Conan Exiles – Review: Είναι σκληρή η ζωή στον κόσμο του Kόναν

Πληροφορίες

Τίτλος: Conan Exiles
Πλατφόρμες: PlayStation 4 / Xbox One / PC
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Funcom
Εκδότρια Εταιρεία: Funcom
Είδος: Survival / Action-Adventure
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 8  Μαΐου 2018

Τον κόσμο του Robert E. Howard, του Κόναν του βάρβαρου δηλαδή, τον έχουμε δει σε διάφορες εκδοχές και μέσα. Έχουμε διαβάσει βιβλία, κόμικς και έχουμε δει ταινίες με τις περιπέτειες του πασίγνωστου χαρακτήρα. Πριν από μία δεκαετία περίπου, παίξαμε ένα MMO στο σύμπαν του Κόναν, το Age of Conan, από τη Funcom. Το σύμπαν φαίνεται πως άρεσε στην εταιρεία και έτσι δημιούργησε ένα ακόμη παιχνίδι βασισμένο σε αυτό. Αφού πέρασε έναν περίπου χρόνο σε Early Access, το Conan Exiles κυκλοφορεί και προσπαθεί να μας δώσει μία ωμή εκδοχή του κόσμου της Hyborian Age, στον οποίο πρέπει να επιβιώσουμε.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο στον κόσμο του Conan Exiles, είναι ξεκάθαρο πως θα δούμε μία από τις καλύτερες αποτυπώσεις του κόσμου και του μύθου που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας Robert E. Howard. Ξεκινάμε, φτιάχνοντας τον χαρακτήρα μας. Επιλέγουμε το φύλο, τη φυλή και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Οι παράμετροι και τα μοντέλα της δημιουργίας των χαρακτήρων βρίσκονται σε ικανοποιητικό επίπεδο. Μπορούμε να επιλέξουμε αν θα υπάρχει nudity και έτσι έχουμε ολόγυμνο ή ημίγυμνο χαρακτήρα, στην αρχή.

Τελειώνοντας με την εξωτερική εμφάνιση και αφού επιλέξουμε τη φυλή του χαρακτήρα μας (χωρίς ιδιαίτερο αντίκτυπο), μεταξύ κλασικών λαών της Hyborian Age, όπως οι Stygian, οι Darfari, οι Hyrkarian και οι Cimmerian, επιλέγουμε τη θεότητα που λαυτρεύουμε, η οποία θα μας δώσει επιπλέον επιλογές στην πορεία του παιχνιδιού. Υπάρχουν γνωστές θεότητες του κόσμου του Κόναν, για να επιλέξουμε. Έχουμε τον Crom, θεότητα των Κιμμέριων και του ίδιου του Κόναν, τον Set του λαού των Stygian και τον λαβκραφτιανό Yog, μεταξύ άλλων.

Μόλις ολοκληρώσουμε τη δημιουργία, ξεκινάμε σταυρωμένοι την περιπέτειά μας. Ο χαρακτήρας μας είναι σε εξορία, για εγκλήματα που διέπραξε και βρίσκεται σε ένα σταυρό, στη μέση της ερήμου. Για καλή μας τύχη, ο ίδιος ο Κόναν ο βάρβαρος μάς σώζει από τη δύσκολη θέση. Κατεβαίνουμε από τον σταυρό, γυμνοί, πεινασμένοι και διψασμένοι. Οι σωματικές ανάγκες παίζουν ρόλο, καθώς το Conan Exiles είναι ένα survival παιχνίδι.

Ξεκινώντας, βλέπουμε πως υπάρχουν μερικοί στόχοι, τους οποίους το παιχνίδι μάς προτρέπει να εκπληρώσουμε. Πρέπει να πιούμε νερό, να φάμε και να δημιουργήσουμε τα πρώτα μας εργαλεία, κερδίζοντας πόντους εμπειρίας παράλληλα. Tutorial δε υπάρχει ούτε για δείγμα. Η μόνη βοήθεια που παίρνουμε, είναι οι προτροπές αυτές που μας δίνουν ένα πλάνο για το πώς θα κινηθούμε, χωρίς όμως πολλές λεπτομέρειες. Επίσης, δεν υπάρχουν quests. Το Conan Exiles είναι ένα sandbox survival παιχνίδι, χωρίς πολύ διάλογο, cut-scenes και σενάριο.

