρουσία της στο Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης.
Η ήττα από την Γιουγκοπλάστικα στο Αλεξάνδρειο, στο φινάλε του ομίλου, έφερε τους «κίτρινους» αντιμέτωπους στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα, η οποία προβαλλόταν ως το αδιαμφισβήτητο φαβορί, με δεδομένο ότι η τελική φάση φιλοξενείτο στην Σαραγόσα της Ισπανίας. Παρά την προσπάθεια και τη μοναδική συμπαράσταση από 2.500 οπαδούς του, ο Άρης δεν κατάφερε να αντισταθεί στους Καταλανούς και έχασε με 104-83, ενώ στο μικρό τελικό που ακολούθησε ηττήθηκε και από τη γαλλική Λιμόζ με 103-91, τερματίζοντας 4ος.
Η νέα δεκαετία σήμανε και την πτώση της «αυτοκρατορίας» του Άρη, έπειτα από επτά συνεχόμενα Πρωταθλήματα (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991), αλλά και έξι Κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992). Η σεζόν 1991-92 ήταν μία από της δυσκολότερες στην ιστορία του μεγάλου αυτού συλλόγου, υπήρξαν διοικητικές αναταράξεις, προπονητικές αλλαγές και αγωνιστικά προβλήματα. Παρά της δυσκολίες αυτές, ο Άρης καταφέρνει να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος, κερδίζοντας στον τελικό την Α.Ε.Κ. με 74-62. Εκείνη η αναμέτρηση αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» του Νίκου Γκάλη με την κίτρινη φανέλα, έπειτα από 13 χρόνια ανελλιπούς παρουσίας, τα οποία ήταν γεμάτα από ομαδικές και ατομικές διακρίσεις.
Παρόλα αυτά, η πρώτη σεζόν χωρίς τον Νίκο Γκάλλη «σημαδεύτηκε» από τον πολυπόθητο ευρωπαϊκό τίτλο. Με πρωταγωνιστή ίσως τον κορυφαίο ξένο παίχτη που είχε αγωνιστεί μέχρι τότε στην Ελλάδα, τον Ρόι Τάρπλεϊ, οι «κίτρινοι» έφτασαν στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων έχοντας 9 νίκες – 1 ήττα και σφράγισαν το εισιτήριο για τον τελικό κερδίζοντας δύο φορές την Σαραγόσα (84-86 στην Ισπανία, 82-66 στη Θεσσαλονίκη).
Έτσι, την 16η Μαρτίου 1993, ο «θεός του πολέμου» αντιμετώπισε, στο Τορίνο, την τουρκική Εφές Πίλσεν. Σε ένα γήπεδο πλημμυρισμένο από περισσότερους από 5.000 οπαδούς τους, οι παίκτες του Σβι Σερφ επικράτησαν σ’ έναν σκληρό αγώνα, που χαρακτηρίστηκε από το χαμηλότερο σκορ όλων των εποχών σε τελικό ευρωπαϊκού κυπέλλου (50-48). Το τρόπαιο σήκωσε μέσα σε αποθέωση ο Γιαννάκης, που είχε ως συμπαραστάτες τους Τάρπλεϊ, Άντερσον, Γάσπαρη, Μισούνοφ, Ιωάννου, Αγγελίδη, Βουρτζούμη, Μωραΐτη και Παραλίκα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά το 1993, η ομάδα κατέκτησε άλλους 4 τίτλους (2 Κύπελλα Ελλάδος (1998, 2004), 1 Κύπελλο Κόρατς (1997) και 1 EuroCup Challenge (2003), φτάνοντας στους 21 τίτλους και προσθέτοντας στη φανέλα του Άρη ένα δεύτερο αστέρι.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς του 1997 θεωρήθηκε φυσικό επακόλουθο του ερχομού σπουδαίων ξένων παικτών, όπως ο Χοσέ Ορτίθ, ο Τσαρλς Σάκλεφορντ και ο «τρελός Ιταλός» Μάριο Μπόνι, που σε συνδυασμό με τους Έλληνες διεθνείς Λιαδέλη, Αγγελίδη και Σιούτη δυνάμωσαν σημαντικά τον Άρη και απέδειξαν την ποιότητα της ομάδας στην Ευρώπη.
Αντίπαλος, στον διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, η τουρκική Τόφας, που ενώ έκανε την έκπληξη νικώντας στον πρώτο τελικό στο Αλεξάνδρειο με 66-77, υποκλίθηκε τελικά στο δεύτερο παιχνίδι στην Προύσα, με τελικό σκορ 70-88.
Η κατάκτηση του EuroCup Challenge την περίοδο 2002-03 αποτελεί και την κατάκτηση του 20ού τίτλου στην ιστορία του συλλόγου.
