The Infectious Madness of Doctor Dekker – Review: Γίνετε ψυχίατρος στη θέση του ψυχίατρου

Πληροφορίες

Τίτλος: The Infectious Madness of Doctor Dekker
Διαθέσιμο σε: PS4 / PC / Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: D’Avekki Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Wales Interactive
Είδος: Adventure, Mystery, Horror
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 5 Ιουνίου 2018

Μπαίνοντας σε μία ιστορία που περιέχει πολλούς χαρακτήρες, συνήθως φοβόμαστε πως θα “χαθούμε”. Χρειάζεται αρκετά καλή δουλειά από τους σεναριογράφους, ώστε να ξέρουμε ανά πάσα στιγμή ποιός είναι ο κάθε χαρακτήρας. Το The Infectious Madness of Doctor Dekker έχει πολλούς πρωταγωνιστές. Μόλις το ξεκινάμε, πιστεύουμε πως θα μας πάρει αρκετή ώρα για να τους γνωρίσουμε όλους. Τελικά, δεν ήταν καθόλου έτσι.

Το παιχνίδι είναι στημένο πολύ έξυπνα. Τελειώνοντάς το και, αφού έχουν περάσει μερικές μέρες, θυμόμαστε κάθε χαρακτήρα με όλες τις λεπτομέρειες. Για αυτό, ευθύνεται ο τρόπος με τον οποίο μας συστήνονται τα διάφορα πρόσωπα: ο κάθε χαρακτήρας έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα, το οποίο τον κάνει άμεσα αναγνωρίσιμο και αξιομνημόνευτο. Όμως, παρόλο που οι χαρακτήρες στηρίζονται πολύ σε συγκεκριμένα στοιχεία της προσωπικότητάς τους, δεν είναι καρικατούρες. Έχουμε ένα cast χαρακτήρων που έχουν ξεκάθαρες προσωπικότητες, απόψεις και επιθυμίες. Αυτά, όμως, είναι στοιχεία που χρειάζονται χρόνο για να αναπτυχθούν όσο πρέπει. Έτσι, το The Infectious Madness of Doctor Dekker εκμεταλλεύεται το σενάριό του πολύ εμπνευσμένα, ώστε να μας δώσει χαρακτήρες που θα μας μείνουν για καιρό.

Το The Infectious Madness of Doctor Dekker είναι ένα text adventure, στη βάση του. Τα τελευταία χρόνια, όλως περιέργως, έχουμε δει παιχνίδια που έχουν στηριχθεί στο συγκεκριμένο είδος. Έχουμε παίξει τίτλους όπως το Stories Untold και το Her Story, με το τελευταίο μάλιστα να μοιάζει αρκετά με τον τίτλο που αναλύουμε. Και τα δύο αυτά παιχνίδια μοιράζονται την full motion video παρουσίαση, δηλαδή τις σκηνές με πραγματικούς ηθοποιούς. Το The Infectious Madness of Doctor Dekker αποτελείται εξ ολοκλήρου από διαλόγους, σε ένα σκηνικό αλλά με πολλούς χαρακτήρες, οι οποίοι ερμηνεύονται από ηθοποιούς, χωρίς motion capturing, animation και γραφικά υπολογιστών.

Ξεκινώντας, αναλαμβάνουμε τον ρόλο ενός ψυχίατρου που μόλις πήρε τη θέση του εκλιπόντος δόκτωρα Dekker. Σκοπός μας είναι να μιλήσουμε με τους ασθενείς του –που πλέον είναι υπό τη δική μας επίβλεψη- ώστε να τους παρέχουμε τις ιατρικές μας υπηρεσίες, ενώ παράλληλα να μάθουμε ό,τι μπορούμε για τον φόνο του Dekker. Εξετάζουμε το ενδεχόμενο ένας από τους ασθενείς να σκότωσε τον γιατρό. Έχουμε, λοιπόν, ένα whodunit αστυνομικό μυστήριο. Όμως, από την πρώτη στιγμή φαίνεται πως θα δούμε και κάτι παραπάνω.

