Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Star Wars Jedi: Fallen Order
Πλατφόρμες: PC / PlayStation 4 / Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Respawn Entertainment
Εκδότρια Εταιρεία: Electronic Arts
Είδος: Action-adventure
Ηλικίες: 16+
Κυκλοφορία: 15 Νοεμβρίου 2019
Το μόνο Star Wars παιχνίδι που έχει καταφέρει να με κερδίσει πραγματικά, είναι το πρώτο Knights of the Old Republic. Για την επιτυχία του, κυρίως ευθύνεται ο τρόπος που οι δημιουργοί διαχειρίστηκαν το υλικό του franchise και κατάφεραν να στήσουν έναν κόσμο και μία ιστορία που δεν θα μπορούσε να είναι κάτι, αν δεν ήταν Star Wars. Έτσι, πέτυχε η διαφοροποίηση από άλλα παιχνίδια ίδιου είδους. Το lore του Star Wars, αν χρησιμοποιηθεί έξυπνα, έχει πολλά να δώσει, καθώς είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της σειράς. Εκτός από το στήσιμο του κόσμου, από το Star Wars μου θέλω χορογραφημένες μάχες που θα με κάνουν να νιώσω πως είμαι πανίσχυρος Jedi. Μόλις είδα ότι η Respawn Entertainment αναπτύσσει νέο παιχνίδι δράσης για το franchise, σκέφτηκα «Αν όχι η Respawn, τότε ποιος;»
Και, φυσικά, κανείς, καθώς η Respawn δεν φτιάχνει μέτρια παιχνίδια. Η Respawn δεν αποτυγχάνει ποτέ στη δημιουργία έξυπνων, ρευστών μηχανισμών δράσης και κίνησης με άψογη ροή. Αυτά μπορούσα να σας τα πω και πριν παίξω το Star Wars Jedi: Fallen Order. Αυτά που δεν ήξερα ήταν το πώς θα διαχειριστεί η εταιρεία τον κόσμο του franchise, τι ιστορία θα μας δώσει, αλλά και πώς θα συνδυάσει όλα τα ετερόκλητα στοιχεία που μας έχει δείξει σε trailers.
Το lore, ευτυχώς, έχει αξιοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Στο Jedi Fallen Order ταξιδεύουμε σε διάφορους πλανήτες, βλέπουμε τα φυσικά χαρακτηριστικά τους και τις δημιουργίες ποικίλων πολιτισμών. Μπαίνουμε σε αρχαίους τάφους, σε πανύψηλους πύργους, περνάμε από έρημα χωριά. Τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος έχουν οπτικοποιηθεί άψογα και έτσι κάθε πλανήτης δίνει πολύ πυκνή εικόνα, με βλάστηση, πηγές, χαράδρες και πολλά έμβια όντα να τριγυρνούν -με ιδιαίτερα ρεαλιστική συμπεριφορά μάλιστα. Κάθε πλανήτης που επισκεπτόμαστε, λοιπόν, μοιάζει γεμάτος ζωή. Επίσης, χρησιμοποιείται έντονα η τεχνική της περιβαλλοντικής αφήγησης, της εξιστόρησης δηλαδή αποκλειστικά μέσω στοιχείων που βλέπουμε στον χώρο (και με τη συμβολή μικρών παρεμβάσεων διαλόγου). Η τοποθέτηση των κτηρίων, η κατάστασή τους, τα αντικείμενα που συναντάμε κρυμμένα σε ένα δωμάτιο, και πολλά άλλα εύστοχα στημένα χαρακτηριστικά χτίζουν τις δικές τους μικρές ιστοριούλες, πάντα με κεντρικό άξονα το Star Wars και την επιρροή της Αυτοκρατορίας. Είναι από τις σπάνιες φορές σε παιχνίδι της σειράς που επιτυγχάνεται η επαρκής αποτύπωση του Empire και των αποτελεσμάτων που φέρνει με τις πρακτικές του στις ζωές των απλών πολιτών, αλλά και στον κόσμο γενικότερα. Όλος ο κόσμος του παιχνιδιού «φωνάζει» Star Wars και ευτυχώς βουτάμε αρκετά βαθιά στο lore, χωρίς όμως τεράστιας έκτασης διαλόγους ή πολλή ανάγνωση.
