Του Παύλου Κρούστη
Δεν είναι λίγες οι φορές που αναφέρθηκαν διάφορα ΜΜΕ στα video games τις τελευταίες εβδομάδες προσπαθώντας να συσχετίσουν την τρομοκρατική βία με ένα (νέο για αυτούς) μέσο ψυχαγωγίας. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μερίδα των δεκτών της παραπληροφόρησης βάλλεται από παντού με λεπτομέρειες που δεν μπορεί, αλλά θα έπρεπε, να διασταυρώσει. Είναι λοιπόν στη διακριτική ευχέρεια του σχετικού άσχετου να ενημερώσει και όχι να ταΐσει με δήθεν “έρευνες”, χωρίς στοιχεία. Η άποψη παραμένει άποψη και δεν θα πρέπει να παρουσιάζεται ως γεγονός. Για να θεωρηθεί έστω εμπεριστατωμένη θα πρέπει να συνοδεύεται από τα ανάλογα στοιχεία.
Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα:
1) Δεν υπάρχει επιστημονικός συσχετισμός των video games με τη βία (Γεγονός)
Τα video games ουδέποτε έχει αποδειχθεί ότι έχουν σχέση με βίαιες συμπεριφορές. Δεν υπάρχουν έρευνες που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο και αν υπήρχαν, θα ήταν σωστό και φρόνιμο να συμπεριλαμβάνονται εντός των άρθρων που αναφέρουν ότι “έρευνες έχουν δείξει”. Έτσι… γενικά και αόριστα. Για την ακρίβεια, υπάρχουν έρευνες που εστιάζουν σε μεμονωμένα σημεία συσχετίζοντας τομείς όπως η νευρικότητα, όμως αντίστοιχα υπάρχουν άλλες έρευνες που έχουν καταρρίψει τις πρώτες. Συνεπώς, επιστημονικά δεν υπάρχει συσχετισμός.
Η τρομολαγνεία και νουθέτηση των αναγνωστών αποτελεί τουλάχιστον ηθικό παράπτωμα και εν έτει 2019 ίσως θα έπρεπε επιτέλους να δίνουμε έστω έναν υπερσύνδεσμο που βοηθά και τον αναγνώστη να αποκτήσει σφαιρικότερη εικόνα επί του θέματος. Είναι ακόμα χειρότερο να βασιζόμαστε στην “ανάγκη” του αναγνώστη για πληροφορία, χειραγωγώντας τον στο να αποποιηθεί των ευθυνών του… το οποίο μας οδηγεί στο επόμενο σημείο.
.jpg)
Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο του εξειδικευμένου site Enternity.gr, πατώντας εδώ. Αναφέρονται συγκεκριμένες πηγές από έρευνες, οι οποίες αποδεικνύουν την έλλειψη οποιουδήποτε άμεσου συσχετισμού βίας-video games. Οι παραπομπές σε έρευνες (όπως παρέχει το εν λόγω άρθρο) θα πρέπει να είναι δεδομένες σε τέτοιου είδους ρεπορτάζ.
Σε σχετική συνέντευξη στο Enternity.gr, ο ψυχολόγος Dr. Jamie Madigan αναφέρει: “Μπορώ να πω, ότι το ερευνητικό έργο που συνδέει τη βία των videogames με την πραγματική βία δεν είναι πολύ πειστικό και έχει αρκετά σημαντικά σφάλματα.”
2) Οι γονείς/κηδεμόνες των ανηλίκων είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για αυτούς
Όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις και στο παρελθόν, όλα τα βιντεοπαιχνίδια που κυκλοφορούν πλέον διαθέτουν το σήμα Ηλικιακής Αξιολόγησης. Συγκεκριμένα, τα παιχνίδια που κυκλοφορούν στη χώρα μας υπόκεινται στο Πανευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφόρησης για τα Ηλεκτρονικά Παιχνίδια (PEGI). Η ηλικιακή διαβάθμιση διακρίνεται στο κάτω αριστερά μέρος του εξωφύλλου του κάθε παιχνιδιού και έχει την παρακάτω μορφή:
Δεν είναι διακοσμητικά και αφορούν τις ηλικίες, στις οποίες απευθύνεται ο τίτλος. Αν ο ανήλικος gamer λοιπόν ζητήσει να παίξει ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, ο γονιός μπορεί ξεκάθαρα να δει αν αυτό είναι κατάλληλο για το παιδί του. Κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος για οτιδήποτε σχετίζεται με τη συμπεριφορά του παιδιού του από εκεί και έπειτα όσον αφορά το παιχνίδι που παίζει.
3) Ναι, τα video games μπορούν να γίνουν εθιστικά, αλλά δεν πρέπει να παρερμηνεύονται οι έννοιες
Από πέρυσι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επίσημα αναγνώρισε τον εθισμό στο gaming ως ψυχική διαταραχή, η οποία φυσικά σχετίζεται με συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία δεν πρέπει για κανέναν λόγο να παρερμηνευθούν. Ο Δόκτωρ Vladimir Poznyak του Οργανισμού Ψυχικής Υγείας αναφέρει συγκεκριμένα ότι “δεν είναι εθισμένοι απαραίτητα όλοι όσοι αφιερώνουν αρκετό χρόνο στο gaming”. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος ενδιαφερόμενος είναι να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, ενδεχομένως εξειδικευμένο παιδοψυχολόγο, χωρίς να προβαίνει σε συμπεράσματα. Ο πανικός και οι απόλυτες συμπεριφορές συνήθως έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο γονιός είναι να είναι κοντά στο παιδί του. Να ενδιαφερθεί για αυτό που του τραβά το ενδιαφέρον. Η καλύτερη κατανόηση του θέματος είναι ζωτικής σημασίας.
Ωστόσο, δεν πρέπει να συγχέουμε την έννοια του εθισμού με τη βία, καθώς είναι πολύ εύκολο ο νους να τρέξει κατά αυτόν τον τρόπο. Έχουμε στο μυαλό μας τον εθισμένο που αντιδρά ακραία για να σβήσει τη δίψα του, είτε αυτό είναι ουσίες, είτε κάποια συγκεκριμένη δραστηριότητα που χωρίς μέτρο μπορεί να καταλήξει ζημιογόνα. Το θέμα με τη δαιμονοποίηση των video games είναι η σύγχυση του εθισμού με τα βίαια περιστατικά, όπως τα τρομοκρατικά. Ο στρουθοκαμηλισμός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι τουλάχιστον επικίνδυνος. Η αποποίηση της ευθύνης και η εύκολη στοχοποίηση ενός ψυχαγωγικού μέσου θυμίζει άλλες εποχές και δεν έχουν καμία απολύτως θέση σε μια σύγχρονη κοινωνία.
—
Χωρίς να έχουμε ολοκληρώσει σε καμία περίπτωση την ενημέρωση επί του θέματος, θα επανέλθουμε σύντομα, καθώς οι προεκτάσεις φτάνουν θέματα όπως τα fake news και τον γενικότερο τομέα της ενημέρωσης μέσω διαδικτύου που δυστυχώς κρύβει κινδύνους. Ο αναγνώστης πρέπει να εκπαιδευτεί για τη νέα εποχή. Εμείς, τα Μέσα, έχουμε την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό.
Προτού κλείσουμε, σας προτείνουμε να δείτε το παρακάτω βίντεο που εκφράζει τη λογική άποψη ενός πατέρα που τυχαίνει να είναι και gamer:
