Guacamelee! 2 – Review: Απολαυστικό και εθιστικό

Του Παύλου Κρούστη

Πληροφορίες

Τίτλος: Guacamelee! 2
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4, PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4 Pro
Εταιρεία Ανάπτυξης: DrinkBox Studios
Εκδότρια Εταιρεία: DrinkBox Studios
Είδος: 2D Brawler / Platformer / Metroidvania
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 21 Αυγούστου 2018

Το metroidvania είδος έχει πλέον περάσει στο DNA πολλών ΑΑΑ παραγωγών, αφού βλέπουμε την ειδική συνταγή “βρες κλειδωμένη πόρτα-προχώρα-κέρδισε δύναμη/κλειδί-γύρνα-άνοιξε πόρτα” να ενσωματώνεται σε παιχνίδια, όπως είναι τα πιο πρόσφατα Tomb Raider και το τελευταίο God of War. Κατά την άποψη του γράφοντος, αυτά τα παιχνίδια ή έστω αυτά τα στοιχεία εντός ενός τίτλου έχουν μια λαμπρή θέση στο gaming, αφού αποτελούν πρόσφορο έδαφος για να μεγαλουργήσει ένας σημαντικότατος τομέας, όπως είναι αυτός του game design. H αρτιότητα με την οποία συνδέονται όλα τα επιμέρους κομμάτια ενός “σωστού” τέτοιου παιχνιδιού είναι ικανή να προσφέρει ελπίδα για το μέλλον του gaming και του βάθους που κάποιοι από εμάς θα θέλουμε να έχει.

Το είδος αυτό ορίστηκε από τις σειρές Metroid και Castlevania. Συγκεκριμένα, το Symphony of the Night θεωρείται ένας από τους πιο κλασικούς τίτλους και το Guacamelee τιμά όπως πρέπει την κληρονομιά αυτή. Μάλιστα το δεύτερο παιχνίδι της σειράς έχει παρόμοια εισαγωγή με αυτή του Symphony για να δείξει πόσο καλά γνωρίζει το αντικείμενο. Το πρώτο Guacamelee εμφανίστηκε από ένα νεοσύστατο studio, την DrinkBox Studios, πριν 5 ολόκληρα χρόνια (στην αρχή για PS3/PS Vita μόνο). Ένας 2D brawler/platformer τίτλος με ένα θεότρελο σενάριο αποτροπής της καταστροφής του κόσμου και κατάκτησης της καρδιάς του κοριτσιού στο τέλος, που κατάφερε να θεωρείται πλέον ένας από τους καλύτερους τίτλους στο είδος του. Δεν ήταν δύσκολο να το ερωτευτεί κανείς.

Το παιχνίδι έσκασε από το πουθενά για να μας δείξει πόσο καλά μελετημένα ήταν όλα τα στοιχεία του. Εθιστικά δύσκολο σε σημεία, με έναν απίστευτο κόσμο και πολύ χαρακτηριστική καλλιτεχνική κατεύθυνση, το Guacamelee αναμενόμενα αγαπήθηκε. Η DrinkBox κυκλοφόρησε μετά από έναν χρόνο μια βελτιωμένη έκδοση με νέα στοιχεία, χαρακτήρες, δυνάμεις και άλλα πολλά, φέρνοντας παράλληλα τον τίτλο σε όσο το δυνατόν περισσότερες πλατφόρμες. Η “απόλυτη” έκδοση ονομαζόταν Super Turbo Championship Edition (“πείραγμα” στο Street Fighter) και έπειτα δεν είχαμε κανένα νέο για τη σειρά, μέχρι πριν λίγο καιρό που επιτέλους ανακοινώθηκε το sequel. Αξίζει να αναφέρουμε και το Severed, ένα Action RPG πρώτου προσώπου που διατηρεί παρόμοια εικαστική επιμέλεια με τη σειρά Guacamelee!, την ίδια προσοχή στη λεπτομέρεια και κυκλοφόρησε στο ενδιάμεσο διάστημα από την εταιρεία, αποκλειστικά για το PS Vita, ενώ πρέπει να πούμε ότι το Guacamelee μαζί με το Severed είναι δύο από τα καλύτερα παιχνίδια που μπορεί να παίξει κάποιος στην -πλέον ξεχασμένη- φορητή κονσόλα της Sony.