Δυστυχώς, το σενάριο δεν ακολουθεί και δεν αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα της σειράς. Η κεντρική ιδέα είναι ενδιαφέρουσα και δίνει γερές βάσεις, όμως δεν εξερευνάται όσο θα έπρεπε. Βρισκόμαστε μερικά χρόνια μετά τα γεγονότα της ταινίας Revenge of the Sith και οι Jedi είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση. Ο πρωταγωνιστής μας κρύβει τις δυνατότητές του και ζει ως απλός πολίτης, όμως σε ανύποπτο χρόνο αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τη Δύναμη για να σώσει έναν φίλο του και έτσι αποκαλύπτεται και υποχρεώνεται να φύγει από το σπίτι του. Μία σειρά γεγονότων και γνωριμιών τον οδηγεί στη νέα του αποστολή: να βρει συγκεκριμένα παιδιά με ικανότητες αναφορικά με τη Δύναμη, και να ξεκινήσει εν νέου την κάστα των Jedi.
Αυτό που ξεκινά με τόσες αφηγηματικές δυνατότητες και δίνει μία εκρηκτική πρώτη ώρα βγαλμένη απευθείας από blockbuster, συνεχίζει για να γίνει μία αδιάφορη ιστορία γεμάτη κλισέ και αδιάφορους χαρακτήρες. Η γραφή, οι διάλογοι και η ροή του σεναρίου, ποτέ δεν φτάνουν σε σημείο ενόχλησης, όμως ποτέ δεν φεύγουν και από τη μετριότητα και την αδιαφορία. Επίσης, η δομή του Jedi Fallen Order μπερδεύει λίγο την κατάσταση, καθώς ποτέ δεν επιτυγχάνεται η ισορροπία σεναρίου και gameplay. Συνεπώς, ένιωθα συνεχώς πως παίζω ένα παιχνίδι, και όχι πως εξερευνώ έναν μακρινό γαλαξία. Οι μόνες στιγμές που πέτυχαν ελαφρώς τον σκοπό τους ήταν οι αλληλεπιδράσεις του πρωταγωνιστή με τον μικρό ρομποτικό φίλο του, όμως μου έφεραν στο μυαλό τις αντίστοιχες με τον μεγάλο ρομποτικό φίλο στο Titanfall 2 και θυμήθηκα τι μπορεί να κάνει η Respawn στο αφηγηματικό κομμάτι, και απογοητεύτηκα πάλι. Οι αποστολές σπάνε το immersion και τα πάντα είναι πολύ «παιχνιδίστικα». Ίσως θα ήταν προτιμότερο ένα λιγότερο φιλόδοξο και απαιτητικό σενάριο, καθώς στα υπόλοιπα στοιχεία του το παιχνίδι της Respawn διαπρέπει.
Όσοι έχετε ήδη πειστεί πως πρόκειται για ένα άψυχο μείγμα από άλλα παιχνίδια, ευτυχώς κάνετε λάθος. Ναι, το Star Wars Jedi: Fallen Order δανείζεται πολλά και από διάφορες πηγές. Έχει σημεία στα οποία ο τρόπος που σκαρφαλώνουμε αλλά και η blockbuster δομή έχουν ξεπηδήσει απευθείας από τη σειρά Uncharted. Έχει τάφους και γριφάκια α λα Tomb Raider, ελαφρύ platforming, έχει τα checkpoints του Dark Souls, οι μάχες φέρνουν λίγο σε Sekiro και η εξερεύνηση στοχεύει σε Metroidvania μονοπάτια (και φυσικά έχει πολύ τρέξιμο σε τοίχους). Ακούγεται γελοίο, υπερβολικό και πολλοί πίστεψαν πως θα δούμε ένα άτεχνα στημένο κολάζ ιδεών και στοιχείων από άλλα παιχνίδια. Όταν, όμως, εμείς κάνουμε υποθέσεις, η Respawn γελά στα μούτρα μας. Άπιστοι, έχετε λίγη εμπιστοσύνη στη Respawn Entertainment, την εταιρεία που κατάφερε να φτιάξει ένα Battle Royale που ακόμα και όσοι σιχαίνονται το είδος βρήκαν λόγους για να παίξουν, την εταιρεία που έβαλε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα σενάρια σε συνέχεια ενός multiplayer shooter.