Η πλοκή είναι εξαιρετικά απλή: είμαστε ένας εξόριστος, έχουμε ένα βραχιόλι στο χέρι, το οποίο μάς αποτρέπει από το να φύγουμε μακριά και πρέπει να επιβιώσουμε. Δεν θα βρούμε NPCs που να μας δίνουν αποστολές και πληροφορίες. Τα μόνα quests που θα αναλάβουμε, έχουν τη μορφή απλών στόχων, milestones. Στην αρχή είναι πολύ απλά, όμως στη συνέχεια γίνονται πιο απαιτητικά. Επίσης, είναι κρυφά και έτσι δεν μπορούμε να δούμε τη λίστα και να τα κάνουμε με τη σειρά· τα περισσότερα τα πετυχαίνουμε στην τύχη, απλώς παίζοντας. Θεωρούμε πως αυτές οι αποφάσεις της εταιρείας ανάπτυξης λειτουργούν υπέρ του Conan Exiles. Η ουσία του δεν βρίσκεται σε προδιαγεγραμμένες ιστορίες και διαλόγους, αλλά στην εξερεύνηση και την δημιουργία εμπειριών από τους ίδιους τους παίκτες.

Μιας και τους αναφέραμε, να πούμε πως NPCs με τους οποίους μπορούμε να μιλήσουμε, υπάρχουν. Τους συναντάμε σπάνια, καθώς δεν είναι πολλοί και είναι διάσπαρτοι στον τεράστιο χάρτη. Οι διάλογοι θυμίζουν τη minimal σεναριακή προσέγγιση του Dark Souls. Μαθαίνουμε στοιχεία για τον κόσμο και το lore του και παίρνουμε μερικές συμβουλές. Φυσικά, το lore είναι κορυφαίου επιπέδου, καθώς μιλάμε για τον κόσμο του Conan και μάλιστα σε μία από τις καλύτερες αποδόσεις του. Η minimal προσέγγιση είναι μία πολύ καλή επιλογή και ταιριάζει απόλυτα στον κόσμο του Conan γενικά, αλλά και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Exiles.

Εκτός από τους NPCs που αναφέραμε, ο κόσμος των εξόριστων περιέχει πολλά πλάσματα. Ξεκινώντας στην έρημο, θα δούμε φευγαλέα κάποια από αυτά. Ύστερα, κατευθυνόμαστε προς τον πρώτο βιότοπο, στον οποίο θα στήσουμε τη βάση μας. Ο χάρτης του Conan Exiles είναι χωρισμένος σε ζώνες δυσκολίας, αν και δεν μας ενημερώνει για αυτό (το μαθαίνουμε δια ροπάλου, όπως τα περισσότερα). Στην αρχή, θα φτάσουμε σε ένα ποτάμι. Ο τόπος είναι γεμάτος πέτρες, πεσμένα κλαδιά και θάμνους. Κάθε αντικείμενο προσφέρεται προς συλλογή (πάλι, δεν μας το λέει κανείς). Αφού μαζέψουμε μερικά κλαδιά και πέτρες, φτιάχνουμε τα πρώτα μας εργαλεία: ένα τσεκούρι και μία αξίνα. Η συνέχεια είναι γνωστή σε όσους παίζουν παιχνίδια του είδους. Κόβουμε δέντρα και σπάμε πέτρες, μέχρι να έχουμε αρκετά υλικά ώστε να χτίσουμε κατάλυμα.

Το μέγεθος και ο τύπος του πρώτου μας σπιτιού, εξαρτάται βασικά από το mode που έχουμε επιλέξει. Στο Conan Exiles, μάς δίνεται η δυνατότητα offline single-player ( ή co-op), online PvE και online PvP. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, μπορούμε να κινηθούμε με το πάσο μας. Το μόνο που μας κάνει να βιαζόμαστε, είναι η πείνα και η δίψα, οι οποίες δεν είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιηθούν. Πατώντας ένα απλό interact σε ένα σώμα νερού, η δίψα κατευνάζεται. Μπορούμε, βέβαια, να φτιάξουμε και έναν ασκό, ώστε να κουβαλάμε νερό στις εξορμήσεις μας. Για την πείνα, ξεκινάμε τρώγοντας έντομα και σκουλήκια, τα οποία δεν χρειάζονται κυνηγετικές ικανότητες και εξοπλισμό: ένα απλό interact αρκεί, πάλι. Στο PvP τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα, καθώς πρέπει να ανησυχούμε και για άλλους παίκτες.

