Πληροφορίες
Τίτλος: Yakuza 6: The Song of Life
Πλατφόρμες: PlayStation 4
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4 Pro
Εταιρεία Ανάπτυξης: SEGA
Εκδότρια Εταιρεία: SEGA
Είδος: Action Adventure / Brawler
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 17 Απριλίου 2018
Η σειρά Yakuza μπορεί με ευκολία να χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο ιστορικές και εμβληματικές προσθήκες στο απάνθισμα των αποκλειστικών τίτλων για το PlayStation. Σημειώνοντας τεράστια εμπορική επιτυχία και αποσπώντας, ως επί το πλείστον, θετικές κριτικές, έρχεται 13 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία να κλείσει τον κύκλο του βασικού πρωταγωνιστή. Έπειτα από 7 βασικούς τίτλους Yakuza και πάνω από 10 εκατ. πωλήσεις, το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του Dragon of Dojima δημιουργεί τεράστιες προσδοκίες στις οποίες το “Song of Life” καλείται να ανταποκριθεί.
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις σε κάποιον που δεν γνωρίζει το Yakuza το τι εστί πραγματικά. Είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον πείσεις να το δοκιμάσει. Το σίγουρο είναι πως, αν κάποιος το “γευτεί”, σκλαβώνεται. Σχετικά με την θεματολογία, την αισθητική και το ύφος του εν λόγω παιχνιδιού, προτείνεται σε gamers που έχουν εξοικειωθεί με την ιαπωνική κουλτούρα σε όλες τις εκφάνσεις της, θίγοντας κοινωνικά θέματα που ενδεχομένως να μην αγγίξουν τον μέσο πολίτη του “Δυτικού Κόσμου”.
Η άποψη κάποιων ότι αποτελεί απλά έναν ιαπωνικό κλώνο του Grand Theft Auto είναι εντελώς αβάσιμη και πηγάζει από τη λανθασμένη εντύπωση πως οτιδήποτε είναι sandbox, σε αστικό περιβάλλον, είναι αυτομάτως εμπνευσμένο από τη σειρά GTA. Το Yakuza δεν είναι shooter και δεν αφήνει τον παίχτη να αναλώνεται σε ληστείες και παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ. Είναι μια γραμμική ιστορία που αφηγείται τις περιπέτειες ενός ρομαντικού, αλτρουιστή μαφιόζου που λύνει προβλήματα με τις γροθιές του. Αυτή είναι η πρόχειρη, spoiler free σύνοψη εκατοντάδων ωρών παιχνιδιού.
Αν ως εδώ σας φάνηκε ενδιαφέρον, σταματήστε το διάβασμα και κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ξεκινώντας την σειρά από την αρχή. Η Sega θα σας διευκολύνει, αφού με το Remake του Yakuza 1 σε κυκλοφορία (Yakuza Kiwami) και το 2 να έρχεται αργότερα μέσα στο έτος, είναι πιο εύκολο από ποτέ να μυηθείτε στον κόσμο της σειράς, ξεκινώντας βέβαια από το εξαιρετικό Yakuza 0 (διαβάστε εδώ το Review) που κυκλοφόρησε πέρσι σαν prequel. Το remake και των υπόλοιπων έχει… σχεδόν ανακοινωθεί και θα είναι κρίμα να ξεκινήσετε ανάποδα μια σειρά που ξεχωρίζει για τον μοναδικό τρόπο που ξεδιπλώνει το σενάριό του. Για τους ανυπόμονους, το παιχνίδι φροντίζει να περιέχει μια τρόπον τινά σύνοψη στο εισαγωγικό chapter, αν και περιορίζεται σε γραπτό κείμενο και θα σας στερήσει συγκλονιστικές στιγμές που μπορείτε να βιώσετε παίζοντας τα παιχνίδια κανονικά. Θα ακολουθήσουν minor spoilers. You have been warned…
Περιληπτικά, η ιστορία συνεχίζεται τρία χρόνια μετά το τέλος του Yakuza 5, όταν ο Kiryu επέλεξε να πάει στη φυλακή και να εξιλεωθεί για τα “εγκλήματα” που διέπραξε στο παρελθόν, με σκοπό να μπορέσει να βρεθεί κοντά στους ανθρώπους που αγαπά και τα παιδιά του ορφανοτροφείου που διαχειρίζεται, χωρίς το στίγμα του μαφιόζου-φονιά που τον ακολουθούσε. Αφού εξέτισε την ποινή του, γύρισε στο Morning Glory Orphanage για να βρει τα “παιδιά του” να τον περιμένουν καρτερικά. Όλα, πλην της Haruka, της θετής του κόρης, η οποία μετά την τεράστια επιτυχία της σαν Pop Idol συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και των παπαράτσι, οι οποίοι ξεσκονίζοντας το παρελθόν της, ανακάλυψαν την ιστορία του Kiryu και τη βάφτισαν “παιδί της Μαφίας”.
