Erica – Review: Διαδραστική ταινία ή κινηματογραφικό παιχνίδι;

Πληροφορίες
 

Τίτλος: Erica
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Flavourworks
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Είδος: Adventure
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 19 Αυγούστου 2019
Μετάφραση: Διαθέτει ελληνικά μενού & ελληνικούς υπότιτλους

 

Η σεναριακή διαδραστικότητα, η άμεση επικοινωνία παίκτη-δημιουργού, δεν είναι κάτι νέο. Έχουμε δει πολλά βιβλία σε στιλ “Choose Your Own Adventure”, στα οποία ο αναγνώστης διαμορφώνει τον δρόμο που θα ακολουθήσει ο πρωταγωνιστής, γυρνώντας κάθε φορά στην κατάλληλη σελίδα, ανάλογα με τις επιλογές του. Αυτή η βασική ιδέα, φυσικά ταιριάζει πάρα πολύ σε ένα video game, και έτσι δεν έμεινε ανεκμετάλλευτη. Η ιδέα έχει εφαρμοστεί σε παιχνίδια διαφόρων ειδών και πλέον η ύπαρξη επιλογών (και επιπτώσεων) είναι χαρακτηριστικό που συναντάται σχεδόν παντού, σε διάφορες μορφές και διαβαθμίσεις. 

Ένα είδος παιχνιδιών που χτίστηκε πάνω στην ιδέα αυτή, είναι τα FMV (full-motion video). Πρόκειται για παιχνίδια που χρησιμοποιούν πραγματικούς ηθοποιούς και όχι γραφικά. Όπως είναι λογικό, το gameplay περιορίζεται αρκετά, και έτσι η αφηγηματική προσέγγιση, με επιλογές και συνέπειες, είναι σχεδόν μονόδρομος. Η εταιρεία Flavourworks, με το ντεμπούτο της, το Erica, προσπαθεί να δείξει πως το είδος έχει περισσότερες δυνατότητες, και να εισάγει απτό gameplay. 

Αρχικά, το Erica άργησε λίγο να κυκλοφορήσει, ιδίως όσον αφορά το mainstream κοινό, το οποίο επιχειρεί να «πιάσει», κυκλοφορώντας αποκλειστικά σε PS4, έχοντας μερικά σοβαρά ονόματα στην παραγωγή του, χρησιμοποιώντας το PlayLink, και έχοντας παρουσία (και ταυτόχρονη κυκλοφορία) στη φετινή Gamescom. Άργησε, επειδή το είχαμε δει αρκετά παλιότερα και πιστεύαμε πως ενδεχομένως ακυρώθηκε, αλλά και επειδή συνέπεσε με άλλες κυκλοφορίες στο είδος. Πριν από το Erica, είδαμε την ταινία Bandersnatch του Black Mirror, το Her Story, και τώρα, σχεδόν ταυτόχρονα, το Telling Lies. Όλα αυτά, είναι projects που προσπάθησαν να αναβιώσουν το FMV, και να εισάγουν σε αυτό νέα στοιχεία. 

Παρόλα αυτά, προς τιμήν του, και κόντρα στις αντιξοότητες, το Erica καταφέρνει να ξεχωρίσει. Η εισαγωγή του gameplay είναι πιο άμεση από ποτέ. Φυσικά, δεν ελέγχουμε άμεσα την Erica, την πρωταγωνίστρια του τίτλου, σε όλη τη διάρκειά του. Δεν μπορούμε να την κάνουμε να κινηθεί, να περπατήσει, ή να κοιτάξει όπου θέλουμε. Όμως, έχουμε τη δυνατότητα να την κάνουμε να αλληλεπιδράσει με αντικείμενα του χώρου. Αυτό, συμβαίνει μέσω της χρήσης του touchpad του DualShock 4 ή της οθόνης του smartphone μας, μέσω της κατάλληλης εφαρμογής που κατεβάζουμε. Έτσι, σε προεπιλεγμένα σημεία, και όχι κατά βούληση, καλούμαστε να ανοίξουμε πόρτες, συρτάρια, να τραβήξουμε κουτιά, να ανάψουμε κεριά, και πολλές άλλες δραστηριότητες, σέρνοντας το δάχτυλό μας με κατάλληλο τρόπο. Η δυνατότητα αλληλεπίδρασης δεν εμφανίζεται σπάνια, εδώ κι εκεί, αλλά παρεμβάλλεται συνεχώς μεταξύ των σκηνών. 

