Mutant Year Zero: Road to Eden – Review: Για τους λάτρεις της στρατηγικής

Πληροφορίες

Τίτλος: Mutant Year Zero: Road to Eden
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / Xbox One / PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: The Bearded Ladies
Εκδότρια Εταιρεία: Funcom
Είδος: Turn-based strategy, role-playing
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 4 Δεκεμβρίου 2018
Μετάφραση / Μεταγλώττιση: Όχι

Το Mutant Year Zero: Road to Eden είναι από τις περιπτώσεις παιχνιδιών που εμφανίζονται από το πουθενά. Αν εξαιρέσουμε τους πολύ φανατικούς του είδους, ή περισσότεροι δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη το νέου strategy τίτλου της The Bearded Ladies. Πρόκειται για ένα παιχνίδι σε post-apocalyptic setting, με ζωόμορφους πρωταγωνιστές. Όταν λέμε ζωόμορφους, εννοούμε ένα ανθρωπόμορφο γουρούνι και μία πάπια που μιλάει, μεταξύ άλλων. Οι αισθητικές επιλογές αυτές, σίγουρα μπορούν να ξενίσουν πολύ κόσμο και να τον διώξουν μακριά από το Mutant Year Zero: Road to Eden. Αν είστε ένας από αυτούς, αν δηλαδή το tactical turn-based κομμάτι σάς ενδιαφέρει, όμως η παρουσίαση, με τις πάπιες και τα γουρουνάκια σάς φαίνεται εντελώς γελοία, θα χαρείτε να μάθετε πως κάνετε μεγάλο λάθος.

Το παράδοξο setting του Mutant Year Zero: Road to Eden, λειτουργεί. Κόντρα σε κάθε λογική και προσδοκία, οι ανθρωπόμορφες πάπιες και τα σκληροτράχηλα γουρούνια είναι εκπληκτικοί χαρακτήρες, απόλυτα εναρμονισμένοι με το setting. Στα περισσότερα σημεία, το υπόβαθρο και η ιστορία είναι απόλυτα κλισέ: Μεγάλος Πόλεμος, έκρηξη, κόσμος σε παρακμή, κατεστραμμένα κτίρια, μεταλλαγμένοι και scavengers παντού. Έχουν μείνει λίγοι επιζώντες, οι οποίοι διαμένουν σε ένα από τα τελευταία ασφαλή καταλύματα και βγαίνουν έξω μόνο για προμήθειες. Τα έχουμε δει, παίξει και ακούσει άπειρες φορές.

Μεγαλύτερη επιρροή του Mutant Year Zero: Road to Eden είναι το βιβλίο Roadside Picnic (ή η -βασισμένη σε αυτό- ταινία Stalker του Ταρκόφσκυ) και δεν το κρύβει καθόλου. Οι επίδοξοι looters του παρηκμασμένου κόσμου ονομάζονται stalkers, ενώ ο κόσμος αυτός αναφέρεται ως The Zone. Μπορεί, λοιπόν, ένα σύμπαν εμπνευσμένο από βαριά ρωσική επιστημονική φαντασία, όταν του προσθέσουμε ανθρωπόμορφες πάπιες, να λειτουργήσει; Παραδόξως, ναι, μπορεί και με το παραπάνω. Το setting του Mutant Year Zero: Road to Eden, καταφέρνει όχι μόνο να είναι ενδιαφέρον, αλλά και ένα από τα δυνατότερα στοιχεία του τίτλου. Για αυτό, ευθύνεται το απροσδόκητα υψηλού επιπέδου writing και το εκπληκτικό voice acting που ενσαρκώνει τους ήρωες. Το αποτέλεσμα θυμίζει ένα ιδιόμορφο μείγμα του Roadside Picnic με το κόμικ Sweet Toothτου Jeff Lemire και κάθε λάτρης της post-apocalyptic φαντασίας θα το λατρέψει.

Οι φωνές των ηθοποιών, κάνουν τις παράταιρες φιγούρες των ζώων να ανήκουν απόλυτα στο setting. Οι ερμηνείες θυμίζουν μίζερους, σκληροτράχηλους καουμπόηδες σε διαστημικό post-apocalyptic western. Όλοι οι χαρακτήρες δίνουν την αίσθηση κουρασμένων, too-old-for-this-shit γερόλυκων της αποκάλυψης. Πραγματικά δεν χορταίνουμε να τους ακούμε.

