Detroit: Become Human – Review: H εξέγερση των μηχανών

Πληροφορίες

Τίτλος: Detroit: Become Human
Πλατφόρμες: PlayStation 4
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Quantic Dream
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Είδος: Narrative Adventure
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 25 Μαΐου 2018

Τι είναι αυτό που μας καθιστά ως το ανώτερο ον στον πλανήτη Γη; Είναι η υψηλή ευφυΐα μας; Το ότι έχουμε συναίσθηση του τι πραγματικά γίνεται γύρω μας; Ή το ότι μπορούμε να βιώσουμε διάφορα συναισθήματα, των οποίων έχουμε επίγνωση και ορισμένες φορές μπορούμε να ελέγξουμε; Ίσως να είναι το ότι έχουμε “καρδιά” και ψυχή, ότι μπορούμε να ξεχωρίσουμε το σωστό από το λάθος. Ίσως, είναι όλα τα παραπάνω.

Δείτε το Video Review:

Αν πάλι κάποιος δημιουργούσε ένα πλάσμα που σας μοιάζει, το οποίο δεν θα ήταν φτιαγμένο από σάρκα και οστά, αλλά μέταλλο και μπορούσε να νιώσει ό,τι νιώθετε, να κάνει τα ίδια όνειρα με εσάς και να αναζητάει τα ίδια πράγματα με εσάς, τότε θα το αποκαλούσατε ένα ζωντανό πλάσμα ή θα το αποκαλούσατε μηχανή και θα το “κλείνατε”;

Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει η Quantic Dream με το Detroit: Become Human και εσείς καλείστε να απαντήσετε, μέσα από μια ιστορία τριών ανδροειδών, που τολμούν να αισθανθούν. Μετά από χρόνια αναμονής, η αποκλειστικότητα της Sony είναι εδώ και έχει πολλά να σας πει…

Η φιλόδοξη ιστορία της Quantic Dream θα σας μεταφέρει στο έτος 2038, στην πόλη του Detroit, οπού τα Androids αποτελούν πλέον μέρος της καθημερινότητας. Το ανθρώπινο δυναμικό αντικαθίσταται, σε αμέτρητους εργασιακούς κλάδους, με ανδροειδή και το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα, αγοράζουν androids για να κάνουν δουλειές του σπιτιού, να εκτελούν χρέη προσωπικού βοηθού ή ακόμα και να αντικαθιστούν τον ερωτικό τους σύντροφο.

Ξαφνικά και σταδιακά, σε διάφορα σημεία της πόλης παρατηρούνται κρούσματα επιθέσεων από androids κατά ανθρώπων και κυρίως προς τους ιδιοκτήτες τους. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποκαλεί τα συγκεκριμένα ρομπότ Deviants (Αποκλίνοντα) και ξεκινάει ένα κυνηγητό για να εξαλείψει τα “ελαττωματικά” ανδροειδή, που όλο και αυξάνονται.

Το Detroit: Become Human υποστηρίζει ελληνικούς υπότιτλους και ελληνικά μενούΗ πλοκή του παιχνιδιού ακολουθεί τρία τελείως διαφορετικά androids, τα οποία εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και το καθένα έχει τη δικιά του ιστορία να σας μεταφέρει: Ο Connor αποτελεί το πιο εξελιγμένο μοντέλο της αστυνομίας και προσπαθεί να εντοπίσει τους Deviants, ώστε να βρει τι προκαλεί την επαναστατική τους συμπεριφορά. Η Kara, είναι ένα πιο φθηνό μοντέλο, φτιαγμένο για να εργάζεται ως οικονόμος, η οποία επιλέγει να αψηφήσει το αφεντικό της για να σώσει ένα μικρό κοριτσάκι, την Alice, ενώ ο Markus αποτελεί ένα πρότυπο μοντέλο, ειδικά φτιαγμένο για να φροντίζει έναν ηλικιωμένο καλλιτέχνη.

