Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Shadow Legend VR
Διαθέσιμο σε: PS4 (Απαιτείται PlayStation VR και PlayStation Move), PC (Απαιτείται HTC Vive / Oculus Rift / Windows MR)
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation VR
Εταιρεία Ανάπτυξης: Vitruvius VR
Εκδότρια Εταιρεία: Vitruvius VR
Είδος: Action Adventure / Fantasy
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 21 Ιανουαρίου 2020 (PS VR) / 7 Μαρτίου 2019 (PC)
Το VR εξακολουθεί να είναι ένα μέσο διασκέδασης που μοιάζει ιδανικό για να φιλοξενήσει παιχνίδια ρόλων, παρ’ όλο που δεν υποστηρίζει ακόμη πολλά αξιόλογα παραδείγματα του είδους. Βλέποντας το Shadow Legend VR, θεώρησα πως ήρθε η ώρα να δούμε μία νέα προσπάθεια, καθώς περιλαμβάνει σπαθιά, μαγεία, απέθαντους και πολλά άλλα στοιχεία που συνηθίζονται σε RPG. Όμως, τελικά, δεν πρόκειται για παιχνίδι ρόλων στην ουσία, αλλά για μία μικρής διάρκειας περιπέτεια σε μεσαιωνικό setting που περισσότερο θα χαρακτήριζα ως παιχνίδι δράσης-περιπέτειας, ή ακόμα και ως επίδειξη των δυνατοτήτων του μέσου σε ένα τέτοιο setting.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως μιλάμε για ένα κακό παιχνίδι, σε καμία περίπτωση, όμως σίγουρα δεν εκμεταλλεύεται τις δυνατότητές του στο έπακρο και αφήνει πολλά στη φαντασία του παίκτη. Για να τα πάρουμε από την αρχή, το Shadow Legend VR μάς βάζει στον ρόλο ενός τύπου, που για κάποιον λόγο κάνει κάτι. Εννοώ πως, παρ’ όλο που υπάρχει σενάριο, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος θα το παρακολουθήσει, αφού φαίνεται σαν ένα κολλάζ ιδεών, χαρακτηριστικών και κλισέ που έχουμε δει σε κάθε μεσαιωνικού τύπου ιστορίες φαντασίας. Έχουμε έναν κακό που θέλει να κάνει… κακίες, έναν καλό που θέλει να σώσει τον κόσμο, μια ανέκφραστη κυρία με αγγελικά φτερά, σκελετούς, απέθαντους και παράλληλες, σκοτεινές διαστάσεις. Όλα αυτά σε περιπέτεια διάρκειας 5 περίπου ωρών, κάτι που σημαίνει πως η πλοκή μοιάζει σαν ένας αχταρμάς ιδεών, που σχεδόν δεν βγάζει νόημα -εικάζω, γιατί από ένα σημείο και ύστερα αδυνατούσα να ακολουθήσω τις εξελίξεις (όχι επειδή ήταν περίπλοκες, αλλά επειδή βαρέθηκα).
Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή το σενάριο παραγκωνίζεται με τον τρόπο που στήνεται το gameplay. Κάθε πίστα είναι μια μεσαιωνική παιδική χαρά, ένα παράξενο μείγμα ρεαλισμού και ευχάριστου, άσκοπου interaction, που δίνει δυνατότητες για πολλή διασκέδαση. Για παράδειγμα, στην αρχή βρέθηκα σε μια μικρή, χιονισμένη πόλη και αφέθηκα ελεύθερος να παίξω με κάθε στοιχείο της. Σκαρφάλωσα σε σκάλες και σχοινιά, ανακάλυψα μυστικά, έπαιξα με έναν σκύλο, εκπαιδεύτηκα με ιππότες στην ξιφασκία, δοκίμασα τις ικανότητές μου στην τοξοβολία χτυπώντας έναν στόχο, τάισα ένα άλογο, μίλησα με χωρικούς και γενικά, πέρασα λίγο χρόνο σε έναν μικρόκοσμο που έμοιαζε ζωντανός και πραγματικός -σε πρώτη θέαση. Συνεχίζοντας, είδα πως μπορούσα να κάνω περισσότερα: ενώ μου μιλούσε ένας πολεμιστής -με κακό και άψυχο, πάντα και παντού, voice acting- εγώ τον πετσόκοβα με το σπαθί μου και εκείνος δεν αντιδρούσε, ακόμα και όταν άρχισε να γεμίζει ουλές στο πρόσωπο.
Έτσι είναι στημένο το Shadow Legends VR: μοιάζει ρεαλιστικό, αλλά και τελείως ψεύτικο ταυτόχρονα. Όπως το πάρει κανείς, είναι θέμα προτιμήσεων· εγώ το βρήκα ηλιθιωδώς διασκεδαστικό και πέρασα ωραία. Γενικά, το interactivity είναι μεγάλο και βοηθάει στο immersion: μπορούμε να πιάσουμε κούπες με μπίρα και να πιούμε, να καπνίσουμε πίπα (όλα με πραγματικές, ρεαλιστικές κινήσεις), να παίξουμε fetch με έναν σκύλο και πολλά άλλα, δυστυχώς όχι στον ίδιο βαθμό σε κάθε τοποθεσία.