  
Η ιστορία από μόνη της είναι αρχετυπική, με μερικές πιο ενδιαφέρουσες νότες που σχετίζονται με τις κλασικές post-apocalyptic αιρέσεις και σέκτες. Το κεντρικό σενάριο μάς στέλνει σε περιπέτειες που έχουμε ξαναδεί σε αντίστοιχα έργα, όμως οι λεπτομέρειες, όπως οι χαρακτήρες και το χιούμορ που πλαισιώνουν την πλοκή κάνουν τη διαφορά και ξεχωρίζουν το Mutant Year Zero: Road to Eden. Ο κόσμος του είναι πολύ ιδιαίτερος και οι (σχετικά σπάνιοι) διάλογοι καταφέρνουν να μας τραβήξουν την προσοχή από το πρώτο λεπτό. Συνολικά, το σενάριο είναι απόλυτα ικανοποιητικό και μας κράτησε με ευκολία μέχρι το τέλος.

Το Mutant Year Zero: Road to Eden βασίζεται σε ένα σουηδικό pen and paper RPG και δανείζεται αρκετά στοιχεία από εκείνο. Οι μεταλλαγμένοι, ζωόμορφοι χαρακτήρες, δεν γνωρίζουν τίποτα για την προέλευσή τους και η άγνοιά τους αυτή αποτελεί ένα από τα πιο αποδοτικά εργαλεία συνέχισης της πλοκής. Η άγνοια, γενικότερα, για τον παλιό, προ αποκάλυψης κόσμο, βρίσκεται στο επίκεντρο και δημιουργεί μερικές ενδιαφέρουσες καταστάσεις.

Οπτικά, οι κατεστραμμένες τοποθεσίες είναι υπέρ του δέοντος ικανοποιητικές. Η βλάστηση κυριαρχεί και πνίγει τις ανθρώπινες δημιουργίες, ενώ δεν λείπει και η απαραίτητη ποικιλία στις περιοχές. Θα μπορούσε, ενδεχομένως, να υπάρχει ακόμα περισσότερη, καθώς αρκετές από τις περιοχές μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, όμως,όση ποικιλία υπάρχει σπάει τη μονοτονία επαρκώς. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η έλλειψη επανεμφάνισης των αντιπάλων, που δημιουργεί μία ανατριχιαστική ηρεμία όποτε επισκεπτόμαστε για δεύτερη φορά μία τοποθεσία. Τα animations, ο σχεδιασμός κτιρίων, φύσης και χαρακτήρων είναι πολύ καλής ποιότητας και ο συνολικός οπτικός τομέας μάς έκανε απόλυτα θετική εντύπωση. Ο ήχος ακολουθεί, με εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς, ικανοποιητικά ηχητικά εφέ και απόλυτα ταιριαστή μουσική.

Χαιρόμαστε πολύ όταν βλέπουμε παιχνίδια με αυτοσαρκαστική διάθεση και την τάση να μην παίρνουν τον εαυτό τους πολύ σοβαρά. Το Mutant Year Zero: Road to Eden ανήκει σε αυτήν την κατηγορία και πετυχαίνει ανέλπιστα στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας. Η πολύ δυνατή καλλιτεχνική επιμέλεια, το πετυχημένο χιούμορ και τα απίστευτα παράταιρα καπέλα (παίξτε και θα καταλάβετε…) φτιάχνουν ένα καταπληκτικό σύνολο, απόλυτα εύστοχο, ιδιόμορφο, εύθυμο και βαρύ συγχρόνως. Πολύ έξυπνη είναι η αποφυγή του exposition και η χρήση του environmental storytelling, που γίνεται με άριστο τρόπο.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως το Mutant Year Zero: Road to Eden αξίζει μόνο και μόνο για όσα έχουμε αναφέρει μέχρι στιγμής. Παρόλα αυτά, δε θα το κάνουμε, γιατί το gameplay του είναι εξίσου αξιόλογο. Είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής, με turn-based μάχες και κινείται στο ύφος του XCOM της Firaxis. Οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές και έντονες, όμως δεν έχουμε να κάνουμε με κόπια, σε καμία περίπτωση. Οι προσθήκες στην κλασική, γνωστή συνταγή δεν είναι πάρα πολλές, όμως είναι τεράστιας σημασίας και διαφοροποιούν τελείως τον τρόπο προσέγγισης του gameplay.

