Του Βασίλη Τατσιόπουλου
Πληροφορίες
Τίτλος:
Διαθέσιμο σε: PC, PS4, Switch, Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: PS5 (έκδοση PS4 με backwards compatibility)
Εταιρεία Ανάπτυξης: Skeleton Crew Studio
Εκδότρια Εταιρεία: Devolver Digital
Είδος: Action, Adventure
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 2021
Ένα από τα πιο ευχάριστα του να είσαι reviewer είναι οι εκπλήξεις, τα παιχνίδια που δεν ήξερες καν και τελικά σε κέρδισαν με άνεση. Μία τέτοια περίπτωση είναι το Olija, για το οποίο δεν γνώριζα τίποτα απολύτως όταν κλήθηκα να το παίξω για να γράψω κριτική για εκείνο. Είδα το pixel art εικαστικό στιλ, και εκεί τελείωναν οι γνώσεις που είχα για το θέμα.
Ο σχεδιασμός είναι απλοϊκός αλλά όμορφος, χωρίς πρόσωπα στους χαρακτήρες και με έντονα πίξελ παντού, σε gameplay και cutscenes, με πετυχημένα animations και αρκετές λεπτομέρειες, που έχουν ως αποτέλεσμα μία ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα από την πρώτη στιγμή, που ένα από τα μεγαλύτερα ατού του τίτλου. Ο σχεδιασμός, με τους περιορισμούς του, κατορθώνει να είναι ταιριαστός και να δίνει περισσότερα από όσα αφαιρεί στο σενάριο και την ατμόσφαιρα. Ο φωτισμός βελτιώνει την εικόνα αρκετά, ενώ υπάρχουν και κάποια οπτικά εφέ που είναι «ανώτερα» από την υπόλοιπη παρουσίαση, αλλά και κάποια κόλπα με την κάμερα που ενισχύουν την αίσθηση του χώρου.
Δεν πρόκειται για άσχημη εικόνα σε καμία περίπτωση, όμως αν δεν σας αρέσουν τα παιχνίδια που επιλέγουν αυτήν την αισθητική, το Oilja δύσκολα θα σας αλλάξει γνώμη. Η μουσική είναι πολύ πετυχημένη, όπως και ο ηχητικός σχεδιασμός, και καταφέρνει να μεταδώσει τις παραξενιές του μυστήριου κόσμου του τίτλου. Ο αέρας ακούγεται στα φύλλα, τα μπουντρούμια δίνουν «κούφια» αίσθηση και από πάνω ακούμε νότες που φέρνουν στον νου πειρατικές ιστορίες με μπαούλα και σκελετούς –και το Olija δεν απέχει πολύ από κάτι τέτοιο.
Ξεκινώντας το Olija, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή, τον άρχοντα Faraday, να ναυαγεί σε ένα μυστηριώδες σύμπλεγμα νησιών και τον ακολουθούμε στην προσπάθειά του να σώσει τους συντρόφους του που έχουν εξαφανιστεί και να γυρίσει στο σπίτι του. Στην πορεία, θα συναντήσουμε διάφορα παράξενα, όπως μαγικά όπλα, μοχθηρά τέρατα και κατοίκους των νησιών που δεν είναι ιδιαίτερα φιλικοί, σε μία ιστορία που ξεδιπλώνεται με μίνιμαλ δομή, χωρίς πολλά-πολλά, αλλά με όσα πρέπει.
Είναι μία καλοστημένη πλοκή, που καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον με τα διάφορα, παράταιρα στοιχεία που επιτυγχάνει να ενώσει. Υπάρχει λίγη περιπέτεια σε ύφος tomb raider, με παγίδες σε ερείπια πάνω στην καυτή άμμο μιας ξεχασμένης ερήμου. Θα εξερευνήσουμε σκοτεινά μπουντρούμια κάτω από τη γη, θα πάμε σε ζούγκλες και παράξενες διαστάσεις, αλλά και σε βασίλεια που δανείζονται χαρακτηριστικά από ιαπωνικά έργα. Γενικά, το Olija περιλαμβάνει διάφορα χαρακτηριστικά –στο ύφος αλλά και το gameplay- και είναι εντυπωσιακό το πώς καταφέρνει να τα χωρέσει επιτυχώς σε μία ιστορία 5 περίπου ωρών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η οπτική και αφηγηματική αποτύπωση των διάφορων χαρακτηριστικών, που «πατάει» σε πειρατικές ιστορίες με ναυαγούς, αλλά βάζει μέσα δαίμονες, καταχθόνιο τρόμο, πολεμικές τέχνες από την ανατολή και πολλά άλλα, χωρίς να χάνει την ταυτότητά του, που είναι ιδιαίτερη και καλοστημένη.
Η αφήγηση γίνεται με διαλόγους που είναι καλογραμμένοι και δοσμένοι με ενδιαφέρων τρόπο από τους voice actors. Οι χαρακτήρες, παρά τη μίνιμαλ ανάπτυξή τους και το απλό σενάριο, είναι πετυχημένοι και παράδοξα «ζωντανοί». Το Olija στο κομμάτι της πλοκής καταφέρνει να κάνει πολύ περισσότερα από όσα θα περιμέναμε, και τα κάνει μάλιστα σωστά, κερδίζοντας την προσοχή του παίκτη και διατηρώντας τη μέχρι το τέλος της περιπέτειας.
