Του Παύλου Κρούστη
Πάνε ακριβώς 6 χρόνια από την κυκλοφορία του Halo 5: Guardians, του τελευταίου βασικού παιχνιδιού της θρυλικής σειράς της Microsoft. Η δεύτερη προσπάθεια της 343 Industries έφερε… λιγότερη ποσότητα από τον πρωταγωνιστή της σειράς, του Master Chief, με τον κόσμο να ενίσταται γι’ αυτό διακαώς. Το Halo 5 δεν ήταν άσχημο παιχνίδι, απλά δεν το δέχτηκαν ποτέ οι fans, καθώς δεν κατάφερε να δώσει την ατμόσφαιρα “Halo” που αποζητούσε ο κόσμος.
Άξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι το Halo 5 κυκλοφόρησε στη γενιά του Xbox One, μια γενιά που χαρακτηρίστηκε από μερικές άστοχες επιλογές της Microsoft επί ηγεσίας Don Mattrick, προτού αναλάβει τα ηνία ο “gamer” Phil Spencer. Ίσως να είναι και άστοχο το παραπάνω σχόλιο, όμως η αλλαγή πορείας της Microsoft στην προηγούμενη γενιά τής στοίχισε. Το Xbox ξεκίνησε να επανέρχεται στη «σωστή» πορεία από τα τέλη της προηγούμενης γενιάς, δηλαδή μόλις τα τελευταία χρόνια, περίοδο κατά την οποία κατάφερε να εξαγοράσει δεκάδες ταλαντούχα στούντιο και να στήσει ένα πλάνο, το οποίο επιτέλους θα φαινόταν δελεαστικό στους gamers. Ναυαρχίδα αυτού του πλάνου είναι φυσικά το Xbox Game Pass. Η συνδρομητική υπηρεσία της Microsoft που εμπλουτίστηκε με κουβάδες περιεχομένου, κατά βάση ποιοτικού και ποικιλόμορφου, χτύπησε 18 εκατ. συνδρομητές πριν μερικούς μήνες. Αυτό έγινε κατόπιν ανάπτυξης ενός δυσθεώρητου πλάνου εκατοντάδων συμφωνιών, επενδύσεων και σωστών επιλογών. Το Game Pass αυτήν τη στιγμή είναι επικερδές, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Xbox, ενώ μόλις τώρα ξεκινά να δείχνει τα δόντια του, με μια χρονιά που η Microsoft πιθανώς δεν έχει δει ξανά από άποψη τουλάχιστον ποιότητας τίτλων, με τα Forza Horizon 5, Age of Empires IV, Psychonauts και Microsoft Flight Simulator να σαρώνουν το 2021 και να είναι διαθέσιμα από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας τους στη συνδρομητική υπηρεσία χωρίς επιπλέον κόστος. Η Microsoft δεν είναι απλά φιλική προς τον καταναλωτή, αλλά του δίνει και εξαιρετικό περιεχόμενο.
Κι ενώ περιμένουμε να δούμε τι μας φτιάχνουν τα 20+ studios και πώς θα προσφέρουν νέα IP, η εταιρεία είναι ήδη έτοιμα με συνέχειες από τα υπάρχοντα ΙP της, όπως τα προαναφερθέντα. Για την ακρίβεια, έχουνε μια απίστευτα ποιοτική χρονιά για τα Xbox Game Studios και κάπου εδώ έρχεται το Halo Infinite, το 6ο βασικό μέλος της σειράς, να επισφραγίσει αυτήν τη χρονιά για τη Microsoft.
«Είναι όντως τόσο καλό;», θα ρωτήσει εύλογα κάποιος. Ναι, είναι εξαιρετικό. Ο έξτρα χρόνος που πήρε η εταιρεία για να «στρώσει» το παιχνίδι και προφανώς να επωφεληθεί του επιπλέον χρόνου που είναι τα νέα Xbox στην αγορά, φαίνεται ότι ήταν η σωστή επιλογή για να δούμε τώρα τη συνέχεια στην ιστορία του Master Chief στα καλύτερά της. Ήδη είχαμε αντιληφθεί από τα τελευταία trailers ότι το νέο Halo θα έχει στοιχεία ανοιχτού κόσμου. Πόσο ισχύει αυτό όμως; Όχι και πολύ, θα λέγαμε. Για όσους ανησυχούν ότι θα πρέπει να φάνε χρόνο να «καθαρίσουν» τον χάρτη, οφείλουμε να ενημερώσουμε από τώρα ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό στον ανοιχτό κόσμο του Halo Infinite και ο παίκτης μπορεί απλά να παίξει τις βασικές αποστολές, όπως σε κάθε άλλο campaign της σειράς.