Οι απαιτήσεις για ένα sequel φτάνουν φυσικά υψηλότερα από το ποιοτικό αποτέλεσμα του πρώτου παιχνιδιού, αφού έχει φύγει το αρχικό σοκ της “γνωριμίας” και περιμένουμε μια ανάπτυξη των στοιχείων που αγαπήσαμε. Το πρώτο παιχνίδι έκανε σχεδόν τέλεια όλα όσα έκανε, παρουσίασε τεράστιες δόσεις δημιουργικότητας και χιούμορ με μοναδικές ιδέες για το gameplay του και εκπληκτική προσοχή στη λεπτομέρεια όσον αφορά στις μάχες, αλλά και τον απαιτητικό του platforming τομέα.

Με ένα παιχνίδι σαν το Guacamelee! που δεν το χορταίνεις και είναι τόσο απολαυστικό, θες απλά περισσότερο από το ίδιο πακέτο. Και εκεί ακριβώς αρκέστηκαν οι υπεύθυνοι. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος fan του πρώτου παιχνιδιού είναι ότι το Guacamelee! 2 είναι ίδιο με το πρώτο παιχνίδι. Έπειτα από περίπου 2 ώρες παιχνιδιού, αυτό που συνειδητοποιεί κάποιος είναι ότι η DrinkBox αποφάσισε να μην αποκλίνει σχεδόν καθόλου από τη γνωστή συνταγή, παρουσιάζοντας… τα ίδια στοιχεία, που αγαπήσαμε στο πρώτο Guacamelee, όμως φέρθηκε αρκετά έξυπνα ώστε να παίξει με αυτό. Ναι, το Guacamelee! 2 έχει πολλά κοινά με τον πρώτο τίτλο. Πάρα πολλά. Πολύ περισσότερα απ’ ό,τι θα έπρεπε να έχει ένα sequel. Όμως το επίπεδο γραφής έχει ανέβει 10 σκαλιά πάνω και όπως το σενάριο μιλά για πολυδιάστατο… Μεξικό, έτσι και η εφευρετικότητα της DrinkBox φαίνεται να ξεζουμίστηκε επάνω στο πώς θα καταφέρουν με παρόμοια assets και εμφανώς λιγότερο κόπο (απ’ ότι στην αρχική κυκλοφορία) να φτιάξουν ένα νέο παιχνίδι που θα ανοίγει νέες διαστάσεις ως sequel. Εκεί τα κατάφεραν.

Το σενάριο του παιχνιδιού αυτήν τη φορά μπαίνει μπροστά για να εξομαλύνει τα όποια παράπονα μπορεί να έχουμε για τις ελλείψεις στις νέες ιδέες του gameplay ερχόμενοι από τον προηγούμενο τίτλο. Υπάρχει λόγος που βλέπετε ίδιες ή παρόμοιες ιδέες: ο Juan, o πρωταγωνιστής-παλαιστής-luchador, πλέον ταξιδεύει σε παράλληλα σύμπαντα, το γνωστό και ως… Mexiverse, όπου θα δείτε πολλές παραλλαγές των ίδιων assets.

Ο τίτλος ξεκινά στο τέλος του πρώτου Guacamelee και σας βάζει να παλέψετε με τον κακό του πρώτου παιχνιδιού, Calaca, και να σώσετε το κορίτσι σας. Η θρυλική μάσκα του Luchador που φορά ο Juan σπάει, αφού η αποστολή εξετελέσθη και ο συμπαθής αμίλητος Μεξικανός παίρνει το κορίτσι σπίτι του. Προχωράμε 7 χρόνια μετά και βλέπουμε τον Juan να είναι παντρεμένος με δυο παιδιά, ενώ το μπυροκοίλι του εξέχει από την μπλούζα. Η μοίρα όμως τον θέλει να φορά και πάλι τη μάσκα του για να σώσει τον κόσμο. Αυτήν τη φορά όμως, τα πράγματα είναι αρκετά πιο μπλεγμένα.