Το gameplay περιλαμβάνει σχετικά απλούς γρίφους, ήπιο platforming και αρκετές μάχες. Βασικό στοιχείο είναι τα όπλα που βρίσκουμε, τα οποία ξεκλειδώνουν στην ουσία νέες δυνατότητες για τον χαρακτήρα μας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν με αρκετούς τρόπους. Το σημαντικότερο όλων είναι ένα μεγάλο, μαγικό καμάκι, πάνω στις ιδιότητες του οποίου έχει στηθεί το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Το όπλο αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να τηλεμεταφερόμαστε εκεί που βρίσκεται και έτσι μπορούμε να φτάσουμε σε ειδάλλως απρόσιτα σημεία ή να βρεθούμε μεμιάς δίπλα σε έναν εχθρό.
Οι μάχες είναι απλές αλλά πολύ διασκεδαστικές, με αρκετά όπλα για να δοκιμάσουμε, όπως τόξα, καραμπίνες, σπαθιά. Κάθε τύπος όπλου έχει δικά του χαρακτηριστικά και χρήσεις, όμως κάποια είναι πιο χρήσιμα από άλλα και αξιοποιήσιμα σε περισσότερες καταστάσεις. Ο χειρισμός ακολουθεί σχεδόν ιδανικά τις μάχες και το platforming, με μερικά παράξενα κολλήματα σε τοίχους που συμβαίνουν σπάνια.
Η δομή του Olija είναι ενδιαφέρουσα: επισκεπτόμαστε μερικά νησιά, στα οποία βρίσκουμε κλειδιά για να ανοίξουμε μία πόρτα, να πολεμήσουμε το boss και να πάμε στα επόμενα νησιά. Απλή, κλασική δομή, στην αρχή. Τα bosses είναι εξαιρετικά και ζητούν από τον παίκτη να αξιοποιήσει όσα έχει μάθει αλλά και όλες τις ιδιότητες που έχει ξεκλειδώσει, σε φρενήρεις, απαιτητικές μονομαχίες που κλέβουν την παράσταση και έχουν στηθεί υποδειγματικά. Μετά, εκεί που έχουμε συνηθίσει τη δομή, το Olija «κλέβει» και μας πετάει ξαφνικά μία πίστα με stealth, μία που είναι σχεδόν αποκλειστικά αφηγηματική, σε άλλη αφαιρεί τη μονομαχία με το boss και βάζει μία άλλη δραστηριότητα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, στη θέση της, ενώ σε κάποια σημεία δίνει έμφαση στις μάχες, σε άλλα στους γρίφους και αλλού στην εξερεύνηση.
Όλα αυτά καταφέρνει να τα ισορροπήσει με επιτυχία, όμως δεν παύει να υπάρχει το συναίσθημα πως θα μπορούσε ακόμα καλύτερα, κι αυτό γιατί κάποια τμήματα που αξιοποιούν όλα τα εργαλεία του παιχνιδιού, πραγματικά λάμπουν, ενώ άλλα κομμάτια είναι πιο συμβατικά και απλά, και έτσι όχι εξίσου ενδιαφέροντα. Αυτό δεν σημαίνει πως ο τίτλος περιλαμβάνει βαρετά τμήματα ή κάτι κακοσχεδιασμένο, αντιθέτως μάλιστα, όμως υπάρχει συνεχώς η αίσθηση ότι μπορούσε να κάνει περισσότερα.
Η μικρή του διάρκεια ίσως είναι εμπόδιο σε αυτό, όμως από την άλλη η συντομία της εμπειρίας είναι ευχάριστη και αναζωογονητική, αφού η περιπέτεια περιέχει ό,τι χρειάζεται, απλώς δεν δίνεται η ίδια βαρύτητα παντού, κάθε στιγμή. Όταν δίνει έμφαση στους γρίφους, φτιάχνει χορταστικές σπαζοκεφαλιές, απόλυτα δεμένες με το κεντρικό κόνσεπτ του gameplay. Όταν στοχεύει στις μάχες, δημιουργεί αρένες με σωστή δομή και εύστοχες παγίδες, αλλά και διασκεδαστικούς εχθρούς. Γενικά, με ό,τι καταπιάνεται, όταν δίνει εκεί το βάρος, το Olija καταφέρνει να ξεχωρίσει, όμως παράλληλα αφήνει πού και πού πίσω τα υπόλοιπα κομμάτια του, με αποτέλεσμα να επιθυμούμε περισσότερα.
Συμπέρασμα
Το Olija δεν το παρακάνει πουθενά και δίνει μία σωστά δομημένη ιστορία, με άψογο ρυθμό στην αφήγηση αλλά και το gameplay. Οι μηχανισμοί δεν κουράζουν και συνεχώς ανανεώνονται για να μένουν φρέσκοι μέχρι το τέλος. Θα μπορούσαν να υπάρχουν πιο πολλά και ίσως πιο ουσιώδη upgrades, αλλά και περισσότερο focus εδώ κι εκεί, όμως, ως έχει η περιπέτεια είναι αρκετά συναρπαστική, παρά το μικρό της μέγεθος. Δεν γνώριζαν τίποτα για το Olija και είχα την τύχη να το παίξω, και τώρα το προτείνω και σε ‘σας.
Βαθμολογία: 
8/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
