H Ubisoft μας προσκάλεσε να δοκιμάσουμε το νέο παιχνίδι της δημοφιλούς σειράς Far Cry, που έρχεται ανανεωμένο, σε νέο setting, με φρέσκους χαρακτήρες και ποικιλία από δραστηριότητες. Δοκιμάσαμε το παιχνίδι σε ένα 6ωρο session, κατά το οποίο πήραμε μια αρκετά καλή «γεύση».
Η σειρά έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας ως shooter πρώτου προσώπου, τοποθετημένη σε διάφορα τροπικά setting, με έντονο το στοιχείο της επιβίωσης, καθώς ο εκάστοτε πρωταγωνιστής αντιμάχεται ντόπια φασιστικά καθεστώτα. Σχεδόν κάθε τίτλος Far Cry πραγματεύεται αυτήν την ριζοσπαστικοποίηση του απλού πληθυσμού μιας μικρής κοινωνίας, που οι δυνάστες του έχουν φέρει σε δυσμενή κατάσταση.
Στα περισσότερα παιχνίδια, ίσως με εξαίρεση το συμπαθέστατο, παλαιολιθικό spin-off “Primal”, ο πρωταγωνιστής θεωρείται παρείσακτος, είτε πέφτοντας από τον ουρανό κατά λάθος ενώ… διακοπάρει με την παρέα του, είτε παρεισφρέοντας επίτηδες, με στόχο τη διάσωση του τόπου.
Αυτό που κάνει το νέο Far Cry μοναδικό, λοιπόν, είναι το γεγονός πως για πρώτη φορά παίζουμε ως ένας απλός ντόπιος, που παίρνει τη μοίρα της χώρας στα χέρια του, στελεχώνοντας την ομάδα κρούσης με επίλεκτους αντάρτες που συναντά στις περιπέτειές του.
Ξεκινώντας, διαλέξαμε το φύλο του πρωταγωνιστή, που φέρει το βολικό, unisex όνομα “Dani Rojas”, συναντώντας την πρώτη μεγάλη αλλαγή στο έκτο κατά σειρά Far Cry: τη δυνατότητα να παίξουμε ως γυναίκα. Παρότι δεν το επιχείρησα, έχοντας ως άτυπο προσωπικό κανόνα να διαλέγω χαρακτήρα πιο “κοντά” στα δικά μου χαρακτηριστικά, είμαστε σχεδόν σίγουρος πως η γυναικεία version θα είναι, αν όχι το ίδιο καλά γραμμένη, ίσως καλύτερη από την αρσενική, κρίνοντας από το πρόσφατο παρελθόν της Ubisoft και τον χαρακτήρα της Κασσάνδρας ή της Eivor των Assassin’s Creed.
Το φανταστικό νησί Yara, εμπνευσμένο από την Κούβα, είναι η μαγευτική τοποθεσία όπου λαμβάνει χώρο η ιστορία μας και συνοδεύεται από την, σχεδόν ελκυστική, τουριστική λεζάντα: ένας τροπικός παράδεισος όπου ο χρόνος έχει παγώσει. Αυτό θα το διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι, όταν παρατηρήσετε προσεκτικά την αρχιτεκτονική και την τεχνολογία στο νησί, που δείχνουν και, όντως, είναι ξεπερασμένα. Η οικονομία της Yara βασίζεται σε αγροτικές καλλιέργειες και την ύποπτη κρατική δραστηριότητα στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας. Ο φασίστας – “El Presidente” Anton Castillo, που τον υποδύεται ο γνωστός ηθοποιός Giancarlo Esposito, κρατά τα σύνορα ερμητικά κλειστά, προσπαθώντας με μανία να επιβάλει την συντηρητική του πολιτική και τον ολοκληρωτισμό. Πλάι του, ο μικρός του γιος Diego, εκπαιδεύεται για να αναλάβει την εξουσία εν ευθέτω χρόνω, αν και δείχνει σημάδια πως δεν… ψήνεται. Η ιστορία στο κομμάτι του δοκιμαστικού build αφορούσε τα πρώτα κεφάλαια και δεν μας έδωσε αρκετές πληροφορίες για να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη, ώστοσο η πρώτη γεύση ήταν συναρπαστική, με τις εικασίες μας για την σεναριακή εξέλιξη να είναι πολύ ελπιδοφόρες.
