Πληροφορίες

Τίτλος: Just Cause 4
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / Xbox One / PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Avalanche Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix
Είδος: Third Person Shooter
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 4 Δεκεμβρίου 2018
Μετάφραση / Μεταγλώττιση: Όχι

Παρά το γεγονός ότι η σειρά Just Cause δεν κατατάσσεται στις κορυφαίες ή στις διασημότερες action gaming σειρές, έχει κερδίσει το δικό της κοινό με την πάροδο των χρόνων με βασικό της κίνητρο την αγνή, “άμυαλη” δράση. Σαν μια μεγάλου μήκους ταινία του Michael Bay, τα παιχνίδια Just Cause περιλαμβάνουν συνεχή δράση, εκρήξεις και υπερβολικά stunts από τους χαρακτήρες. Ο Rico Rodriguez, βασικός πρωταγωνιστής των συγκεκριμένων παιχνιδιών, μετά την περιπέτειά του στη νήσο Medici, επιστρέφει με σκοπό και αυτή τη φορά να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, απελευθερώνοντας τη Solis, μια φανταστική, εξωτική, νοτιοαμερικάνικη χώρα, από το δικτατορικό καθεστώς.

Όσοι περιμένατε μια πιο σοβαρή προσέγγιση της σειράς από τους δημιουργούς της (Avalanche Studios), θα απογοητευτείτε μιας και για ακόμη μια φορά το σενάριο περνάει σε δεύτερη (έως και τρίτη) μοίρα και συνεχίζει να είναι αδιάφορο και “χαζό” όπως το έχουμε συνηθίσει. O Rico αυτή τη φορά θα έρθει αντιμέτωπος με τους Black Hand, μια μεγάλη στρατιά μισθοφόρων που λειτουργεί ως το δεξί χέρι των δικτατόρων Salvador Meldoza και Sebastiano Di Ravello, που είναι γνωστοί από προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Αυτό που κάνει τη Solis να διαφέρει σε σχέση με τους προηγούμενους προορισμούς, είναι τα ακραία καιρικά φαινόμενα που αποτυπώνονται αρκετά έντονα στην οθόνη (καταιγίδες, ανεμοστρόβιλοι κτλ). Μόνο που όλα τα προηγούμενα είναι δημιουργημένα τεχνητά από τους Black Hand με σκοπό την κυριαρχία τους στην περιοχή. Ο Rico καλείται να βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα, να τα στρέψει εναντίον των Black Hand και να απελευθερώσει τους κατοίκους της Solis από τα παραπάνω βάσανα. Η ιστορία εξελίσσεται μέσω των κακοσχεδιασμένων (σκηνοθετικά και τεχνικά) cutscenes, των αδιάφορων χαρακτήρων, των κάκιστων διαλόγων και του αστείου ποιοτικά αμερικανό-μεξικάνικου voice acting, πράγματα που δεν μας κάνουν και ιδιαίτερη εντύπωση μιας και είναι χαρακτηριστικά όλης της σειράς.

Το Just Cause 4 είναι δομημένο ως ένα κλασικό open world-sandbox παιχνίδι τρίτου προσώπου, του τύπου των GTA, με απώτερο όμως σκοπό την απελευθέρωση όλου του χάρτη, κομμάτι-κομμάτι. Υπάρχουν 32 αποστολές (Region Strikes), μια σε κάθε περιοχή και ολοκληρώνοντάς τες διευρύνετε τα όρια του δικού σας στρατού. Αν μια περιοχή απελευθερωθεί, μένει για πάντα στα χέρια του Rico και των επαναστατών, αφού ο εχθρός πλεόν δεν αντεπιτίθεται. Το μεγαλύτερο σφάλμα του παιχνιδιού βρίσκεται κάπου εδώ, στη δομή των ίδιων των αποστολών, που χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα μονότονη στην καλύτερη και πρόχειρη στη χειρότερη των περιπτώσεων. Τα objectives είναι πάνω κάτω τα ίδια συνεχώς: ενεργοποίησε και προστάτευσε την κονσόλα, απελευθέρωσε τους κρατούμενους και κατάστρεψε τις γεννήτριες. Αυτά τα objectives επαναλαμβάνονται μέχρι το τέλος του παιχνιδιού και κουράζουν, ιδιαίτερα από ένα σημείο και μετά, δείχνοντας ξεκάθαρα την προχειρότητα του σχεδιασμού. Ευτυχώς, τα πράγματα γίνονται λίγο καλύτερα στα Operations, που είναι μεγαλύτερου σκέλους multi-step αποστολές που σχετίζονται με τα καιρικά φαινόμενα που αναφέραμε παραπάνω και απαιτούνται για την ολοκλήρωση της ιστορίας. Κάτι που επίσης παρατηρήσαμε στις παραπάνω αποστολές, είναι ότι η δυσκολία έχει ιδιαίτερες ανισορροπίες και τα πολλά retries που μπορεί να κάνει ο παίκτης σε συγκεκριμένα σημεία δεν οφείλονται αποκλειστικά σε ανικανότητα ή λάθη του, αλλά σε κακό σχεδιασμό των αποστολών από τους developers.

