Πληροφορίες
Τίτλος: Crackdown 3
Πλατφόρμες: PC / Xbox One
Δοκιμάστηκε σε: Xbox One
Εταιρεία Ανάπτυξης: Sumo Digital
Εκδότρια Εταιρεία: Xbox Game Studios
Είδος: Action-Adventure
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 15 Φεβρουαρίου 2019
Τα video games έχουν εξελιχθεί πολύ, όποια κατηγορία και αν εξετάσουμε. Ειδικότερα, τα open world παιχνίδια έχουν δει πολύ μεγάλες ανανεώσεις και βελτιώσεις στη δομή τους τα τελευταία χρόνια. Είναι λογικό, αφού είναι ένα πολύ διαδεδομένο και αρεστό είδος. Υπάρχουν πλέον μερικά χαρακτηριστικά τα οποία οφείλει να υιοθετεί ένας ανοιχτός κόσμος, ώστε να είναι σύγχρονος και αξιόλογος με βάση τα σημερινά δεδομένα. Πού και πού, όμως, εμφανίζεται και ο παρίας, ο απόκληρος, ο αντισυστημικός. Αυτός που δεν νοιάζεται για trends και κάνει το δικό του. Ένας από αυτούς, είναι το Crackdown 3.
Το περιμέναμε εδώ και πολλά χρόνια, αναβλήθηκε, ξεχάστηκε και τώρα, παρά τις αμφιβολίες μας, κυκλοφόρησε. Το Crackdown 3 εκπροσωπεί τα παιχνίδια εκείνα που δεν ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες τάσεις. Έρχεται από παλιότερη εποχή και δεν προσπαθεί ούτε ελάχιστα να προσαρμοστεί. Μπορεί, λοιπόν, ένα τέτοιο παιχνίδι να είναι ελκυστικό στα μάτια του σύγχρονου gamer;
Καταρχάς, μιλώντας ειλικρινά, δηλώνουμε πως ευχαριστηθήκαμε το Crackdown 3 από την αρχή μέχρι το τέλος. Όμως, για να είμαστε δίκαιος, πρέπει να πούμε ότι το Crackdown 3 είναι ένας τίτλος που, για τους περισσότερους παίκτες, δεν θα είναι ικανοποιητικός από πολλές πλευρές. Ο σχεδιασμός του είναι απλοϊκός, τα γραφικά δεν εντυπωσιάζουν, οι αποστολές είναι αδιάφορες, το σενάριο αχρείαστο και τα mechanics ξεπερασμένα. Επίσης, ο Terry Crews, ο οποίος πρωταγωνιστεί στο Crackdown 3, έχει πάρα πολύ περιορισμένο ρόλο (παρόλο που, για όσο εμφανίζεται, κλέβει την παράσταση).
Το Crackdown 3, λοιπόν, ξεκινάει εξιστορώντας το «ΚΑΚΗ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΛΩΝ» σενάριο. Από νωρίς, γίνεται ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να παρακολουθήσουμε ούτε έναν διάλογο με προσοχή. Το writing είναι βαρετό και δεν υπάρχει ούτε ίχνος πετυχημένου χιούμορ. Το σενάριο δεν επαρκεί ούτε για απλό υπόβαθρο του gameplay.
Μόλις ξεκινήσουμε να παίζουμε, διαπιστώσαμε ότι το Crackdown 3 δεν νοιάζεται για προσχήματα. Από την πρώτη στιγμή, μας παρουσιάζει ένα σύστημα που βαδίζει στα χνάρια του Nemesis από το Middle Earth franchise, σε απλουστευμένη μορφή. Δεν υπάρχουν NPCs που δίνουν αποστολές, δεν υπάρχουν κεντρικές βάσεις, ούτε κάποια ξεχωριστά στημένη δομή. Στο Crackdown 3, οι αποστολές βρίσκονται διάσπαρτες στον χάρτη και για να τις ολοκληρώσουμε αρκεί να επισκεφτούμε την κατάλληλη τοποθεσία και να εκπληρώσουμε μερικούς απλούς στόχους, χωρίς ενδιάμεσα loading ή κάτι παρόμοιο.
Η δομή έχει ως εξής: υπάρχουν μερικά mini bosses, τα οποία για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε, πρέπει να ολοκληρώσουμε συγκεκριμένες αποστολές, για το κάθε ένα και στο τέλος, το μεγάλο, κεντρικό boss. Οι αποστολές του κάθε boss είναι σχεδόν ολόιδιες μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται ούτε λίγη σκέψη, ούτε και ιδιαίτερη προσπάθεια, σε κανένα σημείο.
