Του Παύλου Κρούστη
Πληροφορίες
Τίτλος: Inside
Πλατφόρμες: Xbox One / PC / PS4
Tested on: Xbox One
Εταιρεία Ανάπτυξης: Playdead
Εκδότρια Εταιρεία: Playdead
Είδος: Puzzle platformer, adventure
Ηλικίες: 18+
Εισαγωγή
Πριν μερικά χρόνια και με τη βοήθεια του Steam, του Xbox Live και άλλων μέσων ξεκίνησαν να εμφανίζονται δειλά δειλά μερικά εκπληκτικά δείγματα στο χώρο του gaming από μικρότερες εταιρείες. Παιχνίδια φτιαγμένα από μικρότερες ομάδες, με ελάχιστο budget και πολλά όνειρα βρήκαν το δρόμο τους για τη δημοσιότητα και τις καρδιές των gamers. Μέχρι τότε, μόνο οι “μεγάλοι” τίτλοι είχαν τη δυνατότητα αυτή, ενώ οι publishers δύσκολα “έσπρωχναν” πιο “περίεργα” games και πατούσαν κυρίως σε ασφαλείς οδούς. Τα indie games κατάφεραν και το άλλαξαν αυτό. Μέσα στα τελευταία περίπου 7-8 χρόνια, από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας αναπτύχθηκε αυτό που ονομάζουμε “indie scene” των video games.
Παιχνίδια αυτο-χρηματοδοτούμενα κατάφεραν και κυκλοφόρησαν με προωθητική βοήθεια από τις πλατφόρμες, που αναφέραμε, και κατάφεραν να φτάσουν αυτήν την κατηγορία παιχνιδιών στα φώτα της δημοσιότητας, ώστε να έχουν το βήμα μικρότερες εταιρείες ανάπτυξης για να τους γνωρίσει ο κόσμος. Έτσι είδαμε πάρα πολλά διαμάντια όλα αυτά τα χρόνια. Πρόκειται για παιχνίδια, τα οποία μπορεί να μην φτάνουν τις παραγωγές των εκατομμυρίων, όπως τα Battlefield και τα Grand Theft Auto, καταφέρνουν όμως να χτυπήσουν σημαντικούς τομείς, όπως η καινοτομία: κάτι που είναι σχεδόν απαγορευτικό για τις μεγαλύτερες εταιρείες, που αποσκοπούν στο σίγουρο κέρδος και όχι το ρίσκο. Επίσης η ταλαντούχα ομάδα δε μετριέται από τα χρήματα που κερδίζει, άρα μπορεί να δείτε εκπληκτικές ιδέες, πανέμορφα εικαστικά και πρωτότυπες δομές σε πολλά από αυτά.
Αν τερματίσετε το παιχνίδι, οπωσδήποτε να ψάξετε και για τον κρυφό τερματισμό.Ένα παιχνίδι, που στιγμάτισε όσους ασχολήθηκαν μαζί του και επηρέασε δεκάδες άλλα games, που βγήκαν μετά από αυτό είναι το Limbo της Playdead, που κυκλοφόρησε το 2010. Ένα παιχνίδι, που χρησιμοποίησε το μινιμαλισμό του σε συνδυασμό με εκπληκτικά physics και πανέξυπνες ιδέες για να φτιάξει μια αξιομνημόνευτη εμπειρία, που θα θυμόμαστε για χρόνια. Πρόκειται για ένα puzzle platformer δύο διαστάσεων, που χρησιμοποιεί μόνο την κλίμακα του γκρι για να αποδώσει μια μοναδική ατμόσφαιρα. Ένα παιχνίδι, που είναι δημιουργημένο με κάθε πτυχή του προσεγμένη, αλλά και κρυμμένα νοήματα για τη ζωή, μέσα από τα δικά του πρίσματα. Αυτό ήταν το πρώτο παιχνίδι της Playdead. Το δεύτερο παιχνίδι της ήρθε τώρα και ονομάζεται Inside. Καταφέρνει άραγε να φέρνει νέες ιδέες, πατά στην επιτυχία του Limbo ή δε θα έπρεπε να μας απασχολεί καν; Απλά θα πούμε ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς ως τώρα και ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα των τελευταίων ετών. Ίσως περισσότερο κι απ’ το Limbo.