Για όσους δεν γνωρίζετε τι εστί Just Cause, να τονίσουμε ότι μιλάμε για ένα action παιχνίδι με πολλά shooting στοιχεία και ορισμένα χαρακτηριστικά gadgets όπως το αλεξίπτωτο, το Wingsuit και κυρίως το Grappling Hook (δηλαδή ο γάντζος) που, ιδιαίτερα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, παίζει σημαντικότερο ρόλο. Ξεκινώντας από την αρχή λοιπόν, το shooting είναι αρκετά βελτιωμένο και πολύ ευχάριστο και αξιοποιεί σωστά τα δεκάδες διαφορετικά όπλα, κάθε ένα από τα οποία έχει και το δικό του secondary fire. Από τα κλασικά rifles και τα RPGs, μέχρι τα weather weapons, όπως το Lightning Gun που εξαπολύει ηλεκτρισμό και το Wind Gun που εκτοξεύει με πίεση αέρα προς τους εχθρούς εξουδετερώνοντας τους, το οπλοστάσιο είναι πλήρες. Πλήρες είναι επίσης και το ρόστερ των διαθέσιμων οχημάτων, είτε εδάφους, είτε θαλάσσης, είτε αέρος.

Στο Just Cause 4 έχει δοθεί ακόμη περισσότερη προσοχή στο Grappling Hook και υπάρχουν πολλές παραμετροποιήσεις σε αυτό. Μπορείτε να τροποποιήσετε το μπαλόνι που προσκολλάται σε εχθρούς και οχήματα σηκώνοντάς τα από το έδαφος ή να βάλετε ένα booster και, κολλώντας τον γάντζο σε κάποιο αντικείμενο, να το εκτοξεύσετε στον αέρα. Υπάρχουν ρυθμίσεις και upgrades για την ένταση και το μέγεθος του μπαλονιού, το περιεχόμενό του, το αν θα εκρήγνυται η όχι, το πόσο δυνατά θα λειτουργεί ο γάντζος και πολλά άλλα. Όσο όμως και αν θέλει το παιχνίδι να προωθήσει το συγκεκριμένο gadget, το Grappling Hook παραμένει προαιρετικό εργαλείο και στις 20 περίπου ώρες ενασχόλησής μας με τον τίτλο το χρησιμοποιήσαμε ελάχιστα, πλην της χρήσης του για τη γρήγορη μετακίνηση (όπως ο ιστός στο Spiderman).

Αν αναρωτιέστε τι άλλο μπορείτε να κάνετε στον ανοιχτό κόσμο του Just Cause 4, μάλλον εν τέλει θα απογοητευτείτε. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες (Crew members), που έχουν ξεχωριστά side quests ο καθένας και το reward σε όλους είναι upgrades για το Grappling Hook… Ο Sargento σάς βάζει να καταστρέψετε τα 24 αερόστατα, η Garland θέλει να εκτελέσετε διάφορα (εκατοντάδες για την ακρίβεια) Challenges (που είναι ή speed tests με οχήματα ή σας βάζουν να περάσετε με το wingsuit μέσα από εναέρια δαχτυλίδια κτλ) και ο Javi θα σας βάλει να ανακαλύψετε τους 6 μεγάλους τάφους μέσα στον χάρτη, ολοκληρόνοντας το storyline του. Με λίγα λόγια, ο χάρτης είναι βομβαρδισμένος από τα τελείως βαρετά και απίστευτα μονότονα challenges της Garland και τα αερόστατα του Sargento. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνετε και μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον κόσμο του παιχνιδιού ως έναν από τους πιο “άδειους” και αδιάφορους χάρτες ανοιχτού κόσμου που έχουμε δει σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Είναι κρίμα, μιας και ο χάρτης, αυτός καθ’ αυτός, έχει καλές προοπτικές.

Καταστρέφοντας εξοπλισμό με έντονο κόκκινο χρώμα, ανεβάζουμε το Chaos Level, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκλειδώνουμε πιλότους, που μπορούν είτε να μας μεταφέρουν με fast travel σε τοποθεσία της επιλογής μας, είτε να “ρίξουν” με Air Drop το όπλο η το όχημα που επιθυμούμε. Η λίστα των διαθέσιμων όπλων και οχημάτων ξεκλειδώνεται σταδιακά με την ολοκλήρωση αποστολών, ενώ το fast travel είναι αρκετά γρήγορο και άμεσο. Ευτυχώς, η μονοτονία του gameplay δεν επιβαρύνεται από άλλα προβλήματα, καθώς το παιχνίδι λειτουργεί αρκετά καλά και έτσι δεν υπάρχουν σοβαρά bugs, παρά μόνο κάποιες αστάθειες στα physics.