Εν αντιθέσει με το σχετικά ευθύ σενάριο του πρώτου τίτλου, εδώ η DrinkBox αποφάσισε να αφεθεί και να δημιουργήσει ένα ακόμα πιο εξωφρενικό σενάριο, πατώντας πάντα στο στιλ που όρισε πριν 5 χρόνια, εξυψώνοντας όμως τόσο το χιούμορ, όσο και τις φρέσκες σεναριακές ιδέες. Εν ολίγοις, ο Juan του σύμπαντός μας είναι ο μόνος Juan από όλα τα σύμπαντα του Mexiverse που έχει επιβιώσει από τον Calaca. Στα υπόλοιπα σύμπαντα, ο Juan έχει πεθάνει και ένας άλλος θρυλικός -αλλά κακός προφανώς- luchador (παλαιστής) έχει νικήσει τον Calaca και πλέον αποζητά τη θεϊκή δύναμη που πιστεύει πως προσφέρουν κάποια αρχαία αντικείμενα. Το όνομά του είναι Salvador και μας θύμισε λίγο τον θρυλικό LeChuck του Monkey Island. Φυσικά και πάλι o κακός της υπόθεσης περιτριγυρίζεται από μερικούς από τους καλύτερους χαρακτήρες που έχουμε δει τελευταία, όπως ο παλαβός ο Muneco και το πτηνό που δολοπλοκεί, ενώ έχουμε και μοναδικές εμφανίσεις από παλιούς φίλους και εχθρούς. Στην ιστορία θα σας συνοδεύσει φυσικά ξανά ο αγαπημένος καθοδηγητής-προπονητής-μέντορας-σοφός Uay Chivo. Μόνο που αυτήν τη φορά δεν θα είναι ένας, αλλά πολλοί σοφοί από διάφορα σύμπαντα. Έταιρη πρωταγωνίστρια είναι και η Tostada, η μυστηριώδης φύλακας της μάσκας που γνωρίσαμε στον προηγούμενο τίτλο και έρχεται και εδώ ως συμπρωταγωνίστρια ή ως δεύτερος παίκτης.

Όσον αφορά στην εξέλιξη της ιστορίας, το Guacamelee 2… ξεφεύγει δημιουργικά. Θα επισκεφθείτε διάφορα παράλληλα σύμπαντα, τα οποία πάντα περιγράφονται με το στιλ και το χιούμορ που χαρακτηρίζει την DrinkBox, όπως για παράδειγμα το Darkest Timeline, όπως περιγράφεται ο βασικός κόσμος που θα εξερευνήσετε σε αυτό το παιχνίδι. Τα παράλληλα αυτά σύμπαντα μπορεί να σας θυμίζουν κάτι από άλλα παιχνίδια, θα γνωρίσετε νέους θεότρελους χαρακτήρες και θα ταξιδέψετε σε πολλές διαστάσεις, στα ίδια μέρη, το καθένα με τις λεπτομέρειες της δικής του διάστασης.

Στο σύνολό του το σενάριο είναι εξαιρετικά ρευστό, ενώ αυτή τη φορά είναι και πολύ έξυπνα δομημένο. Το χιούμορ με τις αναφορές σε άλλα παιχνίδια ή σε φαινόμενα της ποπ κουλτούρας είναι το κερασάκι στην τούρτα, που δείχνει ότι οι υπεύθυνοι αφέθηκαν λίγο παραπάνω και ήταν ακριβώς αυτό που έπρεπε. Κορυφαίες στιγμές το trash talk ανάμεσα στους Uay Chivo των διαφόρων κόσμων, αλλά και ο κόσμος με τα memes ή οι… Street Fighter bonus κόσμοι. Οι κότες επίσης παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι και το χιούμορ του παιχνιδιού παίζει πολύ με τη φύση του πουλερικού. Και όλο αυτό επικαλυμμένο από το πέπλο της μεξικάνικης κουλτούρας, των luchadors και της μεξικάνικης κουζίνας.