Ευτυχώς, οι παρεμβολές δεν γίνονται με άκομψο μοντάζ, και δεν μας βγάζουν καθόλου εκτός. Η ένταξη των gameplay σκηνών είναι οργανικά δεμένη με το σύνολο, και παρουσιάζεται μέσω της τεχνικής του stop motion, κάνοντας έτσι το αποτέλεσμα να δείχνει πολύ όμορφο και ενδιαφέρον. Τα αντικείμενα με τα οποία αλληλεπιδρούμε δεν αποτελούνται από γραφικά κάποιου είδους, αλλά είναι φωτογραφίες πραγματικών αντικειμένων. Η συχνή εμφάνιση διαδραστικών σκηνών, θεωρητικά είναι ένα θετικό στοιχείο, καθώς καθιστά την παρουσία του gameplay έντονη. Το πρόβλημα είναι πως, οι περισσότερες τέτοιες σκηνές, δεν προσφέρουν πολλά, εκτός από την αίσθηση πως έχουμε τον έλεγχο, και μία ώθηση στο immersion. Η αλληλεπίδραση είναι περιορισμένη, δεν υπάρχει η δυνατότητα αποτυχίας, και κάθε κίνησή μας είναι προαποφασισμένη. Το μόνο που μένει στο χέρι μας, είναι η κίνηση για να διεκπεραιώσουμε την κάθε ενέργεια. Μετά από λίγο, οι δραστηριότητες που εκτελούμε αρχίζουν να κουράζουν ελαφρώς. Σε μερικά σημεία, εμφανίζονται μικρές παραλλαγές, όπως η ύπαρξη χρονικού περιθωρίου, όμως είναι απλοϊκά στημένες και σπάνιες. 

Βέβαια, η εισαγωγή τέτοιου είδους απτού διαδραστικού gameplay είναι κάτι νέο για το είδος, και για πρώτη φορά, ως πειραματισμός, λειτουργεί ικανοποιητικά. Δεν είναι, δηλαδή, πως το σύστημα είναι κακοστημένο• απλώς δείχνει συνεχώς ότι χωράει πολλή βελτίωση. Αν συνεχιστεί η ενασχόληση με αυτή την ιδέα στο μέλλον, είναι πολύ πιθανό να δούμε εξαιρετικά ενδιαφέροντα παιχνίδια. 

Το άλλο κομμάτι του gameplay του Erica είναι γνώριμο. Εκτός από την αλληλεπίδραση με αντικείμενα του χώρου, καλούμαστε να επιλέξουμε τις απαντήσεις που θα δώσει η Erica σε κάθε περίσταση, πάλι με τη χρήση του touchpad ή του κινητού μας. Ο χειρισμός με το smartphone είναι πάντοτε λειτουργικός, εύκολος και άνετος. Με το χειριστήριο του PS4, η κατάσταση δεν είναι ιδανική, όμως αυτό δεν αποτελεί σοβαρό μειονέκτημα, καθώς οι περισσότεροι πλέον έχουν στην κατοχή τους ένα smartphone και internet για να κατεβάσουν την εφαρμογή, ενώ, και να μην υπάρχει η δυνατότητα, οι επιδόσεις του DualShock 4 είναι υποφερτές, αν και υποδεέστερες. 

Οι επιλογές που κάνουμε στους διαλόγους αλλάζουν την έκβαση των γεγονότων αρκετά, ώστε ένα δεύτερο playthrough να είναι σίγουρο και αναπόφευκτο, και ένα τρίτο αρκετά πιθανό. Βέβαια, όπως συνηθίζεται σε παιχνίδια αφηγηματικού τύπου με διακλαδώσεις στο σενάριο, δεν υπάρχει σημαντικός αντίκτυπος, στις περισσότερες επιλογές. Μερικά κομβικά σημεία μάς βάζουν να αποφασίσουμε για τα καίρια σημεία της ιστορίας και, κατ’ επέκταση, για το τέλος της. Το Erica είναι, στην ουσία, μία δίωρη διαδραστική ταινία, και έτσι δεν παίρνει πολύ χρόνο για να τερματιστεί δεύτερη φορά, ενώ υπάρχουν αρκετές αλλαγές για να μας κρατήσουν το ενδιαφέρον, χωρίς να εντυπωσιαστούμε από τις εκτενείς διακλαδώσεις. 