Έτσι, όταν πρέπει συνεχώς να φυλάμε τα νώτα μας για επικείμενες επιθέσεις, καλό είναι να χτίσουμε ένα πρόχειρο καταφύγιο. Ένα μικρό σπιτάκι είναι αρκετό ώστε να μπορούμε να κρυφτούμε. Μόλις νιώσουμε άνετα, αρχίζουμε σιγά σιγά να βγαίνουμε έξω για κυνήγι και αναζήτηση υλικών.

Για να παίξουμε online, πρέπει πρώτα να επιλέξουμε από τη λίστα των servers. Υπάρχουν οι official και οι unofficial. Οι δεύτεροι είναι συνήθως παραμετροποιημένοι, με μεγαλύτερο ρυθμό απόκτησης levels και υλικών, μεταξύ άλλων και άλλες συνθήκες θανάτου. Όταν πεθάνουμε στο Conan Exiles, η official κατάσταση ορίζει πως τα αντικείμενά μας πέφτουν στο σημείο όπου χάσαμε και μπορούμε να επιτρέψουμε για να τα αποκτήσουμε. Αυτό, μπορεί να αλλάξει στους διάφορους servers και έτσι ενδέχεται να μη χάνουμε τα αντικείμενα όταν πεθαίνουμε, να μπορεί να τα πάρει όποιος θέλει ή μόνο εμείς. Global chat δεν υπάρχει και έτσι η επικοινωνία μας στηρίζεται κυρίως σε νεύματα που μάς δίνει το παιχνίδι, δυστυχώς.

Στο PvP, μπορούμε να κλέβουμε τα υπάρχοντα που έχουν αφήσει αφύλακτα οι άλλοι παίκτες, ή να τους επιτιθόμαστε. Ο παράγοντας που καθορίζει το αν θα κερδίσουμε τη μονομαχία ή όχι, είναι κυρίως ο εξοπλισμός. Οι ικανότητές μας στη μάχη έχουν σημασία μόνο όταν πολεμάμε αντιπάλους του ίδιο επιπέδου με εμάς. Βέβαια, κάποιος πολύ δυνατότερός μας δεν έχει πολλές αφορμές για να μας επιτεθεί, εκτός από το να σπάσει πλάκα.

Γενικά, στο online θα συναντήσουμε πολλά κτίρια φτιαγμένα από παίκτες. Η αρχική περιοχή, ειδικά, είναι γεμάτη. Παρόλα αυτά, λόγω του τεράστιου χάρτη και της απουσίας global chat, ο κόσμος μοιάζει άδειος. Κανονικά, θα έπρεπε αυτό να είναι ελάττωμα του παιχνιδιού. Όμως, στο Conan Exiles, νιώσαμε πως η μοναχική αίσθηση ταιριάζει τέλεια. Είμαστε ένας εξόριστος, σε έναν δύσκολο, σκληρό κόσμο. Υπάρχουν κι άλλοι σαν και εμάς, όμως όλοι είναι καχύποπτοι και κρατούν αποστάσεις. Δεν τους βλέπουμε πολύ, όμως ο κόσμος είναι γεμάτος παρατημένες καλύβες, φωτιές που ακόμα καίνε από το μαγείρεμα και κάστρα χωρίς άρχοντες. Τα διάφορα σπίτια μοιάζουν με ερείπια, τα οποία άφησαν εκεί οι εξόριστοι προκειμένου να αναζητήσουν την τύχη τους σε άλλους, πιο πλούσιους τόπους. Δεν έχουμε κανέναν τρόπο για να ξέρουμε αν πέτυχαν ή όχι.

