Dissidia Final Fantasy NT – Review: Χαοτικό παιχνίδι ξύλου με τους ήρωες της σειράς

Πληροφορίες

Τίτλος: Dissidia Final Fantasy NT
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Team Ninja
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix / Koei Tecmo
Είδος: Fighting
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 30 Ιανουαρίου 2018

To Dissidia είναι ένα spin-off της διάσημης σειράς Final Fantasy. Το project ξεκίνησε αρχικά ως ένα spin-off της σειράς Kingdom Hearts, όμως στη συνέχεια αυτό άλλαξε και πλέον βλέπουμε ήρωες που γνωρίσαμε μέσα από τη σειρά Final Fantasy. Με τα Dissidia να έχουν κυκλοφορήσει μόνο στο PSP στο παρελθόν, η σειρά έκανε ένα μεγάλο βήμα και μεταφέρθηκε στα arcades το 2015 μιας και ζουν και βασιλεύουν στην Ιαπωνία. Τρία χρόνια αργότερα η Square Enix κυκλοφορεί ένα port του τίτλου που κυκλοφόρησε στα arcades με την ονομασία Dissidia Final Fantasy NT.

Δεδομένου πως μιλάμε για μεταφορά ενός arcade τίτλου, δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ή σοβαρή ιστορία, όμως οι δημιουργοί του αποφάσισαν να το αλλάξουν αυτό και να προσθέσουν ένα story mode στον τίτλο. Δυστυχώς, κάτι χάθηκε στην υλοποίηση με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο mode να απαιτεί πολλές μάχες που πραγματοποιούνται εκτός του συγκεκριμένου mode, ώστε να συλλέξει κανείς memoria και να ξεκλειδώσει κομμάτια της ιστορίας που αποτελούνται από cinematics και μάχες. Αποτελεί ίσως από τις χειρότερες υλοποιήσεις story mode που έχουμε δει εδώ και καιρό, καθώς είναι τελείως ασύνδετο και φαίνεται ότι έχουν ασχοληθεί ελάχιστα οι προγραμματιστές με αυτό. 

Όπως και να έχει, η ιστορία τοποθετείται πολλά χρόνια μετά τους δύο πρώτους τίτλους και αφορά σε έναν νέο κόσμο με δύο θεούς, την Materia και τον Spiritus, την θέα της προστασίας και τον θεό της καταστροφής. Οι δύο θεοί καλούν ήρωες και κακούς αντίστοιχα από όλους τους τίτλους της σειράς Final Fantasy για να πάρουν μέρος σε μία μεγάλη μάχη. Εξαιτίας του ότι οι δύο θεοί δεν είναι γνώριμοι μεταξύ τους, ήρωες και κακοί θα ερευνήσουν το ζήτημα λίγο παραπέρα μέσα από έντονες μάχες για να ανακαλύψουν την πραγματική αιτία αυτής της διαμάχης.

Στο gameplay, oι μάχες αυτές έρχονται με την μορφή τριών χαρακτήρων εναντίον τριών άλλων, μιας και μιλάμε για ένα fighting παιχνίδι, με τους χαρακτήρες να έρχονται αντιμέτωποι σε ένα ανοιχτό 3D περιβάλλον, με platforming στοιχεία που προσφέρουν πολλαπλά επίπεδα στις “αρένες” που πολεμάμε, θυμίζοντας μας τίτλους, όπως τα Dragon Ball Xenoverse. Οι μάχες χωρίζονται σε δύο διαφορετικά είδη που είναι και τα μοναδικά modes του παιχνιδιού, κάτι που δεν μας ευχαρίστησε ιδιαίτερα. Στο πρώτο είδος μάχης σκοπός είναι να βγάλουμε knock-out μέλη της αντίπαλης ομάδας τρεις φορές. Το δεύτερο είδος μάχης αφορά δυο cores – δύο μπάλες/πυρήνες εντός της πίστας- ένα για κάθε ομάδα. Οι παίκτες μιας ομάδας πρέπει να προστατέψουν τον δικό τους πυρήνα και να καταστρέψουν του αντιπάλου. Τα δύο αυτά είδη είναι διαθέσιμα μέσα από το Gaunlet Mode, το οποίο αναλαμβάνει τον ρόλο του “arcade mode” βάζοντάς μας να έρθουμε αντιμέτωποι με άλλες ομάδες που ελέγχονται από τον υπολογιστή, έχουν αυξανόμενη δυσκολία και πραγματοποιούνται διαδοχικά μέχρι να συμπληρώσουμε επτά νίκες ή χάσουμε.

Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια του είδους, για να γίνει knock-out ένας αντίπαλος, υπάρχει μια διαφορετική διαδικασία. Οι χαρακτήρες εκτός από πόντους ζωής (life gauge), που βλέπουμε στα περισσότερα fighting παιχνίδια, έχουν και bravery points. Αυτοί οι πόντοι έχουν να κάνουν με το πόσο δυνατή θα είναι μία HP Attack, δηλαδή μία επίθεση που θα κάνει πραγματική ζημιά στον αντίπαλο και θα του μειώσει τους πόντους ζωής. Τα bravery points συλλέγονται με bravery attacks “κλέβοντας” πόντους από τους αντιπάλους μας. Το gameplay έρχονται να εμπλουτίσουν τα EX Skills, βοηθητικές κινήσεις που χρησιμοποιούνται είτε για επίθεση στον αντίπαλο, είτε για να βοηθήσουν την ομάδα μας. Τέλος, στις μάχες θα δούμε τα γνωστά Summon, που εμφανίζονται και στους τίτλους της κύριας σειράς, να βοηθούν στις μάχες με διάφορα buffs, ενισχύοντας την ομάδα μας. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πολλά, όμως, από ένα σημείο και μετά, το παιχνίδι είναι μια από τα ίδια. Το μεγάλο roster των 28 χαρακτήρων είναι ικανοποιητικό, αλλά δεν βοηθάει στο να γίνει το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον. Οι χαρακτήρες έρχονται με συγκεκριμένα skills που δεν αλλάζουν, τα EX Skills είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού και τα Summon μοιάζουν κάπως διακοσμητικά.

Το παιχνίδι “φωνάζει” να αγνοήσουμε όλα τα άλλα modes και να κατευθύνουμε στο online mode, μιας και από την τοποθέτηση του στο κύριο μενού, φαίνεται πως έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Δυστυχώς και εκεί τα πράγματα δεν βοηθούν. Πέρα από τους χαρακτήρες, τα συγκεκριμένα skills και τα Summon, δεν βλέπουμε τον τρόπο που μπορούν δημιουργηθούν πολλαπλές στρατηγικές με αποτέλεσμα και το online να γίνει μονότονο. Το matchmaking είναι αρκετά διαρκές και είμαστε αναγκασμένοι να παίξουμε μόνο σε ranked αγώνες, χωρίς να μας επιτρέπει να “εξασκηθούμε” πριν μπούμε στις κατατάξεις, εκτός αν θεωρήσει κανείς κατάλληλη την εξάσκηση με CPU αντιπάλους.

Ένα κομμάτι που θα μπορούσαμε να δούμε ως θετικό στην όλη υπόθεση είναι ο οπτικός τομέας. Τα γραφικά έχουν βελτιωθεί κατά πολύ σε σύγκριση με την έκδοση των arcades, τόσο ως προς τους χαρακτήρες όσο και το περιβάλλον. Με ευκολία μπορεί να πει κανείς πως τα cutscenes είναι εξαιρετικά με μια πρώτη ματιά, όμως, αν προσέξουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε πως το περιβάλλον στο οποίο αλληλεπιδρούν οι χαρακτήρες είναι άδειο χωρίς μεγάλη λεπτομέρεια και απλά μιλούν ο ένας στον άλλο. Από την άλλη, στις μάχες βλέπουμε αρκετή λεπτομέρεια και εξαιρετικά εφέ που εκτός από το να προκαλούν χαμό στην οθόνη μας, μας ενθουσιάζουν με αυτό που βλέπουμε. Οι φανατικοί της σειράς θα χαρούν πολύ με τη μουσική που συνοδεύει τον τίτλο, μιας και θα βρουν νότες από όλους τους τίτλους της σειράς και θα τους ξυπνήσουν αναμνήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις αρένες μάχης που είναι εμπνευσμένες από προηγούμενους τίτλους.

Συμπέρασμα

Τα συναισθήματα για το Dissidia Final Fantasy NT είναι ανάμεικτα. Από τη μία έχουμε ένα εξαιρετικό οπτικό τομέα σε ένα fighting παιχνίδι που έρχεται να προσφέρει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, όμως από την άλλη είναι μια χαμένη ευκαιρία. Μπορεί να υπάρχει ποικιλία χαρακτήρων, όμως πέρα από αυτό, το παιχνίδι είναι αρκετά φτωχό. Με ένα κακο-σχεδιασμένο story mode, που απαιτεί grinding στο ένα και μοναδικό διαφορετικό mode που είναι το Gaunlet, με μόνο δύο είδη αγώνων, αποκλειστικά ranked games στο online κομμάτι και περιορισμένα skills, το παιχνίδι μοιάζει σαν να μην είναι ολοκληρωμένο.

Δυστυχώς, δεν είναι ένα ακόμη fighting παιχνίδι που θα κάτσεις να παίξεις χαλαρός για να περάσει η ώρα, μιας και είναι κάπως περίπλοκο και θεωρούμε πως προορίζεται αποκλειστικά για φανατικούς οπαδούς της σειράς Final Fantasy, που και πάλι ίσως να μην μείνουν ευχαριστημένοι.