Οι μάχες, λοιπόν, του Fallen Order, είναι άψογες. Και δεν είναι άψογες μόνο όσον αφορά στους μηχανισμούς τους, αλλά και στη διαχείριση των χαρακτηριστικών του franchise. Στο Jedi: Fallen Order είμαστε ένας Jedi. Είναι όμως η πρώτη φορά που δεν ένιωσα πανίσχυρος, αλλά ελεγχόμενα παντοδύναμος. Σε αυτή την εκδοχή της μάχης ως Jedi δεν πρόκειται να περνάτε σαν σίφουνας διαλύοντας όποιον και ό,τι βρεθεί μπροστά σας. Οι μάχες είναι πιο αργές, πιο αυστηρές και απαιτητικές από ποτέ σε αντανακλαστικά και γρήγορη σκέψη. Δεν ένιωσα παντοδύναμος επειδή σκότωνα δεκάδες Stormtroopers χωρίς να ιδρώσω, αλλά επειδή σκότωνα τρεις ή τέσσερις ταυτόχρονα, καταβάλλοντας προσπάθεια. Οι εχθροί δεν είναι κακομοίρηδες, οι σφαίρες των blasters βρίσκουν στόχο και κάθε αντίπαλος είναι εν δυνάμει μεγάλη απειλή αν δεν προσέξουμε. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για δυσκολία επιπέδου Souls ή Sekiro, όμως υπάρχει αρκετή πρόκληση (και μερικές βαθμίδες δυσκολίας, πετυχημένα δομημένες, που μπορούν να φέρουν την εμπειρία στα μέτρα του καθενός).
Οι μάχες θέλουν στρατηγική σκέψη, καθώς κάθε τύπος εχθρού απαιτεί άλλη αντιμετώπιση και όταν πέφτουν πάνω μας σε ομάδες η κατάσταση δυσκολεύει. Κανένα παιχνίδι δεν με έχει κάνει να νιώσω περισσότερο Jedi. Είχα μπροστά μου 7 εχθρούς, τρεις με πυροβόλα όπλα λίγο πιο μακριά και τέσσερις ακριβώς μπροστά μου. Έριξα τον έναν σε γκρεμό, σπρώχνοντάς τον με τη Δύναμη, ακινητοποίησα τον διπλανό του για λίγη ώρα με τον ίδιο τρόπο, απέκρουσα με σωστό συγχρονισμό τα πυρά του ενός, στέλνοντάς τα πίσω και σκοτώνοντάς τον. Οι δύο εχθροί μού επιτέθηκαν με melee όπλα. Εκεί αρχίζουν οι αποκρούσεις που θέλουν συγχρονισμένες κινήσεις, και οι αποφυγές. Οι εχθροί δεν θέλουν πολλά χτυπήματα για πεθάνουν, έχουν όμως τη δυνατότητα να αποκρούουν κι εκείνοι, σπαταλώντας την αντοχή τους. Το σύστημα θυμίζει εκείνο του Sekiro και δεν έχει πολλά να ζηλέψει, αν και είναι πιο εύκολο και πιο απλό. Οι μάχες με πολλούς εχθρούς μαζί με έκαναν να νιοώθω πως είμαι ένας ισχυρός Jedi, τρωτός μεν, πανέξυπνος και με υπεράνθρωπη συγκέντρωση δε. Εκεί έγκειται η δύναμη του Jedi στο Fallen Order: στο μυαλό. Οι εχθροί είναι εξίσου επικίνδυνοι με εμάς, κανείς όμως δεν μπορεί να διαχειριστεί τόσες πολλές πληροφορίες, τόσες ταυτόχρονες εστίες κινδύνου με τέτοια χάρη και άνεση. Βοηθάει πολύ φυσικά ο απροβλημάτιστος χειρισμός, αλλά και τα άριστα δουλεμένα mechanics. Το highlight της μάχης είναι ο τρόπος που στέλνουμε με το φωτόσπαθο τις σφαίρες πίσω σε εκείνον που μας πυροβόλησε: δεν γίνεται με ένα πλήκτρο πατημένο, αλλά με συγχρονισμό και μας αποτρέπει από το να κάνουμε πολλές ενέργειες ταυτόχρονα.