Μιλώντας με τους ασθενείς, διαπιστώνουμε πως ο κάθε ένας έχει το δικό του πρόβλημα, για το οποίο έχει ζητήσει ιατρική βοήθεια. Θα συναντήσουμε έναν νεαρό που ζει –ή πιστεύει πως ζει- συνεχώς την ίδια μέρα. Θα μιλήσουμε με έναν νεκροθάφτη ο οποίος υποστηρίζει πως οι ημέρες του έχουν 25 ώρες. Θα ακούσουμε πολλές ακόμη ιδιαίτερες περιπτώσεις, τις οποίες δεν θα σας αποκαλύψουμε. Το όλο concept μάς θυμίζει επεισόδια της σειράς The X-Files, με τον καλύτερο τρόπο. Όπως και στην πασίγνωστη σειρά επιστημονικής φαντασίας, έτσι και στο The Infectious Madness of Doctor Dekker δεν είμαστε ποτέ σίγουροι για το τι είναι πραγματικό και τι όχι, ενώ υπάρχουν διάφορες ψευδοεπιστημονικές θεωρίες. Η ανάθεση του ρόλου του γιατρού ψυχικής υγείας στον παίκτη είναι μία πολύ έξυπνη επιλογή και δίνει πολλές σεναριακές δυνατότητες. Οι περισσότερες, αξιοποιούνται επαρκώς.

Το παιχνίδι είναι χωρισμένο σε μέρες. Σε κάθε μία από αυτές, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε έναν αριθμό ερωτήσεων στους ασθενείς. Μπορούμε να επιλέξουμε την σειρά των ερωτήσεων αλλά και των χαρακτήρων που εξετάζουμε. Υπάρχουν οι έτοιμες ερωτήσεις, τις οποίες μας δίνει το παιχνίδι και όσες πρέπει να ανακαλύψουμε μόνοι μας (ή με τη βοήθεια του hint που μπορούμε να αξιοποιήσουμε ανά κάποια χρονικά διαστήματα). Όταν ακούσουμε κάτι το οποίο πιστεύουμε πως χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, μπορούμε να πληκτρολογήσουμε την ερώτησή μας, χειροκίνητα. Βοηθάει πολύ η δυνατότητα χρήσης του Second Screen app του PS4, ώστε να γράφουμε με το κινητό μας, χάριν ευκολίας.

Βέβαια, μιας και δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο σύστημα ανεπτυγμένης τεχνητής νοημοσύνης, οι πιθανότητες είναι πεπερασμένες και προδιαγεγραμμένες. Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός ερωτήσεων για κάθε ημέρα και χαρακτήρα και μόλις τον φτάσουμε, το παιχνίδι μάς το γνωστοποιεί. Επίσης, δεν χρειάζεται να πληκτρολογούμε ολοκληρωμένες προτάσεις· μετά από λίγη ενασχόληση με το σύστημα των ερωτήσεων, συνειδητοποιούμε πώς δουλεύει. Το παιχνίδι ‘’πιάνει’’ λέξεις κλειδιά, τις οποίες χρησιμοποιούμε στις προτάσεις μας. Έτσι, αν γράφουμε τις σωστές λέξεις, σκέτες, παίρνουμε την απάντηση που θέλουμε. Προς τιμήν του παιχνιδιού είναι η μερική του πολυπλοκότητα: συνήθως, δεν αρκεί μία λέξη κλειδί και πρέπει να βρίσκουμε συνδυασμούς. Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε δικές μας ερωτήσεις, αφού οι έτοιμες είναι αρκετές ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω. Βέβαια, όσα περισσότερα μαθαίνουμε, τόσο το καλύτερο.

