Πώς βελτιώνεις ένα παιχνίδι σαν το Horizon Zero Dawn, χωρίς να αλλάξεις εντελώς κάποια χαρακτηριστικά του; Η Guerrilla Studios καλείται να απαντήσει στο ερώτημα αυτό με το νέο της παιχνίδι, που επιδιώκει να γίνει η καινούργια «ναυαρχίδα» του PlayStation. Οι βάσεις είναι έτοιμες, στημένες από το πρώτο τίτλο. Ένα RPG σε ανοιχτό κόσμο, σε μια Γη που συνδυάζει πρωτόγονα χαρακτηριστικά με υπερεξελιγμένη τεχνολογία. Το Zero Dawn τα είχε όλα: ενδιαφέρον σενάριο, χαρακτήρες με δυναμική να γίνουν «μασκότ», στρατηγική μάχη, έναν υπέροχο χάρτη, μουσική, γραφικά, ήχο σε κορυφαία επίπεδα. Το Zero Dawn ήταν εξαιρετικό.
Το Forbidden West, όμως, είναι καλύτερο. Ο νέος τίτλος της Guerrilla, που έρχεται ως κυκλοφορία “cross-gen”, πιάνει δηλαδή δύο διαδοχικές γενιές κονσολών, αφού κυκλοφορεί σε PS4 και PS5, ταυτόχρονα, καταφέρνει να βελτιώσει τον προκάτοχό του σημαντικά.
Βασικό σημείο αναβάθμισης -και το πιο γρήγορα εμφανές- είναι η οπτική απεικόνιση. Το Zero Dawn δέχτηκε κάποιες ανανεώσεις την περασμένη χρονιά, για να τρέχει καλύτερα, σε 60fps, αλλά ο διάδοχός του το αφήνει πολύ πίσω. Από την πρώτη στιγμή είναι προφανές πως έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφικών της νέας γενιάς.
Το Horizon Forbidden West μάς δίνει, σε PS5, τη δυνατότητα να επιλέξουμε μεταξύ δύο modes: χαμηλότερη ανάλυση σε 60fps και υψηλότερη σε 30. Όσο κι αν ταιριάζει η ρευστότητα των 60 καρέ στις μονομαχίες με μεταλλικούς δεινόσαυρους, η θυσία σε καθαρότητα της εικόνας είναι αρκετά μεγάλη -έτσι, τα 30fps είναι μάλλον η ιδανική επιλογή. Όπως και να ‘χει, το Forbidden West είναι συνεχώς εντυπωσιακό. Ο κόσμος του είναι τεράστιος, γεμάτος με ποικιλία και οπτικά εφέ, αλλά και με απίστευτες λεπτομέρειες. Το κάθε φύλλο, ένα ξεχωριστό τμήμα του γρασιδιού, ένας θάμνος, είναι όλα σχεδιασμένα ώστε να δίνουν την εντύπωση της μοναδικότητας, συνθέτοντας ένα ρεαλιστικό κάδρο όσον αφορά την απεικόνιση της φύσης. Τα δέντρα, το νερό, τα σύννεφα, η ομίχλη, κάθε σημείο του φυσικού κόσμου εντυπωσιάζει, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις μεταλλικές κατασκευές. Εντυπωσιακοί είναι, επίσης, οι χρόνοι φόρτωσης που είναι σχεδόν αμελητέοι. Μια άλλη πρόσφατη τεχνολογία του PlayStation, εκείνη του DualSense, χρησιμοποιείται επαρκώς και ενισχύει το immersion, χωρίς να φτάνει η χρήση σε επίπεδα ανάλογα με του Returnal.