Μια σειρά από πολύ δυσάρεστα γεγονότα αναγκάζουν την Kara και τον Markus να σπάσουν τα δεσμά των προγραμματισμένων εντολών τους, να αισθανθούν φόβο, αγάπη και ελπίδα, ενώ παλεύουν να μείνουν μακριά από την αστυνομία και τον Connor. Αναπάντεχα, οι δρόμοι τους θα μπλεχτούν, χαρίζοντάς σας ένα σενάριο διάρκειας περίπου 13 ωρών, το οποίο θα σας βάλει σε ατελείωτα ηθικά διλήμματα, θα σας χαρίσει αξέχαστες στιγμές και καθηλωτικές εξελίξεις.

Συνδυάζοντας αρμονικά τους τρεις πρωταγωνιστές του, το Detroit πετυχαίνει να πει τρεις εντελώς διαφορετικές ιστορίες και χάρις στην προσοχή που έδωσαν οι δημιουργοί του, καμία δεν δίνει την αίσθηση πως είναι αδικημένη ή ημιτελής. Η ιστορία της Kara για παράδειγμα, θα σας προσφέρει περιπέτειες και συναισθήματα διαφορετικά από αυτά του Connor και του Markus, που επίσης διαφέρουν μεταξύ τους.

Όσον αφορά στους χαρακτήρες, πρόκειται για τρία πλάσματα που το καθένα περνάει τη δικιά του οδύσσεια και όσο συνεχίζουν το ταξίδι τους εξελίσσονται, ωριμάζουν και καταφέρνουν να εκπλήξουν, ακόμα και αν οι επιλογές σας είναι αυτές που τους διαμορφώνουν.

Η Quantic Dream πολλές φορές είχε ισχυριστεί πως πρόκειται για ένα δαιδαλώδες σενάριο 2.000 σελίδων και καθώς η ιστορία των τριών χαρακτήρων ξετυλίγεται, θα μπορέσετε με ευκολία να δείτε ότι τα λεγόμενα των ανθρώπων της εταιρείας είναι αληθινά. Ορισμένες σκηνές κρύβουν από πίσω τους δεκάδες επιλογές, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν την εξέλιξη, είτε ριζικά, είτε όσον αφορά μικρές λεπτομέρειες.

Το παιχνίδι αποτελείται από 32 κεφάλαια, όμως μερικά από αυτά έχουν δυο και τρεις διαφορετικές εκδοχές, που εσείς θα καθορίσετε με τις πράξεις σας. Μπορεί κάποιο chapter να χρειαστεί να το βιώσετε μέσα από τα μάτια διαφορετικού χαρακτήρα ή να τους έχετε οδηγήσει σε μια τελείως διαφορετική τοποθεσία. Αν πάλι κάνετε μια πολύ κακή (ή ευγενή) επιλογή, μπορεί να χάσετε και κάποιους από τους ήρωες σας και η ιστορία συνεχίζεται χωρίς αυτούς. Όπως πολύ εύστοχα λέει και η εταιρεία: “Αυτή είναι η ιστορία σας”.

Μια ιστορία που μάλιστα δεν κλείνει τα “μάτια” της, ούτε αποφεύγει τις σκληρές εικόνες για να μην σοκάρει. Πολλοί από εσάς ίσως να θυμάστε τη θύελλα αντιδράσεων που είχε προκαλέσει η σκηνή που ο Todd βιαιοπραγούσε κατά της Alice, το μικρό κοριτσάκι που είναι άρρηκτα δεμένο με την περιπέτεια της Kara. Η σκηνή έχει παραμείνει και δεν είναι η μόνη που θα χαρακτηριστεί έως και “σοκαριστική” από ορισμένους.

Το Detroit: Become Human εστιάζει σε ανθρώπινα θέματα και προβλήματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία, τα ναρκωτικά, η σκλαβιά και όχι μόνο, ενώ όλα αυτά θα τα ζήσετε από την οπτική τριών “μηχανών” που πολλές φορές κρύβουν περισσότερη ανθρωπιά και από τους ίδιους τους ανθρώπους.

Όμως, πίσω από τις σκληρές εικόνες κρύβονται διάφορα μηνύματα. Οι άνθρωποι του 2038 δεν διαφέρουν τόσο πολύ από εμάς, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί, αλλά τα προβλήματα επιμένουν, ακόμα και αν παρουσιάζονται με διαφορετική μορφή. Η μόνη διαφορά είναι πως στο Detroit μπορείτε να επηρεάσετε την εξέλιξη, με το δικό σας τρόπο, από την αρχή, μέχρι το τέλος και οι διαφορές μπορούν να είναι πολύ μεγάλες.