Αυτό που καταφέρνει όμως να κάνει είναι να δώσει μια εικόνα ενός κόσμου που φανταζόμασταν από το πρώτο κιόλας παιχνίδι της σειράς. Το Halo Infinite μοιάζει σε πολλά σημεία με το Halo: Combat Evolved από την άποψη ότι πλέον μπορεί να πραγματοποιηθεί το όραμα που είχε τότε η Bungie και έδινε στοιχεία ενός μεγαλύτερου κόσμου, ο οποίος όμως περιοριζόταν από το hardware. Το Halo Infinite έχει -για πρώτη φορά στα sequels- την ίδια ακριβώς ατμόσφαιρα με το πρώτο Halo.
Η ατμόσφαιρα αυτή επιτυγχάνεται μέσω μια πολύ καλά μελετημένης συνταγής, που έφτιαξε η 343, και φέρνει τα καλύτερα συστατικά της σειράς σε ένα ενιαίο πακέτο, που ενεργεί ισχυρά μέσω της νοσταλγίας, αλλά και μέσω πιο μοντέρνων στοιχείων, όπως η σκηνοθεσία των cutscenes και μέρος του game design. Από την άλλη, έχουμε την ιδανική μορφή του Master Chief. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα-ορόσημο για τη βιομηχανία, που είχε σταματήσει να φωτίζεται τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα το Halo 5, το οποίο ρίσκαρε για κάτι πιο πρωτότυπο σεναριακά, όμως βρήκε εμπόδιο στους fans που «διψούσαν» για μεγαλύτερη δόση από τον «λακωνικό», Spartan 117. O Master Chief του Halo Infinite είναι μακράν ο καλύτερος της σειράς από πολλαπλές απόψεις. Είναι πιο badass από ποτέ, με τη σκηνοθεσία να ακολουθεί τη λογική του μονόπλανου σε πολλά cutscenes, και την κάμερα να στριφογυρνά γύρω από τους χαρακτήρες που μαίνονται στις μάχες, αφήνοντας την αίσθηση του Hollywood blockbuster. Είναι πιο πολύπλοκος σε σχέση με τα άλλα παιχνίδια της σειράς, ιδίως της πρώτης τριλογίας. Καταφέρνει να «λέει» περισσότερα ακόμα κι αν έχει και πάλι ελάχιστες ατάκες, οι οποίες προκαλούν ανατριχίλες κάθε φορά μέσω του voice acting του Steve Downes, ο οποίος ζωντανεύει τον απρόσωπο γίγαντα με την ασύλληπτα γοητευτική χροιά του.
H πολυπλοκότητα αυτή ξεδιπλώνεται χάρη στους 2 συμπρωταγωνιστές του, παράλληλα. Έχουμε τον «Πιλότο», ο οποίος είναι αυτός που τον κρατά «γειωμένο» με τις ανησυχίες, τους φόβους και τον πανικό, ενώ του υπενθυμίζει συνεχώς ότι ο ίδιος είναι άνθρωπος με αδυναμίες. Από την άλλη έχουμε την αντικαταστάτρια της Cortana, που ονομάζεται “The Weapon”. Πρόκειται για μία AI, που αποκτά πλήρως τον ρόλο της Cortana στο παιχνίδι, καθώς ο Master Chief προσπαθεί να βρει τι συνέβη στην πρώην βοηθό του. Η Cortana συνεχίζει να υφίσταται στο νέο παιχνίδι, όμως προς αποφυγή των spoilers, δεν θα αναφέρουμε περισσότερα. Η “The Weapon” πάντως καλύπτει πλήρως το οποιοδήποτε κενό συντρόφου του πρωταγωνιστή με καίρια σχόλια, ακόμα και πιο ανάλαφρες στιγμές, που δίνουν την απαραίτητη ποικιλία για να αποζητάτε τα cutscenes και να μην δυσανασχετείτε εξαιτίας τους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια AI, που έπρεπε να τερματιστεί, αλλά δεν έφτασε σε αυτό το στάδιο. Από εκεί προκύπτει ένας χαρακτήρας που πρέπει να… «τελειώσει», κάτι το οποίο έρχεται σε αντιπαράθεση με τον Πιλότο, που προσπαθεί να επιβιώσει. Το «κεντημένο» αυτό ποίημα δένει επάνω στον Master Chief, του οποίου η ιστορία ξεκινά με ένα κομμάτι… θανάτου και αμνησίας, το οποίο θα σας αφήσουμε να εξερευνήσετε. Ο ίδιος φαίνεται να ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα στην ελπίδα και στο να τα παρατήσει, όμως καταλήγει να είναι μια ασταμάτητη δύναμη.
