Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος: Samurai Jack: Battle Through Time
Διαθέσιμο σε: PC, PlayStation 4, Switch, Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PS4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Soleil Ltd.
Εκδότρια Εταιρεία: Adult Swim Games
Είδος: Action-adventure
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 21 Αυγούστου 2020
Το στιλ, η αισθητική και η σκηνοθεσία του Samurai Jack είναι στοιχεία που, αν μεταφράζονταν σωστά σε βιντεοπαιχνίδι δράσης, θα είχαμε ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Ωστόσο, δυστυχώς, το νέο παιχνίδι που βασίζεται στη σειρά κινουμένων σχεδίων, το Samurai Jack: Battle Through Time, δεν είναι αρκετό.
Μάλιστα, πρόκειται για ένα βήμα προς τα πίσω για το franchise, καθώς δεν προβάλλει και δεν χρησιμοποιεί υπέρ του τα δυνατά χαρτιά της σειράς. Αρχικά, το παιχνίδι προσπαθεί να κάνει μια επέκταση του γνώριμου σεναρίου, παρεμβάλλοντας μερικά γεγονότα στο τέλος της ιστορίας της σειράς. Αντί να μας δώσει όμως νέες περιπέτειες, χαρακτήρες και τοποθεσίες, βρίσκει μια φθηνή δικαιολογία για να στείλει τον πρωταγωνιστή, τον Τζακ, να πολεμήσει εχθρούς που έχει ήδη νικήσει, να περπατήσει σε μέρη που ήδη επισκέφτηκε και να συναντήσει χαρακτήρες ήδη γνωστούς.
Σαφέστατα, οι φαν του Τζακ θα χαρούν να παίξουν σε πίστες βγαλμένες απευθείας από το σόου και να αντιμετωπίσουν τους κλασικούς κακούς, όμως εξακολουθεί να πρόκειται για χαμένη ευκαιρία, γιατί θα μπορούσε να επεκτείνει την ιστορία και να παρουσιάσει νέους εχθρούς και φίλους, δίνοντας στο κοινό κάτι καινούργιο αλλά στο γνώριμο ύφος.
Όπως και να ‘χει, δέχομαι πως το παιχνίδι δεν βασίζεται στο σενάριο και το χρησιμοποιεί απλώς ως υπόβαθρο για να μας βάλει στον ρόλο του Τζακ και να μας στείλει να βιώσουμε αγαπημένες περιπέτειες. Ωστόσο, και σ’ αυτό αποτυγχάνει, καθώς στηρίζεται σε έναν σχεδιασμό που παραπέμπει σε παλιότερες δεκαετίες και κουράζει γρήγορα.
Το Samurai Jack: Battle Through Time παίζει ως εξής: Ξεκινάει η πίστα, προχωράμε, βγαίνουμε σε άδειους χώρους, γεμάτους κουτιά και βαρέλια που σπάνε και περιέχουν νομίσματα, αντιμετωπίζουμε τον ίδιο εχθρό πολλές φορές για να ανοίξει η πόρτα που μόλις έκλεισε, πάμε παρακάτω, συναντάμε ακίνητους NPC που λένε μία φράση, και πάλι απ’ την αρχή, τα ίδια, σε κάθε πίστα μέχρι το τέλος που έρχεται σε 5 περίπου ώρες. Ο σχεδιασμός παραπέμπει σε παιχνίδια δράσης της εποχής του PS2 και, όσο κι αν προκαλεί νοσταλγία και ζεστά συναισθήματα, είναι αδικαιολόγητα παλιομοδίτικος.
