Ni no Kuni II: Revenant Kingdom – Review: Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους

Πληροφορίες

Τίτλος: Ni no Kuni II: Revenant Kingdom
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Level-5
Εκδότρια Εταιρεία: Bandai Namco Entertainment
Είδος: Role-playing
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 23 Μαρτίου 2018

Μεγαλώνοντας, είχαμε την τύχη να παίξουμε παιχνίδια που καθόρισαν το μέλλον του είδους jRPG. Τότε, μικρότεροι σε ηλικία και έχοντας στο ενεργητικό μας λίγους αριθμητικά τίτλους, μετρούσαμε την αξία τους με διαφορετικά κριτήρια από σήμερα. Ήμασταν πιο άπειροι, ήταν όμως το ίδιο και η gaming βιομηχανία συνολικά, αφού από τότε μέχρι σήμερα έχει εξελιχθεί πολύ. Περισσότερο μας ένοιαζε το feeling ενός παιχνιδιού, το πώς μας έκανε να νιώσουμε, παρά στοιχεία του gameplay όπως η διάρκεια και τα mechanics. Έτσι, ένα δυνατό, ξεχωριστό και καλοστημένο world building πολλές φορές ήταν αρκετό για να μας ικανοποιήσει. Η αίσθηση της περιπέτειας, μία συγκινητική ιστορία ή ένας αγαπημένος χαρακτήρας μάς κέρδιζαν από μόνα τους.

Τώρα πια, είμαστε πιο απαιτητικοί και αυτό αποτυπώνεται στη βιομηχανία. Τα παιχνίδια είναι γεμάτα περιεχόμενο, αποστολές και αντικείμενα με συλλεκτική αξία, trophies, achievements και λοιπές δραστηριότητες· τεράστια σε διάρκεια, ακόμη και αν ένα μέρος τους επαναλαμβάνεται. Δεν λέμε πως αυτό είναι απαραιτήτως κακό, αφού το να σε κρατάει για καιρό ένας τίτλος είναι σίγουρα σημαντικό. Όμως, πολλές φορές παραμερίζονται πιο “δύσκολα ορισμένα” χαρακτηριστικά, όπως το feeling που μάς μεταφέρει το παιχνίδι και οι εμπειρίες κλείνονται σε πιο αυστηρά όρια. Στον κορμό τους, παύουν να βρίσκονται η περιπέτεια, το ταξίδι σε φανταστικούς κόσμους και η μαγική αίσθηση. Το βάρος πέφτει σε μηχανισμούς, χειρισμό και αξία απόσβεσης μέσω διάρκειας και περιεχομένου. Όταν ένα παιχνίδι έχει τα πρώτα, τα πιο “ρομαντικά” χαρακτηριστικά και τα ενσωματώνει σωστά και εμπνευσμένα, μπορούν να επισκιαστούν τα δεύτερα. Το αντίθετο είναι πιο εύκολο και περισσότερο συχνό. Όταν δε, βρίσκουμε συνδυασμό όλων αυτών, μιλάμε για κάτι μοναδικό. 

Πολλές είναι οι φορές που έχουμε παίξει jRPG που προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν τα παλιά και αγαπημένα παιχνίδια. Πολλοί ήταν οι δημιουργοί που θέλησαν μέσα από το έργο τους να επαναπροσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά που μας έκαναν να αγαπήσουμε το είδος. Να μας ταξιδέψουν σε έναν κόσμο από τον οποίο δεν θα θέλουμε να φύγουμε. Να μας γνωρίσουν χαρακτήρες, τους οποίους θα λατρέψουμε. Να μας προκαλέσουν σύνδεση με το παιχνίδι σε πνευματικό επίπεδο, η οποία δεν σπάει εύκολα. Κάποιες προσπάθειες καρποφόρησαν, κάποιες άλλες όχι. Ένα παιχνίδι που τα καταφέρνει στα σίγουρα και με θριαμβευτική άνεση, είναι το Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom.

