Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 – Review: Χαμηλή πρόκληση, δύσκολη πρόταση

Πληροφορίες
 

Τίτλος: Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020
Διαθέσιμο σε: Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: Nintendo Switch
Εταιρεία Ανάπτυξης: SEGA
Εκδότρια Εταιρεία: SEGA
Είδος: Sports
Ηλικίες: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 8 Νοεμβρίου 2019

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, μερικές δεκαετίες πριν, πως οι μασκότ του τότε δίπολου, Nintendo και Sega, θα μπορούσαν, όχι απλώς να συνυπάρξουν, αλλά να πρωταγωνιστήσουν στο ίδιο παιχνίδι; Προφανώς, κανένας fan του Mario ή του Sonic, με το ίδιο να ισχύει για τον αντίστοιχο σημερινό fan του Kratos, που δεν μπορεί να φανταστεί τον ημίθεο ηγέτη του Sony “μετώπου” πλάι στον Master Chief ή τον Marcus Fenix.

Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα, η Sega έχασε τον πόλεμο στην αγορά, με το φιάσκο του Dreamcast να την υποχρεώνει σε μια ιστορική καμπή που την οδήγησε στην αποκλειστική ενασχόλησή της με την κυκλοφορία παιχνιδιών και, πλέον, όχι hardware. Αναπόφευκτα, η μασκότ της, Sonic, υποβαθμίστηκε ως asset, χωρίς όμως να χάνει την αναγνωρισιμότητά της στους κύκλους των gamers, όντας ένα σημαντικό ορόσημο για την ιστορία του industry.

Χρόνια αργότερα, οι καιροί επιτάσσουν συσπείρωση μεταξύ Sega και Nintendo, με την πρώτη να ζητά τα δικαιώματα από τη δεύτερη, ώστε να χρησιμοποιήσει τον Mario και τους χαρακτήρες από το σύμπαν του σε ένα νέο παιχνίδι με αντικείμενο τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν Νοέμβρης του 2007, όταν για πρώτη φορά κυκλοφόρησε crossover μεταξύ των δύο franchise και αφορούσε το “Mario & Sonic at The Olympic Games” για το Nintendo Wii.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα χαρωπό sport game με σαφέστατη arcade προσέγγιση, που φέρνει πιο κοντά τον κόσμο με την παγκόσμια διοργάνωση του κλασικού αθλητισμού. Μάλιστα, η Sega έμεινε αρκετά ικανοποιημένη ώστε να δημιουργήσει συνολικά πέντε παιχνίδια, με το ίδιο θέμα, για τους θεσμούς που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένων και των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2010 και 2014.
Συνεχίζοντας την παράδοση, η Sega ανέπτυξε ένα αντίστοιχο παιχνίδι και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 που θα λάβουν χώρα στο Τόκιο, φέρνοντας ταυτόχρονα τη σειρά στη νέα κονσόλα της Nintendo, Switch, δοκιμάζοντας τα όριά της σε δυνατότητες και χαρακτηριστικά.

Τα Mario & Sonic εκμεταλλεύονταν, ενίοτε, τα μοναδικά χαρακτηριστικά κάθε κονσόλας, όπως, για παράδειγμα, τα motion controls του Wii ή την οθόνη αφής του Nintendo DS. Στην περίπτωση του Switch, τα Joy-Cons τραβάνε την προσοχή μας, χωρίς όμως να δεσμεύουν το gameplay στη χρήση τους. Τουναντίον, είτε παίζετε με τα Joy-Cons στα χέρια, είτε με κάποιο χειριστήριο, το παιχνίδι προσαρμόζεται αντίστοιχα. Ωστόσο, ορισμένα αθλήματα απαιτούν χρήση συγκεκριμένου τύπου χειρισμού.