Η δυσκολία αυξομειώνεται από τη μία αποστολή στην άλλη και ενδεχομένως να χρειάζεται να ανεβάσουμε το level του χαρακτήρα μας ή να εξοικειωθούμε με τα mechanics και να επιστρέψουμε αργότερα, σε κάποιες περιπτώσεις. Η δύναμη του χαρακτήρα μεγαλώνει ξεχωριστά για κάθε του ιδιότητα. Για παράδειγμα, όσο σκοτώνουμε με τα όπλα μας, παίρνουμε XP για τα όπλα και μόνο. Αν χρησιμοποιούμε τις γροθιές μας ή πετάμε αντικείμενα στους εχθρούς, αυξάνεται η σωματική δύναμη του χαρακτήρα μας.
Το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του συστήματος αυτού είναι ο τρόπος αναβάθμισης των αλμάτων και των διαφόρων ελιγμών: σε αυτήν την περίπτωση, μαζεύουμε φωτεινά αντικείμενα που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της πόλης, το κάθε ένα εκ των οποίων μάς δίνει XP. Η τοποθέτηση των αντικειμένων αυτών είναι πετυχημένη και ο τρόπος μετακίνησης με άλματα και dashes είναι διασκεδαστικός, ιδιαίτερα αφού αναβαθμίσουμε τις δυνατότητές μας. Στο τέλος, το Crackdown 3 θυμίζει superhero simulator, εντός και εκτός μάχης. Η δυσκολία είναι στην αρχή κάπως αυξημένη, ενώ, όσο δυναμώνουμε και μαθαίνουμε το παιχνίδι, μειώνεται, μέχρι να καταλήξει αμελητέα, πολύ γρήγορα δυστυχώς.
Μπορούμε και να οδηγήσουμε· όμως, με δεδομένη τη δυνατότητα να πηδάμε πάνω από πολυκατοικίες (δεν καταλαβαίνουμε για ποιoν λόγο υπάρχει fall damage), είναι κάπως ανούσιο. Βέβαια, τα οχήματα που μπορούμε να αποκτήσουμε, ανεβάζοντας το αντίστοιχο level, είναι αρκετά διασκεδαστικά και επαρκώς βλακώδη, με αποτέλεσμα να έχουν κάποιο ενδιαφέρον.
Αφού τελειώσουμε με τις αποστολές, αντιμετωπίζουμε τα bosses που δεν έχουν να προσφέρουν πολλά, πέρα από καταστάσεις στις οποίες προκαλούμε τεράστιες καταστροφές και αδειάζουμε πολλαπλούς γεμιστήρες. Δεν υπάρχει θέμα όσον αφορά τις σφαίρες, καθώς τα πάντα βρίσκονται σε αφθονία. Οι τύποι εχθρών, γενικά, είναι λίγοι και δεν διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Έτσι, το πιστολίδι είναι διαδικασία που δεν απαιτεί την παραμικρή σκέψη· δεν χρειάζονται έξυπνες κινήσεις, ακριβείς ελιγμοί ή διαχείριση πόρων. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κινούμαστε συνεχώς, να πηδάμε ενίοτε και να πυροβολούμε χωρίς σταματημό. Τα όπλα είναι ευχάριστα, όπως και τα gadgets και ταιριάζουν στη mindless δράση.
Γενικά, το Crackdown 3 είναι εντελώς ανόητο. Είναι το κατάλληλο παιχνίδι για να παίξει κανείς μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Είναι ακόμα πιο κατάλληλο για να το παίξεις μετά από την απόλυσή σου. Θες να μην σκέφτεσαι τίποτα για μερικές ώρες; Παίξε Crackdown 3. Χώρισες και δεν έχεις λεφτά για ουίσκι και σοκολάτες; Crackdown 3, κι ας κοστίζει περισσότερο. Το Crackdown 3 είναι το τζακούζι των video games, όμως το νερό είναι χλιαρό. Το να παίζεις Crackdown 3, είναι σαν να κάνεις ζάπινγκ στην τηλεόραση, χωρίς τηλεκοντρόλ. Σαν να λύνεις σταυρόλεξο χωρίς στυλό.