Η έκταση που πήρε το θέμα έκανε τη Haruka να ανησυχήσει για τα υπόλοιπα παιδιά του ορφανοτροφείου και έτσι αποφάσισε να φύγει μακριά, αναζητώντας την τύχη της αλλού. Ο Kiryu αρχίζει να αναζητά τη Haruka, ξεκινώντας από τη γνώριμη πόλη του Kamurocho. Εκεί μαθαίνει πως η νεαρή κοπέλα χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Σπεύδοντας στο νοσοκομείο, οι γιατροί τον ενημερώνουν για τη σοβαρότητα της κατάστασης, όπως επίσης και για το γεγονός ότι στο σημείο του ατυχήματος βρέθηκε στην αγκαλιά της ένα βρέφος. Οι συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το ατύχημα, το ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού, όπως και άλλα σημαντικά ερωτήματα, εγείρονται στο μυαλό του Kiryu, ο οποίος, ακολουθώντας τα “ίχνη” της υπόθεσης, οδηγείται στην γραφική τοποθεσία του Onomichi, μιας μικρής πόλης στη Χιροσίμα. Παράλληλα, αναλαμβάνει να προστατεύσει τον μικρό Haruto (το μωρό της Haruka), που τον… συντροφεύει στις έρευνες. Κάπου εκεί τα πράγματα περιπλέκονται και βυθιζόμαστε στα άδυτα της συγκλονιστικής ιστορίας του Song of Life.
Κάθε παιχνίδι Yakuza εστιάζει σε κάποιο διαφορετικό σημείο -χρονικά και όχι μόνο- της ζωής του Kiryu. Έως τώρα είχαμε δει τον πρωταγωνιστή να αναρριχάται εντός των κλιμακίων της μαφίας, να αποκτά δύναμη και να κερδίζει σεβασμό. Ενώ στα πρώτα παιχνίδια το όλο concept περιστρέφεται γύρω από το χτίσιμο αυτού του κύρους, στο Song of Life συναντάμε έναν Kiryu ώριμο, κατασταλαγμένο, που έχει θέσει τις προτεραιότητες του ευθέως και κρατά χαμηλό προφίλ, την ίδια στιγμή που όλοι γύρω του τον προκαλούν να επιστρέψει στις παλιές του συνήθειες. Ο χρόνος που πέρασε από πάνω του δεν αντανακλάται μόνο στους χλευασμούς των εχθρών που τον αποκαλούν συχνά “Old Man”, αλλά και στους μηχανισμούς του τίτλου που έχουν κοπεί και ραφτεί πάνω στο γεγονός πως ο Dragon of Dojima έχει χάσει, παρά τη σοφία του, τη νεανική του αίγλη.
Χωρίς να είμαστε σίγουροι για το αν η αλλαγή μηχανής γραφικών επηρέασε τις επιλογές στο gameplay, αποδώσαμε την πτώση του tempo της μάχης στο ότι ένας άνδρας κοντά στα 50 δεν μπορεί να θυμίζει σε τίποτα τον 20χρονο Kiryu που είδαμε στο 0 να κάνει σπαγγάτα και κωλοτούμπες στην άσφαλτο. Δικαιολογημένα απούσα είναι, έτσι, η ποικιλία των κινήσεων (fight styles) στο combat, όπου αρκούμαστε στο βασικό στυλ του χαρακτήρα μας.
Διατηρούνται, βέβαια, τα γνωστά μας Heat Moves, Combat Moves, τα attributes και οι ειδικές ικανότητες που αναβαθμίζονται με τους πόντους εμπειρίας που μαζεύουμε από τις μάχες, αλλά και από διάφορες δραστηριότητές μας όπως η εξάσκηση στο γυμναστήριο και η κατανάλωση φαγητού στα αμέτρητα φαγάδικα του Kamurocho. Εξίσου αναλλοίωτο μένει και το κομμάτι των μηχανισμών dodge, block, parry και η βασική χρήση των αντικειμένων που βρίσκουμε στον χώρο, έχοντας δεχτεί την απαραίτητη ρύθμιση, όμως, ώστε να συμβαδίζουν με τη συνολικά “βαρύτερη” αίσθηση που δίνει ο χειρισμός του Kiryu πλέον.