Δυστυχώς, το gameplay του Guacamelee! 2 δεν έτυχε ίδιας ανανέωσης. Βέβαια, “αν δεν είναι χαλασμένο, γιατί να το φτιάξουμε”; Οπότε σε αυτήν την περίπτωση αρκούν, όπως φαίνεται μερικές μικρές αλλαγές, ώστε να γίνει πιο απολαυστική η εμπειρία για τον χρήστη. Δυστυχώς, οι αλλαγές -αν εξαιρέσουμε το σενάριο και τις νέες πίστες προφανώς- είναι μόνο περίπου όσες είδαμε και στην βελτιωμένη έκδοση του πρώτου τίτλου σε σχέση με την αρχική. Για όσους δεν έχουν παίξει το πρώτο παιχνίδι, πρόκειται για έναν τίτλο με απαιτητικό platforming και μάχες στις δύο διαστάσεις που απαιτούν στρατηγική και σκέψη. Για την ακρίβεια σχεδόν σε κάθε οθόνη θα έχετε να λύσετε κάποιο puzzle (με την ευρύτερη έννοια), είτε αυτό θα είναι για κάποιο κομμάτι πλατφόρμας, είτε για το πώς θα προσεγγίσετε τις μάχες.

Ο Juan όσο προχωράτε στο παιχνίδι, κερδίζει νέες κινήσεις/δυνάμεις, που του δίνουν πρόσβαση σε νέα μέρη. Για παράδειγμα, η πρώτη κίνηση που θα μάθετε (ξανά) είναι το Rooster Uppercut, το οποίο σας δίνει τη δυνατότητα να σπάσετε τις κόκκινες πέτρες για να ανοίξετε τον δρόμο σας. Η χρωματική κωδικοποίηση βοηθά πολύ τόσο στην καλύτερη χρήση των δυνάμεών σας, όσο και στην περιβαλλοντική εξερεύνηση. Η επιμέλεια δε της ροής και της συνέχειας της χρήσης αυτών των κινήσεων είναι για σεμινάρια. Ο σχεδιασμός της κάθε πίστας και ο συντονισμός της κάθε μάχης είναι το μέρος του Guacamelee που είναι πιο σφιχτοδεμένο και παράλληλα ορίζει και τη συνολική ποιότητα του τίτλου. Σας διδάσκει τις κινήσεις, σας βάζει να τις δοκιμάζετε σε μάχες και σε platforming αυξανόμενης δυσκολίας, μέχρι να καταλήξετε να παλεύετε και να ταξιδεύετε στις πίστες με συνδυαστικές κινήσεις. Υπάρχει θα λέγαμε αρμονία στην αύξηση της δυσκολίας. Και μιλάμε για ιδιαίτερα απαιτητικό παιχνίδι.

Στον αντίποδα βρίσκεται δυστυχώς η ανακύκλωση του gameplay από το πρώτο παιχνίδι. Το Guacamelee 2 παρουσιάζει ξανά τις ίδιες δυνάμεις, κάτι που προς απογοήτευσή μας οδηγεί σε αντίστοιχες τακτικές και παρόμοια εμπόδια που αντιμετωπίσατε και στο πρώτο Guacamelee!. Μία βασική διαφορά είναι ότι ο ρόλος της κότας αυτήν τη φορά είναι μεγαλύτερος, καθώς όχι μόνο μπορείτε να αλλάζετε μορφή κατά βούληση, αλλά η κότα έχει δικές της δυνάμεις. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσετε συνδυαστικά τις ανθρώπινες με τις ζωικές σας ικανότητες, τόσο στις μάχες, όσο και στο platforming. Για την ακρίβεια, η κότα έχει πλέον δικό της κόσμο να ανακαλύψει με κρυφά δωμάτια και ναούς, χτίζοντας έναν μύθο για τον άνθρωπο-κοτόπουλο με σχεδόν ξεχωριστή ιστορία. Μία άλλη νέα δύναμη είναι αυτή του Eagle Boost που θυμίζει πολύ το “τίναγμα” σε συγκεκριμένα σημεία της πίστας (σαν γάντζους) από το Ori and the Blind Forest.