Εκτός από την εισαγωγή gameplay μηχανισμών, το άλλο σημαντικό κομμάτι ενός παιχνιδιού του είδους, είναι πιο κλασικό, και είναι φυσικά το σενάριο. Η ιστορία του Erica βάζει την πρωταγωνίστρια να αντιμετωπίσει το παρελθόν της, όταν ένας κίνδυνος που είχε ξεχαστεί επιστρέφει και τη βάζει στο στόχαστρο. Πρόκειται για μία ιστορία μυστηρίου, με έντονο στοιχείο τρόμου. Δεν υπάρχουν τέρατα, ούτε jumpscares ή κάτι παρόμοιο. Απλώς η ατμόσφαιρα, η οποία είναι εξαιρετική και μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από όνειρο, δίνει την αίσθηση πως κάτι ελλοχεύει στις σκιές μόνιμα, ενώ υπάρχει και ελαφρύ gore. Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και σίγουρα μπορεί να κρατήσει την προσοχή του παίκτη αμείωτη μέχρι το τέλος, αν και το σενάριο στο σύνολό του είναι μέτριο. Στη διατήρηση του ενδιαφέροντος βοηθάει πολύ η αξιοπρόσεκτη σκηνοθεσία, καθώς και οι έντονες και πετυχημένες χρωματικές παλλέτες. Περισσότερο ακόμα, βοηθάει η εξαιρετική μουσική επιμέλεια του Austin Wintory (Journey, The Banner Saga), που καταφέρνει να σηκώσει τις τρίχες της ραχοκοκαλιάς μας με τις βιολιστικές νότες της. 

Η ιστορία, δυστυχώς, βασίζεται πολύ στη δημιουργία θεαματικών σκηνών, και παραμερίζει την ουσιαστική αφήγηση και την ανάπτυξη των χαρακτήρων. Σίγουρα θα βρείτε «τρύπες» στο σενάριο, και σημεία που δεν βγάζουν ιδιαίτερο νόημα και βρίσκονται εκεί μόνο για τη συνέχιση της ιστορίας. Οι ηθοποιοί δεν έχουν τη δυνατότητα να ξεδιπλωθούν όσο πρέπει, και δεν μπορούν να ερμηνεύσουν με την επιθυμητή ένταση τους ρόλους τους, μάλλον εξαιτίας των διακλαδώσεων που μπορεί να αλλάξουν ελαφρώς τη σχέση μεταξύ των χαρακτήρων, καθώς και το πού στέκονται στο σενάριο. Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, εκτός μερικών εξαιρέσων. Οι ηθοποιοί καταφέρνουν, σε γενικές γραμμές, να αποδώσουν επαρκώς τους ρόλους τους, παρά τους περιορισμούς.

Στα πολύ θετικά στοιχεία είναι η ελληνική μετάφραση με υπότιτλους, μενού και interface, που είναι απόλυτα ικανοποιητική, πιάνοντας το επιδιωκόμενο ύφος, χωρίς λάθη, κακώς επιλεγμένες φράσεις, ή παραλείψεις. Γενικά, δεν υπάρχει η b-movie αίσθηση που συνηθίζεται στο είδος• αντιθέτως, το Erica δείχνει αμέσως πως είναι προϊόν μεγάλης παραγωγής για τα δεδομένα.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στην πρωταγωνίστρια, που ενσαρκώνει τον πιο περίεργα δομημένο χαρακτήρα. Η Erica μοιάζει με σιωπηρό πρωταγωνιστή παιχνιδιού, με avatar του παίκτη που μιλάει μόνο όταν εκείνος της δίνει λέξεις. Παρόλα αυτά, η Holly Earl καταφέρνει να δώσει τα μέγιστα στην Erica, χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον το πολύ έντονο και εκφραστικό της βλέμμα, διακριτικές κινήσεις, και το σώμα της. Παρά τις δυσκολίες, η Erica πετυχαίνει απόλυτα ως πρωταγωνίστρια. 

Συμπέρασμα

Όσοι ενδιαφέρονται για FMV παιχνίδια, δεν θα απογοητευθούν από το Erica, και μάλιστα θα δουν μερικές φρέσκες ιδέες, με άρτια υλοποίηση. Οι υπόλοιποι παίκτες, πιθανώς θα βρουν μια ευκαιρία να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο είδος, αφού το Erica πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή και είναι αρκετά «εύπεπτο». Επίσης, η κινηματογραφική του φύση μπορεί να δελεάσει ακόμα και άτομα που δεν έχουν καμία επαφή με τα video games, ή και να μυήσει κόσμο στον χώρο, δείχνοντας πως είναι το μόνο μέσο που προσφέρει τόση διαδραστικότητα, σε μεγάλες πλέον παραγωγές. Με λίγα λόγια, το Erica, παρά τα ελαττώματά του, έχει τα φόντα να ικανοποιήσει άπαντες, κι ας μην τους χαραχθεί για πάντα στη μνήμη. 

Βαθμολογία:  7/10

 

To παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του Review.