Στο Mutant Year Zero: Road to Eden, δεν παίζουμε μόνο μάχες. Υπάρχει εξερεύνηση, looting και stealth. Ακόμα, η ομάδα μας δεν αποτελείται από αναλώσιμους στρατιώτες• κάθε μέλος της είναι ένας συγκεκριμένος χαρακτήρας και υφίσταται στο σενάριο. Έτσι, κυκλοφορούμε στον κόσμο του παιχνιδιού, με real-time σύστημα χειρισμού, μέχρι να βρούμε εχθρούς, να ξεκινήσουμε τη μάχη και να μεταβούμε σε turn-based. Η εξερεύνηση και η αναζήτηση αντικειμένων και μυστικών, αρκούν για να δικαιολογηθεί αυτή η ιδιαιτερότητα σε σχέση με τη βασική πηγή έμπνευσης, τη σειρά XCOM.

Όμως, το Mutant Year Zero: Road to Eden δεν μένει εκεί. Όταν εντοπίζουμε τους διάφορους εχθρούς, έχουμε μερικές επιλογές. Μπορούμε να επιτεθούμε και όποιον πάρει ο χάρος, ή να σχεδιάσουμε τις κινήσεις μας προσεκτικά. Φυσικά, προτείνεται η δεύτερη μέθοδος, καθώς το Mutant Year Zero: Road to Eden είναι πολύ δύσκολο και δεν συγχωρεί λανθασμένες κινήσεις. Η δυνατότητα να κάνουμε save όπου και όποτε θέλουμε κάνει την κατάσταση λίγο πιο φιλική, όμως μην ξεγελιέστε: ακόμα και στον μικρότερο βαθμό δυσκολίας, το Mutant Year Zero: Road to Eden είναι εξαιρετικά απαιτητικό. Το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό, το αφήνουμε στην κρίση του καθενός, απλά να ξέρετε πως η δυσκολία είναι σωστά δομημένη και καθόλου άδικη. Μόνο μελανό σημείο η ανάγκη για level up των χαρακτήρων, που μερικές φορές κουράζει.

Όσο κινούμαστε κρυφά, σε stealth mode, έχουμε τη δυνατότητα να χωρίσουμε την ομάδα μας κατά βούληση και να τοποθετήσουμε κάθε μέλος σε βολικά για εμάς σημεία. Η μάχη ξεκινάει μόλις πέσει η πρώτη σφαίρα, είτε δική μας, είτε εχθρική. Με αυτό το απλό σύστημα, δίνονται πολλές ευκαιρίες στον παίκτη. Για παράδειγμα, σε μία δύσκολη μάχη όπου έχουμε μεγάλο μειονέκτημα (σε όλες έχουμε, πάνω κάτω), μπορούμε να κινηθούμε έξυπνα, να μελετήσουμε τον χώρο, να βρούμε όλους τους εχθρούς και να εξουδετερώσουμε μεμονωμένα μερικούς με σιγαστήρες, μειώνοντας τον κίνδυνο και το ρίσκο. Είναι ένα απλό σύστημα, το οποίο πραγματικά κάνει θαύματα. Όλο το stealth κομμάτι είναι απόλυτα ενταγμένο στο strategy και στις τακτικές της μάχης. Κάθε τμήμα του Mutant Year Zero: Road to Eden έχει σημασία, είναι καλοστημένο και αρμονικά δεμένο με τα υπόλοιπα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό που κάνει τις μάχες πολύ διασκεδαστικές, είναι τα περιβάλλοντα, τα οποία μπορούμε να τα καταστρέψουμε. Οι τοίχοι, τα ταβάνια, οι πόρτες και οι κάθε λογής επιφάνειες σπάνε και αλλάζουν τη διάταξη της πίστας (άλλοτε υπέρ μας, άλλοτε όχι και τόσο). Ανά πάσα στιγμή μπορεί ένα σχέδιο να βαλτώσει, επειδή μία κατά τ’ άλλα άψογα υπολογισμένη ρίψη χειροβομβίδας γκρέμισε το ταβάνι και έφερε πάνω μας 4 νέους εχθρούς. Όταν έχουμε πλέον μάθει το σύστημα σε βάθος, μπορούμε να πειραματιστούμε με διάφορους απολαυστικούς τρόπους.

