Η Supermassive Games συνεχίζει την αποστολή της: μεταφέρει σε μορφή βιντεοπαιχνιδιού κλασικά σημεία της συλλογικής ανθολογίας τρόμου. Βρικόλακες, αρχαία ναυάγια, δαίμονες, μια παρέα στο δάσος τη νύχτα. Η Supermassive δοκιμάζει κάθε πτυχή του τρόμου, με βάσεις στον κινηματογράφο κυρίως.
Τα παιχνίδια της, εξάλλου, λειτουργούν σχεδόν ως ταινίες: παρακολουθείς το σενάριο και, εδώ κι εκεί, παίρνεις αποφάσεις για το πώς θα κινηθούν οι χαρακτήρες. Στο magnum opus της, το Until Dawn, η εταιρεία μάς είχε δώσει λίγο περισσότερο έλεγχο σε σχέση με τα επόμενα παιχνίδια, εκείνα που ανήκουν στη σειρά “The Dark Pictures”. Τώρα, με το The Quarry, η Supermassive επιχειρεί να επιστρέψει στα λημέρια του Until Dawn, σε μια ιστορία παρόμοιου ύφους και αισθητικής.
Τα καταφέρνει; Η σύντομη απάντηση είναι «ναι». Οι δημιουργοί έχουν πλέον αποκτήσει περισσότερη εμπειρία και αυτό είναι προφανές στο κομμάτι της αφήγησης. Επίσης, ιδιαίτερα εμφανές είναι και στον τρόπο που αναπτύσσονται τα στοιχεία του τρόμου. Δυστυχώς, το The Quarry αποτελεί πισωγύρισμα σε άλλους τομείς.
Στο νέο παιχνίδι της εταιρείας, καλούμαστε να οδηγήσουμε μια παρέα νεαρών που μπλέκει σε εφιαλτικές καταστάσεις. Δεν πρόκειται να πούμε περισσότερα για τις ίδιες τις καταστάσεις αυτές, καθώς υπάρχουν αρκετές ανατροπές με ενδιαφέρον. Αυτό που θα πούμε είναι ότι το σενάριο καταφέρνει να χωρέσει διάφορες προσεγγίσεις, διάφορα είδη τρόμου. Εκεί που νομίζεις ότι βλέπεις μια ιστορία τύπου «Παρασκευή και 13», η αφήγηση οδηγεί σε εντελώς διαφορετικά λημέρια, παίρνοντας στοιχεία από άλλου τύπου τρόμο. Εδώ, το εγχείρημα είναι απόλυτα επιτυχημένο: καταφέρνει να διατηρεί το ενδιαφέρον αμείωτο, και στην πορεία «σπάει» και μερικά κλισέ του είδους του. Εξαιρετική δουλειά.
Μεγάλη βοήθεια αποτελούν οι ηθοποιοί, των οποίων οι ερμηνείες είναι ιδανικές για όλους τους χαρακτήρες. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες είναι απλοί αλλά συμπαθείς, και έχουν αρκετό βάθος για ένα έργο τέτοιου τύπου. Όποτε πεθαίνει ένας χαρακτήρας, σίγουρα προκαλούνται συγκεκριμένα συναισθήματα στον παίκτη, ανάλογα με το αν τον συμπαθούσε ή όχι. Δεν υπάρχουν αδιάφορες προσωπικότητες στο The Quarry, δεν υπάρχουν «γλάστρες» -και για αυτό ευθύνεται το έξυπνο writing αλλά και οι ολόσωστες ερμηνείες. Είναι πολύ διασκεδαστικό να είσαι αυτός που κινεί τα νήματα, να ελέγχεις τη μοίρα των χαρακτήρων αυτών: ποιος θα ζήσει, ποιος θα πεθάνει (και πώς), ποιοι θα γίνουν ζευγάρι και ποιοι όχι.
Άλλη μια μεγάλη βοήθεια έρχεται από τον άριστο οπτικό και τεχνικό τομέα. Τα περιβάλλοντα είναι όσο λεπτομερή πρέπει, ο φωτισμός «ζωντανεύει» τα σκηνικά, ο σχεδιασμός διαπρέπει παντού. Ωστόσο, το σημείο που λάμπει πραγματικά έχει να κάνει με τα μοντέλα των χαρακτήρων και τις κινήσεις τους. Το δέρμα των πρωταγωνιστών είναι γεμάτο λεπτομέρειες και ρεαλιστικές υφές, το φως πέφτει πάνω στα πρόσωπα, τα σώματα και τα ρούχα με τρόπο που πλησιάζει έντονα την πραγματικότητα. Οι κινήσεις των σωμάτων είναι πειστικές, ενώ εκείνες των προσώπων εντυπωσιάζουν συνεχώς και μας κάνουν να νιώθουμε ότι βλέπουμε ταινία live-action, αλλά και να χαιρόμαστε ιδιαίτερα που η Supermassive έχει πλέον μεγαλύτερο μπάτζετ. Και, τέλος, πολύ ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι όλα τα προαναφερθέντα «ντύνονται» με ένα εντελώς αρμόζον soundtrack, με τραγούδια -licensed ή μη- που ταιριάζουν απόλυτα σε κάθε σκηνή όπου ακούγονται.