Όσον αφορά την περιπέτειά μας, αυτή αργεί να ξεκινήσει. Στα πρώτα στάδια, κύριο μέλημά μας είναι να επιβιώσουμε. Ο τόνος και η ατμόσφαιρα του κόσμου του Conan Exiles είναι εκπληκτικά δοσμένα. Ο χάρτης περιλαμβάνει περιοχές μεγάλης ποικιλίας. Να πούμε εδώ πως ο κόσμος δεν είναι procedurally ή randomly generated. Έχουμε έναν τεράστιο, hand crafted χάρτη, ο οποίος είναι μόνιμος: σε κάθε playthrough, τα πάντα είναι τοποθετημένα στις ίδιες τοποθεσίες. Έτσι, έχουμε bosses και dungeons, διάσπαρτα στον χάρτη. Θα βρούμε βάλτους, ερήμους, σαβάνες, οάσεις, ηφαίστεια, ομιχλώδη δάση, βουνά, χιονισμένες πλαγιές. Ακόμη, θα περάσουμε από διάφορα κτίσματα: μεγαλειώδη, επιβλητικά αγάλματα και κτίρια από μαύρη πέτρα, καθώς και πόλεις. Τριγυρνώντας, αντιμετωπίζουμε πολλά πλάσματα. Εκτός από ανθρώπους που έχουν στήσει καταυλισμούς και μας επιτίθενται αμέσως, υπάρχουν πολλά ζώα και τέρατα (όχι όλα εχθρικά). Θα πολεμήσουμε τεράστιους σκορπιούς και αράχνες, δαίμονες, σκελετούς, ελέφαντες, αρκούδες και φίδια, μεταξύ πολλών άλλων. Η προσοχή στη λεπτομέρεια και το περιεχόμενο του χάρτη, είναι ένα από τα δυνατά σημεία του Conan Exiles και το κάνουν να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό του.

Πριν αρχίσουμε να βλέπουμε όλα αυτά τα αξιοθέατα, θα πρέπει να στήσουμε τη βάση μας και να δυναμώσουμε τον χαρακτήρα μας. Αφού χτίσουμε ένα βασικό κατάλυμα, ξεκινάμε να αναζητούμε τροφή. Τα διάφορα ζώα, δεν αφήνουν loot –κάτι ρεαλιστικό και θεμιτό. Για να αποκτήσουμε υλικά από τα ζώα, πρέπει να τα γδάρουμε με εργαλεία. Έτσι, βρίσκουμε γούνες, δέρμα, δόντια, κεφάλια, κόκκαλα και πολλά άλλα, ανάλογα με το είδος του ζώου κάθε φορά. Βεβαίως, μπορούμε να φάμε και ανθρώπινη σάρκα (κάποιοι θεοί μάλιστα, μας προτρέπουν). Τα κρέατα έχουν ημερομηνία λήξης σε real-time και πρέπει να τα μαγειρέψουμε για να αυξήσουμε τη διάρκειά τους και να μην δηλητηριαστούμε. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και να κρατάμε τον χαρακτήρα μας μακριά από υπερβολικό κρύο ή ζέστη. Αν πέσουμε μέσα σε κάποια φονική αμμοθύελλα, ψάχνουμε αμέσως καταφύγιο. Τα mechanics επιβίωσης και crafting έχουν αρκετό βάθος.

Η δημιουργία υλικών, εργαλείων ή σταθμών εργασίας (π.χ. blacksmith’s bench), απαιτεί μερικές διαδικασίες. Όπως είπαμε, δεν υπάρχει tutorial. Βέβαια, τα συστήματα του Conan Exiles είναι καλοστημένα, οπότε δεν παρουσιάζεται πρόβλημα. Τα ανακαλύπτουμε όλα γρήγορα, καθώς το παιχνίδι επιβραβεύει τους πειραματισμούς. Στην αρχή, όλα είναι εύκολα και δημιουργούνται με απλές συνταγές. Προχωρώντας και ανεβάζοντας levels, αποκτούμε πρόσβαση σε πιο περίπλοκους μηχανισμούς. Μπορούμε να στήσουμε tannery, ώστε να φτιάχνουμε δέρμα από τα ζώα, με το οποίο μετά φτιάχνουμε πανοπλίες στο armory. Για να έχουμε σιδεράδικο, πρέπει πρώτα να έχουμε φούρνο, όπου θα ψήσουμε τούβλα και μπάρες από σίδερο. Ένα από τα πιο πολύπλοκα συστήματα είναι αυτό της δημιουργίας σκλάβων (Thralls) για να δουλεύουν για εμάς. Γενικά, τα διάφορα συστήματα και υλικά συνδέονται μεταξύ τους και έχουμε ένα πολύ βαθύ και ενδιαφέρον σύνολο. Το μόνο πρόβλημα που εντοπίσαμε, ήταν τα δύσχρηστα menus, στην έκδοση για PS4.