Ευτυχώς, το Crackdown 3 δεν προσπαθεί να είναι κάτι παραπάνω και έτσι κάνει τα πράγματα εύκολα. Αν όλα όσα διαβάσατε προηγουμένως σάς ακούγονται ελκυστικά, τότε ανήκετε στην ίδια κατηγορία μ’ εμένα και το Crackdown είναι για εσάς. Αν όχι, τότε έχετε γούστο και είστε άνθρωπος του πνεύματος και μπράβο σας. Με λίγα λόγια, το Crackdown 3 δεν είναι πολύ καλό παιχνίδι, όμως σίγουρα μπορεί να βρει το κοινό του.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να το παίξει κανείς, όπως για παράδειγμα το να θέλει να κάνει διάλειμμα από ένα άλλο, σοβαρό παιχνίδι. Το Crackdown 3 δεν είναι σοβαρό παιχνίδι και δεν θα έπρεπε να είναι. Το πρόβλημα είναι πως ακόμα και ως ό,τι είναι, δεν αποδίδει και θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, σαφέστατα.
Οπτικά, δεν έχουμε παράπονο. Ο τεχνικός τομέας δεν εμφανίζει προβλήματα, ούτε βέβαια και εντυπωσιάζει, όμως ο σχεδιασμός της πόλης είναι πετυχημένος. Τα χρώματα παρελαύνουν συνεχώς, ενώ οι χρωματικές επιλογές είναι συνεχώς ιδιαίτερες. Τα διάφορα τμήματα της πόλης είναι σαφώς διαχωρισμένα μεταξύ τους και έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, η πόλη είναι άψυχη και οι άνθρωποι που κυκλοφορούν μέσα της δεν κάνουν καμία αίσθηση. Μοιάζει σαν να δημιουργήθηκε μια ολόκληρη πόλη ώστε να μπορούμε εμείς, ως Τerry Crews, να καταστρέψουμε τα πάντα.
Έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε χαρακτήρα, επίσης, όμως δεν μπορούμε να καταλάβουμε για ποιον λόγο κάποιος θα επιλέξει έναν από τους generic χαρακτήρες, ενώ μπορεί να παίξει ως Terry Crews κι ας ακούει συνεχώς τις ίδιες ατάκες. Οι χαρακτήρες υποτίθεται πως διαφοροποιούνται με βάση τα XP που κερδίζουν, όμως μην ξεγελιέστε, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στην πραγματικότητα. Είναι κρίμα, καθώς υπάρχουν άλλα, παρόμοια παιχνίδια όπως το Agents of Mayhem, που το έκαναν πολύ καλύτερα.
Αν, λοιπόν, θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι που δεν προσφέρει κανενός είδους πρόκληση, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν πρόκειται να σκεφτείτε απολύτως τίποτα και απλώς θα πυροβολείτε ορδές από πανομοιότυπους εχθρούς, τότε το Crackdown 3 είναι για εσάς. Η διάρκειά του είναι αρκετή (περίπου 10-15 ώρες) ώστε να μην χάσει τα όσα θετικά στοιχεία διαθέτει, ενώ υπάρχει και ένα εξίσου αδιάφορο multiplayer mode.
Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να πούμε πως το Crackdown 3 δεν έχει πολλές αρετές. Είναι φτιαγμένο με τρόπο που θα απωθήσει τον περισσότερο κόσμο. Θα λέγαμε πως θα απωθήσει τους νέους σε ηλικία παίκτες κυρίως, εκείνους που δεν ξέρουν τι πάει να πει old school, όμως αυτό δεν ισχύει. Θα απωθήσει εξίσου τους πάντες, καθώς οι νέοι δεν ξέρουν για ποιον λόγο να παίξουν κάτι τέτοιο, ενώ οι παλιότεροι έχουν ήδη βιώσει κάθε πιθανό είδος πονοκεφάλου εξαιτίας παιχνιδιών σαν αυτό. Δεν μπορούμε, όμως, να παραβλέψουμε και εκείνη την κατηγορία παικτών, σαν εμένα, που ενδέχεται να βρουν το Crackdown 3 ελκυστικό. Ξέρετε ποιοι είστε, δεν υπάρχει λόγος να το αρνηθείτε, δεν μας ακούει κανείς. Αγοράστε το ή, ακόμα καλύτερα, παίξτε το μέσω του Xbox Game Pass. Δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε στον έξω κόσμο. Όλα είναι θέμα γούστου, ή έλλειψης αυτού, εξάλλου.
Συμπέρασμα
Αν θέλετε να παίξετε ένα παιχνίδι που δεν προσφέρει κανενός είδους πρόκληση, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν πρόκειται να σκεφτείτε απολύτως τίποτα και απλώς θα πυροβολείτε ορδές από πανομοιότυπους εχθρούς, τότε το Crackdown 3 είναι για εσάς.
Βαθμολογία: 
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη Microsoft Hellas για τις ανάγκες του Review.
