Immortal: Unchained – Review: Dark Souls με… πυροβόλα όπλα

Πληροφορίες

Τίτλος: Immortal: Unchained
Πλατφόρμες: PlayStation 4 / Xbox One / PC
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Toadman Interactive
Εκδότρια Εταιρεία: Toadman Interactive / Sold Out
Είδος: Action RPG
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 7 Σεπτεμβρίου 2018

Souls-like, Metroidvania, Diablo clones και Roguelikes, είναι κατηγορίες παιχνιδιών που συναντάμε και θα συναντήσουμε πολλάκις στη βιομηχανία, από τα αριστουργήματα της From Software και άλλων AAA εταιρειών, μέχρι και σε λιγότερο γνωστά studios και indie developers. Φυσικά αυτό για εμάς μπορεί να είναι πολύ θετικό καθώς θα έχουμε μπόλικους τίτλους να απολαύσουμε, αλλά παράλληλα αυξάνονται και οι προσδοκίες μας σε ποιοτικό επίπεδο.

Οι Souls-like τίτλοι που προέρχονται από μικρά studios συνήθως είχαν τον περιορισμό του 2D platformer στοιχείου, ωστόσο έχουν υπάρξει και δημιουργήματα που έδωσαν μια εμπειρία αρκετά κοντά στα μεγάλα blockbusters, όπως το The Surge της Deck13. Ένας νέος τίτλος λοιπόν έρχεται στα λημέρια των Souls-like παιχνιδιών από την Toadman Interactive και ονομάζεται Immortal: Unchained.

Το δημιούργημα της Toadman Interactive είναι ένα πάντρεμα Dark Souls με third-person shooter στοιχεία. Η ύπαρξη ενός Souls-like τίτλου με χαρακτηριστικά shooter στον βασικό του πυρήνα σίγουρα δεν αποτελεί την καινοτομία που οι λάτρεις του είδους αναζητούσαν, όμως είναι μια ιδέα που αργά ή γρήγορα θα εμφανιζόταν. Το ερώτημα όμως παραμένει: αξίζει το Immortal: Unchained;

Ο τίτλος μεταφέρει τους παίκτες σε έναν dark fantasy sci-fi κόσμο. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας άγνωστος χαρακτήρας, με ξεχασμένες μνήμες, χωρίς παρελθόν. Φυλακισμένος σε ένα μυστηριώδες μέρος, θα ελευθερωθεί από τα δεσμά του και θα οδηγηθεί στο Monolith. Ο σκοπός του ως ο εκλεκτός είναι να αποτρέψει την επικείμενη καταστροφή του κόσμου. Για να μπορέσει να βγάλει εις πέρας την αποστολή του, ο ήρωάς μας θα πρέπει να συνδέσει ορισμένα nexus points και να αντιμετωπίσει τρία main bosses για να ανακτήσει τα κομμάτια που θα τον οδηγήσουν στον στόχο του.

Από την αρχή έως και το τέλος του, το πόνημα της Toadman Interactive δεν διαφέρει και πολύ από την υπάρχουσα φόρμουλα των Souls-like παιχνιδιών. Ο παίκτης θα δημιουργήσει έναν χαρακτήρα βάσει των διαθέσιμων classes και θα αντιμετωπίσει απειλές, που χωρίζονται σε απλούς εχθρούς και bosses. Τα classes που είναι διαθέσιμα στο παιχνίδι είναι τα εξής: Tracker, Vandal, Raider, Wander, Marksman και Mercenary. Κάθε ένα class έχει διαφοροποιημένα stats και attachments, τα οποία μπορούμε να διαμορφώσουμε όπως εμείς επιθυμούμε στη συνέχεια.

Τα souls points στον κόσμο του Immortal: Unchained ονομάζονται bits και αποκτώνται είτε από εχθρούς είτε από canisters, που προσφέρουν ένα ποσό ανάλογα με το μέγεθός τους. Τα bits βοηθούν στην ανάπτυξη του ηρώα ανεβάζοντας τα stats και τα upgrades των όπλων μας. Μαζί με τα bits, ο χαρακτήρας μπορεί να ενισχυθεί από επιπλέον attachments, καθώς και cyphers που μας παρέχουν κάποια πλεονεκτήματα ανάλογα με τον ρόλο τους ως offense, defense και support. Τα όπλα εκτός των bits απαιτούν τη χρήση basic και advanced components για αναβαθμιστούν επιπλέον.