Ενώ γράφεται αυτό το κείμενο, έχουμε αφήσει το παιχνίδι ανοιχτό και παίζει η μουσική του. Μουσική, την οποία έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές στη διάρκεια των 40 ωρών που διήρκεσε το playthrough μας. Μουσική που μας φέρνει στο μυαλό γνώριμα συναισθήματα, παιχνίδια και συνθέσεις. Μουσική, που κατά κάποιον τρόπο έχουμε ακούσει ξανά στο παρελθόν. Μετά από 40 ώρες, ακόμη δεν χορταίνουμε να την ακούμε. Έτσι είναι το Ni no Kuni 2, ακόμη και στις πιο αδύναμες πτυχές του. Ποτέ δεν το χορταίνουμε, ποτέ δεν μας κουράζει και δεν σβήνει η σπίθα του. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά και ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα.

Ni no Kuni, σημαίνει ‘’ένας δεύτερος κόσμος’’. Το πρώτο παιχνίδι της σειράς ήταν ένα υπέροχο RPG, γεμάτο γοητεία, μαγεία της σχολής των anime του studio Ghibli, πετυχημένα mechanics και μία αξιομνημόνευτη ιστορία. Το σενάριο πατούσε πάνω στην κλασική ιδέα του παιδιού που χάνεται σε έναν αλλόκοτο, παραμυθένιο κόσμο γεμάτο περιπέτειες. Σε έναν δεύτερο κόσμο. Οι δύο κόσμοι του παιχνιδιού, είναι σαν τις όψεις ενός νομίσματος. Δύο παράλληλες διαστάσεις. Έχουμε δει πολλές διαφορετικές ερμηνείες αυτής της βασικής ιδέας, όπως για παράδειγμα το παιδικό βιβλίο ‘’Ιστορία χωρίς τέλος’’, όμως το Ni no Kuni: Wrath of the White Witch κατάφερε να ξεχωρίσει και να λάμψει.

Στο δεύτερο παιχνίδι, συναντάμε πολλά κοινά στοιχεία με το πρώτο. Παρόλα αυτά, οι δύο ιστορίες έχουν τη δική τους ταυτότητα, ευδιάκριτη και μοναδική. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα γεγονότα του πρώτου, αφού το Ni no Kuni 2 έχει δική του, αυτοτελή ιστορία. Αυτήν τη φορά, ξεκινάμε την περιπέτειά μας μετά από ένα πραξικόπημα εκ μέρους της φυλής των ανθρωπόμορφων ποντικών, όπου και εκθρονίζεται ο βασιλιάς της αντίστοιχης φυλής των γατών. Μέσα στην αναταραχή, ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού αναγκάζεται να διαφύγει από το κάστρο. Από το κάστρο, το οποίο δικαιωματικά πλέον του ανήκει, αφού είναι ο διάδοχος του θρόνου. Στην πορεία, ο μικρός βασιλιάς προσπαθεί να δημιουργήσει το δικό του έθνος και να ενοποιήσει όλους τους λαούς του κόσμου, χωρίς σύνορα και εχθροπραξίες. Ένας ευγενής σκοπός, μα και δύσκολος. Ευτυχώς, στην πορεία συναντάμε διάφορους χαρακτήρες που μας βοηθάνε και το cast ποτέ δεν καταντά βαρετό. Θα μπορούσε να έχει δοθεί, όμως, περισσότερο βάρος στους χαρακτήρες και την εξέλιξή τους, καθώς έχουμε μία coming of age πλοκή και θα θέλαμε να δούμε περισσότερα. Ιδιαιτέρως μερικοί χαρακτήρες που έρχονται στην ομάδα μας σε προχωρημένο στάδιο του παιχνιδιού, μοιάζουν λίγο βιαστικά γραμμένοι και η ένταξή τους στο σενάριο δεν γίνεται όσο ομαλά έπρεπε.

Συνολικά, δεν απογοητευτήκαμε από την απόδοση των χαρακτήρων, ούτε από την ίδια την ιστορία. Η μόνη μας ένσταση είναι η χαμένη ευκαιρία για εκμετάλλευση του Roland, σεναριακά. Ο εν λόγω χαρακτήρας είναι το πρώτο μέλος του party μας εκτός του πρωταγωνιστή. Ο Roland βάζει το Ni στο Ni no Kuni, καθώς έρχεται από έναν άλλο, δεύτερο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν διαφέρει και πολύ από τον δικό μας, στην πραγματική ζωή. Παρόλα αυτά, η πτυχή αυτή δεν εξερευνάται αρκετά και είναι κρίμα, αφού θα παρουσίαζε ενδιαφέρον σεναριακά, αλλά και αισθητικά.