Ένα πρόβλημα που δημιουργείται στη δομή των διαλόγων, έχει να κάνει με τη συνέχειά τους. Πολλές φορές μάς δίνεται η δυνατότητα επιλογής απάντησης στα λεγόμενα ενός χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, δεν είναι ανάγκη να απαντήσουμε αμέσως. Έτσι, οι διάφορες επιλογές που έχουμε ως απάντηση, παραμένουν όσο ρωτάμε όλα τα υπόλοιπα και, όταν επιστρέψουμε για να απαντήσουμε, έχει χαθεί εντελώς η ροή του λόγου. Ακόμη, μερικές φορές, ακόμη και όταν επιλέξουμε τη μία από τις αντικρουόμενες απαντήσεις που είναι διαθέσιμες, οι υπόλοιπες δεν διαγράφονται και μπορούμε να τις επιλέξουμε, χαλώντας ακόμα περισσότερο τον ειρμό.

Εισχωρώντας βαθύτερα στον κόσμο του παιχνιδιού, βλέπουμε την τρέλα για την οποία μιλούσε ο συγγραφέας Χ.Φ. Λάβκραφτ. Το σενάριο δεν στέκεται σε πραγματικές παθήσεις, ούτε προσπαθεί να είναι ρεαλιστικό. Στο γραφείο του Doctor Dekker θα ζήσουμε ξεκάθαρες στιγμές τρόμου. Οι ιστορίες των χαρακτήρων μάς προκαλούν μία αβεβαιότητα, μία ανησυχία που είναι δύσκολο να οριστεί. Παρόλο που το παιχνίδι δεν μας δίνει ξεκάθαρα τα παραφυσικά στοιχεία του, νιώθουμε πως όλοι οι χαρακτήρες ανήκουν στον ίδιο κόσμο, στον οποίο τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και Κάτι Άλλου, δεν είναι ευδιάκριτα. Οι επιρροές του Λάβκραφτ, εκτός του ότι γίνονται εύκολα αντιληπτές, αναφέρονται και εντός του σεναρίου. Θα ακούσουμε για τον Κθούλου, για μυστηριώδη κεφαλόποδα και για το ανεξήγητο και ακαταμάχητο κάλεσμα της Θάλασσας, που μας φέρνουν αμέσως στο μυαλό το συγγραφικό έργο του.

Γενικά, στο The Infectious Madness of Doctor Dekker, συναντάμε το είδος του τρόμου που θέλει Κάτι να πλανάται συνεχώς στον αέρα. Κάτι απροσδιόριστο, αλλά υπαρκτό. Η φρίκη δεν είναι στο επίκεντρο, όμως της ρίχνουμε κλεφτές ματιές, μέσα από τις ιστορίες που μας διηγούνται οι ασθενείς. Υπάρχουν, μάλιστα, ξεκάθαρες υπόνοιες για την Κοσμική Τρέλα και τον Κοσμικό Τρόμο. Ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός στο ευρύτερο πλαίσιο του Σύμπαντος και όσοι αντίκρυσαν τη μικρότητά τους με κάποιον τρόπο, τρελάθηκαν.

Ακούγοντας ιστορίες σε αυτό το ύφος, δεν είμαστε σίγουροι για το τι και ποιόν να πιστέψουμε. Δεν είμαστε σίγουροι πως ο Doctor Dekker, η αινιγματική φιγούρα που φαίνεται να είναι πίσω από όλα, είχε τα λογικά του. Δεν είμαστε σίγουροι ούτε για τα δικά μας λογικά, καθώς βλέπουμε και ακούμε πράγματα που μοιάζουν όλο και περισσότερο πραγματικά, ενώ μάλλον δεν θα έπρεπε.

