Mafia II: Definitive Edition – Review: Δυνατή ιστορία, αδύναμη επανακυκλοφορία

Πληροφορίες‌
‌

Τίτλος:‌ Mafia II: Definitive Edition
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PlayStation 4, PC, Xbox One
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PlayStation 4 ‌
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ 2K Czech (original) / Hangar 13 (remaster)
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ 2K Games
Είδος:‌ Action / Adventure
Ηλικίες:‌ ‌‌18+‌ ‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 19 Μαΐου 2020
 

Τι κι αν πέρασε μια δεκαετία από την αρχική κυκλοφορία του Mafia II, είναι σίγουρο πως παρά τα προβλήματά του, ο τίτλος έχει μείνει χαραγμένος σε όλους όσους ασχολήθηκαν μαζί του και οι λόγοι είναι αρκετοί. Προσφέροντας μια από τις καλύτερες μαφιόζικες ιστορίες στο gaming κοινό και με ένα εξαιρετικό cast χαρακτήρων, το Mafia II ήταν ένα αξιομνημόνευτο GTA-clone που κυκλοφόρησε το 2010 σε κονσόλες και PC. Όμως ο χρόνος δεν φέρθηκε καλά στο Mafia II και η ομάδα της Hangar 13 που ανέλαβε την μεταφορά του τίτλου στις νέες κονσόλες “φρόντισε” δυστυχώς γι’ αυτό. Με τη μεγαλύτερη ισχύ που προσφέρουν τα τελευταία οικιακά μηχανήματα θα περίμενε κανείς μια “αναγέννηση” αυτού του τίτλου, ενώ θα μπορούσε να δώσει μια εξαιρετική ευκαιρία στους νέους στη σειρά να ζήσουν μια αξιόλογη εμπειρία του παρελθόντος. Είναι όμως τα πράγματα έτσι;

Με γεγονότα που διαδραματίζονται την δεκαετία που ακολουθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1945-1955) αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Vito Scaletta, ενός νεαρού Ιταλού μετανάστη στη Αμερικάνικη μεγαλούπολη, Empire Bay, που αποτελεί μια μίξη μεταξύ Νέας Υόρκης, Σικάγο και Λος Άντζελες. Οι δυσκολίες της επιβίωσης εκείνη την εποχή, ειδικά για τους μετανάστες αναγκάζουν τον πρωταγωνιστή να μπει σε επικίνδυνα μονοπάτια μπλέκοντας με την τοπική ιταλική μαφία. Χωρίς να θέλουμε να πούμε περισσότερα για το story του παιχνιδιού, χαλώντας την εμπειρία για τους νέους παίκτες, το γραμμικό storyline, διάρκειας 15-20 ωρών, προσφέρει μια εξαιρετική εμπειρία στα πρότυπα μεγάλων ταινιών (πχ. Godfather) με πολλές συγκινήσεις και ανατροπές.

Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως η ιστορία δεν χάνει σε κανένα σημείο το ενδιαφέρον της με τον παίκτη να δένεται με τα γεγονότα και τον πρωταγωνιστή. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο λόγω του ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο σενάριο από τους ανθρώπους της 2Κ Czech, αλλά γιατί δεν ξεφεύγει σε διάρκεια και δεν αναλώνεται σε άσχετα πράγματα (πχ. ανούσια side-missions). Για την ακρίβεια δεν υπάρχουν καθόλου side missions στο παιχνίδι και οι δυνατότητες που παρέχει η περιοχή του Empire Bay ως open world είναι ελάχιστες και περιορίζονται στις ληστείες καταστημάτων και την κλοπή οχημάτων, πράγμα που μας προβληματίζει, κάνοντάς μας να πιστεύουμε πως ο τίτλος θα μπορούσε να είναι εντελώς γραμμικός και όχι να απαιτείται συνεχώς να μετακινούμαστε με αυτοκίνητο από τη μία αποστολή στην άλλη, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις.

Όλα τα main missions πάντως είναι καλοσχεδιασμένα με ποικιλία στα concepts και τα cutscenes βοηθούν στην ανάδειξη των επιμέρους χαρακτήρων με ένα cast που όπως προαναφέραμε είναι δυνατό τόσο από άποψης προσωπικοτήτων αλλά και μέσω του εξαιρετικού voice acting. Ο τρόπος που παρουσιάζεται το Empire Bay σε βάζει κατευθείαν στην ατμόσφαιρα της εποχής, ενώ υπάρχουν και ραδιοφωνικοί σταθμοί με licenced κομμάτια της περιόδου, πολλά από αυτά διαχρονικά μέχρι και σήμερα, από Blues μέχρι Rock n’ Roll.
 