Μιλώντας για αισθητική, να πούμε πως το Νi No Kuni 2 δείχνει πραγματικά υπέροχο. Το Studio Ghibli μπορεί να μην έβαλε το χεράκι του αυτή την φορά, καθώς κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιχνιδιού ήταν σε παύση λειτουργίας, όμως η εταιρεία ανάπτυξης δεν πτοήθηκε. Η Level-5, με τη βοήθεια του Yoshiyuki Momose (σχεδιαστής για το Studio Ghibli), ανταποκρίθηκε στην πρόκληση και απέδωσε υπέρ του δέοντος.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων είναι πεντακάθαρα, γεμάτα λεπτομέρειες, σκιάσεις και ρευστά animations και δείχνουν εκπληκτικά. Οι περιβάλλοντες χώροι αναβλύζουν φαντασία, έμπνευση, πολλή δουλειά και αστείρευτο ταλέντο. Είναι γεμάτοι ποικιλία, υπέροχα γραφικά και μοναδικό σχεδιασμό, χωρίς καμία εξαίρεση. Θα ταξιδέψουμε σε steampunk πόλεις, σε απομονωμένα νησιά, σε καυτές ερήμους και κάθε σπιθαμή του κόσμου είναι γεμάτη μαγεία και charm. Το ίδιο ισχύει για τον οπτικό τομέα στο σύνολό του, είτε μιλάμε για τεχνικά χαρακτηριστικά, είτε για σχεδιασμό· τα πλάσματα, οι τοποθεσίες και το world map, είναι όλα εξίσου εντυπωσιακά.

Άλλο ένα στοιχείο που συμβάλει στην παραμυθένια ατμόσφαιρα, είναι η μουσική υπόκρουση. Έχοντας ως συνθέτη τον Joe Hisaishi, δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι λιγότερο από ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Ο Hisaishi, αφού μεγαλούργησε με τη δουλειά του σε anime, όπως το My Neighbour Totoro και το Νausicaa of the Valley of the Wind, σε ταινίες όπως το Okuribito και παιχνίδια όπως -ποιο άλλο- το πρώτο Ni no Kuni, έρχεται να μας αποδείξει για ακόμη μία φορά πως είναι μία μουσική ιδιοφυΐα. Η μουσική του Joe Hisaishi δεν επαναπαύεται εύκολα. Δεν της αρκεί να μας δώσει ευχάριστες μελωδίες που δεν βαριόμαστε να ακούμε. Δεν της αρκεί ούτε το να μας κάνει να θέλουμε να την ακούμε ακόμη και εκτός παιχνιδιού. Μας δείχνει το μεγαλείο της, δημιουργώντας πανέξυπνες και τρομερά εύστοχες μελωδίες, άμεσα συσχετιζόμενες με το περιβάλλον και το σενάριο.

Για παράδειγμα, κάποια στιγμή, επισκεπτόμαστε μία από τις πιο ιδιόμορφες εικαστικά πόλεις του παιχνιδιού· ένα κράμα παραδοσιακής κινέζικης αρχιτεκτονικής με φώτα από νέον και ύποπτα καζίνο. Η μουσική που ακούμε, μας μεταδίδει ακριβώς αυτό, σε εντυπωσιακό βαθμό: ακούμε παραδοσιακά κινέζικα όργανα και μελωδίες, συνδυασμένα ευφυώς με ύποπτη jazz και μία φουτουριστική νότα. Οι συνδυασμοί ποτέ δεν μοιάζουν παράταιροι και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους υπεύθυνους για αυτό το αποτέλεσμα. Το soundtrack του Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom, κερδίζει μία θέση ανάμεσα στα καλύτερα soundtracks jRPG όλων των εποχών.

Προσπερνώντας τα οπτικοακουστικά, φτάνουμε στο ζουμί του Νi No Kuni 2, το gameplay. Παρατηρείται μία γενική στροφή προς περισσότερο φιλικά στο δυτικό κοινό mechanics. Δεν βλέπουμε, πλέον, turn based τακτικές ή εντολές. Οι μάχες είναι action-oriented, χωρίς όμως να καταλήγουν hack and slash. Είναι γεμάτες ξεχωριστά mechanics. Μπορούμε να αποφύγουμε, να αποκρούσουμε και να επιτεθούμε με δυνατά ή με γρήγορα χτυπήματα. Ο κάθε χαρακτήρας έχει στη διάθεσή του ανά πάσα στιγμή τρία melee όπλα και ένα ranged. Κάθε melee όπλο συνοδεύεται από μία μπάρα, η οποία γεμίζει με τις επιθέσεις μας και όταν φτάσει στο μέγιστο, το όπλο είναι πιο αποδοτικό. Ακόμη, ο κάθε ένας έχει τις δικές του, ξεχωριστές ειδικές ικανότητες, που μπορεί να είναι από healing και ασπίδες μέχρι καταστροφικά spells. Συναντάμε διάφορα status effects, όπως το confused, το poisoned και άλλα, γνωστά λίγο έως πολύ.

Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν τα familiars του Wrath of the White Witch. Τη θέση τους παίρνουν τα Higgledies, που είναι πλάσματα που μοιάζουν και συμπεριφέρονται ως Pikmin. Όταν δεν μας βοηθούν εκτός μάχης ανοίγοντας μυστικές διόδους, μας συντροφεύουν εξαπολύοντας επιθέσεις στο πλάι μας, κάνοντάς μας healing ή θεραπεύοντάς μας από διάφορα επιβλαβή status effects. Αν όλο αυτό ακούγεται χαοτικό, περιμένετε, έχουμε πολλά ακόμη. Φυσικά, υπάρχουν όπλα και πανοπλίες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ξεχωριστά ειδικά buffs, καθώς και σωρεία από upgrades. Μπορούμε να αναβαθμίσουμε τα πάντα: όπλα, skills, τα μικρά Higgledies. Κάπου εδώ αδράχνουμε την ευκαιρία να πούμε πως το menu του Νi No Kuni 2 είναι υπέροχο: πανέμορφο, ξεκάθαρο και πάρα πολύ λειτουργικό. Ο εύστοχος σχεδιασμός του menu και τα ενημερωτικά tutorials, βοηθούν πάρα πολύ το συνολικό αποτέλεσμα και κάνουν την κάθε κίνησή μας πιο εύκολη και ευχάριστη.

Γενικότερα, παρατηρείται εξέλιξη της κλασικής συνταγής των jRPG, σε πολλές πτυχές και λεπτομέρειες του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, συναντάμε τις τυχαία εμφανιζόμενες μάχες ενώ κυκλοφορούμε στο world map. Παρόλα αυτά, όταν είμαστε πολύ δυνατότεροι από τους εχθρούς, εκείνοι δεν μας πολεμούν καν, αν δεν το αρχίσουμε εμείς. Έτσι, το παιχνίδι δεν μας κουράζει ποτέ με εντελώς ανούσιες μονομαχίες που δεν προσφέρουν τίποτα.

Μην νομίζετε, όμως, πως το Νi No Kuni 2 περιορίζεται σε αυτά τα mechanics. Μιλάμε για ένα από τα πιο υπερπλήρη παιχνίδια στην πρόσφατη μνήμη μας. Πλαισιώνεται από μηχανισμούς που αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους, ενώ στηρίζουν και εμπλουτίζουν το σενάριο. Πρώτο και κύριο, το Kingdom Building. Στο Ni no Kuni 2, είμαστε ο εξόριστος βασιλιάς που ξαναχτίζει το βασίλειό του από το μηδέν και αυτό θα το κάνουμε πραγματικά. Το παιχνίδι μάς παρέχει ένα mini-game στο οποίο χτίζουμε και αναβαθμίζουμε την –αρχικά άδεια- πόλη μας. Λειτουργεί σαν παιχνίδι resource και time management σε κινητό, με κάποιες σημαντικές διαφορές. Πρώτον, εδώ δεν υπάρχει ίχνος microtransactions. Ύστερα, το υπόλοιπο παιχνίδι και το Κingdom Builder κομμάτι δεν είναι καθόλου ασύνδετα.

Εκτός από τις προφανείς σεναριακές προεκτάσεις του, το τμήμα αυτό του παιχνιδιού έχει πραγματική χρηστικότητα και ενδιαφέρον, ενώ είναι παράλληλα πολύ λειτουργικό και ευχάριστο. Τα διάφορα upgrades που αναφέραμε προηγουμένως, ξεκλειδώνουν με την ενασχόλησή μας με το βασίλειο. Τα περισσότερα από τα πολλά σε αριθμό side quests, από μόνα τους είναι ανιαρά και θα αδιαφορούσαμε για την ολοκλήρωσή τους. Όμως, το παιχνίδι μάς δίνει ως ανταμοιβή NPCs που αποφασίζουν να μετακομίσουν στο βασίλειό μας και που στη συνέχεια μπορούμε να τους αναθέσουμε διάφορους ρόλους και έτσι να έχουμε περισσότερα upgrades στη διάθεσή μας.