Προσπαθώντας να βελτιώσει αλλά και να διαφοροποιήσει το Detroit, από τους παλιότερους τίτλους της, η Quantic Dream έχει κάνει μερικές αλλαγές και βελτιώσεις στους χειρισμούς και το gameplay, που έχουν ταιριάξει εξαιρετικά. Υιοθετώντας έναν πιο action χαρακτήρα, οι χειρισμοί είναι πιο προσιτοί και φιλικοί. Αρχικά, πλέον έχετε τη δυνατότητα να αλλάξετε την κάμερα σε δυο διαφορετικές γωνίες, ανά πάσα στιγμή, ώστε να παρατηρήσετε τον χώρο πιο εύκολα.

Μάλιστα, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις η κάμερα δεν παραμένει δεσμευμένη στα δυο προαποφασισμένα πλάνα, επιτρέποντάς σας να την περιστρέψετε έως και 360 μοίρες. Πέρα από μερικά σπάνια, μικρά και στιγμιαία κολλήματα, ο χειρισμός της δουλεύει πολύ καλά, αποτελώντας ξεκάθαρη βελτίωση από το χειρισμό του Beyond: Two Souls. Ίσως να ήταν καλύτερα αν παρέμενε συνέχεια “ξεκλείδωτη”, όμως τότε ενδέχεται να κινδύνευε η αίσθηση της κινηματογραφικότητας, οπότε πιθανότατα αποτελεί την καλύτερη μέση λύση.

Όσον αφορά στην κίνηση των χαρακτήρων, τα περισσότερα προβλήματα που παρουσίαζαν οι παλιότεροι τίτλοι της Quantic Dream απουσιάζουν. Οι χαρακτήρες κινούνται πιο φυσικά (γεγονός ελαφρώς ειρωνικό, αν σκεφτούμε πως πρόκειται για ανδροειδή) και σε συνδυασμό με τη νέα κάμερα, τα προβλήματα είναι ελάχιστα. Ίσως να περπατήσετε στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που σκοπεύατε πάνω στην αλλαγή πλάνου, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια.

Φυσικά, ως ένα παιχνίδι επιλογών, το Detroit: Become Human θα σας βάλει πολλές φορές σε δίλημμα. Το σύστημα επιλογών δουλεύει περίπου όπως στο Beyond: Two Souls, μόνο που στο Detroit οι επιλογές, πολλές φορές, επεκτείνονται αν έχετε ψάξει διεξοδικά τους χώρους που επισκέπτεστε, ξεκλειδώνοντας νέα dialogue paths, ενώ και το ποσό καλές σχέσεις έχετε με τους άλλους χαρακτήρες παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, ανοίγοντας επίσης νέες επιλογές. Το μοναδικό ελάττωμα είναι ότι μερικές επιλογές δεν έχουν πάντα και την πιο ξεκάθαρη μονολεκτική περιγραφή.

Προσπαθώντας να σας παρακινήσει να παίξετε ξανά κάποιες σκηνές, το Detroit για κάθε επιλογή που ξεκλειδώνετε στο flowchart κάθε σκηνής, σας ανταμείβει με πόντους, που χρησιμοποιείτε για να ξεκλειδώσετε διάφορα extras, όπως κομμάτια από το soundtrack, concept art και πολλά άλλα. Επιστρέφοντας σε ένα κεφάλαιο, αν επιλέξετε διαφορετική προσέγγιση, κερδίζετε παραπάνω πόντους.

Οι σκηνές δράσης, οι οποίες δεν εμφανίζονται σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό, αλλά ούτε θα σας λείψουν, έχουν τη μορφή QTEs (Quick Time Events) και ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας που θα επιλέξετε, θα παρουσιάζουν και την αντίστοιχη πρόκληση.

