Streets of Rage 4 – Review: Δυναμική επιστροφή της θρυλικής σειράς ξύλου

Του Βασίλη Τατσιόπουλου

Πληροφορίες‌
‌
Τίτλος:‌ Streets of Rage 4
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PlayStation 4, Xbox One, PC, Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PlayStation 4 ‌
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Dotemu, Lizardcube, Guard Crush Games
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Dotemu
Είδος:‌ Beat ’em up
Ηλικίες:‌ ‌‌12+‌ ‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 30 Απριλίου 2020
 

 

 

Μετά από 25 χρόνια, η θρυλική πλέον σειρά Streets of Rage επέστρεψε με το ανανεωμένο τέταρτο κεφάλαιό της. Όσο κι αν ενθουσιάστηκα με την ανακοίνωση του Streets of Rage 4, δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ για το αν υπάρχει χώρος για ένα beat ’em up αυτού του τύπου στην εποχή μας.

Και μάλιστα, πρόκειται για παιχνίδι που παραμένει πιστό στις ρίζες του και δεν προσπαθεί να αλλάξει πολλά ή να καινοτομήσει. Είναι, με λίγα λόγια, ένα νέο Streets of rage, αναβαθμισμένο φυσικά οπτικά, αλλά χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις στα υπόλοιπα τμήματα. Φυσικά, επιστρέφουν οι λοστοί, οι μολότοφ, τα μαχαίρια και τα τεράστια ψητά κοτόπουλα. Επίσης, αναμενόμενα ξαναβλέπουμε κλασικούς χαρακτήρες, εμφανώς γερασμένους βέβαια.

Η έλλειψη μεγάλων αλλαγών δεν σημαίνει ότι είναι μία τεμπέλικη κυκλοφορία, χωρίς ιδέες και ενδιαφέρον. Αντίθετα, έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο στήσιμο του συστήματος μάχης με τρόπο που να τιμά το παρελθόν του, αλλά να δίνει φρέσκια αίσθηση.

Η σημαντικότερη αλλαγή έρχεται στον τρόπο που χρησιμοποιούμε τις ειδικές επιθέσεις των ηρώων. Για να τις αξιοποιήσουμε, πρέπει να θυσιάσουμε ένα κομμάτι του health του χαρακτήρα μας, το οποίο όμως αναπληρώνεται χτυπώντας τους εχθρούς συνεχόμενα, χωρίς να δεχτούμε ζημιά. Έτσι, αλλάζει η προσέγγιση του σχεδιασμού των επιπέδων και των εχθρών, αλλά και της τοποθέτησης αυτών στις πίστες.

Πολλές φορές, ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολύ μεγάλο αριθμό αντιπάλων ταυτόχρονα και ο κάθε ένας από αυτούς είναι υπολογίσιμη απειλή, αφού όλοι προκαλούν αρκετό damage. Αρχικά, φαίνεται κάπως άδικο το στήσιμο, ιδίως αν παίζουμε όπως έχουμε συνηθίσει από τα παλιότερα παιχνίδια της σειράς. Όμως, φαίνεται στην πορεία πως το σύστημα μάχης έχει αλλάξει και πρέπει να το μάθουμε και να το συνηθίσουμε. Τότε, οι μονομαχίες δείχνουν πραγματικά τα δόντια τους και γίνονται απίστευτα διασκεδαστικές, καθώς το σύστημα μάχης είναι τρομερό και ο χειρισμός αποδίδει απόλυτα.

Πολύ θετικό είναι ότι οι χαρακτήρες που έχουμε ως διαθέσιμες επιλογές διαφέρουν πολύ ο ένας από τον άλλον, και πιάνουν όλα τα βασικά στιλ παιξίματος. Υπάρχει, δηλαδή, ο τούμπανος αλλά αργός, η γρήγορη αλλά όχι τόσο ισχυρή και οι ενδιάμεσοι, ενώ κάποιοι έχουν ξεχωριστές ιδιότητες. Όποιον κι αν διαλέξετε, η διασκέδαση είναι σίγουρη και δεν είναι κάποιος «καλύτερος» ή «χειρότερος» -είναι απλώς θέμα γούστου.

Το βασικότερο πρόβλημα στο gameplay εμφανίζεται εξαιτίας του παλιομοδίτικου τρόπου κίνησης που, αν και γενικά δεν ενοχλεί, ενίοτε δημιουργεί δυσκολίες στον υπολογισμό του χώρου και στην ευθυγράμμιση με εχθρούς ώστε να αποφύγουμε ό,τι εκτοξεύουν. Επίσης, όταν μας πετυχαίνουν, ο χαρακτήρας μας πέφτει κάτω συνήθως, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται η κίνησή του και κάποιες φορές είναι κουραστικό.