Όλα δένουν μεταξύ τους με μοναδικό τρόπο και έτσι, ακόμη και τα λιγότερο εμπνευσμένα κομμάτια του παιχνιδιού, όπως η σωρεία από fetch quests, δεν καταλήγουν βαρετά ή κουραστικά. Ένα μεγάλο κατόρθωμα με το οποίο δεν έχουμε ενστάσεις. Το μόνο εν δυνάμει πρόβλημα είναι πως το παιχνίδι μάς αναγκάζει σε μερικές περιπτώσεις να ασχοληθούμε με το Κingdom Buiding κoμμάτι του και ίσως αυτή η επιλογή να ενοχλήσει μία μερίδα παικτών.

Εκτός από αυτά, βλέπουμε και ένα ακόμη μεγάλο κομμάτι στο gameplay, αυτό των skirmishes. Σε διάφορα σημεία του χάρτη έχουμε τη δυνατότητα να μονομαχήσουμε έχοντας τον έλεγχο της στρατιάς μας, ενάντια σε άλλους στρατούς. Οι μάχες αποδίδονται με την chibi αισθητική που βλέπουμε όσο κινούμαστε στον χάρτη. Είναι απροσδόκητα καλοστημένες, διασκεδαστικές και έχουν πιο περίπλοκους μηχανισμούς από όσο θα περιμέναμε.

Αυτό ισχύει για όλες τις πτυχές του gameplay. Τα μικρά πλάσματα, τα Higgledies, έχουν δικά τους χαρακτηριστικά, τα οποία έχουν τη σημασία τους. Άλλο είναι ντροπαλό, άλλο είναι ατρόμητο και ούτω καθεξής. Εντός μάχης, δεν έχουμε τον έλεγχό τους, εκτός από μερικές ιδιότητες τις οποίες ξεκινάμε εμείς πατώντας το action button σε συγκεκριμένες στιγμές. Στο kingdom bulding, έχει σημασία η σωστή τοποθέτηση των κατοίκων μας. Στα skirmishes βλέπουμε ψήγματα strategy παιχνιδιού, ξεχωριστά skills και σύστημα levelling. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχουν και στοιχεία της φύσης καθώς και τύποι εχθρών, οι οποίοι είναι κάπως αόριστοι και γενικοί, με ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Στο menu βρίσκουμε και ένα ακόμη υπο-τμήμα, το Tactic Tweaker, στο οποίο μπορούμε να αναβαθμίσουμε και να μετατρέψουμε πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της ομάδας μας. Θέλουμε να είμαστε πιο ισχυροί απέναντι σε αντιπάλους που μοιάζουν με γλίτσα, σε εχθρούς στερεάς μορφής ή σε κάποιο άλλο είδος (οι αόριστοι τύποι που λέγαμε); Προτιμούμε να έχουμε αντίσταση στο νερό, στη φωτιά, στο σκοτάδι ή σε άλλο στοιχείο της φύσης; Μας βολεύει περισσότερο να παίρνουμε πιο πολύ exp ή χρήματα, όταν κερδίζουμε μάχες; Τέτοιου τύπου τακτικές μπορούμε να ρυθμίσουμε, δυστυχώς όμως δεν περιλαμβάνονται οι αντιδράσεις και το στυλ παιξίματος της AI. Έτσι, όσο δεν ελέγχουμε χειροκίνητα τους συντρόφους μας, δεν έχουμε καμία επιρροή πάνω τους. Επίσης, θεωρήσαμε πως η εναλλαγή μεταξύ των χαρακτήρων δεν είναι αρκετά ευέλικτη ώστε να δικαιολογήσει την έλλειψη ρυθμίσεων της ΑΙ.