Μία ευχάριστη λεπτομέρεια είναι πως το σενάριο διαδραματίζεται σε σύγχρονη εποχή και ακούμε για διάφορα χαρακτηριστικά της, όπως υπαρκτά social platforms και applications. Έχουμε συνηθίσει τέτοιου είδους ιστορίες να τοποθετούνται παλιότερα χρονικά και η συγκεκριμένη περίπτωση είναι καλοδεχούμενη με τις διαφορές της. Μέσα από τις διηγήσεις που θα ακούσουμε, δημιουργείται το σύμπαν του παιχνιδιού, το οποίο μοιάζει πολύ με το αντίστοιχο από ιστορίες του Λάβκραφτ. Αυτό, το λέμε με τις καλύτερες προθέσεις, καθώς το The Infectious Madness of Doctor Dekker είναι από τα πιο αξιόλογα δείγματα ιστορίας και κόσμου εμπνευσμένου από το έργο του συγγραφέα.

Οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις που ζούνε, καταφέρνουν να μπούνε κάτω από το δέρμα μας. Οι αφηγήσεις είναι ενδιαφέρουσες, ανατριχιαστικές και ιδιαίτερες. Στην επιτυχημένη τους παρουσίαση βοηθάει το καλοδουλεμένο writing και οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Οι χαρακτήρες δίνονται μέσα από αξιομνημόνευτες ερμηνείες, χωρίς αχρείαστη υπερβολή και φανφάρες. Ο τρόπος γραφής έχει την ικανότητα να μας ρουφάει στην ιστορία χωρίς καμία δυσκολία. Χωρίς να πούμε περισσότερα, όμως, πρέπει να αναφέρουμε πως ο τερματισμός, όλοι οι τερματισμοί για την ακρίβεια, δεν κινούνται στα ίδια επίπεδα. Ό,τι χτίζεται με μαεστρία σε όλο το παιχνίδι, καταλήγει βιαστικά και καθόλου πειστικά σε μερικούς εντελώς παράταιρους και παράλογους επιλόγους. Μέχρι τα τελευταία πέντε λεπτά, όλα κυλούν όπως πρέπει, οπότε το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού είναι άρτιο. Παρόλα αυτά, το πεντάλεπτο αυτό είναι αρκετό ώστε να χαλάσει κατά πολύ την ατμόσφαιρα και το επιδραστικό writing του τίτλου.

Οπτικά, το παιχνίδι αποτελείται από full motion videos ικανοποιητικής ανάλυσης και οι ηθοποιοί είναι κατάλληλα ντυμένοι και οι φυσιογνωμίες τους ταιριάζουν πολύ στους ρόλους τους. Το user interface είναι λίγο άγαρμπο, αλλά συνηθίζεται και δεν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Η μουσική που ντύνει τις συνεδρίες, είναι πανομοιότυπη σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού (που φτάνει τις 6-7 περίπου ώρες και τις ξεπερνάει αν ασχοληθούμε πολύ με τις ερωτήσεις), όμως δεν κουράζει. Ακούμε ένα “μουσικό χαλί”, μερικές ambient νότες που δεν είναι ποτέ στο επίκεντρο της εμπειρίας, όμως στήνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα.

Συμπέρασμα

Το The Infectious Madness of Doctor Dekker είναι ένα adventure παιχνίδι τρόμου και μυστηρίου, που βασίζεται στη δομή των text adventures. Το στήσιμό του, οι χαρακτήρες, το σενάριο και ο κόσμος είναι πολύ καλής ποιότητας, όπως και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Η ατμόσφαιρα θυμίζει κάτι από Λάβκραφτ και οι διάφορες προσωπικότητες που γνωρίσαμε στο παιχνίδι, θα μας μείνουν πιθανότατα αξέχαστες. Αν η ιστορία είχε κλείσει λίγο καλύτερα, το The Infectious Madness of Doctor Dekker θα ήταν σχεδόν αψεγάδιαστο. Όμως, παρόλα τα ατοπήματά του, παραμένει ένα πολύ αξιόλογο και ενδιαφέρον παιχνίδι του είδους.

Βαθμολογία:  7/10

To παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.