Σενάριο
To σενάριο του Inside ακολουθεί τις αρχές του μινιμαλισμού πιστά, όπως και ο προκάτοχός του. Το Limbo σάς έβαζε στο ρόλο ενός παιδιού, όπου προσπαθούσε να περάσει μέσα από τοποθεσίες βγαλμένες από εφιάλτες για να φτάσει στην αιχμάλωτη αδερφή του και να τη σώσει. Ο τίτλος δεν εξηγούσε τίποτα, καθώς δεν υπήρχε ούτε κείμενο, ούτε ομιλίες, ούτε τίποτα άλλο. Όλα γίνονταν αντιληπτά από τα περιβάλλοντα και τα συμβαίνοντα. Η ατμόσφαιρα όμως που κατάφερνε να δημιουργήσει μέσω αυτής της τακτικής ήταν ανυπέρβλητη.
Το Inside ακολουθεί τα ίδια ίχνη, αφαιρώντας κάθε μορφή διαλόγου ή κειμένου, ενώ σας τοποθετεί και πάλι στο ρόλο ενός -μεγαλύτερου αυτή τη φορά- αγοριού, που το κυνηγούν, χωρίς και πάλι να δίνονται εξηγήσεις. Φαινομενικά τα δύο παιχνίδια δεν έχουν καμία σχέση σεναριακά. Το αγόρι βρίσκεται εν μέσω κάποιου σκοτεινού project, για το οποίο θα λάβετε πληροφορίες στην πορεία. Όταν ξεκινά το παιχνίδι όμως, το μόνο που ξέρετε είναι ότι σας κυνηγούν… Σκοτεινός δάσος, φακοί, λαγωνικά και το αγόρι προσπαθεί να βρει διαφυγή.
Εν αντιθέσει με το Limbo, εδώ, όταν ξεκινήσετε θα δείτε ανθρώπινους χαρακτήρες, οπότε καταλαβαίνουμε άμεσα την αλλαγή πλεύσης της εταιρείας προς κάτι λιγότερο… φανταστικό από το πρώτο μέρος και την πορεία προς κάτι πιο… γήινο, ως ένα σημείο. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται στην αρχή. Στην πορεία και αφού ξεφύγετε από τις πρώτες απειλές, θα έχετε περισσότερο χρόνο να εντοπίσετε πράγματα στο περιβάλλον σας, που θα σας επιτρέψουν να καταλάβετε καλύτερα τι συμβαίνει.
Με τη βία και την ομορφιά σε μια τέλεια ισορροπία, το Inside είναι πανάξιος συνεχιστής για την Playdead.Εν συνεχεία, χωρίς να θέλουμε να σας χαλάσουμε την ιστορία, θα βρείτε κοινά στοιχεία και με το Limbo, που δηλώνει είτε ότι πρόκειται για prequel, είτε απλά ότι βρίσκονται στο ίδιο σύμπαν. Το “περίεργο σκουλήκι”, που λειτουργούσε ως παράσιτο εκεί, έχει μεταφερθεί κατά κάποιο τρόπο και στην ιστορία του Inside, ενώ πολλά ακόμα στοιχεία μάς οδήγησαν να καταλάβουμε ότι πιθανώς εκτυλίσσεται πριν τα γεγονότα του Limbo. Φυσικά, η Playdead δεν έχει επιβεβαιώσει τίποτα.
Ίσως το καλύτερο σημείο του τίτλου είναι ο σοκαριστικός τερματισμός του. Το τελευταίο περίπου 1/8 του παιχνιδιού αποτελεί μια αξιομνημόνευτη και “τι-έγινε-τώρα” εμπειρία, που είχαμε καιρό να ζήσουμε. Για να αντιληφθείτε όμως τι πραγματικά συνέβη πρέπει να συνδυάσετε στοιχεία μόνοι σας, ενώ θα πρέπει επίσης να βρείτε τα collectibles, αλλά και το κρυμμένο ending, που δίνει ένα βασικό στοιχείο για την πλήρη κατανόηση.