Γενικότερα, το Mario & Sonic σάς βάζει στη διαδικασία του να αλλάξετε τρόπο παιχνιδιού αμέτρητες φορές. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως, ίσως, δεν αξίζει την όλη διαδικασία, αφού κάθε άθλημα περιορίζεται σε παιχνίδι δύο μικρών γύρων (προσπαθειών κατά την αθλητική ορολογία) ή ελάχιστων δευτερολέπτων. Η προετοιμασία, δηλαδή, κρατά περισσότερο από το ίδιο το παιχνίδι.

Παράλληλα, ενώ παρατηρείται ένα μοτίβο με τον καταμερισμό των ενεργειών στα αντίστοιχα κουμπιά, υπάρχουν πάντα διαφοροποιήσεις, που μας αναγκάζουν να διαβάσουμε τα tutorials πριν από κάθε άθλημα. Αν σκοπεύετε, λοιπόν, να αφιερώσετε πολλές ώρες στο παιχνίδι, απομνημονεύοντας, εν τέλει, τους συνδυασμούς πλήκτρων και τις απαιτήσεις της κάθε δοκιμασίας, τότε ο τίτλος ίσως σας ευχαριστήσει. Αν, από την άλλη, θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία με φίλους, λάβετε υπόψη πως η διαδικασία εκμάθησης είναι χρονοβόρα για τους νεοεισαχθέντες.

Υπάρχει μια διακύμανση στο πόσο ενδιαφέροντα, αλλά και χρηστικά, είναι τα αθλήματα που γίνονται διαθέσιμα. Ορισμένα είναι τόσο εθιστικά που θα βρείτε τον εαυτό σας να τα ξαναπαίζει αμέτρητες φορές. Κάποια άλλα, δε, ίσως δεν θα θέλετε να τα δείτε στα μάτια σας. Προσωπικά, βρήκα ιδιαιτέρως εκνευριστικά τα αθλήματα που δοκίμασα με motion controls, όπως το sport climbing, κατά το οποίο δεν μπορούσα να σημαδέψω με τίποτα σωστά. Δεν μπόρεσα να καταλάβω αν αυτό οφείλεται στα Joy-Cons ή στον τρόπο που επιχειρούσα να παίξω, πάντως το tutorial δεν με βοήθησε ιδιαίτερα να καταλάβω τι κάνω λάθος.

Πέραν των νέων χειρισμών, οι καινοτομίες που εισάγει το παιχνίδι αφορούν κυρίως στα είδη των διαθέσιμων αθλημάτων. Εκτός των κλασικών σπορ και του κλασικού στίβου, έχουμε και νεωτερισμούς, όπως skateboarding και surfing. Συνολικά, γίνονται διαθέσιμα πάνω από 25 αθλήματα, μαζί με τα “Dream Events”, που ξεφεύγουν από τη λογική των Ολυμπιακών Αγώνων και δίνουν, απλά, μια φρέσκια νότα ανταγωνιστικού παιχνιδιού, σε πίστες με shooting, racing κλπ.

Στη Sega δράττονται της ευκαιρίας, της εντοπιότητας του θεσμού, για να δημιουργήσουν ένα “επετειακό” παιχνίδι με έντονα ιστορικά χαρακτηριστικά. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα twists του τίτλου είναι η ένταξη του 2D mode “Tokyo 1964”, μια vintage νύξη στους τότε Ολυμπιακούς Αγώνες, που προσθέτει επιπλέον επίπεδα σε 8-bit και 16-bit στυλ.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι το παραπάνω εντάσσεται έξυπνα στο “Story Mode”, όπου ο Mario και ο Sonic παγιδεύονται μαζί με τον Bowser και τον Eggman σε μια arcade παιχνιδομηχανή / μηχανή του χρόνου, που τους ταξιδεύει πίσω στο 1964 και τους τότε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο μόνος τρόπος να γυρίσουν πίσω είναι να μαζέψουν χρυσά μετάλλια, κάτι που γνωρίζουν και οι κακοί, κάνοντας το όλο κλίμα να θυμίζει κάτι σε Ολυμπιακά Hunger Games. Στο παρόν, ο Luigi και ο Tails προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει και πώς μπορούν να βοηθήσουν, συμμετέχοντας με τη σειρά τους στα σύγχρονα αθλήματα για τους δικούς τους λόγους.