Εκτός από τις ολόσωστες τακτικές, χρειάζεται να αξιοποιήσουμε και το leveling σύστημα, καθώς και τις αναβαθμίσεις χαρακτήρων και όπλων. Εδώ είναι που παρουσιάζονται τα μεγαλύτερα προβλήματα του Mutant Year Zero: Road to Eden. Παρόλο που τα συστήματα είναι τίμια, αποδοτικά και αξιόλογα, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την περιορισμένη τους έκταση. Τα όπλα είναι λίγα σε αριθμό και είδη, όπως και οι αναβαθμίσεις τους. Οι χαρακτήρες, παρόλο που φαινομενικά δίνουν πολλές δυνατότητες παραμετροποίησης, δεν αποδίδουν επαρκώς. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ξεχωριστές ιδιότητες που ξεκλειδώνουμε, είναι ως επί το πλείστον πανομοιότυπες για όλους. Όσες είναι μοναδικές είναι οι πιο ενδιαφέρουσες και πολλές φορές καταφέρνουν να αλλάξουν τη ροή της μάχης. Ιδανικά, θα θέλαμε ο κάθε χαρακτήρας να έχει το δικό του, μοναδικό δέντρο αναβαθμίσεων.

Ακόμα ένα θέμα είναι τα bugs που παρατηρούνται αρκετά συχνά και, παρόλο που δεν συναντήσαμε κάτι που να καταστρέφει ολοκληρωτικά την πρόοδό μας, αρκετές φορές εκνευριστήκαμε από ξαφνικά κολλήματα του παιχνιδιού, από μηνύματα που δεν εξαφανίζονταν από την οθόνη και άλλα παρόμοια προβλήματα.

Επίσης, η γραμμικότητα μπορεί να εκνευρίσει μερικούς παίκτες. Σε θεωρητικό επίπεδο, μπορούμε να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι χωρίς να ακολουθούμε αυστηρά προκαθορισμένο δρόμο, καθώς δίνονται οι ευκαιρίες για παραστρατήματα. Δυστυχώς, όλο αυτό αποτελεί ψευδαίσθηση, αφού η αυξημένη δυσκολία μάς αναγκάζει να επισκεφτούμε κάθε τόπο και να πολεμήσουμε όλους τους εχθρούς, κυνηγώντας το επιθυμητό level ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω.

Συμπέρασμα

Αν σας άρεσε το XCOM, είτε το παλιό είτε οι πιο καινούριες εκδοχές του (κυρίως οι δεύτερες βέβαια), ή τα παιχνίδια στρατηγικής γενικότερα, μη διστάσετε να αποκτήσετε το Mutant Year Zero: Road to Eden. Μπορεί η διάρκειά του να είναι σχετικά μικρή, η δυσκολία του όμως θα σας τρίξει τα δόντια και το εξαιρετικό του στήσιμο σε όλους τους τομείς δεν θα σας αφήσει να σταματήσετε. Οι προσθήκες και οι αλλαγές που έκανε η εταιρεία ανάπτυξης πάνω στη συνταγή του XCOM είναι πολύ έξυπνες και λειτουργούν άψογα. Χωρίς αμφιβολία, το Mutant Year Zero: Road to Eden είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στρατηγικής που κυκλοφορούν αυτήν τη στιγμή και δίνει παράλληλα μερικά φρέσκα χαρακτηριστικά στο είδος, με την εύστοχη μίξη stealth, real time εξερεύνησης και turn-based τακτικής μάχης. Αν δεν σας καλύπτουν όλα αυτά, θυμηθείτε: post-apocalypse με πάπιες που μιλάνε.

Βαθμολογία:  8/10