Χειρότερα γίνονται τα πράγματα εξαιτίας της άνευρης μάχης που πλήττεται από σοβαρή έλλειψη πρόκλησης και ρυθμού. Οι μονομαχίες είναι διασκεδαστικές για λίγο και οι αναβαθμίσεις που είναι διαθέσιμες για να εξελίξουμε το στιλ μάχης του Τζακ είναι ικανοποιητικές και εκτενείς, όμως η διαδικασία γίνεται μονότονη γρήγορα. Δεν υπάρχουν αρκετές κινήσεις, η στρατηγική δεν είναι απαραίτητη καθώς η δυσκολία είναι χαμηλή και οι εχθροί είναι ελάχιστων ειδών και πολύ βαρετών αντιδράσεων. Τα bosses δεν είναι σε καλύτερη μοίρα και γενικά κυριαρχεί το άμυαλο button mashing, χωρίς στιλ και σκηνοθεσία. Για να καταλάβετε, μετά από δύο πίστες περίπου θα έχετε δει ό,τι έχει να προσφέρει ο τίτλος…
Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα εμφανίζεται στον τρόπο διαχείρισης του εξοπλισμού του Τζακ, με όπλα που σπάνε χωρίς αυτό να προσφέρει κάτι στη συνολική εμπειρία. Εκτός από το μαγικό σπαθί του Τζακ και από τις γροθιές του, όλα τα όπλα έχουν μετρητή που όταν αδειάσει σπάνε –κάτι που γίνεται πολύ γρήγορα. Τα όπλα δεν είναι επαρκώς διαφορετικά μεταξύ τους, ούτε και ιδιαίτερα χρήσιμα, άρα μετά από λίγη ώρα η αποκλειστική χρήση του σπαθιού είναι μονόδρομος. Τα υπόλοιπα όπλα δεν προσφέρουν κάτι τρομερό και σπάνε συνεχώς προκαλώντας εκνευρισμό και απορία για τη σχεδιαστική επιλογή αυτή. Συνολικά, οι μηχανισμοί της μάχης δεν είναι άσχημοι, είναι όμως πολύ απλοϊκοί και ελλιπείς, ειδικά αν τους συγκρίνουμε με εκείνους άλλων παιχνιδιών του είδους, αλλά και με βάση τις προσδοκίες που δημιουργεί η σειρά κινουμένων σχεδίων.
Ο χειρισμός είναι ικανοποιητικός σε γενικές γραμμές, όμως οι κινήσεις στις οποίες μεταφράζεται δεν είναι πάντοτε ιδανικές. Για παράδειγμα, το platforming είναι μέτριο εξαιτίας ενός άλματος που δεν βρίσκει ακριβώς τον στόχο του και ο Τζακ μοιάζει να αιωρείται, οι επιθέσεις δεν δίνουν την αίσθηση του βάρους τους, και οι αποφυγές αργούν να πραγματοποιηθούν, χαλώντας τον ρυθμό της μάχης.
Απαρχαιωμένος είναι επίσης ο σχεδιασμός των επιπέδων, που δίνει άδειους χώρους χωρίς ενδιαφέρον για εξερεύνηση, με απόλυτα γραμμική προσέγγιση μάλιστα και μόνες παρεκκλίσεις σε σημεία όπου βρίσκονται –απόλυτα προφανή- μυστικά. Όσο ευχάριστο κι αν είναι να επισκέπτεσαι τοποθεσίες από το αγαπημένο σου σόου, όταν είναι τόσο άδειες και γραμμικές δεν προσφέρουν πολλά. Επίσης, υπάρχουν κάποια σημεία στα οποία η οπτική αλλάζει σε side-scrolling στιλ, όμως η διαφοροποίηση αυτή μένει ανεκμετάλλευτη, αφού το gameplay παραμένει ακριβώς ίδιο.
Το Samurai Jack: Battle Through Time προσπαθεί να πιάσει το εικαστικό στιλ του κινουμένου σχεδίου με τρισδιάστατες μινιμαλιστικές απεικονίσεις των τοποθεσιών και των χαρακτήρων. Το αποτέλεσμα πράγματι θυμίζει το πρωτότυπο, όμως είναι και πάλι παλιομοδίτικο, απλοϊκό και άδειο, και φέρνει στον νου άλλη εποχή του gaming. Υπάρχουν μερικές όμορφες λεπτομέρειες, όπως η καταστροφή της στολής του Τζακ σταδιακά όσο τρώει ξύλο, αλλά έχουμε ένα αδιάφορο σύνολο που, αντίθετα με το πολύ ιδιαίτερο εικαστικό ύφος της σειράς, δεν ξεχωρίζει καθόλου.
Η μουσική, επίσης, δεν ξεχωρίζει και ξεχνιέται αμέσως, όμως οι φωνές των ηθοποιών που ενσαρκώνουν τους ρόλους επιστρέφουν από το καρτούν και αυτό είναι πολύ θετικό, μέχρι να αντιληφθούμε πως οι διάλογοι είναι πολύ περιορισμένης έκτασης και ως επί το πλείστον ακούγονται στα cutscenes αφού in-game υπάρχουν μόνον υπότιτλοι.
Συμπέρασμα
Τελικά, το Samurai Jack: Battle Through Time είναι ένα παιχνίδι που προσφέρει μόνο fan service. Έχει μερικά διασκεδαστικά σημεία, όμως είναι θαμμένα κάτω από αναχρονισμούς και σχεδιασμό άλλης εποχής. Αν είστε φαν της σειράς και θέλετε να παίξετε όπως και να ‘χει τη μεταφορά αυτή, προτείνεται να περιμένετε κάποια μείωση της τιμής.
Βαθμολογία: 
5/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