Η σχέση μας με τον πρωταγωνιστή, πάντως, δεν πρόλαβε να χτιστεί. Ευελπιστούμε πως στο τελικό παιχνίδι αυτό θα επιτυγχάνεται με μια σειρά από εισαγωγικά missions που θα μας κάνουν να δεθούμε περισσότερο, τόσο με τον ίδιο, όσο και με την κατάσταση που τον περιβάλλει. Η γενική μου αίσθηση καθώς έπαιζα, ήταν πως ο κόσμος είναι απίστευτα λεπτομερής, καλοσχεδιασμένος και ενδιαφέρων, όμως δεν ισχύει το ίδιο για τους κατοίκους του. Δυστυχώς, πολλές φορές έμοιαζαν αποξενωμένοι και παράταιροι στο ίδιο τους το νησί. Η ανομοιομορφία συναντάται σε τέτοιο βαθμό, που θα δούμε να συνυπάρχουν punk έφηβοι με piercing και τατού, μαζί με κλισέ καρικατούρες τουριστών και ιθαγενείς με tribal φορεσιές. Όλα τα παραπάνω ακούγονται κάπως πιο… inclusive, όμως σπάνε το immersion και πολλές φορές τη σοβαρότητα ενός παιχνιδιού που πραγματεύεται πολύ σημαντικά θέματα, όπως του πολέμου και της επανάστασης. Η ένστασή μου δεν σχετίζεται με το background των δευτερευόντων χαρακτήρων ή της εμφάνισής τους. Έχει περισσότερο να κάνει με το περιεχόμενο των συζητήσεων, των κινήτρων τους και συνολικά του κλίματος που διαμορφώνεται από τις αποστολές, όπου, άλλες φορές διακυβεύεται το μέλλον του τόπου και άλλες είναι απλά χιουμοριστικά διαλείμματα άνευ σημασίας και ουσίας.
Για την ακρίβεια, αυτή η “ελαφρότητα” στη διαχείριση των καταστάσεων πληγώνει το Far Cry 6 σημαντικά, τη στιγμή που επιχειρεί να δώσει το πιο σοβαρό και πολιτικοποιημένο παιχνίδι στη σύγχρονη ιστορία της Ubisoft. Ίσως έχετε εντοπίσει ήδη την αντίφαση, αν παρακολουθείτε την επικαιρότητα και θυμάστε τον θόρυβο που ξεσήκωσαν οι παράγοντες του studio όταν μίλησαν για “No Politica” στο επικείμενο παιχνίδι, πριν υποχρεωθούν να διευκρινίσουν πως δεν γίνεται να φτιάξεις ένα game με ανταρτοπόλεμο, χωρίς να κάνεις πολιτικές αναφορές.
Ενδέχεται ο γράφων να ήλπιζε σε κάτι διαφορετικό, πάντως, από εκείνο που προτίθεται να δημιουργήσει η Ubisoft. Αν εστιάσουμε στα σημεία που επενδύει η εταιρία τα τελευταία χρόνια, θα δούμε πως σχετίζονται κυρίως με το fun factor, κοινώς, το να περνάει ευχάριστα ο παίκτης, σε ένα περιβάλλον παιχνιδιού με άπειρο περιεχόμενο που θα τον χορτάσει, κρατώντας τον απασχολημένο για όσο το δυνατόν περισσότερο. Αν αυτό είναι που ζητάτε, θα χαρείτε να μάθετε πως για ακόμη μια φορά, το bloat είναι εδώ.
Οι προσθήκες στις διαθέσιμες δραστηριότητες και τους μηχανισμούς είναι αρκετές, ενώ υπάρχει ένας σκασμός από νέα όπλα και gadgets που θα ανοίξουν απίστευτες προοπτικές στη μάχη.
Για αρχή, τα companions επιστρέφουν με τους φίλους μας… τα ζώα! Δεν περιοριζόμαστε στο σκυλάκι που μας ακολουθούσε στα παλαιότερα παιχνίδια όμως, αφού κάνουν την εμφάνισή τους στο πλευρό μας κροκόδειλοι με χρυσά δόντια, κόκορες με αγκαθωτά τσόκερ, ανάπηρα σκυλάκια με ρόδες και άλλα τέτοια παράλογα… Μπορούμε να τους δίνουμε διαταγές στη μάχη και το καθένα έχει δικές του ειδικές ικανότητες, κάνοντάς τα μέρος της στρατηγικής μας.