Γενικά, η μάχη απαιτεί σκέψη, αντανακλαστικά και παρατήρηση, χωρίς ποτέ να γίνεται πολύ δύσκολη ή να σταματά να διασκεδάζει. Τα checkpoints δανείζονται απευθείας από τη σειρά Souls και λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ανασταίνοντας τους εχθρούς μόλις γεμίσουμε τη ζωή μας και τα αντικείμενά που μας θεραπεύουν (που είναι και οι μόνες πηγές για να ανακτήσουμε ζωή). Η εμφάνιση των checkpoints είναι αρκετά συχνή ώστε να μην προκαλείται απελπισία, αρκετά σπάνια όμως για να υπάρχει πρόκληση. Τέλος, στα checkpoints σπαταλάμε τα skill points που κερδίζουμε σκοτώνοντας εχθρούς και εξερευνώντας τον κόσμο, παίρνοντας νέες ιδιότητες για τη μάχη. Δεν πρόκειται για ιδιαίτερα εκτενές σύστημα και έτσι -αν όχι όλες- τις περισσότερες ικανότητες τις ξεκλειδώνουμε πριν το τέλος του παιχνιδιού, απλώς διαλέγουμε τη σειρά. Βέβαια, με αυτόν τον τρόπο δίνεται η εντύπωση της προόδου και, σε συνδυασμό με τη σταδιακή απόκτηση νέων ικανοτήτων που σχετίζονται με τη Δύναμη, το αποτέλεσμα ικανοποιεί.
Ένα άλλο στοιχείο που μου έκανε θετική εντύπωση είναι η τοποθέτηση των εχθρών στον χώρο και η συμπεριφορά τους. Δεν βλέπουμε αντιπάλους να περιμένουν ακίνητοι μέχρι να εμφανιστούμε για να τους δώσουμε λόγο ύπαρξης. Αντιθέτως, οι εχθροί μας μοιάζουν ζωντανοί, με προσωπικότητα. Μπορεί να πετύχουμε δύο Stromtroopers να μάχονται με ένα πλάσμα και όταν πλησιάσουμε να μην μας δώσουν καν σημασία. Άλλη φορά, τους βρίσκουμε να μιλούν μεταξύ τους χαλαρά, για άσχετα θέματα, δίνοντας έτσι το κάτι παραπάνω και σχηματίζοντας καλύτερη εικόνα για τον κόσμο του παιχνιδιού και των κατοίκων του. Το καλύτερο δείγμα writing του παιχνιδιού εντοπίζεται στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εχθρών, αλλά και στα σχόλια που κάνουν ενώ τους αντιμετωπίζουμε.