Και, ο σχεδιασμός του κόσμου δεν στοχεύει μόνο στο να μας ρίξει το σαγόνι -κάτι που καταφέρνει άνετα. Το Forbidden West έχει στηθεί ως μια περιπέτεια στο άγνωστο, αφού η πρωταγωνίστρια, η Αλόη, πρέπει να ταξιδέψει προς τη Δύση, σε αχαρτογράφητες για εκείνη τοποθεσίες και να εξερευνήσει νέες, επικίνδυνες και μυστηριώδεις περιοχές. Η οπτική απεικόνιση των περιοχών αυτών ενισχύει σημαντικά την αίσθηση της περιπέτειας σε νέους τόπους. Θα επισκεφτείτε ερήμους γεμάτες με ερείπια κτιρίων που αναδύονται απ’ την άμμο, θα βουτήξετε σε νερά ηλιόλουστων ακτών δίπλα από ξεχασμένους ουρανοξύστες, θα ταξιδέψετε σε βάλτους, σε ομιχλώδη βουνά. Κάθε τοποθεσία είναι γεμάτη λεπτομέρειες σε όλα της τα σημεία: κάτω απ’ το νερό, πολύχρωμα φυτά και ψάρια κλέβουν την παράσταση, όσο οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούν την επιφάνεια και διαχέονται στον βυθό, φωτίζοντας ρεαλιστικά τον χώρο. Στην έρημο, θα δείτε την άμμο να παρασύρεται από τον ζεστό άνεμο και να σχηματίζει «χορευτικές» κινήσεις κάτω απ’ τα πόδια σας. Τα κατεστραμμένα κτήρια είναι μεγαλειώδεις υπενθυμίσεις μιας άλλης εποχής, διαβρωμένα από τον καιρό. Η ομίχλη καλύπτει τα βουνά στον ορίζοντα, εντείνοντας τη μυστηριώδη φύση αυτού του κόσμου, όσο τα φώτα των ρομποτικών πλασμάτων αχνοφαίνονται από μακριά, στη νύχτα. Όπως, όποτε κι αν κοιτάξετε τη Δύση του Horizon, θα την ερωτευτείτε με μια ματιά.
Η μηχανή γραφικών της Guerrilla, η Decima, διαπρέπει συνεχώς και σε κάθε τομέα. Εκτός από τη ρεαλιστική και εκθαμβωτική απεικόνιση των φυσικών χώρων και των μεταλλικών κτισμάτων και μηχανών, το Forbidden West καταφέρνει να μας δώσει και αντίστοιχα αποτελέσματα στις κινήσεις και τον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Όλοι, πρωταγωνιστές και μη, εντυπωσιάζουν με τα μοντέλα και τα animations τους, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι συνηθίζεται σε παιχνίδια ανοιχτού κόσμου, ειδικά τέτοιου μεγέθους. Οι χαρακτήρες κινούνται ρεαλιστικά, είτε κοιτάμε τις αντιδράσεις των σωμάτων τους είτε εκείνες των προσώπων. Οι βασικοί, ειδικά, κερδίζουν τις εντυπώσεις αμέσως με το αποδοτικό motion capture και τις ιδανικές ερμηνείες των ηθοποιών. Μεγάλη βοήθεια δίνει και το writing εδώ, καθώς οι διάλογοι δεν δίνουν ποτέ την εντύπωση προχειροδουλειάς, δεν μας βγάζουν ποτέ «εκτός» του κόσμου, δεν πλήττουν δηλαδή το immersion και δεν βασίζονται σε exposition. Αν «γυρίσουμε» τη γλώσσα στα ελληνικά θα δούμε μερικά προβλήματα στη μορφοποίηση, αλλά και δύσκολους στην κατανόηση όρους σε σημεία, όμως σε γενικές γραμμές πρόκειται για αξιόλογη δουλειά, που σίγουρα προτείνεται σε όσους και όσες επιθυμούν να παίξουν με μεταφρασμένα μενού και υπότιτλους.