Οι πίστες είναι 12 στον αριθμό, κάθε μία παίρνει περίπου 10 λεπτά για να ολοκληρωθεί και στο τέλος όλες μας βάζουν να κερδίσουμε εξαιρετικά bosses που ανεβάζουν την πρόκληση αισθητά. Γενικά, πρόκειται για ένα δύσκολο παιχνίδι που χρειάζεται προσοχή και εκμάθηση των συστημάτων του σε βάθος για να βγει μέχρι το τέλος. Υπάρχουν βεβαίως οι επιλογές διαβάθμισης της δυσκολίας, αλλά και κάποιες επιπλέον διευκολύνσεις, όπως το να ξεκινάμε τις πίστες με περισσότερες ζωές, ώστε να μπορεί ο καθένας να απολαύσει εξίσου την εμπειρία.

Μόλις τελειώσει το story mode ξεκλειδώνονται μερικά ακόμα: ένα που μας βάζει να νικήσουμε τα bosses διαδοχικά, αλλά κι ένα arcade που ζητεί από τον παίκτη να τερματίσει όλο το story με μία ζωή. Επίσης, υπάρχει ένα mode στο οποίο παίζουμε ενάντια σε έναν άλλο παίκτη, αλλά φυσικά και co-op για 2-4 άτομα σε couch multiplayer ή 2 σε online.

Όπως κι αν παίξετε, όποιο από τα modes, σίγουρα θα διασκεδάσετε πολύ, όσο κι αν η μικρή διάρκεια και η επανάληψη είναι αναπόφευκτες. Ευτυχώς, με την αυξημένη δυσκολία του, τα αρκετά modes του, τα unlockables και την προσπάθεια για high score, το Streets of Rage 4 ικανοποιεί με το περιεχόμενό του. Μια μικρή ενόχληση προκαλείται σε κάποια σημεία που παραείναι δύσκολα και έρχονται ξαφνικά και με μερικές ανισότητες στην κλιμάκωση της δυσκολίας (εμφανίζονται πιο απαιτητικά τμήματα νωρίτερα από ό,τι πρέπει).

Η ιστορία, όσο κι αν δεν είναι αυτό που κοιτάει κανείς σε ένα τέτοιο παιχνίδι, είναι ακριβώς όπως πρέπει: απλή, σύντομη, διασκεδαστική και εντελώς υπερβολική. Ο MR Y, ο δόκτωρ Z, οι «Κακοί», η «Εταιρεία» και παρόμοιου τύπου αφηγήσεις κυριαρχούν ενώ υπάρχει και ένα εξαιρετικό βασικό κομμάτι της πλοκής, που ταιριάζει απόλυτα και είναι χορταστικά βλακώδες. Κανένα παράπονο εδώ.

Ξέρω βέβαια τι περιμένει να δει, ή μάλλον να ακούσει, κάθε φαν της σειράς: τη μουσική. Τα νέα είναι υπέροχα. Το soundtrack θερίζει από την αρχή μέχρι το τέλος, με μελωδίες που θυμίζουν πολύ τις παλιές και κλασικές, αλλά δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση αντιγραφή η προχειροδουλειά. Μπορούμε να επιλέξουμε να ακούσουμε το retro soundtrack, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος γιατί το νέο είναι φοβερό.

Οπτικά, η ανανέωση είναι φανταστική και κάνει το παιχνίδι να λάμπει. Το ύφος έχει αλλάξει ελαφρώς και δεν πατάει τόσο στη «βρόμικη» αισθητική των 80s συμμοριών, αλλά η καινούργια προσέγγιση δεν απογοητεύει καθόλου. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι απόλυτα ταιριαστός στο νέο στιλ και οι τοποθεσίες δείχνουν ολοζώντανες και ζωηρές, ενώ είναι γεμάτες ποικιλία και ξεχωρίζουν η μία από την άλλη.

Επίσης, το level design είναι πολύ εύστοχο και εμφανίζει συνεχώς νέα κόλπα για να μην γίνει μονότονο το συνεχές ξύλο. Τα animations των χαρακτήρων είναι εξαιρετικά και τονίζουν κάθε γροθιά και κλωτσιά, ενώ το highlight είναι οι φωτισμοί που δίνουν πνοή σε χώρους και χαρακτήρες.

Συμπέρασμα

Το Streets of Rage 4 απευθύνεται περισσότερο στους fans του είδους και της σειράς, καθώς πλέον δεν βλέπουμε τέτοια παιχνίδια και ίσως οι νεότεροι παίκτες να μην συγκινηθούν εξίσου από το αποτέλεσμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να αποκτήσει καινούργιους fans και ούτε αναιρεί το γεγονός ότι η εταιρεία ανάπτυξης πήρε έναν θρυλικό τίτλο, τον χρησιμοποίησε ως βάση, και έφτιαξε ένα εξαιρετικό σύγχρονο παιχνίδι ξύλου, απαιτητικό, πανέμορφο και εθιστικά διασκεδαστικό.

Βαθμολογία:  8/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.