Στο Φάιναλ Φορ του ΦΙΜΠΑ Τσάμπιονς Καπ, στο Αλεξάνδρειο, μπροστά σε κορυφαίες προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ (Βασιλακόπουλος, Μαρτσουλιόνις) και στους ζωντανούς θρύλους της ιστορίας του (Γκάλης, Γιαννάκης, Ιωαννίδης, Πεταλίδης, Παπαγεωργίου), οι «κίτρινοι» του Βαγγέλη Αλεξανδρή επικράτησαν με 84-83 επί της πολωνικής Πρόκομ Τρεφλ στον συγκλονιστικό τελικό, χάρη σε επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Μίρο Ραΐτσεβιτς, τέσσερα μόλις λεπτά πριν την εκπνοή του αγώνα. Ο αρχηγός Γιάννης Λάππας, ο σταρ της ομάδας, Γουίλι Σόλομον, καθώς και οι Στακ, Λικχολίτοφ, Γκαγκαλούδης, Νικολαΐδης, Γκργκατ, Αγγέλοφ και Κακαρούδης σήκωσαν το τρόπαιο, που πρόσθεσε το δεύτερο αστέρι στη φανέλα της ομάδας.
Αυτό που κατάφερε ο Άρης του μπάσκετ, με όλα όσα πέτυχε τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, δεν μπορεί να το περιγράψει κανείς εύκολα, κυρίως γιατί τα συναισθήματα δύσκολα αποτυπώνονται στο χαρτί. Ο Άρης έδωσε στους Έλληνες ένα αθλητικό θαύμα: η υπερομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη, με τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Λευτέρη Σούμποτιτς, έκανε ένα φοβερό αήττητο ρεκόρ 80 σερί νικών σε τριάμισι χρόνια, κατάφερε να καθηλώνει κάθε Πέμπτη βράδυ την χώρα μπροστά στους τηλεοπτικούς της δέκτες, προκειμένου όλοι να παρακολουθήσουν τις ευρωπαϊκές «μάχες» της ομάδας όλων των Ελλήνων. Η ομάδα του Άρη αποτέλεσε τον πυρήνα της χρυσής Εθνικής ομάδας του 1987. Αυτό όμως που κυρίως κατάφερε (και το οποίο δεν μπορεί να εκτιμηθεί δεόντως) είναι ότι έστρεψε το ενδιαφέρον των Ελλήνων στο άθλημα με την πορτοκαλί μπάλα, έβγαλε το ελληνικό μπάσκετ εκτός συνόρων, κέρδισε τον σεβασμό και την αναγνώριση τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, και ουσιαστικά άνοιξε τον δρόμο για τις επιτυχίες των ετών που ακολούθησαν, τόσο σε επίπεδο Εθνικών ομάδων όσο και σε επίπεδο συλλόγων.
Οι τίτλοι της ομάδας μπάσκετ είναι οι εξής:
1 Κύπελλο Σαπόρτα: 1993
1 Κύπελλο Κόρατς: 1997
1 EuroCup Challenge: 2003
10 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1930, 1979, 1983, 1985,1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
8 Κύπελλα Ελλάδας: 1985, 1987, 1988, 1989, 1990,1992, 1998, 2004
Ο Άρης είναι ένας αθλητικός σύλλογος με μεγάλη προσφορά στην κοινωνία και στον αθλητισμό. Καλλιέργησε σχεδόν όλα τα αθλήματα. Διαδοχικά ιδρύθηκαν τμήματα Πετοσφαίρισης, Υδατοσφαίρισης, Χειροσφαίρισης, Χόκεϊ επί πάγου, Μπέιζμπολ, Κολύμβησης, Στίβου, Πάλης, Πυγμαχίας, Άρσης βαρών,Τα ζούντο, Roller Hockey (2005), καλαθόσφαιρα με αμαξίδιο και κόρφμπολ (Σεπτέμβριος 2006). Στις 21 Νοεμβρίου 2007 Ο Α.Σ Άρης Θεσσαλονίκης και το τμήμα Μπεϊζμπολ του, ανακοίνωσαν την έναρξη του τμήματος Σόφτμπολ.
Οι επιτυχίες των άλλων αθλημάτων είναι οι εξής:
Πετοσφαίριση
1 Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1997
1 Supercup Ελλάδας: 1997
Υδατοσφαίριση
4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1928, 1929, 1930, 1932.
Χόκεϊ επί πάγου
4 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1989 , 1990 , 1991, 1992.
Άρση Βαρών
2 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ελλάδας Γυναικών: 1994 , 1995.
Το αφιέρωμα βασίστηκε σε πληροφορίες από:
http://www.arisfc.gr/
http://www.arisbc.gr/
http://www.arismembers.gr/
http://el.wikipedia.org/wiki/Α.Σ._Άρης