Ως είθισται, πέραν της καθηλωτικής, βασικής ιστορίας, τα παιχνίδια Yakuza εμπλουτίζονται από αρκετά side missions που στην πλειοψηφία τους έχουν ρόλο comic (και όχι μόνο) relief, όταν αποφασίσουμε να κάνουμε ένα διάλειμμα από την καταιγιστική ροή των γεγονότων του σεναρίου. Το Song of Life προσαρμόζει αυτά τα quests στο ύφος του, φέρνοντας τον πρωταγωνιστή σε καταστάσεις που θα βρίσκαμε λογικό να τον προβληματίσουν. Για παράδειγμα, ο τρόπος που η τεχνολογία έχει εισβάλει στη ζωή μας δεν θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητος από έναν άνθρωπο που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μεταξύ πεζοδρομίων και φυλακής.
Όταν ο Kiryu αποκτά το δικό του smartphone, η κατάσταση γίνεται, αναμενόμενα, κωμική. Δεν θα μπορούσαμε, άλλωστε, να μην γελάσουμε στη θέα του θρυλικού Chairman της Tojo Clan, να βγάζει selfie μπροστά από ξαφνιασμένους περαστικούς που ποζάρουν αμήχανα ή φεύγουν ενοχλημένοι. Ευτυχώς για όλους, δεν περιοριζόμαστε στις selfies, αφού το smartphone του χαρακτήρα μας χρησιμεύει σε αρκετά πράγματα. Αρχικά, αντικαθιστά το menu του παιχνιδιού, με όλες τις παραμετροποιήσεις και το manual save (τέρμα τα phone booths) να γίνονται από εκεί. Το upgrade menu και τα items μας βρίσκονται επίσης εκεί, όπως και τα μηνύματα που δεχόμαστε από διάφορα πρόσωπα ή υπηρεσίες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Ειδική μνεία, όμως, πρέπει να κάνουμε στην εφαρμογή του “Troublr” (κατά το γνωστό ανά τους hipsters της υφηλίου “Tumblr”), η οποία μάς ενημερώνει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Συνήθως είναι timed quests που πρέπει να τρέξουμε για να επιλύσουμε, ενώ κάποιες φορές είναι false alarms. Αρχικά, οι αποστολές μοιάζουν διασκεδαστικές, αλλά στην πορεία καταντούν μονότονες. Την ίδια στιγμή οι ειδοποιήσεις της εφαρμογής κάνουν το controller σας να χτυπά με τον σχετικό ήχο ειδοποίησης, φέρνοντας την ίδια δυσφορία που προκαλούν τα notifications από τυχαίες εφαρμογές στο κανονικό σας κινητό. Φτάνουμε κάπως έτσι στο συμπέρασμα πως το θέμα “smartphone” προσεγγίζεται σωστά.
Αναπόσπαστο κομμάτι του Yakuza ήταν διαχρονικά και τα “mini-games”, κάτι που μπορούμε να απολαύσουμε σε ειδικές τοποθεσίες και στις δύο πόλεις του Song of Life. Και εδώ, παρατηρήσαμε πως έχουν γίνει… περικοπές, αφού οι δραστηριότητες περιορίστηκαν ελαφρώς. Υπάρχουν λιγότερα “μπλιμπλίκια” στα μαγαζιά της Sega, ενώ το φλερτ με τις Hostess στα καμπαρέ δεν αγγίζει το βάθος του management στο Club Czar του Yakuza 0. Δεν είναι καν μια αρκετά ανταποδοτική διαδικασία, ώστε να μπείτε στον κόπο να φλερτάρετε με τις κοπέλες, αφού τα ραντεβού οδηγούν πάντα σε μια βραδιά αχαλίνωτου πάθους… παίζοντας βελάκια ή τραγουδώντας karaoke, καταλήγοντας σε μικρά side quests για την κάθε κοπέλα.