Στον αντίποδα έχουμε τους «κακούς» εξωγήινους. Οι Banished είναι η νέα φυλή που θα κυνηγήσει τον Spartan John, καθώς θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν τον γαλαξία και τους έχουμε δει ξανά στο spin-off Halo Wars 2, όμως όχι σε κάποιο άλλο παιχνίδι της σειράς. Πρόκειται για φυλή που ξεκίνησε από τους Brutes των Covenant με ηγέτη τον Atriox. Η ομάδα που θα κυνηγήσει τον Master Chief έχει αρχηγό έναν άλλο Brute από τους Banished, τον Escharum, τον οποίο θα βλέπετε συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια του campaign, κυρίως μέσω επιβλητικών holograms, ενώ εμπλέκονται και άλλοι χαρακτήρες, στους οποίους δεν θα αναφερθούμε και πάλι για να κρατήσουμε ακέραια την εμπειρία. Δυστυχώς, οι «κακοί» αυτήν τη φορά δεν καλύπτουν και δεν καταφέρνουν να δώσουν το απαραίτητο βάρος, καθώς λειτουργούν κάπως σαν καρικατούρες, με old-school διαθέσεις, που χαλάνε κάπως την μοντέρνα εξιστόρηση του παιχνιδιού. Δεν απογοητεύουν, αφού το Halo πάντα θα είναι “Master Chief vs. Εξωγήινων”, όμως θα μπορούσε και καλύτερα.
Ευτυχώς, το gameplay εμπλουτίζεται με περαιτέρω εχθρούς, πέραν των βασικών, με διάφορα boss fights, που ταιριάζουν τρομερά στο κλίμα του τίτλου. Προκαλούν έκπληξη, καθώς σκάνε κυριολεκτικά από το πουθενά και το ακόμα πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον όσον αφορά στο gameplay, αφού θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε διαφορετικές τακτικές για να τους νικήσετε! Ο πρόλογος μέσω κάποιου cutscene, που μπορεί να γνωρίσετε κάποιον από αυτούς ή μιας απλής στιχομυθίας πριν τη μάχη, λειτουργεί εξαιρετικά για τη μεγαλύτερη ένταση στον αγώνα που έπεται.
Το υπόλοιπο gameplay είναι το Halo που ξέρουν και αγαπούν οι fans με κάποιες νέες προσθήκες και αλλαγές. Για αρχή έχουμε σχεδόν όλα τα όπλα που έχουμε συναντήσει σε παλαιότερους τίτλους της σειράς, με βελτιωμένη αίσθηση, στην πλειοψηφία τους, αλλά και νέα όπλα, που μεγαλώνουν την γκάμα των διαθέσιμων επιλογών. Από ογκώδεις καραμπίνες, μέχρι sniper rifles και αυτόματα, τα όπλα του Halo χρησιμοποιούν 3 ειδών διαφορετικά πυρομαχικά. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο ατέρμονος κύκλος του gameplay θέλει να αλλάζετε συνεχώς όπλα, θα πρέπει να έχετε και συνεχώς τον νου σας για τα τερματικά που σας επιτρέπουν να αναπληρώσετε ammo. Ευτυχώς, υπάρχει ένα scanner, που μπορείτε να ενεργοποιήσετε πατώντας το «κάτω» στο d-pad, το οποίο θα σας βοηθήσει παράλληλα να βρείτε και εκρηκτικά δοχεία, αλλά και τον προορισμό σας.
Μαζί με τα όπλα και τις χειροβομβίδες, ο Master Chief πλέον γίνεται κυριολεκτικά «μηχανή του πολέμου», αφού μπορεί και κουβαλά μαζί του κάποια gadgets, που θα τον βοηθήσουν στις μάχες. Από την αρχή έχετε τον γάντζο, ο οποίος είναι και το πιο σημαντικό, αφού φρεσκάρει τις ήδη πολύ δυνατές μάχες, με πολλές επιπλέον επιλογές και παράλληλα βοηθά στη νέα «ανοιχτή» εξερεύνηση. Χρειάζεται κάποια περίοδο εκμάθησης, όμως όταν τελικά φτάσετε σε αυτό το σημείο, θα ανοίξουν νέοι ορίζοντες για επίθεση και άμυνα, αφού μπορείτε να πιάνετε αντικείμενα με αυτόν ή τους εχθρούς ή να μεταφέρεστε με μεγάλη ταχύτητα σε ασφαλές πεδίο ή σε διαφορετικό ύψος. Κυρίως μεταφορικά, αλλά τελικά και κυριολεκτικά, προσθέτει νέα διάσταση στις ήδη φορτισμένες μάχες.