Το Mafia II σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελούσε έναν αψεγάδιαστο τίτλο, μάλιστα είχε αρκετές και τρανταχτές αδυναμίες. Η κυριότερη είναι πως, από άποψης gameplay ήταν αρκετά μονότονο, μιας και το shooting κομμάτι κυριαρχούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας, συμπληρωμένο από stealth και driving sections. Παρόλο που οι προαναφερθέντες μηχανισμοί δούλευαν αρκετά καλά, δεν προσέφεραν κάτι ιδιαίτερο στο gameplay που να το κάνει να ξεχωρίζει. Η έλλειψη παράπλευρων αποστολών σε ένα σχετικά μεγάλο χάρτη έκανε την πόλη να μοιάζει άδεια παρά την ομορφιά της (για εκείνη την εποχή). Οι επιδόσεις ήταν αρκετά κακές σε όλες τις εκδόσεις με πτώσεις στο framerate, ενώ υπήρχε και μια πληθώρα από bugs και glitches που δεν διορθώθηκαν ποτέ. Η έλλειψη “γυαλίσματος” δεν επιτρέπει στο Mafia II να αναδειχθεί , παρόλο που οι βάσεις υπήρχαν λόγω ατμόσφαιρας και story.

Τι έκανε όμως η Hangar 13 από την πλευρά της ώστε το παιχνίδι να κυκλοφορήσει εκμοντερνισμένο; Με λύπη μας ανακαλύψαμε παίζοντας το Mafia II: Definitive Edition πως έκανε ελάχιστα. H πραγματικότητα είναι πως η συγκεκριμένη επανακυκλοφορία αποτελεί μια από τις πιο “τεμπέλικες” δουλειές που έχουμε δει στον χώρο.
 

Αρχικά, τα bugs δεν έχουν εξαλειφθεί σε κανένα βαθμό, θυμίζοντας τίτλο που βρίσκεται σε δοκιμαστική φάση και δεν είναι έτοιμος να κυκλοφορήσει ακόμα. Αντικείμενα που στέκονται στον αέρα, NPCs που μένουν ακίνητοι ή κολλάνε σε τοίχους όταν τους κάνουμε executions και button prompts που απλά δεν δουλεύουν όσο και αν πατάμε το αντίστοιχο πλήκτρο. Είναι να απορεί κανείς πώς μετά από τόσα χρόνια παραμένουν. Το χειρότερο πρόβλημα των κονσολών είναι το απαράδεκτο performance, με τον τίτλο να μην μπορεί να κρατήσει σταθερό framerate. Ειδικά κατά την οδήγηση, τα framedrops είναι συνεχόμενα και αδικαιολόγητα με τις μόνες εκδόσεις που διασώζονται κάπως να είναι αυτές του Xbox One X και του PC. Να τονίσουμε πως το παιχνίδι στοχεύει σε όλες τις κονσόλες τα 30 καρέ το δευτερόλεπτο, ενώ στο PC τα 60.
 

Οι οπτικές αναβαθμίσεις δεν δικαιολογούν το κακό performance και περιορίζονται σε ένα upscaled 4Κ στις premium κονσόλες (PS4 Pro – Xbox One X) και 1080p στις base consoles. Πέρα από την αύξηση της ανάλυσης, υπάρχουν και ορισμένες βελτιώσεις στα textures αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν χαρακτηρίζονται ως αξιόλογες. Υπάρχει βέβαια μεγαλύτερη λεπτομέρεια στους εσωτερικούς χώρους κυρίως, αλλά και σε κάποια αντικείμενα στον έξω κόσμο (πχ. ταμπέλες καταστημάτων, υφές επιφανειών). Στην ουσία οι “Definitive” εκδόσεις των κονσολών αποτελούν ένα πρόχειρο PC port δεκαετίας, χωρίς μάλιστα το 60άρι framerate. Αυτό που επίσης, στοιχίζει πολύ στον τίτλο είναι ότι δεν βελτιώθηκαν καθόλου τα πρόσωπα (κυρίως τα μάτια) και το animation των χαρακτήρων πράγμα που χαλάει ακόμη περισσότερο την όλη εμπειρία. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν αυτή η ανάμνηση που είχαμε από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Άλλα τα standards βέβαια τότε, άλλα τώρα…
 

Το θετικό της υπόθεσης είναι πως στην Definitive Edition περιλαμβάνονται τα τρία DLCs του Mafia II διάρκειας περίπου 5 ωρών το καθένα και είναι αυτούσια (μάλιστα χειριζόμαστε άλλους χαρακτήρες και όχι τον Vito Scaletta) και μπορούν να παιχτούν ανά πάσα στιγμή από το κεντρικό μενού του παιχνιδιού. Η αναβάθμιση σε Definitive Edition στο PC είναι δωρεάν, εφόσον έχετε τον αρχικό τίτλο.

Συμπέρασμα

Το Mafia II επέστρεψε και δυστυχώς δεν είναι όπως το θυμόμαστε. Το συγκεκριμένο Definitive Edition είναι από τα πιο πρόχειρα που έχουμε δει γενικά και αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Σαν ιστορία από μόνη της, παρά τα τρομερά προβλήματα του τίτλου, αξίζει να τη βιώσει κάποιος, αλλά το συνιστούμε αυστηρά και μόνο όταν πέσει η τιμή του. Βασικά, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να το δανειστείτε από έναν φίλο σας ή να το ενοικιάσετε, γλιτώνοντας  χρήματα για μια αρκετά “τεμπέλικη” κυκλοφορία.

Βαθμολογία:  5/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.