Ο πυρήνας του Immortal: Unchained δεν είναι άλλος από το gameplay του και ιδιαίτερα το combat system του. Ο παίχτης στο μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας του θα μάχεται σε ranged combat, με τις melee επιθέσεις να αποτελούν μια συνοδευτική επιλογή για συγκεκριμένους εχθρούς. Εμείς μπορούμε να έχουμε στην κατοχή μας μέχρι 4 όπλα (pistols, shotguns, snipers, SMGs, rifles και launchers) καθώς και ένα melee. Για να προστεθούν τα όπλα στον εξοπλισμό μας απαιτούνται τα απαραίτητα stats.

Ο χαρακτήρας μας μπορεί να τρέξει, να στοχεύσει και να αποφύγει επερχόμενες επιθέσεις από εχθρούς. Αντίθετα, λόγω της shooter φύσης του παιχνιδιού, δεν μπορεί να αμυνθεί ή να χρησιμοποιήσει κάποιο μέρος ως κάλυψη. Το combat system προσπαθεί αρκετά να τονίσει τον Souls-like χαρακτήρα του, αλλά σύντομα διαφαίνεται πως παίζουμε ένα τυπικό third-person shooter. Οι μάχες είναι αρκετά μονότονες στο σύνολο τους, ενώ παράλληλα ο περιορισμός σε μοντέλα χαρακτήρων μάς δίνει την εντύπωση πως πολεμάμε τους ίδιους εχθρούς ξανά και ξανά.

Εάν εξαιρέσουμε τα main bosses που θέλουν κάποια σκέψη στην επιλογή στρατηγικής μας, τα mini bosses όπως και οι απλοί εχθροί έχουν συγκεκριμένη λογική: αποφυγή επίθεσης και χτύπημα στην πλάτη, όπου βρίσκεται το αδύναμο σημείο τους. Φυσικά, εάν έχουμε πιο ισχυρά όπλα στην κατοχή μας, αρκετοί αντίπαλοι μπορούν να εξοντωθούν απλώς με ένα χτύπημα. Τα main bosses, από την άλλη, διαφέρουν στις επιθέσεις τους και μας δίνουν μια ποικιλία επιλογών της δράσης μας. Το σύνηθες κομμάτι μιας αναμέτρησης σε ένα Souls-like παιχνίδι είναι ο παράγοντας του stamina (αντοχή), δηλαδή το πλήθος των κινήσεων που μπορούμε να κάνουμε μέχρι να αδειάσει η αντίστοιχη μπάρα. Στο Immortal: Unchained η μάχη κινείται με βάση τις διαθέσιμες σφαίρες των όπλων. Κάθε μάχη που ολοκληρώνεται μας ανταμείβει με αρκετά καλούδια, από bit points μέχρι νέα όπλα και λοιπά items. Τα όπλα διαφέρουν με βάση τη σπανιότητά τους, με τα main bosses να προσφέρουν legendary weapons.

Το πρόβλημα στο σύστημα μάχης του παιχνιδιού δεν συναντάται μόνο σε μας, αλλά και στους αντιπάλους μας. Η πορεία μας στο παιχνίδι θα φανερώσει ορισμένες ανισορροπίες, με τις ranged επιθέσεις των εχθρών να φτάνουν σε μεγαλύτερη απόσταση σε σχέση με τις δικές μας και να έχουν την ικανότητα να μπορούν να διαπεράσουν κάποια μέρη των περιοχών, προκαλώντας άμεσα ζημιά σε εμάς. Φυσικά, το πιο παράξενο “κουσούρι” των εχθρών δεν είναι άλλο από την AI. Η AI μοιάζει σαν να “παίζει κορώνα ή γράμματα” κάθε φορά για το αν ο εχθρός μάς επιτεθεί ή σταθεί ακίνητος, χωρίς να ξέρει τι πρέπει να κάνει. Μία εύκολη λύση είναι να τους εξουδετερώσουμε χωρίς πολλές κινήσεις και να συνεχίσουμε το παιχνίδι.

Το Immortal: Unchained -για να είμαστε και δίκαιοι- έχει στοιχεία που ήταν ικανά να μας κρατήσουν. Αυτό που μας άρεσε είναι η εικαστική επιμέλειά του, τόσο στο art style των cutscenes, όσο και στο περιβάλλον του τίτλου. Η σχεδιαστική υπόσταση του Immortal είναι βγαλμένη από κάποιον Metal δίσκο, με αρκετά σκοτεινά και μουντά χρώματα.

Το dark sci-fi fantasy στιλ στον κόσμο του Immortal είναι αυτό που αναζητούν οι fans του είδους και ιδιαίτερα όσοι έχουν αγκαλιάσει το medieval στοιχείο των τίτλων. Ο κόσμος που έχει υλοποιήσει η Toadman Interactive μπορεί να δώσει την ικανοποίηση πως ο παίχτης δεν θα “αποκοπεί” από το medieval ύφος που τόσο αγαπά, αλλά θα το βιώσει ως μια φουτουριστική εκδοχή του. Η πλοκή ξεκινά και τελειώνει όπως πρέπει σε ένα παιχνίδι όπως αυτό. Παρόλα αυτά, δεν μπαίνει σε βαθιά νερά, αντ’ αυτού μένει αρκετά επιφανειακή και προσφέρει μια ενδιαφέρουσα κατάληξη.