Τα υπόλοιπα gadgets δεν έχουν ίδιο ρόλο, όμως είναι εμπνευσμένα και πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν σε καταστάσεις που θα τα βρίσκατε «σκούρα». Έχουμε μια μπάλα που μπορείτε να πετάξετε που λειτουργεί ως scanner για να εντοπίζει αόρατους εχθρούς (θα το χρησιμοποιήσετε στην αρχή και σε ένα εκπληκτικό boss fight), μια ασπίδα που μπορείτε να στήσετε όπου θέλετε και άλλα.
Όλα τα παραπάνω μπορείτε να τα αναβαθμίσετε μαζί με τις ασπίδες σας, μέσω των Spartan Cores. Πρόκειται ουσιαστικά για αναβαθμίσεις που θα βρείτε σε κιβώτια διάσπαρτα στον χάρτη του Halo Infinite, τα οποία αποτελούν μάλιστα και το πιο ισχυρό κίνητρο για εξερεύνηση.
Το κομμάτι του «ανοιχτού κόσμου», στο οποίο δεν έχουμε αναφερθεί ως τώρα, δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Για την ακρίβεια το campaign του Halo Infinite αποτελείται και πάλι από αποστολές, όπως τις γνωρίζετε από τα προηγούμενα παιχνίδια, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι μάλιστα γραμμικές, ενώ κάποιες προσφέρουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων αφού αποτελούνται από πολλαπλά μέρη, που σας προτρέπουν να καταστρέψετε βάσεις ή κτίσματα. Τα οχήματα βοηθούν να μετακινείστε, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια, μόνο που εδώ έχει μεγαλύτερο νόημα, αφού θα πρέπει να διανύσετε μεγαλύτερες αποστάσεις από τον έναν στόχο στον άλλο. Στον χάρτη λοιπόν, θα βρείτε εχθρικές βάσεις που πρέπει να «καθαρίσετε», ομάδες στρατιωτών που ζητούν βοήθεια και στην πορεία μπορούν να σας βοηθήσουν (όχι με μεγάλη επιτυχία, καθώς, εν αντιθέσει με την εχθρική AI, η «φιλική» AI είναι κάπως… χαζή) και άλλα σημεία ενδιαφέροντος, ενώ στον χάρτη θα βρείτε και κάποια από τα boss fights, με εχθρούς που αφήνουν πίσω τους δυνατά όπλα. Κερδίζετε πόντους για όλα αυτά, τα οποία σας ανεβάζουν levels και ξεκλειδώνετε όπλα και οχήματα στις φιλικές βάσεις, όπου μπορείτε να κάνετε fast travel. Όλο το σύστημα λειτουργεί με πολύ καλές ισορροπίες και δεν υπάρχει κάτι που να κάνει την εμπειρία να μοιάζει βαρετή, όπως για παράδειγμα τυχαίνει συχνά σε άλλα παιχνίδια ανοιχτού κόσμου. Κλείνοντας με αυτό το κομμάτι, να πούμε ότι το Campaign είναι ικανοποιητικό σε διάρκεια, αφού φτάνει τις 12-15 ώρες περίπου, ενώ αν αποφασίσετε να καθαρίσετε όλο τον χάρτη, μπορεί να φτάσει και τις 20-25.
Δεν θα αναφερθούμε εκτενώς στο multiplayer, καθώς αποτελεί σχεδόν ξεχωριστό κομμάτι (free to play), όμως μπορούμε να πούμε απ’ όσα έχουμε δει ως τώρα ότι η δράση και ο σχεδιασμός των πιστών είναι ικανά να προσφέρουν ατελείωτες ώρες διασκέδασης στους παίκτες. Αν λυθούν και τα προβλήματα με το progression, τότε θα έχουμε έναν από τους καλύτερους competitive shooter τίτλους της αγοράς.