Σημαντική προσθήκη στη σειρά αποτελεί το Clan Creator, που αφορά ουσιαστικά ένα real-time strategy mini-game, όπου στρατολογούμε χαρακτήρες από το παιχνίδι και διαμορφώνουμε την ιεραρχία τους ώστε να συνθέσουμε μια ομάδα που πολεμά άλλες με έπαθλο -τι άλλο;- εμπειρία, χρήματα και πρεστίζ. Ο χειρισμός είναι εύκολος και οι κανόνες απλοί, ενώ μπορεί να σας απασχολήσει για αρκετή ώρα, αν το επιθυμείτε. Συνοδεύεται από κάποια story scripted missions, ενώ υπάρχουν και άλλα, generic, για farming.
Ο τεχνικός τομέας είναι ο μοναδικός που μας προβλημάτισε, σημαντικά, στο Yakuza 6. Η μετάβαση στη νέα Dragon Engine έφερε ευπρόσδεκτες αλλαγές με κάποιο κόστος. Στα θετικά, μπορούμε να αναφερθούμε στην καλύτερη ποιότητα των textures που ντύνουν τα μοντέλα και το περιβάλλον. Οι υφές του δέρματος, αλλά και όλων των υλικών έχουν βελτιωθεί αισθητά, αναβαθμίζοντας το αισθητικό κομμάτι του παιχνιδιού. Υπάρχουν πλέον particle και lighting effects, reflections και διάφορες άλλες λεπτομέρειες που προσδίδουν στο τελικό αποτέλεσμα, ΑΛΛΑ…
Αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την επιρροή στις επιδόσεις λόγω των παραπάνω εφέ, ξαφνιαστήκαμε από τις θυσίες που απαιτεί -ενδεχομένως- η χρήση τους. Υπάρχει ένα γενικό downgrade στο παιχνίδι με την ανάλυση να πέφτει, σε σχέση με τα άλλα παιχνίδια Yakuza που έχουμε διαθέσιμα στο PlayStation 4, από τα 1080p@60fps στα 900p@30fps! Ακόμα κι έτσι, το παιχνίδι δεν καταφέρνει να διατηρήσει σταθερό frame rate, με τα drops και τα screen tearings να μην αποτελούν σπάνιο φαινόμενο. Όπως είναι αναμενόμενο, σε μία τόσο χαμηλή ανάλυση και χωρίς ένα αποτελεσματικό anti-aliasing method, εμφανίζονται πολλά jaggies (αυτά τα σκαλάκια που διακρίνονται εκεί που θα έπρεπε να έχουμε καθαρές γραμμές) θυμίζοντας -σε σημεία- παιχνίδι προηγούμενης γενιάς.
Το animation, αν και ποτέ δεν ήταν υποδειγματικό στη σειρά της Sega, είχε σημειώσει πρόοδο στα προηγούμενα παιχνίδια και παρότι θα περίμενε κανείς να τελειοποιηθεί στη νέα μηχανή, παραμένει προβληματικό κατά το roaming στις πόλεις με το κακό collision detection να προκαλεί αναστάτωση κάθε φόρα που τρακάρουμε σε οτιδήποτε δεν είναι στατικό. Κώνοι, ποδήλατα και τενεκέδες που βρίσκονται στον διάβα μας πετάγονται προς τυχαίες κατευθύνσεις, ενώ τα πάντα γύρω μας μοιάζουν να μην έχουν βάρος και να μην υπακούν στους βασικούς κανόνες της φυσικής.
Ευτυχώς, ο ήχος δεν βρίσκεται στην ίδια μοίρα, διατηρώντας τα υψηλότατα standards της σειράς. Το performance των ηθοποιών είναι πραγματικά κορυφαίο, με ερμηνείες σχεδόν οσκαρικές. Το storytelling ήταν και παραμένει το δυνατό χαρτί του Yakuza και ο τρόπος που υλοποιείται αισθητικά βοηθά σημαντικά στην υποστήριξή του.
Συνοψίζοντας, το Yakuza 6: The Song of Life ολοκληρώνει αριστουργηματικά τη γλυκόπικρη ιστορία του Kiryu, παραδίδοντας μια κλασικά απολαυστική εμπειρία Yakuza στον τομέα της εξιστόρησης, των εντάσεων και των ανατροπών. Γλυκόπικρη αίσθηση αφήνει, δυστυχώς, και η μετάβαση στην Dragon Engine, που γίνεται με σημαντικό κόστος για την απόδοση, οδηγώντας σε κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα και… εκπτώσεις στο περιεχόμενο.
