Της Ελένης Δρίβα
Πληροφορίες
Τίτλος: Darksiders Genesis
Διαθέσιμο σε: PC, PS4, Xbox One, Nintendo Switch, Google Stadia
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Airship Syndicate
Εκδότρια Εταιρεία: THQ Nordic
Είδος: Hack n’ Slash / Action RPG
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 5 Δεκεμβρίου 2019 (PC) / 14 Φεβρουαρίου 2020 (PS4 / XB1 / Nintendo Switch)
Η Airship Syndicate και η THQ Nordic έκαναν την έκπληξη στο τέλος της περασμένης χρονιάς, κυκλοφορώντας ένα νέο Darksiders μεν, αλλά όχι το Darksiders 4 δε. Το Darksiders Genesis είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς είναι ένας τίτλος που είχε όλα τα φόντα είτε να γίνει ο χειρότερος της σειράς, είτε να φέρει νέες ιδέες στο γνωστό franchise. Γενικά, στη gaming κοινότητα δεν αρέσουν οι αλλαγές, η αρνητική αντίδραση είναι πάντα το πρώτο μας ένστικτο, παρ’ όλα αυτά, το Darksiders Genesis κατάφερε να αφήσει θετικές εντυπώσεις με την κυκλοφορία του στα PC. Τα προβλήματα, φυσικά, δεν έλειπαν. Το top-down εγχείρημα της Airship Syndicate έχει θετικά και αρνητικά, όμως η συνολική εικόνα είναι θετική.
Τώρα, ο spin-off τίτλος έρχεται και στις κονσόλες (PlayStation 4, Xbox One και Nintendo Switch), μεταφέροντας σε τρεις ακόμα πλατφόρμες όλα τα καλά και τα κακά που είχε ο τίτλος τον Δεκέμβριο. Θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει βελτιώσεις μέσα σε αυτό το διάστημα; Σαφώς, όμως οι δύο εταιρείες έκαναν την επιλογή τους και εμείς κρίνουμε τις επιδόσεις του παιχνιδιού (εκ νέου) ως έχει.
Το Darksiders Genesis, ως prequel του franchise, διαδραματίζεται πριν από τα γεγονότα του πρώτου Darksiders. Αυτήν τη φορά, οι πρωταγωνιστές είναι δύο, ο War και ο Strife, ο οποίος είναι playable για πρώτη φορά. Το Council επιστρατεύει τους δύο (από τους τέσσερις) Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης προκειμένου να αποτρέψουν τα σχέδια του Lucifer, όμως η έλλειψη πληροφοριών τούς οδηγεί σε ένα απρόσμενο ταξίδι.
Αυτό που “απογειώνει” το Genesis σεναριακά είναι η αντίθεση ανάμεσα στους δύο ήρωες. Ο War είναι σοβαρός, συνήθως μετρημένος και by-the-book. Αντίθετα, ο Strife είναι πιο ζωηρός και με χιούμορ, ενώ συχνά αψηφά τους κανόνες. Η αισθητή διαφορά ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές δημιουργεί μια διασκεδαστική “διαμάχη” που βοηθάει τη ροή του παιχνιδιού, ψυχαγωγεί τον παίκτη και δεν κουράζει. Ο Strife βρίσκεται για πρώτη φορά στο επίκεντρο και με τον δικό του τρόπο κλέβει την παράσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει το απαιτούμενο βάθος σαν χαρακτήρας λόγω της πιο κωμικής νότας που τον χαρακτηρίζει. Πέραν αυτού, η Airship Syndicate ακολουθεί τα βήματα των προηγούμενων κεφαλαίων, όσον αφορά στο σενάριο.
Εκεί που το Genesis αρχίζει να διαφοροποιείται είναι το gameplay. Όπως ήδη έχουμε αναφέρει στο πρώτο μας review, το νέο κεφάλαιο της σειράς είναι top-down αν και παραμένει πιστό στη hack n’ slash φιλοσοφία του. Ουσιαστικά λοιπόν αλλάζει η οπτική, όμως η ασταμάτητη δράση παραμένει. Εδώ έρχονται να παίξουν ρόλο οι αλλαγές που προαναφέραμε (αυτές που δεν αρέσουν συνήθως στο κοινό), όμως στην προκειμένη είναι… ευπρόσδεκτες. Είναι ένας spin-off τίτλος, οπότε οι πειραματισμοί συγχωρούνται πιο εύκολα και στη συγκεκριμένη περίπτωση, επιβραβεύονται γιατί έχουν ενσωματωθεί κατά κύριο λόγο με επιτυχία.
Η top-down οπτική και η ενθάρρυνση για co-op από την εταιρεία μετατρέπουν το Genesis σε ένα Darksiders themed Diablo (ας πούμε). Ήταν ένα ρίσκο που απέδωσε, αν εξαιρέσουμε τη δυσλειτουργική κάμερα που κολλάει μέσα σε τοίχους, παραμένει ακίνητη στα πιο παράξενα άλματα που πρέπει να κάνετε και γενικά πολλές φορές θα είναι ο λόγος που θα πέσετε στο κενό, θα πεθάνετε από εχθρούς που δεν βλέπετε και θα εκνευριστείτε. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχει γίνει γνωστό από τον Δεκέμβριο, όμως δεν έγινε καμία προσπάθεια να εξαφανιστεί ή έστω να ελαττωθεί πριν από την κυκλοφορία του παιχνιδιού στις κονσόλες.