Ο ήχος, επίσης, «ζωντανεύει» περιβάλλοντα και χαρακτήρες. Στη φύση, ακούμε ένα ρυάκι να τρέχει πάνω σε πέτρινο «στρώμα» ενώ ο αέρας γδέρνει τα βράχια, ακούμε πουλιά και ζώα μαζί με το θρόισμα των φύλλων, πάντα με «γεμάτο» ήχο και ρεαλιστική απόδοση. Το πιο εντυπωσιακό σημείο, όμως, εντοπίζεται στους καταυλισμούς και τα χωριά των ανθρώπων, όπου οι ήχοι είναι συνεχείς και έντονοι, από κάθε κατεύθυνση, σχεδιασμένοι έτσι ώστε να δίνεται η εντύπωση πως πρόκειται για πραγματικές πόλεις, «ζωντανές», γεμάτες με ανθρώπους που κινούνται, μιλούν και δουλεύουν, χωρίς να μας δίνουν σημασία. Δεν είναι το «επαναστατικό» σύστημα ρουτίνας και κίνησης των NPCs που υποσχέθηκε η Guerrilla, όμως σε ένα πιο επιφανειακό επίπεδο πράγματι κάνει θαύματα και πετυχαίνει απόλυτα τον σκοπό του.
Τα ίδια τα χωριά, επίσης, παρουσιάζονται πολύ πιο αποδοτικά αυτήν τη φορά. Θα επισκεφτούμε αρκετές μικρές πόλεις ανθρώπων και θα δούμε πώς η κάθε μία έχει σχεδιαστεί ανάλογα με το πού βρίσκεται και με το στιλ διαβίωσης της φυλής που κατοικεί εκεί. Άλλοι λαοί είναι πολεμοχαρείς, άλλοι ειρηνικοί, άλλοι έμποροι, άλλοι μοναχικοί. Έτσι, μια πόλη μπορεί να είναι χτισμένη πίσω από τείχη, άλλη βρίσκεται ψηλά, πάνω σε δέντρα. Στη μία μπορεί οι κάτοικοι να τραγουδούν κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα, σε άλλη όμως ντύνονται με καρφιά και μάχονται σε αρένες βαμμένοι με τα χρώματα του πολέμου. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά.
Επίσης, η Guerrilla αυτήν τη φορά «απασφαλίζει» και μπαίνει πιο βαθιά στη βασική ιδέα του concept. Δεν μένει στο «πρωτόγονος κόσμος-εξελιγμένη τεχνολογία», αλλά πάει παραπέρα τις ιδέες της, παρουσιάζοντάς μας χαρακτήρες, τοποθεσίες και αποστολές που εντυπωσιάζουν και εξελίσσουν σημαντικά τον κόσμο του Horizon, πηγαίνοντάς τον προς ενδιαφέρουσες κατευθύνσεις, πιο τολμηρές από εκείνες που είδαμε στο πρώτο παιχνίδι.
Και, ευτυχώς, οι αποστολές που αναλαμβάνουμε είναι κορυφαίου επιπέδου. Παρά το τεράστιο μέγεθος του κόσμου και το ιδιαίτερα πλούσιο περιεχόμενό του (σε 20-30 ώρες μπορείτε να τελειώσετε τη βασική ιστορία, άνετα ξεπερνάτε τις 100 για να ασχοληθείτε με όλο το περιεχόμενο), οι δραστηριότητες με τις οποίες καλούμαστε να καταπιαστούμε δεν είναι ποτέ βαρετές. Ακόμα και οι δευτερεύουσες -ή και οι πιο ασήμαντες- αποστολές έχουν κάτι να πουν. Δεν μας δίνονται συνεχώς ανούσιοι στόχοι, του είδους «σκότωσε τέσσερα πλάσματα αυτού του τύπου». Τα πάντα παρουσιάζονται μέσω μικρών ιστοριών, που σχετίζονται -αμυδρά ή πιο έντονα- μεταξύ τους και στο τέλος έχουμε ένα σύνολο δραστηριοτήτων που εντυπωσιάζει με τη συνεχώς υψηλή ποιότητά του. Είναι πολλές οι φορές που θα αναρωτηθείτε αν η αποστολή που παίζετε εκείνη τη στιγμή είναι βασική η δευτερεύουσα… και θα χρειαστεί να ανοίξετε το μενού για να σιγουρευτείτε… Το σύνολο των δραστηριοτήτων, βασικών και όχι, δίνει την ενύπωση μίας, μεγάλης και απρόσκοπτης περιπέτειας, και το αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Σε αντίστοιχο ύφος και ποιότητα, το σενάριο καθηλώνει από την πρώτη του στιγμή και εκτυλίσσεται ιδανικά ως το τέλος, με ανατροπές που σκάνε από το πουθενά και εντυπωσιάζουν. Ο κόσμος «ανοίγεται» περισσότερο, η πλοκή είναι πλήρως ικανοποιητική, υπάρχουν κάποια πολύ αξιομνημόνευτα κομμάτια και, συνολικά, έχουμε ένα τρομερό blockbuster, που μπορεί να σας απασχολήσει άνετα για 40 ώρες, ενώ ενδέχεται η διάρκεια να ξεπεράσει και τις 100, αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με κάθε πτυχή του τίτλου. Μοναδικό σημείο που ίσως ξενίσει μέρος του κοινού, η υπερβολικά επιτακτική ανάγκη εξοικείωσης με τον κόσμο και την πλοκή του πρώτου τίτλου, ώστε να βγάζει νόημα εκείνη του δεύτερου.
