Τα υπολογιστικά συστήματα αλλιώς υπολογιστές, εδώ και αρκετές δεκαετίες, ανήκουν σε κατηγορίες ανάλογα με το φυσικό μέγεθός τους και τη «δύναμή» τους. Αυτό διότι η δύναμη είναι ανάλογη του μεγέθους, όταν αναφερόμαστε στα μεγάλα υπολογιστικά συστήματα αλλιώς mainframes, καθώς σε αυτά χρησιμοποιούνται δεκάδες χιλιάδες CPU (κεντρικοί επεξεργαστές), κάτι Terabyte μνήμης RAM, αντίστοιχα (εδώ το νούμερο ξεφεύγει τελείως) μεγέθη χωρητικότητας σκληρών δίσκων και ο σημαντικότερος παράγοντας που αυξάνει το φυσικό μέγεθος ενός mainframe που δεν είναι άλλος από το απαραίτητο σύστημα ψύξης (για έναν τυπικό επιτραπέζιο υπολογιστή για μια CPU απαιτείται μια ευμεγέθης ψύκτρα / ανεμιστήρας, οπότε το αντίστοιχο «ψυκτικό» σύστημα για mainframe ξεπερνά εύκολα τη φαντασία του μέσου χρήστη).
Το project χρηματοδοτείται από το National Science Foundation, θα έχει θεωρητική μάξιμουμ δύναμη στα 16 PetaFlop, αν και η IBM δίνει γύρω στα 10 PetaFlop, όταν ενεργοποιηθεί και γύρω στο «μόλις» 1 PetaFlop, όταν θα χρησιμοποιείται με το υπαρκτό λογισμικό. Όπως και να έχει, το mainframe «Blue Waters» της IBM αναμένεται να στεφθεί το δυνατότερο supercomputer στον κόσμο (αρκεί να μην αποφασίσει να «απαντήσει» η αντίπαλη εδώ και 3 δεκαετίες εταιρεία «Cray», ιδιοκτησία ενός πρώην βετεράνου από τα 70s αρχιμηχανικού CPU της IBM, που τα mainframe της «κοντράρουν στα ίσια» τα αντίστοιχα της «μεγάλης μπλε κυρίας», ήτοι IBM).