Αφού τελειώσει το παιχνίδι, θα θέλετε να ψάξετε στο διαδίκτυο και να συζητήσετε με άλλους τις διάφορες θεωρίες, που έχουν διατυπωθεί για τον τίτλο. Είναι ένα σενάριο, που χτίζεται με λεπτομέρειες και κάθε μία από αυτές μετράει για να σας καταρρίψει κάποια υπόθεση που κάνατε ή να ανακαλύψετε κάτι άλλο, που δεν είχατε σκεφτεί.
Ενώ όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, σκεφτήκαμε ότι η Playdead απλά επανέλαβε την συνταγή του Limbo, διαψευστήκαμε με μεγάλο ενθουσιασμό, καθώς η ισορροπία των στοιχείων που δίνονται στον παίκτη ώστε να καταλάβει την υπόθεση είναι πολύ καλύτερη αυτή τη φορά και εισάγει αρκετά στοιχεία, ώστε να χτίσετε τη θεωρία σας. Αποτελεί μία από τις πιο σωστές χρήσεις ελάχιστων στοιχείων και μινιμαλισμού στο σενάριο, που έχουμε δει τελευταία.
Gameplay
Το gameplay του τίτλου διατηρεί τα ίδια μίνιμαλ μονοπάτια, όπως και οι υπόλοιποι τομείς του, αλλά ομοίως και με το Limbo. Το σχέδιο ελέγχου των δύο κουμπιών ισχύει και εδώ, ενώ και πάλι ο χαρακτήρας κινείται στις δύο διαστάσεις. Το ένα κουμπί λειτουργεί ως άλμα, ενώ το άλλο ως “interaction” κουμπί, όπου σας επιτρέπει να πατήσετε κάποιο κουμπί, να τραβήξετε κάποιο λεβιέ ή να σύρετε μια πόρτα ή άλλο αντικείμενο.
Ο τίτλος ακολουθεί το Limbo κατά γράμμα όσον αφορά το gameplay, φέρνοντας νέες ιδέες, μια πολύ πιο εύκολη -και πιο χαμηλότερου ύψους- καμπύλη δυσκολίας, αλλά παρουσιάζοντας και πολλές νέες ιδέες με το νερό και τη φυσική του. Πρόκειται για puzzle platformer, που μοιράζεται τις ιδέες του με τρόπο αντιληπτό σε κάθε είδους παίκτη, καθώς βασίζεται στη λογική και τα physics. Αποτελεί έναν τομέα που η Playdead -απ’ ότι φαίνεται- χειρίζεται εξαιρετικά. Για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο θα σας δείξει ότι μπορείτε να σκαρφαλώσετε σε ένα συγκεκριμένο είδος φράχτη. Λίγα λεπτά μετά θα εισάγει κάποιο puzzle, που θα έχει σχέση με την ικανότητά σας αυτή και τον φράχτη. Λίγο παρακάτω, θα δείτε κάποια τεράστια μηχανήματα με προβολείς, που αν σας εντοπίσουν, χάνετε αυτόματα. Στην πορεία θα δείτε το φως μόνο από αυτούς τους προβολείς και θα καταλάβετε ότι δεν πρέπει να σας εντοπίσει. Έχει τέτοια “συνεννόηση” με τον παίκτη, που χρησιμοποιεί ήχο και εικόνα για να επισπεύσει τη μνήμη σας και να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τα εμπόδια, ενώ παρουσιάζει συνεχώς νέες ιδέες.