Αν δεν είστε ιδιαίτερα ζωόφιλοι, μπορείτε πάντα να καλέσετε σε παιχνίδι έναν φίλο σας, παίζοντας το παιχνίδι από την αρχή έως το τέλος σε co-op. Η πρόοδος της ιστορίας αποθηκεύεται μόνο στον host της συνεδρίας, όμως η εμπειρία, τα χρήματα και τα αντικείμενα που κερδίζει ο συμπαίκτης μεταφέρονται και στο δικό του παιχνίδι.
Σε περίπτωση δε που δεν έχετε φίλους και δεν σας ενδιαφέρει να αποκτήσετε, υπάρχουν ψηφιακά υποκατάστατα στο παιχνίδι, που θα τα βρείτε σε μια σειρά από camps. Οι κάτοικοι των καταυλισμών θα σας βοηθήσουν με τις αποστολές σας με όπλα ή ύλες αναβάθμισης, ενώ εσείς θα τους το ανταποδώσετε κάνοντας θελήματα και αναβαθμίζοντας τις υποδομές, σε ένα σύστημα που παραπέμπει στο γνωστό Red Dead Redemption 2. Για πρώτη φορά στο franchise, είδαμε την οπτική να αλλάζει σε 3ο πρόσωπο, όταν εισήλθαμε για πρώτη φορά στην ασφαλή ζώνη του camp μας, επιτρέποντάς μας να δούμε το Far Cry… αλλιώς.
Αρκετά βελτιωμένο είναι και το σύστημα αναβαθμίσεων για τα όπλα, που φέρουν αρκετά attachment slots, αλλά και τη δυνατότητα για αισθητικές παρεμβάσεις στο χρώμα και τα μπιχλιμπίδια που κρέμονται πάνω τους. Δεν μας φτάνει ο χρόνος για να μιλήσουμε για την ποικιλία τους, ξεκινώντας από τα εμβληματικά Καλάσνικοφ και καταλήγοντας σε εξωφρενικές πατέντες, όπλων που δουλεύουν με μηχανές από παπιά και CD-players που πυροβολούν δισκάκια παίζοντας το “Μακαρένα”.
Η πιο σημαντική αλλαγή στην πολεμική μας φαρέτρα πάντως, θα λέγαμε πως ήταν τα “Supremos”, τα αυτοσχέδια backpacks που λειτουργούν ως “special skill” και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε τόσο μετά από τον χρόνο του cooldown που εφαρμόζουν. Δοκιμάσαμε jetpack με φλογοβόλο, ρουκετομηχανή και ένα EMP σύστημα που “έριχνε” τα ηλεκτρονικά συστήματα των εχθρών μας, όμως υπάρχουν κι άλλα πολλά που θα σας αφήσουμε να ανακαλύψετε μόνοι σας.
Μπορείτε να αγοράσετε ή να βελτιώσετε διάφορα οχήματα, να καβαλήσετε άλογα, να πετάξετε με αεροσκάφη και να αξιοποιήσετε βαρύ οπλισμό. Όλα τα συστήματα οδήγησης ήταν πολύ ικανοποιητικά, ίσως με εξαίρεση εκείνο της ίππευσης, που σε πρώτο πρόσωπο είναι λίγο πιο δύσχρηστο.
Το shooting και γενικότερα το gunplay παραμένει στα υψηλά επίπεδα της σειράς, εξακολουθώντας να διακρίνεται για την απόκριση και τη στιβαρότητά του. Δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάποιο σημαντικό πρόβλημα στο gameplay συνολικά. Η συνταγή του Far Cry είναι δοκιμασμένη και μάλλον τόσο διαχρονική, που δεν επιδέχεται σημαντικών βελτιώσεων.