Εκτός από την παιδαριώδη διασκέδαση, υπάρχουν και πραγματικές αποστολές, με μάχες, εξερεύνηση και γρίφους. Η εξερεύνηση είναι ικανοποιητική και απαιτεί αρκετό ψάξιμο, περιλαμβάνοντας μυστικά σε επαρκώς κρυμμένες τοποθεσίες. Οι γρίφοι είναι απλοϊκοί, αλλά έχουν ωραίες στιγμές, όπως μια περίπτωση που μου δόθηκε ένα αίνιγμα σε χαρτί και έπρεπε να βρω τη λύση και να την αναφωνήσω μπροστά από μια πόρτα για να ανοίξει και, ευτυχώς, μπόρεσα να φωνάξω τη λέξη με την πραγματική μου φωνή, μέσω του μικροφώνου. Πετυχημένο, αλλά ήθελα περισσότερα, καθώς η μικρή διάρκεια του τίτλου και η προσπάθεια να συμπεριλάβει τα πάντα, καταλήγει σε ένα μοντάζ με λίγο απ’ όλα.
Η μάχη, τώρα, έχει ενδιαφέρον σίγουρα. Μαχόμαστε κυρίως με σπαθί και τόξο και κάθε κίνηση με τα motion controllers μεταφράζεται ρεαλιστικά και με επαρκές tracking. Το τόξο είναι διασκεδαστικό και λειτουργεί ικανοποιητικά, όμως το ζουμί είναι στις μάχες σώμα με σώμα, αφού οι περισσότεροι εχθροί δεν είναι και πολύ έξυπνοι και απλώς επιτίθενται σε ευθεία γραμμή, ορμώντας πάνω μας άμυαλα. Εμείς, προσπαθούμε να αποκρούσουμε τα χτυπήματά τους με το σπαθί μας και μετά να ανταποδώσουμε, εκμεταλλευόμενοι το άνοιγμα. Για να μας αποτρέψει από το να κουνάμε στην τύχη το σπαθί, το Shadow Legend VR μεταφράζει τις στοχευμένες και δυνατότερες κινήσεις του χεριού μας σε περισσότερο damage, ενώ σε κάποιες φάσεις δίνει και τη δυνατότητα, αν στοχεύσουμε στο σωστό σημείο του σώματος ενός εχθρού, να του κόψουμε τα χέρια ή το κεφάλι.
Το πρόβλημα είναι πως οι τύποι εχθρών είναι λίγοι και γίνονται βαρετοί, ενώ τα χτυπήματα -δικά τους και δικά μας- δεν έχουν βάρος και μοιάζουν σαν να κόβουν «αέρα». Επίσης, υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος αντιπάλων, κάτι σκελετοί που πετούν βόμβες, που είναι πραγματικά απαίσιο, δυσλειτουργικό και απίστευτα εκνευριστικό, σε σημείο που μειώνεται η διασκέδαση μιας κατά τ’ άλλα ευχάριστης πίστας. Τα bosses ευτυχώς είναι πιο εμπνευσμένα και παρέχουν μεγαλύτερη πρόκληση και καλοδεχούμενες αλλαγές στο pacing.
Σε προχωρημένο στάδιο, μπορούμε να πάρουμε νέα όπλα, όπως μια καραμπίνα (!), ένα τσεκούρι-μπούμερανγκ σαν του Κράτος, ένα μαγικό ραβδί που πετάει φλόγες και μερικά άλλα, που είναι πολύ κρίμα που δεν μας δίνεται περισσότερος χρόνος μαζί τους, γιατί είναι πολύ ευχάριστα στη χρήση τους. Ο χειρισμός είναι ικανοποιητικός και οι πιο πολλές κινήσεις εκμεταλλεύονται τις VR λειτουργίες (παίζει μόνο με motion controllers). Όταν βάζουμε και βγάζουμε το σπαθί από το θηκάρι, όταν ανοίγουμε το inventory και πίνουμε με ρεαλιστικό τρόπο ένα potion, όταν παίρνουμε ένα βέλος από τη φαρέτρα για να το βάλουμε στη χορδή του τόξου, τα πάντα είναι ομαλά και πετυχημένα, όμως όταν σκαρφαλώνουμε, όταν ανεβαίνουμε σκάλες και γενικά όταν κινούμαστε στον χώρο, οι κινήσεις είναι κάπως απότομες και περίεργες, και ενίοτε κουράζουν.
Οπτικά, το Shadow Legend δεν απογοητεύει, κι ας φαίνεται ενίοτε ότι πρόκειται για χαμηλότερου budget παραγωγή. Οι τοποθεσίες, τα μοντέλα των χαρακτήρων και οι κινήσεις τους είναι επαρκώς δουλεμένα. Υπάρχουν προβληματάκια όπως το έντονο clipping, αλλά το χειρότερο είναι πως οι χαρακτήρες δείχνουν άψυχοι, ακίνητοι και εντελώς ανέκφραστοι -κάτι που τονίζεται από το άνευρο voice acting. Η παραμετροποίηση του VR δεν είναι ιδιαίτερα εκτενής, αλλά περιλαμβάνει τα βασικά τουλάχιστον, με vignettes, εναλλαγή σε locomotion ή teleport (όχι συνδυασμό) κλπ.
Συμπέρασμα
Συνολικά, το Shadow Legends VR είναι μια διασκεδαστική μίνι περιπέτεια με έντονο interaction, που δείχνει πως η εταιρεία ανάπτυξης έχει αρκετές φιλοδοξίες. Η μικρή διάρκεια δεν του επιτρέπει να ξεδιπλωθεί όσο θα έπρεπε και καταλήγει, παρότι διασκεδαστικό, μια χαμένη ευκαιρία.
Βαθμολογία: 
6/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