Έπειτα, έχουμε τις ξεχωριστές ικανότητες του κάθε χαρακτήρα, που εμπλουτίζουν αισθητά το gameplay. Ο Connor έχει τη δυνατότητα να συλλέξει στοιχεία (συνήθως από χώρους εγκλήματος) και να αναδημιουργήσει, ψηφιακά, γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν, με σκοπό να καταλάβει τι έγινε και να ανακαλύψει ακόμα περισσότερα πράγματα. Ο Markus αναλύει το περιβάλλον γύρω του, υπολογίζοντας τις επόμενες κινήσεις του και τις πιθανότητες επιτυχίας τους, ενώ η Kara, σαν πιο οικονομικό μοντέλο, δεν έχει τίποτα από αυτά και περιορίζεται μόνο στην ικανότητα να σκανάρει πρόσωπα, χώρους και αντικείμενα, κάτι που έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και οι άλλοι δυο πρωταγωνιστές.

Όπως και σεναριακά, έτσι και από θέμα gameplay, η εναλλαγή ανάμεσα σε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες θα σας προσφέρει μεγαλύτερη ποικιλία και τελείως διαφορετικές εμπειρίες, κάτι που θα ήταν αδύνατο να πετύχει ένα παιχνίδι που εστιάζει σε ένα πρόσωπο, με συγκεκριμένες ικανότητες.

Άξια μνείας είναι και μια λεπτομέρεια που ίσως να περάσει απαρατήρητη για πολλούς, όμως πραγματικά κάνει τη διαφορά. Ο λόγος για την αλληλεπίδραση των πρωταγωνιστών με το περιβάλλον. Λαμβάνοντας υπόψιν πως ο Connor, η Kara και ο Markus δημιουργήθηκαν με σκοπό να εξυπηρετούν και να υπακούουν ανθρώπους, ο τρόπος που κινούνται και αντιδρούν είναι μια μικρή πινελιά που βοηθάει στο immersion.

Αν βρίσκονται στον ίδιο χώρο με έναν άνθρωπο, πάντα θα παραμερίσουν ώστε να μην τον ενοχλήσουν. Αν υπάρχει κάποιο αντικείμενο στο πάτωμα δεν θα το πατήσουν. Ο Connor παρατηρεί το περιβάλλον του διεξοδικά, ψάχνοντας πάντα για στοιχεία, ενώ σταδιακά η Kara αρχίζει να παρατηρεί το περιβάλλον για πιθανές απειλές, κάτι που όσο βρίσκεται εντός προγραμματισμού δεν έκανε, γιατί δεν ένιωθε φόβο.

Πολλές τέτοιες μικρές λεπτομέρειες και αλληλεπιδράσεις, που δίνουν την αίσθηση πως οι χαρακτήρες αποτελούν όντως ρομπότ που έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους, με τα standards του ανθρώπινου νου.

Αναμενόμενα, όπως και κάθε τίτλος που σέβεται τον εαυτό του, το Detroit: Become Human περιέχει τα δικά του Collectibles, τα οποία έρχονται στη μορφή περιοδικών. Τα magazines βρίσκονται σε διάφορα σημεία και περιέχουν μικρά κείμενα που θα εμπλουτίσουν την εμπειρία σας με μια πιο σφαιρική εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί, όχι μόνο στο Detroit, αλλά σε όλο τον κόσμο. Πέρα από τη “συλλεκτική” τους αξία, μπορούμε να πούμε ότι είναι και από τα πιο ενδιαφέροντα collectibles που έχουμε δει, αφού όντως προσφέρουν πολλές χρήσιμες πληροφορίες.

Τεχνικά, το Detroit μπορεί με ευκολία να θεωρηθεί το καλύτερο παιχνίδι της Quantic Dream και να συντρίψει ένα μεγάλο ποσοστό από τις πιο πρόσφατες gaming κυκλοφορίες. Το παιχνίδι τρέχει στα 30 fps και στο PlayStation 4 και στο PlayStation 4 Pro, ενώ παρατηρήθηκαν απειροελάχιστα framedrops. Η μόνη διαφορά είναι η ανάλυση, αφού η elite έκδοση της κονσόλας έχει ανάλυση checkerboard 4K, ενώ η απλή native 1080p.