Οι ειδικές συνθήκες της χούντας στη Yara φέρνουν νέα πνοή στο stealth κομμάτι, αφού πλέον πρέπει να κινούμαστε με μεγαλύτερη προσοχή. Μέσω μιας heat-level σήμανσης, αναγνωρίζουμε την κατάσταση συναγερμού στην οποία έχουμε φέρει τον αντίπαλο στρατό, κλιμακώνοντας τις δυνάμεις που μας επιδιώκουν και τον ζήλο που επιδεικνύουν. Τη νύχτα υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας, που μας αναγκάζει να αποφεύγουμε τις περιπολίες και τα σημεία ελέγχου, ενώ το πρωί μπορούμε να παρακάμψουμε τις συρράξεις κρύβοντας τα όπλα μας, δωροδοκώντας στρατιώτες και κάνοντας κομπίνες. Μπορούμε να καταστρέψουμε και να πάρουμε στην κατοχή μας τα σημεία ελέγχου, αλλά και τις στρατιωτικές βάσεις, οι οποίες είναι πλέον εξοπλισμένες με πολύ σύγχρονα συστήματα αεράμυνας, παρακολούθησης και εξολόθρευσης των εισβολέων. Με μια σωστή stealth προσέγγιση όμως, σύντομα θα καθαρίσετε τον χάρτη από τα αντίπαλα camps, δίνοντας την εξουσία πίσω στον επαναστατημένο λαό που αντιστέκεται.
Περνώντας στον τεχνικό και αισθητικο τομέα, πρέπει να αναφέρουμε πως το Far Cry έχει βελτιωθεί ελάχιστα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Όντας cross-gen τίτλος, κάτι τέτοιο μοιάζει λογικό, αφού θα πρέπει ο ίδιος κόσμος να αποτυπωθεί, κάπως, στις κονσόλες προηγούμενης γενιάς. Παρατηρήσαμε, πάντως, πως ο σχεδιασμός της φύσης αλλά κυρίως των πόλεων είναι πολύ πιο σύνθετος, παρά τις ποιοτικές αντιθέσεις στα χρησιμοποιούμενα assets. Ειδικά ο αστικός ιστός, εντυπωσιάζει με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική των κλασικών κτισμάτων πάνω σε κεντρικούς δρόμους, αλλά και τα φτωχόσπιτα στις γειτονιές με τα σκοτεινά και βρώμικα σοκάκια. Προσθέστε στη σούμα τους επαρχιακούς οικισμούς και την αχανή ζούγκλα με τις φυσικές της ομορφιές και θα έχετε έναν από τους μεγαλύτερους, ποικιλόμορφους κόσμους της σειράς, που δεν θα χορταίνετε να εξερευνείτε.
Ο βελτιωμένος φωτισμός προσδίδει αισθητά, ειδικά στα cut-scenes, όπου πλέον έχουμε μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση των NPCs. Τα μοντέλα των ανθρώπων και των ζώων θυμίζουν αρκετά τους προηγούμενους τίτλους, με ελαφρώς βελτιωμένο animation και lip-sync.
Ο ήχος των όπλων και τα ambient sounds της φύσης βρίσκονται στα γνωστά υψηλά standards που έχουμε συνηθίσει, ενώ το παιχνίδι ντύνει ένα πολύ ταιριαστό soundtrack, με αρκετά γνωστά κομμάτια που αρμόζουν στις περιστάσεις, όπως διασκευές του “Μπέλα Τσάο” κι άλλα τέτοια ξεσηκωτικά χιτ της επανάστασης.
Συνοψίζοντας, το Far Cry 6 αφήνει σοβαρές υποσχέσεις πως θα αποτελέσει μια από τις πιο δυνατές προσθήκες στη σειρά, επενδύοντας στην ποικιλία του περιεχομένου, το διάσημο καστ και μια ιστορία που δύναται να καθηλώσει ένα ευρύτερο κοινό παικτών. Η πραγματική πρόκληση για την Ubisoft θα είναι να ισορροπήσει τη σοβαρότερη, κοινωνικοπολιτική πτυχή του παιχνιδιού, με εκείνη της καφρίλας, των εκρήξεων και της πολύχρωμης παράνοιας που τυραννάει κάθε σύγχρονο τίτλο που πασχίζει να γίνει νεανικός και κουλ…
To preview βασίστηκε σε hands-on session στο οποίο μάς κάλεσε η Ubisoft.