Έπειτα, έχουμε το co-op, που σας δίνει τη δυνατότητα να παίξετε είτε local (split-screen), είτε online. Αδιαμφισβήτητα από τις καλύτερες προσθήκες του franchise που ανεβάζει τη διασκέδαση στα ύψη, αφού σας επιτρέπει να δημιουργήσετε εντυπωσιακές στρατηγικές με την παρέα σας, όμως για κάποιο λόγο δεν υπάρχει επιλογή για matchmake. Ή θα έχετε παρέα για να παίξετε, ή θα παίξετε μόνοι. Το παιχνίδι δεν σας βρίσκει συμπαίκτη, κάτι που πλέον θεωρείται σχεδόν δεδομένο σε όλα τα multiplayer.
Η πλοκή χωρίζεται σε 17 κεφάλαια (διαρκεί περίπου 14 ώρες αν δεν ψάχνετε πολύ κάθε πίστα) και σας μεταφέρει σε διάφορες, συνήθως μεγάλες, περιοχές που προσφέρουν αρκετή ποικιλία. Οι περισσότερες από αυτές είναι ενδιαφέρουσες, πολυδιάστατες, με πολλά μυστικά και shortcuts. Η εξερεύνηση ανταμείβει τον παίκτη, όμως ο χάρτης παραμένει… “εχθρός” των εξορμήσεων σας, αφού δεν ορίζει με ακρίβεια τη θέση σας, ούτε τη διαφορά ύψους των τοποθεσιών και γενικά σας εξυπηρετεί κατά προσέγγιση, οπότε πρέπει να έχετε από μόνοι σας επίγνωση του που βρίσκεστε και που πάτε. Έπειτα, κάθε περιοχή έχει collectibles, upgrades για τους χαρακτήρες, ίσως κάποιο boss fight ή challenge και τους δικούς της εχθρούς.
Κάθε είδος τέρατος συνοδεύεται και από ένα creature core, που έχει μια πιθανότητα να “πέσει” κάθε φορά που σκοτώνεται και ένα. Τα cores έχουν levels (θέλετε πχ. 30 από τον ίδιο αντίπαλο για να το κάνετε level 2) και καθένα προσφέρει διαφορετικό perk. Συνδυάζοντας διαφορετικά cores στο skill tree δημιουργείτε διαφορετικά builds για τους δύο πρωταγωνιστές και παράλληλα ανεβάζετε το power level τους (κάθε κεφάλαιο έχει recommended level).
Ο War και ο Strife έχουν διαφορετικά στιλ μάχης και ο,τι και να κάνετε θα έχουν πάντα διαφορετικά stats, όπλα, κινήσεις και abilities που βοηθούν στους γρίφους. Ο War έχει ένα σπαθί και είναι ο ιδανικός χαρακτήρας για close combat, ενώ ο Strife, παρότι έχει σπαθιά, είναι φτιαγμένος για πιο μακρινές αποστάσεις, ώστε να εκμεταλλεύεται τα όπλα του.
Με το currency που μαζεύετε από τους εχθρούς μπορείτε να αγοράσετε νέες επιθέσεις ή να αναβαθμίσετε τις ήδη υπάρχουσες. Με λίγα λόγια, η μάχη στο Genesis δεν αλλάζει ιδιαίτερα από τα προηγούμενα παιχνίδια, αν εξαιρέσουμε τους δύο χαρακτήρες και την κάμερα. Το platforming και οι γρίφοι είναι αρκετά απλά, αν και διασκεδαστικά, ειδικά όταν παίζετε με παρέα και λύνετε τα puzzles μαζί.
Από άποψη replayability, το Genesis έχει τέσσερις διαφορετικές βαθμίδες δυσκολίας, διάφορες αρένες που μπορείτε να αντιμετωπίσετε (κυριολεκτικά) κύματα εχθρών για διάφορες ανταμοιβές και high scores, καθώς και μια “γεύση” από metroidvania στοιχεία που θα σας ωθήσουν να επιστρέψετε σε παλιές περιοχές για να επισκεφθείτε σημεία που δεν μπορούσατε.
Οπτικά, το Genesis διατηρεί τη χαριτωμένη cartoon-ish αισθητική των προκατόχων του, η οποία ταιριάζει ιδιαίτερα και με τη νέα κάμερα. Παρ’ όλα αυτά, τα cutscenes είναι κυριολεκτικά σαν κόμικ, αφού αποτελούνται από στατικά εντυπωσιακά σκίτσα. Οι διάλογοι γίνονται μέσα από “παράθυρα” στο κάτω μέρος της οθόνης, όμως και οι δύο περιπτώσεις συνοδεύονται από πολύ καλά voice overs. Θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για “περικοπές”, αλλά δεν ενοχλεί ιδιαίτερα μιας και το αποτέλεσμα παραμένει ποιοτικό, αν και πιο στατικό. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο soundtrack, το οποίο είναι εξαιρετικό και διατηρεί την αίγλη των προηγούμενων τίτλων.
Συμπέρασμα
Το Darksiders Genesis είναι ένα πραγματικό Darksiders, δίχως εκπτώσεις και απογοητεύσεις, το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που… το βλέπετε λόγω της top-down οπτικής. Το co-op είναι η καλύτερη προσθήκη του παιχνιδιού, η οποία μάλιστα συνδέεται με τους δύο πρωταγωνιστές που βρίσκονται σε μια μόνιμη, διασκεδαστική διαμάχη.
Η έκδοση για τις κονσόλες φέρει τόσο τα καλά, όσο και τα κακά του παιχνιδιού, που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να παλέψετε ενάντια σε δαίμονες… γωνίες και χάρτες. Παρ’όλα αυτά, παραμένει μια απολαυστική απόπειρα από την Airship Syndicate, καθώς έδωσε στο franchise μια άλλη οπτική (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και επιτέλους έστεψε τον Strife πρωταγωνιστή.
Βαθμολογία: 
8/10
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