Επιπρόσθετα, τα puzzles ακολουθούν μια ίσως πιο λογική δομή αυτή τη φορά, ενώ ξεκινούν και πάλι από απλές δομές της μίας κίνησης και φτάνουν σε puzzles, που σας επιβάλλουν να περιπλανηθείτε σε πολλαπλά δωμάτια και να χρησιμοποιήσετε ό,τι έχετε μάθει μέχρι εκείνη την ώρα για να τα λύσετε. Το νερό παίζει πλέον πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς πολλά από τα puzzles έχουν να κάνουν με τη φυσική του. Θα μπείτε μάλιστα και σε υποβρύχιο, που θα σας επιτρέψει να εξερευνήσετε μια υποβρύχια εγκατάσταση, ώστε να βρείτε μυστικά, αλλά και το δρόμο προς τη λύτρωση. Ένα στοιχείο, το οποίο “αντικαθιστά” το “σκουλήκι-παράσιτο” του προηγούμενου τίτλου, παρουσιάζεται στην αρχή σχετικά του παιχνιδιού και έχει κι αυτό πολύ καλή εξέλιξη στα puzzles του. Αναφερόμαστε στο “κράνος” και σας αφήνουμε να δείτε μόνοι σας περί τίνος πρόκειται. Σίγουρα μας άρεσε πολύ περισσότερο η χρήση του από τη χρήση του παράσιτου στον προηγούμενο τίτλο.
Αν κάπου “σκαλώνει” ο τίτλος, αυτό είναι στη διάρκειά του, καθώς φτάνει μετά βίας τις 3-4 ώρες, ενώ τα collectibles είναι ελάχιστα. Δυστυχώς μετά τον τερματισμό, τα achievements/trophies δε δίνουν πολλά να κάνετε, καθώς αφορούν τα collectibles και μόνο. Με λίγα λόγια, μέσα σε 4 ώρες θα έχετε κάνει τα πάντα στο παιχνίδι και δεν είμαστε σίγουροι αν αυτό αξίζει 20 ευρώ. Είναι εκπληκτικές 4 ώρες και σίγουρα η μικρή αυτή διάρκεια βοηθά, ώστε να παραμένει φρέσκο, όμως δεν παύει να είναι ελάχιστος χρόνος.
Ένα δεύτερο εμπόδιο στην απόλυτη επιτυχία του αποτελεί και η κατά πολύ μικρότερη δυσκολία του τίτλου. Ναι μεν, το Limbo ήταν τραγικά δύσκολο σε κάποια σημεία και για να το απολαύσει ο μέσος χρήστης έπρεπε να οπλιστεί με πολλή υπομονή (άλλωστε ήταν και ένα από τα σημεία για τα οποία κατακρίθηκε ο τίτλος), όμως το Inside γύρισε τελείως από την άλλη μεριά. Θα δυσκολευτείτε μόνο σε ελάχιστα puzzles, ενώ τα σημεία platforming πλέον σχεδόν δεν εγκυμονούν καθόλου κινδύνους. Σίγουρα η καμπύλη εκμάθησης του τίτλου είναι πιο ομαλή, όμως δε φτάνει ποτέ στο ιδανικό ύψος δυσκολίας. Τουλάχιστον πλέον σχεδόν όλοι θα καταφέρουν να δουν τον τερματισμό. Και πρέπει να δουν αυτόν τον τερματισμό.
Τεχνικός Τομέας
Ο κόσμος του Inside είναι πανέμορφος. Ακολουθεί μινιμαλιστικές γραμμές στους σχεδιασμούς των χαρακτήρων και των αντικειμένων, ενώ παίζει συνεχώς με τις πηγές φωτός και τις γωνίες θέασης σκηνοθετώντας ένα αγωνιώδες θρίλερ. Οι ήχοι του περιβάλλοντος και οι απλές μελωδικές γραμμές επενδύουν την ήδη εφιαλτική ατμόσφαιρα, ενώ η περιέργεια που χτίζεται είναι αυτή, που θα σας οδηγεί παρακάτω συνεχώς.
Η βία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού, όπως ήταν και στον προηγούμενο τίτλο. Αυτή τη φορά, θα πεθάνετε με λιγότερους τρόπους, αλλά πιο σοκαριστικούς. Σκυλιά θα σας κυνηγούν να σας ξεσκίσουν με πολύ αποτελεσματικά (για την ψυχολογία του παίκτη) animations ή μια… συγκεκριμένη παρουσία, που θα γνωρίσετε παρακάτω, χάρη στην εξαιρετική της σύνθεση από σχεδιασμό-animations και A.I θα χαραχτεί στη μνήμη σας.