Στον οπτικό τομέα ξεχωρίζουν επίσης οι πανοπλίες της Αλοή αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων, που έχουν σχεδιαστεί με εμπνευσμένες πινελιές που αντλούν στοιχεία από το ιδιαίτερο αυτό setting. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε πώς η Guerrilla δεν φοβάται να «αγκαλιάσει» το παράξενο έργο της σε κάθε του πτυχή: η Αλόη, φορώντας ένα μεταλλικό κεφάλι παπαγάλου, μπορεί να συζητά για μία δολοφονική τεχνητή νοημοσύνη, που έχει όνομα αρχαίου Έλληνα φιλόσοφου… και τίποτα να μην μοιάζει παράταιρο. Επίσης, ευτυχώς, η Αλόη συνεχίζει να παραμιλά, να μιλά στον εαυτό της σε κάθε ευκαιρία, με ευχάριστο τρόπο που «σπάει» τη μοναξιά του open world. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα πανέμορφο παιχνίδι -εικαστικά, όσον αφορά την καλλιτεχνική διεύθυνση, αλλά και τεχνικά- με τρομερό soundtrack, ιδανικές ερμηνείες και άριστο σχεδιασμό χαρακτήρων και μηχανικών πλασμάτων.
Ακόμα και ίδιο με το πρώτο παιχνίδι αν είχε παραμείνει, το Forbidden West θα ήταν εξαιρετικό. Ωστόσο, εκτός από το βελτιωμένο setting, τον πολύ αναβαθμισμένο οπτικό τομέα και την σημαντικά καλύτερη ροή των αποστολών, ο νέος τίτλος της Guerrilla ανανεώνει κάποια ακόμα «κουρασμένα» σημεία του προκατόχου του. Εισάγει ένα νέο mini-game, ένα διασκεδαστικό επιτραπέζιο, όπως πρέπει να κάνει κάθε RPG που σέβεται τον εαυτό του. Φέρνει νέα, πετυχημένα όπλα με ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Ακόμα, αλλάζει το scanner ελαφρώς, και πλέον έχουμε τη δυνατότητα να σημαδεύουμε με αυτό όλα τα ξεχωριστά κομμάτια ενός εχθρού, αλλά και να τα επισημαίνουμε ώστε να τονίζονται με οπτικές ενδείξεις, για να βρίσκουμε αποδοτικά τις αδυναμίες και αντιστάσεις. Πολύ χρήσιμες όλες αυτές οι προσθήκες, σωστά ζυγισμένες και ταιριαστές. Όμως, η βασική βελτίωση εντοπίζεται αλλού: στους κλειστούς χώρους.
Όσο κυκλοφορούμε έξω, στα ανοιχτά πεδία του Horizon Forbidden West, όλα είναι υπέροχα, κάπως αναμενόμενα. Ωστόσο, δεν είχαμε προετοιμαστεί για τόσο μεγάλη αναβάθμιση των αποστολών που λαμβάνουν χώρα σε κλειστούς χώρους, ή έστω σε περιορισμένους. Αυτήν τη φορά, υπάρχουν πολύ περισσότερες δραστηριότητες τέτοιου τύπου, με πιο ενδιαφέρον platforming και με αξιόλογους περιβαλλοντικούς γρίφους.