Στα γραφικά, εντοπίζονται κάποια προβλήματα, τα οποία ευτυχώς δεν είναι αρκετά ώστε να μειώσουν σημαντικά το αποτέλεσμα, αλλά δεν παύουν να πλήττουν την εικόνα του The Quarry. Θα δείτε σκιές να τρεμοπαίζουν και να χαλούν τη ρεαλιστική απεικόνιση ενός χαρακτήρα, θα αντιμετωπίσετε απότομες διακυμάνσεις της φωτεινότητας που κάνουν σε σημεία σχεδόν αδύνατη την παρακολούθηση. Επιπλέον, πού και πού το pop-in είναι ευδιάκριτο και έντονο. Επίσης, υπάρχουν κάποια glitches -για παράδειγμα, μπορεί να εξαφανιστεί ένας χαρακτήρας και να μείνουν μόνο τα μαλλιά του, να αιωρούνται. Τέλος, μέσα στον εξαιρετικό οπτικό τομέα του The Quarry, ένα συγκεκριμένο στοιχείο ξεχωρίζει για τη χαμηλή ποιότητά του: όταν ένας χαρακτήρας πλατσουρίζει στο νερό, οι σταγόνες που πετάγονται θυμίζουν εφέ -αρκετά- παλιότερης εποχής.
Το πισωγύρισμα του The Quarry, όμως, παρατηρείται στο gameplay. Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, όπως οι εκτενείς και πετυχημένες επιλογές προσβασιμότητας, οι διασκεδαστικές διακλαδώσεις του σεναρίου που οδηγούν σε δεκάδες διαφορετικά αποτελέσματα και κάνουν τις επιλογές μας να έχουν βάρος. Επίσης, αυτή τη φορά βασιζόμαστε περισσότερο στις αποφάσεις παρά στα αντανακλαστικά: τα QTE, τα σημεία που μας καλούν να πατήσουμε γρήγορα το σωστό κουμπί, είναι πολύ εύκολα. Σπάνια θα χάσουμε έναν χαρακτήρα επειδή αποτύχαμε σε ένα τέτοιο κομμάτι. Κυρίως, ένας πρωταγωνιστής μας θα πεθάνει επειδή δεν επιλέξαμε τον σωστό δρόμο. Η προσέγγιση αυτή είναι ενδιαφέρουσα και ταιριαστή, όμως οδηγεί κάποιες φορές σε «αδιέξοδο»: δεν έχουμε αρκετές πληροφορίες για να ξέρουμε ποια μπορεί να είναι η σωστή επιλογή. Ρεαλιστικό; Ναι. Σπαστικό; Επίσης. Όπως και να ‘χει, συνολικά, ο χαμός που ξεσπά από τις επιλογές μας και οι πετυχημένοι χαρακτήρες συνθέτουν μια συναρπαστική δεκάωρη περιπέτεια, πιο διασκεδαστική παρά τρομακτική, αλλά διασκεδαστική με όλους τους σωστούς τρόπους.
Όμως, εκτός από αυτά τα τμήματα, βρίσκουμε και εκείνα της εξερεύνησης, τα οποία είναι ανούσια και κουραστικά. Για να νιώσουμε ότι έχουμε τον έλεγχο, το The Quarry μάς βάζει στον ρόλο των χαρακτήρων και μας επιτρέπει να τους ελέγχουμε όταν κινούνται στον χώρο. Δεν χρειαζόταν, πραγματικά, καθώς οι αποφάσεις, οι επιλογές και οι αντιδράσεις είναι αρκετές- ιδίως όταν η εξερεύνηση δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Και, μάλιστα, αφαιρεί, καθώς οι χαρακτήρες περπατούν πολύ, πολύ αργά και η κάμερα πλησιάζει υπερβολικά στην πλάτη τους, ώστε να μην βλέπουμε σχεδόν τίποτα. Ακόμα, το The Quarry χρειάζεται πλήκτρο skip, κάτι που δεν έχει επί του παρόντος, αλλά φανταζόμαστε ότι θα αποκτήσει στο μέλλον. Στο μέλλον επίσης θα αποκτήσει και το online multiplayer -για την ώρα μπορούμε να παίζουμε μόνο “pass the controller”.
Τελικά, το The Quarry είναι κάτι σαν συνέχεια του Until Dawn: απομακρύνεται από τα Dark Pictures και επιστρέφει στις ρίζες. Και το κάνει επιτυχημένα. «Πιάνει» το σωστό ύφος, έρχεται βελτιωμένο σε γραφικά, ρυθμό, αφήγηση, με περισσότερη επιθυμία να ξεφύγει από κλισέ και τετριμμένα μονοπάτια. Δυστυχώς, το gameplay είναι χειρότερο από εκείνο του Until Dawn, ενώ η εξερεύνηση σε τρίτο πρόσωπο αποτελεί πισωγύρισμα ακόμα και σε σχέση με τα υποδεέστερα Dark Pictures. Όπως και να ‘χει, είναι μια πολύ αξιόλογη προθήκη στην παιχνιδογραφία της εταιρείας, που δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή των fans της, και των fans του είδους.
Βαθμολογία
Πληροφορίες
Τίτλος: The Quarry
Διαθέσιμο σε: PC, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Supermassive Games
Εκδότρια Εταιρεία: 2K Games
Είδος: Survival Horror / Interactive Drama
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 10 Ιουνίου 2022
Ηλικίες: 18+
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