Οι διαφορές με το Limbo έχουν να κάνουν με το ότι πλέον οι αυστηρές δύο διαστάσεις του προηγούμενου τίτλου πλέον έχουν γίνει τρεις (ενώ κινείστε και πάλι σε δύο), ενώ κατά διαστήματα μπορεί να λοξοδρομήσετε ελαφρώς χρησιμοποιώντας το βάθος της οθόνης με άποψη 3/4. Ο μίνιμαλ χρωματισμός επικρατεί και πάλι, μόνο που αυτή τη φορά δε θα τα δείτε όλα ασπρόμαυρα, αλλά δίνονται τόνοι σε πολύ παλ αποχρώσεις, έτσι ώστε να είναι “σχεδόν” ασπρόμαυρα. Το κόκκινο και το μπλε επικρατεί, ενώ στο σύνολο βλέπουμε ένα σοκαριστικά όμορφο art direction.
Τεχνικά, ο τίτλος είναι άψογος. Τόσο τα animations, όσο ο φωτισμός και το anti-aliasing δουλεύουν για ένα αρμονικό αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τα άψογα physics του τίτλου, ώστε να δείτε έναν τίτλο που θα ζήλευαν κινηματογραφικά στούντιο. Οι εικόνες δεν είναι αρκετές. Πρέπει να το δείτε εν κινήσει για να αντιληφθείτε την ομορφιά και τις λεπτομέρειές του. Η φυσική του νερού και οι διάφορες “δια-περι-κλπ.”-θλάσεις του φωτός δίνουν ένα εκθαμβωτικό αποτέλεσμα.
Αποτελεί εξαιρετική συνέχεια για το Limbo και στον τεχνικό τομέα, καθώς η εξέλιξη στα χρώματα, στην ατμόσφαιρα, στη χρήση των τριών διαστάσεων και σε ολόκληρη τη λογική, που το διέπει, αποτελεί λογική συνέχεια και εξέλιξη αυτού που δημιούργησε η εταιρεία με τον πρώτο τίτλο.
Συμπέρασμα
Το Inside αποτελεί πανηγυρικά τον πανάξιο διάδοχο του Limbo σε όλα του. Ηθελημένα η εταιρεία αφήνει ερωτήματα και συνδέσεις με τον προηγούμενο τίτλο, ενώ εξελίσσει τις πρωτότυπες ιδέες της σε κάτι νέο και εξίσου πανέμορφο. Το παιχνίδι δεν έχει ψεγάδι. Μπορεί να μην είναι για όλα τα γούστα, αλλά δεν έχει ψεγάδι. Αν του καταλογίζαμε κάτι, αυτό θα ήταν ίσως η κατά πολύ μικρότερη δυσκολία σε σχέση με το Limbo, που όμως έπρεπε να γίνει πιο εύκολο για να μπορέσει να δει περισσότερος κόσμος το σοκαριστικό του φινάλε, ενώ η μικρή διάρκεια βοηθά επίσης σε κάτι τέτοιο, διατηρώντας το παράλληλα φρέσκο.
Είναι από τα παιχνίδια, που θες να συζητήσεις όταν τελειώσει, όπως με μια πολύ καλή ταινία ή βιβλίο. Ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του και να βρεθούν τα κρυφά νοήματα. Είναι απολαυστικό και βαθύ, όπως πρέπει να είναι όλα τα games, που θέλουν να προχωρήσουν τις δυνατότητες των games σαν μέσο ψυχαγωγίας. Δείτε το trailer του και αν σας κινεί έστω και λίγο το ενδιαφέρον, μη διστάσετε λεπτό να το αποκτήσετε. Θα το ευχαριστηθείτε.
Ο τίτλος κυκλοφόρησε αρχικά για PC και Xbox One, ενώ πλέον μπορούν να τον απολαύσουν και οι χρήστες PS4.