Αν θέλουμε να αποκτήσουμε πρόσβαση ατις πιο εκλεπτυσμένες κατασκευές, πρέπει πρώτα να ανέβουμε level. Η πρόοδος του χαρακτήρα μας γίνεται με πολύ ομαλό και γρήγορο τρόπο (ακόμη και στους official servers, όπου δεν υπάρχει επιτάχυνση). Αισθανόμαστε συνεχώς πως κάτι βελτιώνεται και κάθε βελτίωση είναι εμφανής αμέσως. Εκτός από την αύξηση των stats, με τα levels παίρνουμε και μερικά perks. Αυτά, μπορεί να έχουν σχέση με την ικανότητά μας σε διάφορους τομείς, όπως στις μονομαχίες και στην επιβίωση. Ακόμη, ξεκλειδώνουμε νέες συνταγές. Για παράδειγμα, στα πρώτα levels μάς δίνεται η δυνατότητα να δημιουργήσουμε σπαθιά από πέτρα, όμως μετά, με την απόκτηση levels και το στήσιμο του σιδεράδικου, μπορούμε να φτιάξουμε μεγαλοπρεπή όπλα από ατσάλι. Επίσης, στην πορεία, βλέπουμε τη μικρή μας καλύβα να μετατρέπεται σε φανταχτερό κάστρο. Το σύστημα προόδου και crafting, από μόνο του, θα λέγαμε πως είναι αρκετό για να μας κάνει να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το Conan Exiles. Παρόλα αυτά, το ζουμί είναι η εξερεύνηση.

Για να καταφέρουμε να φύγουμε από την πρώτη μας βάση επιτυχώς και να μην πεθάνουμε αμέσως, πέρασαν αρκετές ώρες. Εφοδιαζόμαστε με ψημένο κρέας, νερό σε φλασκί και φορητά κρεβάτια, τα οποία λειτουργούν ως spawn points όπου εμφανιζόμαστε ξανά μετά από τον θάνατό μας. Η πρώτη μας έξοδος στον υπόλοιπο κόσμο του παιχνιδιού, ήταν το highlight του Conan Exiles. Η αίσθηση της περιπέτειας ήταν απαράμιλλη και η ικανοποίηση πολύ μεγάλη. Επίσης, ο κόσμος είναι γεμάτος περίεργες τοποθεσίες που μας προσκαλούν από μακριά να πλησιάσουμε. Το μέγεθος και η επιβλητικότητα των κτισμάτων έχει χρησιμοποιηθεί εκπληκτικά: στον ορίζοντα, βλέπουμε συνεχώς τεράστια landmarks τα οποία μας προκαλούν να τα εξερευνήσουμε. Μπορούμε να πάμε παντού, μέσα στα όρια του χάρτη, καθώς μπορούμε να σκαρφαλώσουμε κάθετα σε όλους τους τοίχους, όπως στο Βreath of the Wild. Ο χάρτης είναι ολόκληρος στη διάθεσή μας από την αρχή, δεν χρειάζεται να τον ξεκλειδώσουμε. Fast Travel δεν υπάρχει (στην αρχή).

Η εξερεύνηση του κόσμου, είτε παίζουμε μόνοι μας είτε με παρέα, είναι εξαιρετική και για αυτό ευθύνεται ο πολύ πετυχημένος σχεδιασμός του και η αποφυγή randomly generated πρακτικών. Μπορεί οι πρακτικές αυτές να δίνουν replayability και αντοχή στον χρόνο σε survival sandbox τίτλους, η Funcom όμως βρήκε καλύτερη λύση. Στο Conan Exiles, θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε για να ανακαλύψουμε κάθε σπιθαμή του κόσμου. Τίποτα δεν μοιάζει τυχαία τοποθετημένο και δεν είναι generic. Διαλέγουμε τον hand crafted static χάρτη ενάντια σε έναν randomly generated, χωρίς δεύτερη σκέψη, ειδικά αν είναι φτιαγμένος με τόση αγάπη, όσο στο Conan Exiles.