Ο οπτικός τομέας του Immortal: Unchained και το κομμάτι των γραφικών στήνουν ένα σκοτεινό περιβάλλον. Το παιχνίδι σε αρκετά σημεία του αξιοποιεί σκοτεινά και μουντά χρώματα που τονίζουν την ατμόσφαιρά του. Όσο παρατηρούμε ορισμένες λεπτομέρειες του χαρακτήρα και του περιβάλλοντος, συναντάμε assets που με μια δεύτερη ματιά είναι εύκολο να προδώσουν τη χαμηλή ποιότητα τους. Οι τοποθεσίες χαρακτηρίζονται από εντυπωσιακή αρχιτεκτονική σε κάθε πλανήτη, συνδυάζοντας ποικιλία καιρικών συνθηκών. Η dark και edgy αισθητική είναι πανταχού παρούσα σε χιόνια, φυλλωσιές και εσωτερικούς χώρους.

Το Immortal: Unchained δοκιμάστηκε στο PC με AMD FX-8370, R9 290 και 16 GB RAM στα 1080p σε High settings (VSync off).  Τα λιγοστά bugs και προβλήματα που εμφανίστηκαν δεν αποτέλεσαν άμεσα πρόβλημα, με μεγάλη εξαίρεση το framerate. Το framerate ήταν ένα πραγματικό μαρτύριο στο gameplay με τη ροή του να είναι υπερβολικά άστατη και να φτάνει σε χαμηλά επίπεδα. Στο κομμάτι αυτό η εταιρεία έβγαλε πρόσφατα ένα μεγάλο patch που βελτίωσε αρκετά την ροή του, ώστε να υπάρχει μια σταθερότητα. Τα καρέ ανά δευτερόλεπτο άγγιζαν minimum 35fps και max 50 και πλέον είναι εμφανώς βελτιωμένα. Βέβαια ένα επιθυμητό σενάριο θα ήταν να είχαμε σε High settings 60+ fps, ωστόσο στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι.

Ο τίτλος της Toadman Interactive προσπαθεί να προσαρμόσει ένα third-person shooter στον κόσμο των Souls-like παιχνιδιών, όμως δυστυχώς χαρακτηρίζεται από σύγχυση ταυτότητας. Το ποιοτικό επίπεδο των παιχνιδιών του είδους έχει ανεβεί από 2D Metroidvania τίτλους και από “AA” games όπως το The Surge. Αντιθέτως δυστυχώς, το Immortal προσπαθεί ελάχιστα να φτάσει τα στάνταρ του ανταγωνισμού, πόσο μάλλον να πάει ουσιωδώς ένα σκαλοπάτι παραπάνω. Μιλάμε για Souls-like τίτλο χωρίς την επιλογή “NewGame+”, ένα χαρακτηριστικό-κλειδί για την κατηγορία. Το Immortal: Unchained μάς δίνει μόνο ένα free-roam feature. Το παιχνίδι μας χάρισε 10-15 ώρες μαχών, με αρκετά στραβοπατήματα.

Συμπέρασμα

Το Immortal: Unchained είναι ένα εγχείρημα που προσπαθεί αρκετά να τονίσει τον Souls-like χαρακτήρα του, αλλά στο σύνολό του τελικά είναι ένα τυπικό third-person shooter. Το δημιούργημα της Toadman Interactive προσπαθεί να κερδίσει τους παίχτες με την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά τους χάνει με τον εσωτερικό του κόσμο που προσφέρει μια μονότονη και χωρίς ουσία εμπειρία, η οποία χρειάζεται απεγνωσμένα αρκετές βελτιώσεις, ώστε να μπορεί να σταθεί απέναντι στους τίτλους της κατηγορίας του.

Μπορεί το shooter στοιχείο να δείχνει διαφορετικό σε ένα Souls-like παιχνίδι, ωστόσο δεν είναι το δυνατό χαρτί που θα κάνει το Immortal: Unchained να ξεχωρίσει. Αντίθετα, βλέπουμε έναν τίτλο που μπερδεύει την πραγματική του ταυτότητα. Κακό παιχνίδι δεν είναι, όμως κάποιες φορές τα σχέδια λειτουργούν καλύτερα στην θεωρία, παρά στην πράξη.

Βαθμολογία:  5/10

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.