  
Γενικά, είναι εντυπωσιακό πως το Ni no Kuni 2 έχει καταφέρει να περιλαμβάνει τόσα πολλά mechanics και δραστηριότητες για να ασχοληθούμε, χωρίς να γίνεται χαοτικό και να χαλάει τις ισορροπίες και την ουσία του. Εκτός από τα προαναφερθέντα, υπάρχουν μερικά ικανοποιητικά puzzles, κάποια ενδιαφέροντα bosses και αρκετά πράγματα προς συλλογή. Οι πόλεις είναι γεμάτες περιεχόμενο και δεν θυμίζουν άλλες, άδειες και άψυχες που έχουμε δει κατά καιρούς. Το συνολικό πακέτο μάς θυμίζει παιχνίδια όπως το Final Fantasy ΙX, τη σειρά Suikoden, κάποιο παιχνίδι της σειράς Tales, ή έναν εμπλουτισμένο συνδυασμό τους. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως έχουμε να νιώσουμε έτσι για παιχνίδι του είδους, από τότε που παίξαμε τα jRPG μεγαθήρια. Θυμηθήκαμε το Final Fantasy VII με τα πολυάριθμα διαφορετικά mini-games τoυ. Νιώσαμε το charm του Final Fantasy IX. Είδαμε mechanics που ξύπνησαν την ξεχασμένη σειρά Suikoden ενώ οι μάχες είχαν κάτι από Tales και Pikmin. Είχαμε πολύ καιρό να δούμε ένα τόσο ολοκληρωμένο και μαγικό RPG της ιαπωνικής σχολής.

Δυστυχώς, το Ni no Kuni 2 έφερε μαζί του και μερικά χαρακτηριστικά της παλιάς σχολής jRPG, τα οποία πλέον είναι εντελώς ξεπερασμένα. Το σημαντικότερο και το μεγαλύτερο ατόπημα του τίτλου, είναι οι διάλογοι χωρίς voice acting. Όπου υπάρχει, η ποιότητά του είναι πολύ καλή, όμως, στους περισσότερους διαλόγους βλέπουμε απλώς κείμενο και ακούμε μερικά διάσπαρτα επιφωνήματα ή ατάκες. Καταλαβαίνουμε πως υπάρχει και ένα budget στη μέση και βλέπουμε τη σύνδεση με νοσταλγικά συναισθήματα, όμως σε καμία περίπτωση το ελάττωμα αυτό δεν περνάει απαρατήρητο καθώς χαλάει τη συνολική εμπειρία.

Ακόμη, η παλιομοδίτικη προσέγγιση παρεισφρέει στο design του σεναρίου και των αποστολών. Οι αγγαρείες και τα fetch quests που παρεμβάλλονται σε κομβικά σημεία της ιστορίας, είναι κατά περιπτώσεις τόσο πολυάριθμα και συχνά, που ξεχνάμε τον αρχικό μας στόχο και βγαίνουμε εκτός κλίματος. Επίσης, το fast travel, αν και ωραία στημένο, καταλήγει να υπερχρησιμοποιείται και να μας θυμίζει αμιγώς western τακτικές τύπου Skyrim. Επίσης, μην περιμένετε έντονες προκλήσεις· το Ni no Kuni 2 είναι πολύ εύκολο, παρόλα τα πολλά του συστήματα. Σε όλο το playthrough μας, δεν είδαμε ούτε μία φορά οθόνη game over.

Συμπέρασμα

Το Ni no Kuni 2: Revenant Kingdom είναι ένα action RPG που ξεχωρίζει. Το gameplay του αποτελείται από πάρα πολλά διαφορετικά κομμάτια, εκπληκτικά εναρμονισμένα μεταξύ τους. Μας θυμίζει παλιά, πολυαγαπημένα παιχνίδια και έχει πετύχει τρομερά την αίσθηση που μας προκαλούσαν εκείνα. Φέρνει στο σήμερα πρακτικές άλλης εποχής, όμως τις εκσυγχρονίζει, στις περισσότερες περιπτώσεις.

Κουβαλάει μαζί του και μερικά προβλήματα, χαρακτηριστικά του είδους, όμως τίποτα δεν αρκεί για να το μειώσει. Το Ni no Kuni 2 αξίζει μία θέση δίπλα στα μεγάλα παιχνίδια του είδους του. Μπορεί να ακουγόμαστε υπερβολικοί, όμως το RPG της Level-5 χτύπησε ευαίσθητες χορδές, που έχουν μείνει για πολύ καιρό ανέγγιχτες και το έκανε μάλιστα με απόλυτα άρτια συστήματα και σχεδιασμό σε όλους τους τομείς.

Βαθμολογία:  9/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.