Εκτός από τις μάχες, σημαντικό ρόλο στο Fallen Order έχει και η εξερεύνηση. Υπάρχουν κάποια -ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακά- γραμμικά τμήματα και άλλα πιο ανοικτά, χωρίς να πάμε σε open world λημέρια όμως. Ο κόσμος χωρίζεται σε μικρότερα, ξεχωριστά κομμάτια, γεμάτα διαδρόμους, μυστικά και shortcuts σε ύφος Dark Souls. Το metroidvania στοιχείο είναι εκεί και η εξερεύνηση έχει πολλά να δώσει, καθώς ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι υπέροχος και αποδίδει σε κάθε περίπτωση. Οι πίστες είναι αξιομνημόνευτες, όμορφες, ξεχωριστές και γεμάτες ενδιαφέρον σε κάθε γωνιά τους, είτε πρόκειται για μυστικά αντικείμενα, είτε για κρυφά κομμάτια ιστορίας, είτε απλώς για μια τοποθεσία ή ένα πλάσμα. Το μόνο παράπονό μου είναι ότι μερικές φορές το backtracking (επιστροφή σε προηγουμένως εξερευνημένα μονοπάτια) είναι ενοχλητικό και θα χρειαζόταν ένα ελαφρύ σύστημα γρήγορου ταξιδιού. Επίσης, υπάρχει ένα ευχάριστο σύστημα παραμετροποίησης της εμφάνισης του χαρακτήρα μας αλλά και του φωτόσπαθού του, με υλικά που βρίσκουμε διάσπαρτα στον κόσμο -έτσι, δίνεται ένας ακόμα λόγος για να τον εξερευνήσουμε.
Οπτικά, κάθε πλανήτης στον οποίον ταξιδεύουμε δείχνει πανέμοφος. Ο φωτισμός κλέβει την παράσταση συνεχώς, ιδίως όμως σε σκοτεινές σπηλιές και τάφρους, όπου χρησιμοποιούμε το φωτόσπαθο για να βλέπουμε και οι ακτίνες φωτός διαχέονται στον χώρο με εντυπωσιακό τρόπο. Τα καιρικά φαινόμενα είναι εξίσου εντυπωσιακά, ειδικά σε set pieces όπου συνοδεύονται από εκρήξεις και άλλα εφέ και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε «γεμάτο» και εκθαμβωτικό. Υπάρχουν μερικά σημεία που δεν είναι τόσο καλογυαλισμένα, όπως κάποια μεμονωμένα textures ή τμήματα της βλάστησης, αλλά η συνολική εικόνα είναι πάντοτε φορτωμένη, γεμάτη όμορφα χαρακτηριστικά μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι. Το ίδιο ισχύει για τα μοντέλα των χαρακτήρων, τις κινήσεις των προσώπων και των σωμάτων τους, τα μαλλιά τους και τα ρούχα τους. Είναι εμφανές πως έχουμε να κάνουμε με έναν ΑΑΑ τίτλο, μια μεγάλη παραγωγή. Επίσης, ο σχεδιασμός -περιβάλλοντος και πλασμάτων- έχει ενδιαφέρον και ταιριάζει πάντοτε θεματικά. Στο απλό PS4 παρατηρήθηκαν διαφόρων ειδών προβλήματα, όπως textures να αργούν να φορτώσουν και πτώσεις στο frame rate, όχι όμως σε unplayable σημείο. Ηθοποιοί και μουσική ακολουθούν τον Star Wars ΑΑΑ δρόμο και αποδίδουν πάντοτε.
Συμπέρασμα
Τελικά, το Star Wars Jedi: Fallen Order πέτυχε. Είναι ένα πάρα πολύ διασκεδαστικό και καλοσχεδιασμένο παιχνίδι δράσης – περιπέτειας, με υπέροχες, απαιτητικές μάχες και χορταστική εξερεύνηση. Κατάφερε να πάρει στοιχεία από πολλά παιχνίδια και να τα ενώσει με τρόπο που πλέον να έχει δική του ταυτότητα και να μην μοιάζει με αντιγραφή κανενός. Όλοι μηχανισμοί λειτουργούν και δένουν μεταξύ τους άψογα. Είναι ένας τίτλος που προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους, αρκεί να τους αρέσει το είδος (το να είναι κανείς φαν του Star Wars σίγουρα δίνει επιπλέον πόντους, δεν είναι όμως απαραίτητο). Δυστυχώς, η Respawn δεν κατάφερε να μας δώσει ένα σενάριο που θα απογείωνε το παιχνίδι της και θα του έδινε την πρώτη θέση μεταξύ των Star Wars games, όμως η αλήθεια είναι μία: σε κανένα άλλο παιχνίδι δεν θα μπείτε περισσότερο στον ρόλο ενός Jedi.
Βαθμολογία: 
8/10
To παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