Το Just Cause είναι μια σειρά που βασίζεται πολύ στα physics του περιβάλλοντος, μιας και τα stunts του Rico με τον γάντζο, αλλά και η αλληλεπίδραση των χαρακτήρων με τα διάφορα αντικείμενα είναι πολύ συχνά φαινόμενα. Στο Just Cause 4, τα physics γενικά δουλεύουν, υπάρχουν όμως στιγμές που μπορεί να γίνουν πολύ απρόβλεπτα, οδηγώντας τον Rico μέχρι και στον θάνατο, με αστείους τρόπους. Αυτό ενισχύεται και από τον πολύ περίεργο χειρισμό των οχημάτων και κυρίως των αυτοκινήτων. Το παιχνίδι, αν και φωνάζει από χιλιόμετρα ότι είναι “χτισμένο” για co-op εμπειρία, δεν περιλαμβάνει κανενός είδους multiplayer προς το παρόν, παρά μόνο τα Leaderboards μεταξύ φίλων στα διάφορα Challenges (Feats όπως ονομάζονται εντός του παιχνιδιού). Ακόμη μια χαμένη ευκαιρία, που θα μπορούσε να κάνει το παιχνίδι έστω και λίγο πιο ενδιαφέρον και να σπάσει την μονοτονία των βαρετών objectives. Το πλήθος των όπλων, των οχημάτων και των βάσεων, θέτουν σωστά θεμέλια για έναν πλούσιο τίτλο που δυστυχώς “πνίγεται” από την προχειρότητα σε κάθε επίπεδο: από το gameplay μέχρι τον οπτικό του τομέα.

Μετά τα μεγάλα παράπονα από τα τεχνικά προβλήματα του Just Cause 3 (τεράστια loading times και κακό framerate) η Avalanche δεν θέλησε να κάνει ξανά το ίδιο λάθος και έτσι, ρίχνοντας ελαφρώς την ποιότητα των γραφικών, κατάφερε να εξαλείψει σε μεγάλο βαθμό τα δύο παραπάνω προβλήματα. Από την άλλη όμως, δημιουργήθηκαν νέα θέματα που αφορούν το υπερβολικό motion blur κατά την κίνηση της κάμερας, αλλά και τα αρκετά ξεπερασμένα textures σε πολλά αντικείμενα. Αποκορύφωμα αυτής της κακής ποιότητας είναι τα απαράδεκτα άσχημα cutscenes, που θυμίζουν παιχνίδι προηγούμενης γενιάς χωρίς καμία υπερβολή.
Τα γενικότερο οπτικό κομμάτι δεν είναι πάντως άσχημο (όχι ότι εντυπωσιάζει κιόλας) και με τη χρήση HDR τα πράγματα γίνονται εμφανώς καλύτερα. Γενικότερα, το performance είναι σταθερό στα 30 καρέ το δευτερόλεπτο σε όλες τις κονσόλες (και ιδιαίτερα στο PS4 όπου πραγματοποιήθηκε το Review), με ελάχιστες εξαιρέσεις και, παρά τα μέτρια γραφικά, οι εκρήξεις και τα weather effects αποδίδονται αρκετά σωστά. Ευχαριστημένοι μείναμε πάντως από το soundtrack του τίτλου, που ταιριάζει απόλυτα στο action θέμα και εναλλάσσεται ανάλογα με την ένταση και τη σημασία της κάθε αποστολής. Στο Just Cause 4 υπάρχουν επίσης διάφοροι νοτιοαμερικάνικοι, λατινικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί για να ακούτε όταν οδηγείτε (τύπου GTA).
Συμπέρασμα

To τέταρτο ταξίδι του Rico Rodriguez είναι και αυτό που δείχνει εντονότερα ότι η σειρά χρειάζεται επειγόντως ανανέωση και πιο φρέσκες ιδέες. Είναι κρίμα ένα αρκετά καλό concept να χαραμίζεται με την προχειρότητα εκ μέρους των δημιουργών. Σε μια εποχή που τα περισσότερα open world παιχνίδια εξελίσσονται, το Just Cause παραμένει το ίδιο, βασισμένο στις ίδιες αρχές, που όμως μοιάζουν πλέον ξεπερασμένες.

Με όπλο την ακατάπαυστη δράση του και τις έντονες εκρήξεις του, το Just Cause 4 είναι ένα παιχνίδι που προτείνεται αυστηρά στους φίλους της σειράς ή σε πιο action κοινό, μετά όμως από μια “γενναία” πτώση της τιμής του.

Βαθμολογία: 6/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του Review.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #action #Avalanche Studios #gaming #Greek Review #Just Cause 4 #Open World #PC #PlayStation 4 #PS4 #Rico Rodriguez #Third-Person Shooter #video games #Xbox One #βιντεοπαιχνίδια #Ελληνικό review