Οι πηγές φωτός αξιοποιούνται με εξαίρετο τρόπο, δημιουργώντας μοναδική ατμόσφαιρα και κάνοντας τις τοποθεσίες αξιομνημόνευτες, οι οποίες από μόνες τους παρουσιάζουν τεράστια ποικιλία. Τα πρόσωπα, ακόμα και στα κοντινά πλάνα εντυπωσιάζουν, με τα μαλλιά και τους πόρους του δέρματος να αναδεικνύουν την ποιότητα της δουλειάς που έχει γίνει. Οι εκφράσεις των χαρακτήρων αποδίδονται με κάθε λεπτομέρεια και η δουλειά που έχει κάνει η Quantic με τους χαρακτήρες είναι ανατριχιαστική. Έξυπνα διαμορφωμένα πλάνα, σκίαση και depth of field, που κάνουν θαύματα. Το Detroit: Become Human δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, καθώς βρίσκεται στα κορυφαία αποτελέσματα τεχνικής υπεροχής και μοναδικής καλλιτεχνικής επιμέλειας.

Έπειτα, έχουμε την “ψυχή” του παιχνιδιού: Τα voice overs και το soundtrack. Αρχικά, οι ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών είναι εξαιρετικές, με τις φωνές τους να μένουν μονότονες εκεί που πρέπει και να αποκτούν χρώμα την κατάλληλη στιγμή. Παράλληλα πλαισιώνονται από δεκάδες ηθοποιούς που βλέπουμε σε γνωστές παραγωγές της αμερικανικής τηλεόρασης και του σινεμά, οι οποίοι έβαλαν τα δυνατά τους και πέτυχαν ένα πραγματικά ποιοτικό αποτέλεσμα.

Τo soundtrack αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση από μόνο του και αυτό γιατί για το τελικό αποτέλεσμα έχουν δουλέψει τρεις διαφορετικοί συνθέτες. Οι Philip Sheppard, Nima Fakhrara και John Paesano ένωσαν τα ταλέντα τους, ο καθένας γράφοντας το soundtrack ενός εκ των πρωταγωνιστών και το αποτέλεσμα είναι ανεπανάληπτο.

Στα πλαίσια της προσπάθειας που κάνει η Sony Hellas για να προωθήσει το ελληνικό gaming, το Detroit περιέχει ελληνικό μενού και υπότιτλους. Η απόδοση τους δεν είναι αλάνθαστη, όμως είναι αρκετά ικανοποιητική. Πέρα από κάποια μικρά θεματάκια, σίγουρα εξυπηρετούν τον σκοπό τους, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Από το 2013, όταν η Quantic Dream παρουσίασε για πρώτη φορά την Kara στο κοινό, τον χαρακτήρα που τα ξεκίνησε όλα, μέσω ενός demo, πολλοί ανυπομονούσαν για ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι και τελικά, πέντε χρόνια μετά, ήρθε και δεν απογοητεύει. Στέκεται αντάξιο των προσδοκιών και της αναμονής και μας χαρίζει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο.

Εν τέλει, το ερώτημα που θέτει ο David Cage αποδεικνύεται δύσκολο να απαντηθεί, αλλά το ταξίδι αξίζει και θα αφήσει στη μνήμη σας τρεις εξαιρετικούς χαρακτήρες, που αν και “μηχανήματα”, μας μαθαίνουν πολλά για την ανθρωπιά.

Συμπέρασμα

Το Detroit: Become Human αποτελεί το καλύτερο παιχνίδι της Quantic Dream μέχρι τώρα, εξιστορώντας το ταξίδι τριών μοναδικών χαρακτήρων και ενώνοντας τρεις διαφορετικές ιστορίες που θα μπορούσαν να σταθούν και ως αυτοτελείς. Κρύβοντας σημαντικά μηνύματα, επιστρατεύοντας τρεις εξαιρετικούς συνθέτες για τη δημιουργία του ανατριχιαστικού soundtrack και προσέχοντας την παραμικρή λεπτομέρεια, το δημιούργημα της Quantic Dream είναι μια περιπέτεια που κάνει τον κατάλογο με τις αποκλειστικότητες της Sony αισθητά πλουσιότερο.

Μπορεί τεχνικά να μην είναι αψεγάδιαστο, αλλά η εμπειρία που προσφέρει είναι μοναδική. Το Detroit: Become Human αποτελεί μια από αυτές τις ιστορίες που ευχόμαστε να μπορούσαμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας, απλά για να είχαμε την ευκαιρία να τη ξαναζήσουμε σαν να ήταν η πρώτη φορά.