Ο κόσμος του παιχνιδιού, εκτός από πολύ ενδιαφέρων, είναι πανέμορφος. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει με τον τεχνικό του τομέα, όμως ο σχεδιασμός του, τα κτίρια, η φύση, οι εναλλαγές της ώρας και των καιρικών φαινομένων είναι εξαιρετικής ποιότητας, είτε παίζουμε σε πρώτο είτε σε τρίτο πρόσωπο. Η εξερεύνηση μπορεί να μάς κρατήσει για πάρα πολλές ώρες και το μόνο της πρόβλημα είναι οι άγαρμπες κινήσεις στο σκαρφάλωμα και οι πτώσεις στα frames. Αν παίζουμε multiplayer και εξερευνούμε μαζί με άλλους παίκτες, τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα καθώς αποκτούμε πιο εύκολη πρόσβαση σε σπηλιές και dungeons, καθώς και σε bosses. Επίσης, σε προχωρημένο επίπεδο αρχίζουν οι ΜΜΟ τακτικές και τα raids. Να πούμε, επίσης, πως το Conan Exiles έχει κεντρικό quest, παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο και δεν υπάρχουν οδηγίες και markers.

Στις μάχες τα πράγματα δεν είναι εξίσου πετυχημένα, δυστυχώς. Σε γενικές γραμμές βρίσκονται σε ικανοποιητικά επίπεδα, όμως χωράει πολλή βελτίωση. Οι περισσότεροι τύποι εχθρών έχουν παρόμοια patterns επιθέσεων και μπορούμε πολύ εύκολα να κάνουμε κατάχρησή τους. Επίσης, η ΑΙ είναι απλοϊκή, σε σημείο που χαλάει το immersion. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι τα hitboxes, τα οποία δεν είναι ξεκάθαρα και λειτουργικά ορισμένα και, σε συνδυασμό με το προβληματικό σύστημα lock-on, πολλές φορές καθιστούν τις μάχες αγγαρεία. Ακόμη, ο χρόνος του respawn των εχθρών ήθελε περισσότερη προσαρμογή. Πολλές φορές, ενώ “καθαρίζουμε” έναν καταυλισμό από εχθρούς, βλέπουμε κάποιους να εμφανίζονται ξανά, μπροστά στα μάτια μας.

Τις μάχες, όπως και την εξερεύνηση, δεν τις βοηθάει ο τεχνικός τομέας. Συναντάμε stuttering, freezing, frame drops και μερικά bugs και glitches, όπως το να κολλήσουμε μέσα σε τοίχους ή στο πάτωμα, ή το να μην μπορούμε να πετύχουμε τους εχθρούς μας. Ακόμη, περιστασιακά είχαμε αποσυνδέσεις από τους servers. Δεν είδαμε τέτοια προβλήματα αρκετές φορές ώστε να μας χαλάσουν αισθητά τη συνολική εμπειρία, ευτυχώς.

Η μουσική του παιχνιδιού είναι πολύ πετυχημένη, ταιριάζει στο ύφος και μας βάζει απόλυτα στο κλίμα. Από την πρώτη στιγμή ξεκινά δυνατά, με ένα ρυθμικό τύμπανο να μας καλωσορίζει στον σκληρό κόσμο των εξόριστων. Στην πορεία, ακούμε επικές μελωδίες και άγριες νότες, όποτε μας πλησιάζει κάποιος εχθρός. Ακούγοντας τη μουσική και βλέποντας τον κόσμο που μας περιβάλλει, καταλαβαίνουμε αμέσως πως έχουμε να κάνουμε με ένα Conan παιχνίδι.

Συμπέρασμα

Το Conan Exiles μάς παρουσιάζει μία από τις καλύτερες εκδοχές του κόσμου που βασίζεται στο έργο του Robert E. Howard. Η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική, επιβλητική και μεγαλειώδης, ο κόσμος σκληρός και γεμάτος μυστικά, όπως αρμόζει σε ένα survival παιχνίδι. Ο τεράστιος χάρτης, χωρίς randomly generated τοποθεσίες, είναι το highlight του παιχνιδιού και δεν χορταίνουμε να τον εξερευνούμε.

Τα mechanics της επιβίωσης και του crafting έχουν βάθος και δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα αντίστοιχα άλλων παιχνιδιών. Αν κάτι μάς χάλασε την εμπειρία κάπως, είναι μερικά τεχνικά προβλήματα και οι μέτρια δομημένες μάχες. Συνολικά, προτείνουμε το παιχνίδι σε κάθε fan του Conan αλλά και των sandbox survival παιχνιδιών.