Η μαγεία του Guacamelee έγκειται στο ότι καταφέρνει να σας κάνει να σκεφθείτε σχεδόν σε κάθε περίσταση. Η πρώτη σας σκέψη τις περισσότερες φορές είναι “μα πώς θα φτάσω εκεί”. Έπειτα θυμάστε τη δύναμη που αποκτήσατε και το πώς θα μπορούσατε να την εκμεταλλευτείτε. Και έτσι καταφέρνει να μην επαναλαμβάνεται σχεδόν καθόλου μέχρι το τέλος. Είναι σαν υπέροχες χορογραφίες που πρέπει να μάθετε τα βήματα και να τα εκτελέσετε. Κάπως έτσι δείχνει η DrinkBox ότι έχει αντιληφθεί πλήρως την έννοια του metroidvania και την χειρίζεται με μαεστρία.

Ανάμεσα από αυτές τις μάχες και τα platforming puzzles, θα έχετε να αντιμετωπίσετε τα bosses με κάποια εξαιρετικά μοτίβα και ιδέες, ενώ επίσης θα βρεθείτε σε μέρη που δεν περιμένατε για να απολαύσετε το χιούμορ των δημιουργών. Όπως είπαμε και πριν, αυτή η ποικιλία στη ροή είναι που ανεβάζει πολύ τον παράγοντα της διασκέδασης και του ενδιαφέροντος, κρατώντας σας για 10-12 ώρες στο normal επίπεδο (ξεκλειδώνετε hard όταν τερματίσετε), ενώ φυσικά ο πραγματικός χρόνος είναι περίπου 20 ώρες, καθώς δεν προσμετρώνται οι κινήσεις σας προτού χάσετε.

Ο Juan στη διάθεσή του επίσης έχει πλέον ένα υποτυπώδες skill tree, αφού στον δρόμο του θα βρεθούν διάφοροι “προπονητές” που θα τον ενισχύσουν. Μαζεύοντας χρήματα από τα combo που κάνετε στις μάχες, μπορείτε να ξεκλειδώνετε skills από 5 διαφορετικά (μικρά βέβαια) trees, τα οποία επίσης μπορεί να έχουν και κάποιες υποπροϋποθέσεις. Για παράδειγμα για να βελτιώσετε το κουτουλίδι σας, θα πρέπει πρώτα να έχετε σκοτώσει κάποιους εχθρούς με αυτήν την κίνηση κ.ο.κ.

Πρόσβαση στην αγορά των skils έχετε πλέον οπουδήποτε και όχι μόνο στους βωμούς που συναντάτε, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και πάλι σαν checkpoints, αλλά αυτήν τη φορά είναι πολύ περισσότεροι και θα τους βρίσκετε μπροστά σας πολύ πιο συχνά. Σε αυτούς τους βωμούς επίσης πλέον μπορείτε να αλλάζετε και κοστούμια ή χαρακτήρες (εμφανισιακές αλλαγές μόνο), τα οποία ξεκλειδώνετε σπάζοντας διάφορα σεντούκια που συναντάτε. Η τοποθέτηση των βωμών συντελλεί σε ένα παιχνίδι που συγχωρεί πιο εύκολα τα λάθη σε σχέση με τον προκάτοχό του, όμως η δυσκολία παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα. Η ρύθμιση αυτή έχει ως αποτέλεσμα να μην τσαντίζεστε που πρέπει να ξαναπεράσετε κάποια δύσκολα σημεία, αλλά να σας εκνευρίζει όταν συνειδητοποιείτε ότι “δεν το ‘χετε” και πολύ… Εκεί είναι το εθιστικό στοιχείο, που σας καλεί να προσπαθήσετε ξανά και ξανά, μέχρι να τα καταφέρετε.