Το platforming, ειδικά, είναι σημαντικά βελτιωμένο (και σε ανοιχτούς χώρους, βέβαια), εξαιτίας κυρίως του νέου συστήματος αναρρίχησης. Πλέον, δεν σκαρφαλώνουμε σε πολύ συγκεκριμένα σημεία και μόνο, αλλά σε ένα εύρος τμημάτων του χώρου, τα οποία αποκαλύπτονται αν ενεργοποιήσουμε στιγμιαία το scanner μας. Το σύστημα αυτό λειτουργεί υπέροχα -και μπορεί να εξατομικευτεί αρκετά, όπως και τα περισσότερα συστήματα, σε ένα εκτενές και καλά ζυγισμένο μενού προσβασιμότητας- ενώ το level design είναι κορυφαίο σε κάθε περίπτωση.
Δυστυχώς, δεν ανανεώνεται κάθε κομμάτι του Forbidden West εξίσου. Η μάχη παραμένει σχεδόν ίδια, ειδικά αν μιλάμε για το κομμάτι του melee, που χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Θα μπορούσαμε να δούμε νέες κινήσεις, ένα dodge, ένα parry ή κάτι παρόμοιο, διαφορετικού τύπου όπλα, οτιδήποτε, πραγματικά. Ως έχει, η μάχη του Forbidden West δεν εξελίσσει όσο θα έπρεπε εκείνη του Zero Dawn και, αν και στο σύνολό της παραμένει πολύ διασκεδαστική, έχει ελλείψεις. Υπάρχουν αρκετά όπλα, βέλη, ακόντια, βόμβες και παγίδες, και όλα λειτουργούν σωστά και έχουν ενδιαφέρον, ειδικά σε συνάρτηση με το περίπλοκο σύστημα των αδύναμων σημείων των αντιπάλων. Υπάρχει η ανάγκη για στρατηγική ή για stealth (και αυτό το κομμάτι παραμένει κάπως απλοϊκό), αλλά όταν καταλήγουμε σε μάχη σώμα με σώμα, δυστυχώς φαίνονται οι αδυναμίες του σχεδιασμού. Επίσης, το skill tree, αν και εκτενές, είναι ελαφρώς βαρετό: δεν περιλαμβάνει κινήσεις και αναβαθμίσεις που κάνουν έντονη διαφορά, ενώ οι νέες ικανότητες δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικές, και η πρόοδος, συνολικά, μοιάζει επιδερμική. Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για ένα «κακό» σύστημα μάχης, αντιθέτως μάλιστα, αλλά χωρούσε πολλή περαιτέρω βελτίωση.
Τελικά, η Guerrilla τα κατάφερε και έφτιαξε έναν τίτλο που βελτιώνει αισθητά και σε σημαντικά σημεία τον προκάτοχό του, ώστε να ικανοποιήσει τους fans του Zero Dawn αλλά και να φέρει νέο κοινό στο εξαιρετικό franchise. Τα πράγματα είναι απλά: αν θέλετε να δείτε τα καλύτερα σημερινά γραφικά, να παίξετε ένα υπέροχο RPG με χορταστική μάχη και κορυφαίες αποστολές, ενώ ακολουθείτε μία καλογραμμένη ιστορία, αγοράστε το παιχνίδι τώρα. Ή αγοράστε PlayStation τώρα, και αμέσως μετά το παιχνίδι. Δεν θα χάσετε. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό blockbuster με «ψυχή» και κοφτερά βέλη. Επίσης, λίγοι χαρακτήρες έχουν καταφέρει να εδραιωθούν τόσο πολύ όσο η Αλόη. Περιμένουμε ήδη με ανυπομονησία το τρίτο παιχνίδι… Δεν βγαίνουν κάθε μέρα τέτοιοι τίτλοι. Ούτε και κάθε χρόνο.
Βαθμολογία
.png){kind=small}
Πληροφορίες
Τίτλος: Horizon Forbidden West
Διαθέσιμο σε: PS5, PS4
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Guerrilla Games
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Είδος: Action RPG
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 18 Φεβρουαρίου 2022
To παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