Ακόμα και με ξεχωριστό το multiplayer, το campaign αξίζει σίγουρα της προσοχής όλων των φίλων του είδους. Δεν είναι τέλειο βέβαια, καθώς έρχεται με κάποια μειονεκτήματα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα του campaign του τίτλου είναι η έλλειψη co-op (ενώ λείπει προς το παρόν και το Forge). Μια σειρά με μακρά ιστορία στο συνεργατικό παιχνίδι φέρνει το νεότερο χωρίς co-op για την ώρα, αφού οι devs ενημέρωσαν πως αυτό πρόκειται να προστεθεί με update μετά τον Μάιο του 2022. Είναι κρίμα γιατί πρόκειται για μια εμπειρία που στα σημεία φαίνεται πως είναι χτισμένη για παραπάνω από έναν παίκτες και θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη μεγαλύτερες συγκινήσεις. Τα υπόλοιπα μειονεκτήματα έχουν να κάνουν με την επανάληψη σε κάποιον βαθμό, αφού όσους διαφορετικούς χαρακτήρες να αντιμετωπίσετε, με διαφορετικές AI και διαφορετικά όπλα, οι δραστηριότητες παραμένουν συγκεκριμένες, ενώ κάπως επαναλαμβάνονται και τα ίδια τα περιβάλλοντα, τα οποία βέβαια πρέπει να πούμε ότι είναι άκρως ατμοσφαιρικά και το Zeta Halo είναι η ιδανική τοποθεσία για να θυμίσει στους χρήστες γιατί αγάπησαν το πρώτο Halo και, κατά συνέπεια, τη σειρά.
Από την άλλη, έχουμε και έναν τεχνικό τομέα, που παρ’ ό,τι είναι πανέμορφος και πλήρως εναρμονισμένος με το art style της σειράς, δεν μπορεί να συγκριθεί με κορυφαία δείγματα της νέας γενιάς. Αυτό δεν σημαίνει ότι μένει πολύ πίσω, όμως δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακός σαν τίτλος, για παράδειγμα, όσο το Forza Horizon 5. Η δουλειά που έχει γίνει σε σχέση με την έκδοση που είδαμε πέρυσι είναι χαοτική βέβαια, με καλύτερες υφές, βελτιωμένο φωτισμό και εννοείται με κορυφαίες επιδόσεις και πολύ σταθερό 60άρι framerate (υπάρχει και η δυνατότητα για 120 fps σε Series X|S), ενώ το μοντέλο του Master Chief αλλά και του Pilot αναδεικνύει τη δουλειά που έχει πέσει. Δεν είναι όμως όλα τα μοντέλα το ίδιο λεπτομερή, ενώ και το ίδιο το artstyle του τίτλου δεν ενδείκνυται για μεγαλύτερη λεπτομέρεια… μάλλον. Τα περιβάλλοντα είναι επίσης ικανοποιητικά, χωρίς να εντυπωσιάζουν.
Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο αδιανόητος ήχος. Έχουμε τρομακτική ποιότητα με κωδικοποίηση Dolby Atmos, που ίσως να είναι και ό,τι καλύτερο έχουμε ακούσει ως σήμερα από τη βιομηχανία. Δεν είναι μόνο η ποιότητα και η προσοχή στη λεπτομέρεια, από τις φωνές των εχθρών και το boom των όπλων, αλλά η εξαιρετική κατευθυντικότητα και η ποικιλία. Ένα πακέτο ήχου που έρχεται να δέσει ίσως το καλύτερο soundtrack που έχουμε ακούσει τελευταία. Ο Gareth Coker του αριστουργηματικού Ori έρχεται να παραλάβει το θρυλικό theme του Halo, που είναι όχι μόνο στην καλύτερη μορφή του, αλλά σκηνοθετικά δίνει εντάσεις και στιγμές ηρεμίας εκεί που πρέπει και όλα αυτά με ήχο κρύσταλλο και ενορχήστρωση για σεμινάρια.
Τελικά, το Halo Infinite πετυχαίνει τον στόχο του και γίνεται ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχουν αναπτύξει τα Xbox Game Studios γενικότερα. Είναι αναμενόμενα το καλύτερο Halo που υπάρχει και η 343 προσπέρασε την παγίδα του live service, καθώς μπορεί το παιχνίδι να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία και να πάρει νέο περιεχόμενο εν καιρώ, όμως σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει κάτι τέτοιο, αφού δεν του λείπει τίποτα και είναι ίσως η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται αυτό στη βιομηχανία. Διαθέτει «ψυχή» και ένταση και τελικώς είναι το Halo που αξίζει στους υπομονετικούς fans αυτής της σειράς. Ακόμη κι αν δεν είστε fan, αξίζει να χαθείτε στις καλοσχεδιασμένες μάχες του.
Βαθμολογία
Πληροφορίες
Τίτλος: Halo Infinite
Διαθέσιμο σε: Xbox Series X|S, Xbox One, PC
Δοκιμάστηκε σε: Xbox Series X
Εταιρεία Ανάπτυξης: 343 Industries
Εκδότρια Εταιρεία: Xbox Game Studios
Είδος: First-Person Shooter
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 8 Δεκεμβρίου 2021
To παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη Microsoft για τις ανάγκες του review.