Τέλος, όπως και στην Super Duper Championship Edition του πρώτου παιχνιδιού, μπορείτε και εδώ να παίξετε έως και 4 παίκτες σε τοπικό παιχνίδι (δυστυχώς δεν υποστηρίζεται online και πάλι). H συνεργασία δεν είναι και πολύ εύκολη, καθώς με τους πολύπλοκους μηχανισμούς του Guacamelee, τα 4 άτομα επί σκηνής δημιουργούν απόλυτο χάος, ενώ ακόμη και με 2 άτομα υπάρχει πρόβλημα. Σκεφθείτε ότι σε πάρα πολλά μέρη χρειάζεται να αλλάζετε διαστάσεις, που σημαίνει ότι αλλάζουν τα αντικείμενα και οι εχθροί γύρω σας. Αυτό γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά πραγματικά μπορεί να δημιουργήσει πολύ κουραστικές συνθήκες. Η DrinkBox βέβαια έχει προσπαθήσει να το φτιάξει κάπως το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλάζοντας διάσταση μόνο για τον παίκτη που το ενεργοποιεί, χρησιμοποιώντας άλλο κουμπί. Γενικότερα το τοπικό παιχνίδι πολλών παικτών είναι ευχάριστο που υπάρχει, όμως δεν είναι κάτι που προτιμάμε.

Όσον αφορά στα εικαστικά του παιχνιδιού, είναι σχεδόν ολόιδιο με το προηγούμενο και πάλι. Οι βασικές διαφορές έγκεινται στην μεγαλύτερη λεπτομέρεια (μεγαλύτερης ανάλυσης) που υπάρχει στα επίπεδα, με τα textures να είναι πιο καθαρά και με πιο πολύπλοκα σχέδια, ενώ υπάρχει μια ελαφριά αίσθηση 3D με τους χαρακτήρες να ξεχωρίζουν λίγο πιο καθαρά από το περιβάλλον. Η άλλη βασική διαφορά είναι οι φωτισμοί που υπάρχουν από διάφορα εφέ και μπορούν να επηρεάσουν σε συγκεκριμένα σημεία τις πίστες. Για παράδειγμα, τα χρώματα της ενέργειας που βγάζει ο Juan από τις επιθέσεις του έχουν μια κάποια διάχυση στον γύρω του χώρο. Κάνει το παιχνίδι λίγο πιο ζωντανό, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα δυσκολευτείτε να εντοπίσετε διαφορές σε σχέση με το πρώτο Guacamelee.

Η DrinkBox είναι ένα από τα πιο ταλαντούχα νέα στούντιο που έχουμε γνωρίσει και αυτό φαίνεται από την προσοχή τους στη λεπτομέρεια. Μπορεί η ανακύκλωση των στοιχείων από το πρώτο παιχνίδι να μην μας έκατσε πολύ καλά, όμως το Guacamelee 2 καταφέρνει και πάλι να είναι μέσα στα καλύτερα παιχνίδια του είδους. Θα θέλαμε πολύ να δούμε τι μπορεί να κάνει η εταιρεία με μεγαλύτερο budget…

Το πολυαναμενόμενο sequel καταφθάνει να μας χορτάσει και πάλι απολαυστικό gameplay, με αυξημένες δόσεις χιούμορ αυτήν τη φορά. Δυστυχώς, το επίπεδο της ανακύκλωσης των στοιχείων από το πρώτο παιχνίδι είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο, όμως παραμένει το ίδιο ερωτεύσιμο.

Σε επίπεδο γραφής, πατά καλύτερα στα πόδια του, προσφέροντας μια πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή ιστορία και χρησιμοποιεί το παραπάνω μειονέκτημα της ανακύκλωσης προς όφελός του με άπειρες αναφορές ποπ κουλτούρας και έταιρων video games, κυρίως μέσω αυτοσαρκασμού.

Το Guacamelee! ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους του. Το Guacamelee! 2 δεν είναι το ιδανικό sequel, αλλά παραμένει ένα απίστευτα διασκεδαστικό, εθιστικό και απαιτητικό παιχνίδι, με καλύτερη ιστορία και μικρο-βελτιώσεις στο gameplay.

Οι fans του πρώτου τίτλου, ας το προσεγγίσουν ως μια νέα ιστορία με νέες πίστες. Όσοι όμως δεν έχουν μάθει ακόμη για τον κόσμο που έχει φτιάξει η DrinkBox, οφείλουν να σπεύσουν να γνωρίσουν ένα από τα πιο αστεία παιχνίδια των τελευταίων ετών, που τυχαίνει να έχει και εξαιρετικό gameplay.

Βαθμολογία:  8/10