Το σενάριο της ιστορίας δεν εντυπωσιάζει, ενώ θυμίζει έντονα κάθε άλλο παρόμοιο παιχνίδι της Sega που επιχείρησε να εφαρμόσει Story Mode σε κάτι τόσο arcade. Όπως και στο Team Sonic Racing, έχουμε πρακτικά μεγάλους αδιάφορους διαλόγους, με τους χαρακτήρες να στέκονται αντικριστά και να επαναλαμβάνουν σχεδόν τα ίδια πράγματα, ξανά και ξανά, με τα πιο κλισέ turn of events που μπορείτε να φανταστείτε. Μια κλισέ ιστορία από cartoon, θα έλεγε κανείς, αν και, δεδομένου του target group του παιχνιδιού, δεν θα περιμέναμε κάτι πιο βαθύ ή ώριμο.

Συνολικά, η ευκολία, η απλότητα και ο διδακτικός του χαρακτήρας, με άπειρο trivia για τον θεσμό των Αγώνων αλλά και τους ίδιους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, μαρτυρούν πως έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που απευθύνεται σε πολύ μικρές ηλικίες. Ίσως μικρότερες από αυτήν που χρειάζεται για να προϋπάρχει η γνώση αγγλικών που απαιτείται για την κατανόηση των tutorials και της βασικής ιστορίας. Έτσι, με εξαίρεση τους σκληροπυρηνικούς fans των δύο franchises, ή κάποιους που θέλουν κάτι ανάλαφρο με gimmick εφαρμογές μηχανισμών, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο πιο ευρύ κοινό, στο οποίο μπορώ να το προτείνω.

Αν μη τι άλλο, πάντως, υπάρχει ποικιλία από modes για να σας απασχολήσουν, αν, παρόλα αυτά, σας ακούγεται ελκυστικό. Εκτός της ιστορίας, μπορείτε να παίξετε, στα γρήγορα, όποιο άθλημα θέλετε, να φέρετε έναν φίλο μαζί σας τοπικά, ή να συνδεθείτε με άλλους offline (ζεύξη με άλλη κονσόλα) και online.

Τεχνικά, το Mario & Sonic δεν θα μπορούσε παρά να ξεπεράσει τους προκατόχους του, παρουσιάζοντας το πιο άρτιο αποτέλεσμα ως τώρα, με αναμενόμενα βελτιωμένα γραφικά και animation. Για τα δεδομένα της Nintendo, έχουμε μια αντίστοιχη εικόνα με τα περισσότερα 1st party, με τους περιορισμούς σε πράγματα, όπως η ανάλυση, να το ακολουθούν. Στις πολύ σύνθετες σκηνές παρατηρήσαμε κάποια frame drops, που, ενδεχομένως, να βελτιωθούν με την πάροδο του χρόνου και τα updates που συχνά εφαρμόζει η εταιρία. Ο ήχος είναι εξίσου καλός, στα standards της Sega, ενώ, γενικότερα, ο οπτικοακουστικός τομέας ικανοποιεί. Το contrast μεταξύ των σύγχρονων και των κλασικών επιπέδων σε 8-bit/16-bit έχει αρκετό ενδιαφέρον και θα συγκινήσει, ιδιαίτερα, τους μεγαλύτερους σε ηλικία.

Συμπέρασμα

Το Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 είναι ένα πολύ ενδιαφέρον crossover που συνεχίζει την παράδοση κυκλοφοριών στα πλαίσια του θεσμού, ικανοποιώντας τους αιώνιους fans και εκθέτοντας όλα τα διαθέσιμα gimmicks της πιο πρόσφατης κονσόλας Nintendo. Η χαμηλή του δυσκολία και η ασυνέπεια των μηχανισμών στα σημεία όμως, μαρτυρούν πως ο τίτλος τείνει περισσότερο προς το licensed fan service, παρά την ολοκληρωμένη arcade εμπειρία.

Βαθμολογία:  6/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.